Aсс. Cum inf. С описанием fore ut или futurum

(ESSE) UT

Вместо inf. fut. act. и pass, часто употребляется описание fore ut с conj. praes. или с conj. impf. (реже futū rum esse ut). Это описание возможно вместо всякого inf. fut. act. и pass., но оно необходимо, когда глагол не имеет супина, и потому нельзя образовать от него inf. fut. act. и pass.

Таким образом,

Вместо: Sperat, Marcellum ipsum esse dictū rum

Он надеется, что Марцелл сам скажет –

можно сказать: fore, ut Marcellus ipse dicat

Вместо: Sperā bat (sperā vit), Marcellum ipsum dictū rum –

Он надеялся, что Марцелл сам скажет –

можно сказать: sperā bat(sperā vit) fore, ut Marcellus ipse dicě ret;

вместо: Apronium absolū tum iri putat –

он думает, что Апрон будет оправдан.

можно сказать: fore, ut Apronius absolvā tur.

1. Spero fore, ut contingat id nobis (Cic. Tusc. 1, 82) - надеюсь, что это нам удастся - (здесь описание необходимо, потому что глагол contingit не имеет супина).

2. Exaudita vox est, futū rum esse, ut Romă caperē tur (Cic. Div. 1, 101). -здесь futū rum esse, ut R.caperē tur = Romam captum iri

1. An non putā mus, fore, ut eos paeniteat professos esse et prae se tulisse odium in Antonium? (Cic. Phi!. 12, 3, 7).

2. Majō res quidem nostri, non modo ut libē ri essent, sed etiam ut imperā rent, arma capiē bant; tu, arma abicienda, censes, ut serviā mus (Cic. Phil. 8, 4, 12).

3. Ego nunquam, legā tos mittendos, censui (Cic. Phil. 12, 7, 17).

4. Hi sunt homǐ nes, quos senā tus in hostium numě ro habendos censuit (Cic. Verr. I. 34, 87).

5. Eram in spe magna, fore, ut in Italia possē mus aut concordiam constituě re, aut rempublǐ cam summā cum dignitā te defendē re (Cic. Att. 8, II D, I).

6. Senatus consultum his verbis, censeo, perseribendum: M. Lepǐ di in rempublǐ cam meritō rum senā tum populumque Romā num memŏ rem fore (Cic. Phil. 5, 15, 41).

7. Caesar, non exspectandum sibi, statuit, dum in Santŏ nos Helvetii pervenī rent (Caes. B. G. I, 11, 6).

8. Galli, non omnes eos, qui arma ferre possent, convocandos, statuunt, sed certum numě rum cuī que civitā ti imperandum (Caes. B. G. 7, 75, 1).

9. Caesar statuit, exspectandam classem (Caes. B. G. 3, 14, 1).

10. Alexander adī re Jovis Hammō nis oracǔ lum statuit (Curt. 4, 7, 5).

11. Pompejus suō rum omnium hortā tu statuě rat proelio decertā re (Caes. В. C.3, 86, 1).

12. Quonam enim modo quisquam amī cus esse potě rit ei, cui se putā bit inimī cum esse posse? (Cic. Lael. 16, 59).

13. Alǐ ter enim scribǐ mus, quod eos solos, quibus mittǐ mus, alǐ ter, quod multos lectū ros putā mus (Cic. Fam. 15, 21, 4).

14. Quid esse causae credē mus, cur veterā nus dux, fortissǐ mus bello, compressis, quod ajunt, manǐ bus sedeas? (Liv. 7, 13, 7).

15. Omnia jam fient, fiě ri quae posse negā bam,

Et nihil est, de quo non sit habenda fides (Ov. Tr. 1, 8, 7).

16. Alium silē re quod voles, primus sile (Sen. Phaedra 876).

17. Quod voles gratum esse, rarum effǐ ce (Sen. Benet. I, 15).

18. Ventō rum frigidissǐ mi sunt, quos a septentriō ne dixǐ mus spirā re (Plin. N. H. 47 (48), 126).

19. Segesta est oppǐ dum pervě tus in Sicilia, quod ab Aenea, fugiente a Troja atque in haec loca veniente, condǐ tum esse demonstrant (Cic. Verr. 4, 33, 72).

20. Quanto majō re putas vitam tempestā te jactā ri, quam ullam ratem! (Sen. Ep. 108, 37).

NOMINATIVUS CUM INFINITlVO

Ставится при следующих глаголах:

a) jubeor, vetor, prohibeor

b) videor кажется, что я;

c) при глаголах sentiendi и declarandi:

во всех лицах: dicor, putor, judĭ cor, existĭ mor - говорят, что я; думают, что я;

только в 3-м лице: fertur, feruntur, tradĭ tur, traduntur ⁵ - говорят, что

он (они); передают, рассказывают, что он (они);

Кроме указанных глаголов, наиболее употребительных, NCI ставится при многих других глаголах.

Consǔ les jubentur scribě re exercǐ tum (Liv. 3, 30, 3) - консулам приказывают набирать войско = приказывают, чтобы консулы набирали войско.

Parentes prohibenter adī re ad filios, prohibentur libě ris suis cibum vestitutemque ferre (Cic. Verr. 5, 117) - родителям (по приказу Вереса) запрещается посещать сыновей, запрещается приносить пишу и одежду своим детям.

Non vidē mur esse victū ri (Cic. Att. 15, 2, 2) - Кажется, что мы (римляне) не победим.

Mihi vidē ris una mercede duas res assequi velle (Cic. Amer. 80) - Мне кажется, что ты за одну и ту же плату хочешь достигнуть двух целей.

Voluptas ei vidē tur esse summum bonum (Cic. Fin. 2, 2) - Ему кажется, что удовольствие есть высшее благо.

1. Decemvǐ ri libros (Sibyllī nos) adī re atque inspicě re jussi (sunt) propter terrĭ tos vulgo homǐ nes navis prodigiis (Liv. 22, 36, 6).

2. Jussus es renuntiā ri consul (Cic. Phil. 2, 32, 79).

3. Catilī nă prohibĭ tus erat consulā tum petě re (Sail. Cat. 18, 2).

4. Qui tacet, consentī re vidē tur (K. 2331; R. 372).

2. Mihi liber esse non vidē tur, qui non aliquando nihil agit (Cic. De or. 2, 6, 24).

3. Amens mihi fuisse videor a principio (Cic. Att. 9, 10, 2).

4. Beā tus Epicū rus sibi vidē tur esse moriens (Cic. Fin. 2, 30, 97).

5. Perfugium vidē tur omnium labō rum et sollicitudǐ num esse somnus (Cic. Div. 2, 72, 150).

6. Nam vidē bar somniā re med (=me) ego esse mortuum (Ennius apud Cic. Acad. 2, 16, 51 =Diehl p. 49).

7. Visus sum mihi cum Galba ambulā re (Cic. Acad. 2, 16, 51).

8. Mihi antiquissǐ mum sepultū rae genus illud fuisse vidē tur, quo apud Xenophontem Cyrus utǐ tur. Reddǐ tur enim terrae corpus (Cic. Leg. 2. 22, 56).

9. Nullus ei ludus vidē tur esse jucundior, quam cruor, quam caedes, quam ante ocǔ los trucidatio civium (Cic. Phil. 4, 5. 11).

10. Pace non modo ei, quibus natură sensum dedit, sed etiam tecta atque agri mihi laetā ri videntur (Cic. Agr. 2, 4, 9).

11. Nam gaudē re novis rebus debē re vidē tur, Cui vetě res obsunt (Lucr. 5, 170).

12. Qui reprehendit, vidē tur esse quodammŏ do judex ejus, qui reprehendǐ tur (Facciolati Orat, p. 470).

13. Consuetū do et mos vim legis videntur habē re (Owen=Bell. 15).

14. Cernenda sunt diligenter (vitia), ne fallant ea nos vitia, quae virtū tem videntur imitā ri (Cic. Part. 23. 81).

15. Ille, qui jamque anǐ mam efflatū rus videbā tur, vivit tamen (Mureti Epist.10=р.16).

16. Saepe ipse vidi, quum ex persō na mihi ardě re ocǔ li homǐ nis histriō nis viderentur (Cic. De or. 2, 46, 195).

17. Roscius, quum esset senex mortuus, tamen propter excellentem artem ac venustā tem videbā tur omnī no mori non debuisse (Cic. Arch. 8, 17).

18. Videor mihi vidē re hanc urbem, lucem orbis terrā rum atque arcem omnium gentium, subǐ to uno incendio concidentem; cerno anǐ mo sepulta in patria misě ros atque insepultos acervos civium (Cic. Cat. 4, 6, 11).

19. Is domum mihi vivě re atque frui anǐ ma vidē tur, qui praeclā ri facinŏ ris aut artis bonae famam quaerit (Sail. Cat. 2, 9).

20. Fallě re non minus vidē tur, qui gesta praetě rit sciens, quam ille, qui nunquam facta fingit (Amm. Marc. 29, 1, 15).

21. Solem e mundo tollě re videntur, qui amicitiam e vita tollunt quā nihil a dis immortalǐ bus melius habē mus, nihil jucundius (Cic. Lael. 13, 47).

22. lnterdum de caelo stellă serē no,

Etsi non cecĭ dit, potuit cecidisse vidē ri (Ov. Met. 2. 321).

23. Maxǐ me curandum est, ut eos, quibuscum sermō nem conferē mus, et verē ri et diligere videā mur (Cic. Off. I, 38, 136).

24. Galli evertě re potuē runt Romam, Romā ni restituě re non videbuntur potuisse? (Liv. 5, 53, 5).

25. Non videntur tibi contra natū ram vivě re, qui jejuni bibunt, qui vinum recipiunt inanǐ bus venis et ad cibum ebrii transeunt? (Sen. Ep. 122. 7).

26. Neque enim ita generā ti a natū ra sumus, ut ad ludum et jocum facti esse videā mur: sed ad severitā tem potius et ad quaedam studia graviō ra et majō ra (Cic. Off. I. 29, 103).

27. Paene cum lacte nutrī cis errō rem suxisse vidē mur (Cic. Tusc.

28. Satisne vidē tur declarasse Dionysius, nihil esse ei beā tum, cui semper alǐ qui terror impendeat? (Cic. Tusc. 5, 21, 62).

29. Tempŏ ra rei publǐ cae (=Romae) qualia futū ra sint, quis scit? Mihi quidem turbulenta videntur fore (Cic. Fam. 2, 18, 3).

30. Ante omnia necesse est se ipsum aestimā re, quia fere plus nobis vidē mur posse, quam possǔ mus (Sen. Tranq. 6, 2).

31. Mortem etiam virgǐ nes Athē nis, regis Erechthei filiae, pro patria contempsisse dicuntur (Cic. Sest. 21. 48)

32. Medē ă Peliam dicǐ tur fecisse rursus ex sene adulescentŭ lum (Pl. Pseud. 87).

33. Vivě re cornī ces multos dicuntur in annos (Poë tae lat. min. v. 2, p. 224 Lemaire).

34. Serpentes unā cum pelle senium exuě re dicuntur (Mureti Or. 3 = v. 2, p. 21).

35. Titii, Hispā ni adulescentes, quum ducerentur ad песеm, petisse dicǐ tur major Titius a centurionǐ bus, uti se priō rem, quam fratrem, interficě rent, idque ab eis facǐ le impetrasse (Bell. Afr. 28, 4).

36. Socră tes dicebā tur adjuvā re Euripǐ dem in tragoediis scribendis (G. Hermann, ad Aristoph. Nub., p. XXXIV).

37. Caesar appropinquā re dicebā tur, magnusque terror incĭ dit Pompei exercitui (Caes. В. C. 3, 13, 2).

38. Quam multos scriptō res rerum suā rum magnus ille Alexander secum habuisse dicǐ tur (Cic. Arch. 10, 24).

39. Crudelissǐ mus omnium tyrannō rum Phală ris taurum habuisse dicǐ tur, quo vivos supplicii causā demittě re homǐ nes et subicě re flammam solē bat (Cic. Verr. 4, 33, 73).

40. Solon Pisistră to tyranno, quaerenti, quā tandem spe fretus sibi tam audacĭ ter obsisteret, respondisse dicǐ tur: «Senectū te» (Cic. Sen. 20, 72).

41. Fugisse ex proelio dicuntur notissǐ mi latrō num duces (Cic. Fam. 10, 14, 1).

42. Themistocles pollicenti cuī dam, se artem ei memoriae traditū rum, respondisse dicǐ tur, oblivisci se malle discě re (Cic. Acad. 2, 1, 2).

43. Fortis ac vehě mens orā tor existimā tur esse C. Gracchus (Gell. 10, 3, init).

44. Serpentes et dracō nes ad fontes custodiam agě re existimantur, ho­mǐ nes ne inde hauriant, prohibentes (Doering, Eclogae Ovidianae, p. 96).

45. Leo rex ferā rum esse putā tur. Ita poë tae, ita philosophi et mytholŏ gi statuunt (Annotatio ad Phaedr. 4, 13 in Lemairii editione).

46. Leonǐ das Lacedaemonius, quum dicerentur Persae sagittā rum multitudǐ ne nubes esse factū ri, fertur dixisse: " melius in umbra pugnabǐ mus" (Frontinus 4, 5, 13).

47. Quod tegǐ tur, magnum credǐ tur esse malum (Mart. 3, 42, 4).

48. Primus in Italiam credǐ tur venisse Saturnus (Aur. Vict. Origo gent. Rom. I).

49. Regnante Lucio Tarquinio Superbo, Sybă rim et Crotō nem et in eas ltaliae partes Pythagŏ ras venisse reperī tur (Cic. Rep. 2, 15, 18).

50. Pons in Hibē ro prope effectus nuntiabā tur (Caes. В. C. 1, 62, 3).

51. Bibŭ lus nondum audiebā tur esse in Syria (Cic. Att. 5, 18.1).

52. Haec avis scribǐ tur conchis se solē re complē re (Cic. N. D. 2. 49, 124).

ПРИЛОЖЕНИЕ I

Основные типы придаточных индикативных предложений в

латинском языке

ПРИЛОЖЕНИЕ II