Ідэйна-мастацкі аналіз апавяданняў М. Лынькова

У любым творы Лынькова прысутнiчае дзiця, ен пiсаӯ спецыяльна для дзяцей. Яго творы адлюстроӯ ваюць асобу дзiцяцi.Апавяданні: «Ядвiсiн дуб», «Пра хлопчыка Яську», «Астап», «Васiлькi», «Салют», «Дзiцячы башмачок», «Пацалунак», «Недапетыя песні»i iнш.

У зборніку апавяд.“Астап”(1944)асэнсаванне трагічнага лесу дзяцей у час ВАВ: у кожным творы вобразы дзяцей.Гэта 4-гадовы Васілек з апвяд.“Ірына”, які загінуў, бо хтосьці з нямецкага эшалона кінуў у купку дзетак, што гулялі ля чыгункі, некалькі пустых бутэлек.7-гадовы яўрэйскі хлопчык Барыс, што бег да сваей маці і быў застрэлены немцам(“Дзіцячы башмачок”).Першакурсніца Рэня, закатаваня гітлераўцамі(“Салют”).Вулька, якая памерла ад апекаў, атрыманых, калі немцы падпалілі яе хату(“Пацалунак”).5 забітых і многа параненых малых, якіх фашыст забіў за песню пра чырвоную армію(“Недапетыя песні”).Маленькія ўнукі Астапа, што згарэлі ў хаце, падпаленай немцамі.Кожны з гэтых трагічных вобразаў кранае сэрцы і душы чытачоў сваей безабароннасцю, няздзейсненым лесам.Чытачы павінны на ўсіх узроўнях свайго ўспрымання зразумець рэч: вайны не павінна быць, людзі павінны не губіць у сваей душы чалавечае.Страшна, калі людзі забіваюць адзін аднаго, у мільены раз страшней, калі забіваць, хоць сабе і дзеля помсты, пачынае дзіця.Толькі 1 твор адлюстроўвае падобную з’яву-апавяд”Васількі”.Прататып-подзвіг СашыТышкевіча саЖлобіна(Помсцячы гітлераўцам за смерць блізкіх, падарваў гранатай ням.машыну і пры гэтым загінуў сам.У апавяд. паказаны 2 часткi.1-ая-шчаслiвая: Мiколка(М) з сябрамi ӯ лесе збiрае грыбы, i сарваӯ для хворай сястрычкi васiлькi.Калі вяртаўся дамоў, заӯ важыӯ, што бусел паляцеӯ ад гнязда, якое было ля яго хаты. Хлопчыка мацi i сястру забілі.Маленства для М. скончылася, пачалося дарослае жыццё. М. вырашыӯ адпомсцiць. М. ӯ зрывае аӯ тамабiль з нямецкiмi афiцэрамi i гiне сам.У творы своеасаблівы эл.-вобраз васількоў, які пашыраецца да сімвала Радзімы, шчаслівага дзяцінства, жыцце М., якое так зарана абарвалася.У гэтым трэба разумець сэнс назвы твора.Жыцце Ч.падобнае на існаванне кветак, яго таксама можна легка абарваць.

Апавяд.«Пра хлопчыка Яську(Я)»: у Я.не было мацi, а потым забiлi яго бацьку-бальшавiка.Хлопчык нiбыта не верачы ӯ то, што бацьку забiлi, кладзе ӯ бацькаву халодную ладонь сваю лепшую цацку-блiшчасты гузiк з каляровых шкельцаӯ, а назаӯ тра ӯ Я. пакойчыку размясцiлiсь белапалякi, ён вырашыӯ адпомсцiць. Я. хацеӯ папярэдзiць чырвонаармейцаӯ, але не паспеӯ: яго паранiлi. Аказаӯ шысь у шпiталi, Я. ӯ бачыӯ вакол сябе толькi добрыя твары. Байцы суцяшалi яго: ”Не плач Я., мы ӯ се табе таткi”.

Апавяд.«Ядвiсiн дуб» пра дзяӯ чынку-сiрату, знявечаную не толькі фізічна(панскі сабака падраў ей твар), але і маральна.Ядвіся настолькі прыбіта жыццем, што нават на простае пытанне пра імя, адказвае«то мы з Выгодаӯ …».Расказваецца пра яе цяжкi лёс: смерць мацi, гібель дзеда, служба ӯ панскiм двары, дзе злыя людзi называлi яе сабачым недаедкам.У апавяд. адлюстрованы як адмоўныя, так і станоўчыя вобразы, што адкрыты для разумення чатачу.Праз прыклад дрэнных i добрых учынкаӯ можа адбывацца фармiраванне асобы дзяцей.