ти моћы

– Тагын телевизор каршында утырасың мы, ә ни?

Пакет-сумкаларын чыштырдатып, ө ермә булып кайтып кергә н кызы сә лам урынына ә нә шундый сү злә р ташлады да, җ авап та кө теп тормыйча, “лодочка” туфлилә рен мизгел эчендә аякларыннан шудыртып, ү з бү лмә сенә атылды.

– Утырам шул... Утырам! – диде Нә фисә, кызының корылыгына беразхә тере калып. - И бала, юньлә п исә нлә шә, хә л-ә хвә л дђ сораша белмисең. Ө терге тел булып ү стең, хә ерлегә булсын...

– Ә “телик” хә лең не сораша инде алайса? – дип зал ишегеннә н башын тыгып елмайды шул арада кыска алсу халатын элгә н кыз. – Белә сең бит инде, ђни, ясалма ягымлылыкны яратмыйм мин! Шундый булып тугач, нишлим?! Тем более, без кү решмә гә нгә, хә зер ә йтә м, биш, алты... нибары сигез сә гать вакыт ү ткә н. Ә син, менә ич, матур гына, кү злеклә рең не киеп, кә нә фигә чумып, телевизор каршында культурно ял итеп утырасың. Димә к, хә ллә рең начар тү гел, шулаймы?

– Шулаен шулай, Аллага шө кер, кызым. Тик барыбер дә кеше балалары кебек тә мле телле...

– И ә ни, ярар инде! Аныћ каравы, мин икейө злә нә, алдаша белмим.

– Хә зерге заманда бу сыйфат та югары бә ялә нми, бала. Хә ер... гомер-гомергә туры ә йткә н туганына ярамаган.

Соң гы сү злә рне кыз ә ллә ишетте, ә ллә юк, чө нки кү злә ре зур ачылып, телевизор экранына тө бә лгә н иде.

– Ү лә м! Кыланып та куя инде бу халык! Сиксә н яшьлек ә би беренче мә хә ббә тен эзли! Туксан яшьлек “егетне”! Бу “Жди меня”ны кем генә уйлап тапты икә н? Ничек инде вакытың ны ќђллђми шуларны карап утырырга була, ә?

– Элегрә к ү зең дә ярата идең ич! – диде хатын кырт кына.

– “Ищу тебя” дип аталган чагындамы? – дип кө леп җ ибә рде кыз. – Ђйе, вообще-то, чыннан да, интригалы тапшыру бу.

– Нинди интрига булсын, ди! Чын тормыш, кеше язмышлары, кайгы-хә срә т, югалту-табышлар монда, бала...

– Ә й! – дип кул селтә де кызый. – Телевидение – алдауга, баш катыруга корылган монстр инде ул. Капкынына элә ксә ң... Тукта, тукта, ә ни, кара ә ле миң а, ә ллә елагансың инде, кү злә рең кызыл! Тагын кан басымыћ кү тә релә бит, тө не буе дару эчеп чыгачаксың. Сү ндерә м хә зер ү к!

– Юк, юк, сү ндермә... Телевизор каршында елап утыра торганнардан тү гел лә анаң...

– Шуң а аптырыйм да, “железная леди”га ни булган, дип.

– Булды шул, булды менә... Син кайтып керер алдыннан гына булды... Ә тиемнең – синең бабаң ның карточкасын кү рсә ттелә р... эзлилә р.

– Валлаџи, дић! ”Жди меня“данмы?!

– Ә йе. Житомир шә һ ә реннә н... кызы.

– Синең ә тиең нең кызы? Клево! Кайда соң ул Житомир? Чит илдә -фә лә н тү гелме? Кунакка барыр идек!

– Географияне бө тенлә й укымагансың, отличница. Украинада ул шә һ ә р.

– Соң! Украина хә зер заграница бит инде! Ә ни, аң латыбрак сө йлә ә ле. Точно таныдың мы? Фамилиясен, исемен ә йттелә рме?

– Ә йе, таныдым. Нә къ шундый ук фото бездђ дә бар. Авылдан алып килдем. Ә биең не җ ирлә гә ч...

– Моң арчы белмә гә н идең ме туганыћ барлыгын? Кызык! Тиз њк җ авап язарга кирә к. Хә зер сайтларына керә м. Интрига бар дип ә йттем бит!

– Йә, җ итте, тукта! Кү рсә термен мин сиң а заграница, интрига, сайтың ны! “Корвалол” тамызыр идең ичмасам!

Хатын, хә ле китеп, диван аркасына сө ялде. Бая кызы дө бер-шатыр ишекне ачканда эчкә йоткан кү з яшьлә ре, юлын ачкан чишмә дә й, янә агарып калган йө зе буйлап тә гә рә де...

Кыз аш-су бү лмә сенә ашыкты, тиз арада ә нисенә дару ә зерлә п китерде. Чиксез дулкынлануын, борчуларын шул ике йотым суга кушылган утыз тамчы дару белә н юып алып булырына ышангандай, Нә фисә бә ллү р чынаякка ү релде...

Ә нисе ө чен борчылган кыз мыштым гына аның янына чү мә ште. Ул телевизорны сү ндерергә бик телә сә дә, тетрә нгә н ананың кабат кызып китү еннә н шү рлә п, пультка басып, “монстр”ныћ тавышын гына ә кренә йтте. Озак та ү тми, экрандагы кешелә р, тамашачыны ө метлә нергә, эзлә ргә, кө тә ргә чакырып моң су елмаештылар да хушлашу ягын карадылар.

Нә фисә, йокысыннан яң а айнып киткә ндә й, кызына дә ште:

– Кич буе мине саклап утырырга җ ыенмыйсың дыр бит? Телефоның ун шалтырады, җ авап бир, кө ттермә дусларың ны.

– Ә син? – диде җ итдилә неп, аптырап калган бала.

– Нә рсә мин? Мин нормально... Тиздә н ә тиең кайтыр. Бар, бар. Шкаф тартмасыннан иске альбомны гына алып бир дә.

– Кө рә н тышлысынмы?

– Нә къ шунысын...

Нә фисә альбомны ачарга ашыкмады, ү з уйларына чумып, дерелдә гә н

бармаклары белә н аның кү н тышлыгын гына сыйпады... Ә нисенең ү зе генә каласы килгә нен аћлап алган кыз, ә ле һ аманкайдадыр җ ырлап хуҗ асын чакырган телефонын эзлә п китте. Аның кемгә дер:

– Хђзер... чыгам! – дип эндә шкә не ишетелде.

Бераздан сылу гә ү дә сенә сыланып торган, књзлђре тљсендђге зђћгђрсу кофта, ак чалбар кигә н, муенына шнур-чыбыклар аскан кызыкай кабат зал ишегендә пә йда булды.

– Ә ни, мин урамга алайса, яме.

– Матур гына йө р, кызым. Ашамадың да...

“ Макдоналдс – вот что я люблю!!! ” Бу сү злә рне ә ллә Нә фисә нең кызы, ә ллә сү неп барган телевизордан реклама гү зә ле кабатлады...

***

...Нђфисђ ђтисен бө тенлә й хә терлә ми. Ә хә терлисе шундый килә! Ү зен белә башлаганнан бирле килә... Җ анын телгә не, йө рә ген ә рнеткә не дә ә нә шул – ү зен соң рак, ә тисе ү лгә ч кенә белә башлавы да инде аныћ. Газизе аяусыз чир белђн кљрђшђ-кљрђшђ, шђмдђй эреп-сызып сњнгђн кара кө здә аћа ө ч яшь тулган булган югыйсә. Сорашканы, сљйлђшкђне бар: берә њлә р бу яшьтә ә ллә нилә р хә терли. Ә ул – юк. Ничә еллар аң ын-җ анын тилмертте, газаплады кыз, томан эчендә, иске кинодагы кебек аклы-каралы тө слә рдә генә булса да, зинһ ар ө чен, исемә тө шеримче ә тиемне, дип. Тик юкка гына. Дә шмә де Нә фисә нең балачак хә тере. Ә ле дә дә шми...

“Сө бханалла, нә къ ә тисе инде. Атасына охшаган кыз бала бә хетле була, дилә р”. Ә тисенә охшап туган, ә мма бер тапкыр да ђти дип эндђшкә нен хә терлә мә гә н Нә фисә гә кү рше ә би ә йткә н бу сү злә р коточкыч ялгышлык булып тоела иде. Ничек инде ятим бала бә хетле булсын, дип ө згә лә нде ул. Ә нә рсә соң ул бә хет? Бу сорауны ул ү з-ү зенә соң рак, кинә т кенә бирде. Һ ә м җ авапны да бик тиз тапты. Бә хет ул – ө ч нарасыен җ ил-яң гыр тидерми ялгыз канат ү стергә н ә нилә ре! Ә йе, чыннан да, бик бә хетле иде Нә фисә. Барысы ө чен дә ә нисенә чиксез рә хмә тле иде. Шул исә птә н ә тисе турындагы тансык хатирә лә р ө чен дә...

***

– Син тугач та сө енгә нен кү рсә ң атаћның! Нишлә ргә белмә де кырык яшьлек сакаллы сабый.

– Исемемне кем куйды соң?

– Ђтиећ инде. Мин Гө лнур дип кушмакчы идем. Безнең нә селдә гел “нур”лар бит.

– Нурлар?!

– Ђйе, ђбием Шә мсенур исемле иде, ә нием – синең ә биең Фә рхинур, апамнар, белә сең, Маһ инур, Мә динур, Миң нур.

– Миң а Нә фисә исеме кү брә к ошый...

– Алып кайтканда ук кулдан куймаслык, яратып туймаслык, тупырдап торган таза, матур бала идең. Соң... биш кила булып дө ньяга килгә ч!

– Юктыр инде, ә ни, биш ү к тү гелдер. Абыем љч кило иде дисећ...

– Чирмешә н булнисында тљн уртасында тудың. Исә н-имин котылуыма, дү рт саны тө гә л бала табуыма шљкерана кылып, акушер марҗ аны тың лап ятам. Баш врачның ө енә шалтырата бу, отчет бирә, димә к. Бар да ђйбђт, кыз бала ди, биш килограмм ди. Врач ышанмады бугай. Шуннан аның: “Ей бох, пять килограмм! ” – дип кычкырып җ ибә ргә нен бө тен ятаж ишеткә ндер...

– Ә ти мине яраттымы соң?

– Яратмаган кая! Кулыннан да тө шермә де. Иртә тә пи киттең, быты-быты сө йлә шә дә башладың. Тњлке, ә тиең ә “бабай” дип телең ачылды. Бабай тү гел, кызым, ә ти дип ә йт, минә йтә м. Ә атаң кө лә: “Бала алдаша белми, бә лки мин чынлап та аң арга ђти тњгел бабай гынадыр”, – ди. Ү зе сине һ авага чө я-чө я уйната... “Кү з тияр, яшә мә с инде... Бигрә клә р дә сө йкемле бала”, - дип тә еш кабатлый иде.

– Чынмы?!

– Чын булмый. Курчак кебек киендерә идем ү зең не, кү лмә клә рең ә пар итеп эшлә пә лә ргә тикле тектем. Атаң ның сине тере чә чә гем, дип, авыл буйлап кү тә реп йө рү е бү генгедә й кү з алдымда...

***

Нђфисђ, ирексездђн, књзлђрен йомды... Ђтисенећ кљчле кулларында тирбђлеп, болыттай йљзеп, дљньяны љстђн књзлђп йљрње нинди рђхђт булгандыр! Очраган бер кеше сића елмая, нђни бармакларыћнан тота, кытыклап њбеп тђ ала. Ђ син, ятсынып, ђтиећнећ муенына сарыласыћ...

– Тук, тук! Ә ллә каршы алучы да юк инде?

Тавыштан дерт итеп киткә н хатын ә ле һ аман ачылмаган альбомны диван читенә алып куйды. Аннан, ә крен генә торып чыгып, ире кулындагы ә бә т йө ртә торган сумкага ү релде:

– Ишек ачканың ны да ишетмә дем.

– Кү злә рең йомык иде шул, колакларың да...

– Ярый, ярый. Телең ә салынма, юын да кухняга!

Нә фисә, уенын-чынын бергә кушып, этә -тө ртә ирен юыну бү лмә сенә озатты. Ү зе инде суынырга ө лгергә н кичке ашны җ ылытырга куйды...

Аш та ашалды, чђй дђ эчелде. Гадђттђ џђр кашык ашка, џђр йотым чђйгђ кушылып ђйтелђ торган њтђ дђ ихлас, ќылы сњзлђр бњген тел очында калды... Хатынына нидер булганын аћлады ир. “Њзе сљйлђр соћрак”, дип уйлады ул, йокы бњлмђсенђ кереп, кечкенђ телевизорны кабызганда. Аннан инде тулысы белђн футбол дљньясына чумды...

Кемгђдер сђер тоелыр: Нә фисә гаилә сен тђмле аш белђн сыйлагач, кухняда ялгызы гына калып, иркенлђп, ире ә йтмешли, дө ньясын онытып, табак-савыт юарга ярата. Кө меш сыман балкып торган краннан аккан су бигрә клә р дә туган авылындагы Аръяк кизлә вен хә терлә тә дисә, беркем дә ышанмас, билгеле, кө лә р генә. Тик шунысы хак: челтерђп аккан су тавышына ияреп, һ ә р кичне уй-хыялга чума хатын. Чђй содасы белђн ышкып ялтыраткан чынаяк-тђлинкђлђрне ап-ак шадра сљлге белђн корытканда, эченнђн генђ кљйлђп тђ ала. Бњген дђ, ђнђ, љзек-љзек, сулык-сулык ќыр сызылды, ђтисенећ ќыры:

Сандугачныћ њзен... књрдем,

Сары бар... тњешендђ...

Тагын... нилђр... књрермен икђн,

Суда йљздем... тљшемдђ...

***

– Џай, ђтиећнећ тавышы! Моћлы иде дђ соћ!

– Синекеннђн дђме, ђни? Бигрђк матур ќырлыйсыћ ич.

– Кая инде мића аћа ќитњ! Атаћ исђн чакта, ул љйдђ юкта гына ќырлаштыра идем. Ишетђ књрмђсен, кљлђр дип.

– Ник мића књчмђде икђн аныћ тавышы? Бљтенлђй ќырлый белмим...

– Тавышыћ бар синећ, бала, чыћлап тора, ђ менђ моћыћ, дљрестђн дђ, чамалы. Ђллђ нинди, йљрђклђрнећ тњренђ њтеп керђ торган, ќаннарны љтеп, књћеллђрне айкап ала торган ү згә моћ иде шул ђтиећдђ.

– Ничек инде њзгђ?..

– Шулай бер кичне љйгђ кайтмый да кайтмый бу. Кайларда гына йљри икђн, исђн-сау гына була књрсен берњк, дип ут йотам. Эзлђп барыр идем, ялгызыћны калдырырга куркам, йокыћнан уянырсыћ да куркып еларсыћ кебек. Абыећ ђнилђрдђ кунакта чак. Барыбер тњзмђдем, капка тљбенђ чыктым. Шундый ќылы ќђйге кич! Књк йљзендђ эреле-ваклы йолдызлар ќемелдђшђ, айдан кљянтђсен аскан Зљџрђ кыз моћая. Мића да ямансу, књзлђргђ мљлдерђп яшь тула. Кинђт, тљнге тынлыкны ярып, авыл љстеннђн ќыр агыла башламасынмы! Ерактан, Тњбђн Очтан ук ишетелђ. Мећнђр арасыннан да таныла торган ђтиећ тавышы! Аныћ њзђк љзгеч, кабатланмас моћы!

– Шуннан?

– Шуннан шул – Аллага шљкер, исђн-сау икђн, дидем дђ кереп яттым инде. Кайткач ђйттем: тоткарлансаћ, ќырлап хђбђр бир ичмасам!

– Ќырлый идеме соћ?

– Озак ќырлый алмады шул... Энекђшећ туып кына калды...

***

Нђфисђ зал диварындагы сђгатькђ књз тљшерде. Кызы кайтырга иртђрђк ђле. Књн тышлы альбомны књкрђгенђ кысып, ул кабат кђнђфигђ сећде. “Ә тиемнең моң ы ник миң а кү чмә де икә н?! ” Ү смер кыз чагында ә нисенә биргә н шул сорауны Нә фисә соң ыннан ү з-ү зенә ничә тапкыр биргә ндер, Ходай њзе генђ белђ. Байтак еллар ә ле ул ниндидер могќизага ө метлә неп яшә де. Кө ннә рдә н бер кө нне иртә н уяныр да былбыллар таћ калырлык итеп җ ырлап җ ибә рер тө сле тоела иде аң а. Сихри моң ына бар дө нья сокланыр, авылдашлары “Нә къ ә тисе инде...” дип, кү з яшьлә ре аша аһ ә ң ле авазларны тың лап туялмаслар кебек иде...

Аннан соћ ул ђлеге серле моң ны: “Ә йдә, кызым, бу җ ырны җ ырлап карыйк, тегесен кө йлик”, – дия-дия, њз сабыеннан эзлә де. Тик баласында да, ни кызганыч, сә лә т тә, телә к тә сизелмә де. Ђ инде бар нђрсђгђ фђлсђфђ белђн карый торган булып ү сеп җ иткә н кызы: “Ђни, газапланма, мине дђ азаплама, табигать балаларда ял итђ! ” – дип ќибђргђч, бљтенлђй љметен љзде...

Нә фисә, альбомны итђгенђ куеп, сак кына битлђрен актара башлады... Менә ә нисенең сурә те. Акыллылык билгесе – киң мђрмђр маң гай, толымлап њрелгђн кара чә ч, йө рә ккә ү тә торган гамьле, моң су караш... Шунда ук ә тисенең саргаеп, таушалып беткђн фотосы. Теге “Жди меня”дагыныћ игезе! Яшь матур йљз, баџадирдай ќилкђ, тљз буй-сын. Ө стендә хә рби кием, лә кин бер айдан сугыш башланасын, утка керђсен белми ђле, йө зендә бә хетле елмаю. Бу аның солдат чагындагы бердђнбер сурђте. Дљресрђге, сакланып калганнардан бердђнбер...

***

– Ђни, нишлђп ђтинећ рђсеме берђњ генђ? Гљлсинђнећ ђтисенеке ђнђ ђллђ ничђ. Медальлђрен елтыратып, Берлинда басып торганы – ић шђбе!

– Синећ ђтиећнеке дђ байтак иде лђ...

– Кайда соћ алар?

– Сљйлим микђн, юк микђн? Ђллђ... Ярар, син зур инде, белеп торуыћ хђерле. Апаћ дип ђйтергђ телем ђйлђнми, ђтиећнећ тагын бер кызы бар бит, кызым...

– Ә тиемнең... кызы?! Ничек инде, кайда соћ ул?

– Сугыш алдыннан атаћ ике ел Украинда ђрмия хезмђтендђ булган. Шул вакыттадыр, хахлушкадан кызы туган. Бу хакта берни белми чыктым кияњгђ. Ќићги тырышты инде аннары. Минем дђ књзлђрне ачты, атаћныћ да данын бљтен авылга таратты. Сары чђчле марќасы, кызы белђн тљшкђн рђсемнђрен зур рамга туган-тумачалар арасына тезеп куеп, стенага ук элде бу. Кергђн бер кешегђ, менђ кайнешемнећ хатыны, менђ баласы дип, чырагачны указка итеплђр тљртеп-тљртеп књрсђтђ. Бераз тњздем, ни дисђћ дђ, яшь килен бит... Тик барыбер егетлђргђ бирмђс кыюлыгым њзенекен итте – бер иртђне урындыкка басып менеп карточкалы рамны стенадан алдым тђки, тузанын сљртђм янђсе. Дљрлђп мич янып тора иде, йљрђгемне ђрнеткђн, мине кимсеткђн сурђтлђрне ќыйдым да учакка аттым. Минут эчендђ янып кљл булдылар, Алланыћ рђхмђте. Ќићги аћышып та љлгермђде.

– Ачулангандыр...

– Тавышына адђм чыдашлы булмады. Ирећђ ђйтеп њтертђм мин сине, эштђн генђ кайтсын, дип, књз яшьлђре белђн елады, мескен. Марќалар шул хђтле жђл булган. књрђмсећ, њзенђ. Берочтан ђтиећнећ ялгыз гына тљшкђн фотолары да очты инде утка...

– Ђти ни ђйтте соћ?!

– Књптђн шулай эшлисең калган, диде дђ бетерде...

***

Нђфисђнећ ђнисе дђ ул чакта “диде дђ бетерде”. Џђм башка бу турыда беркайчан да сњз кузгатмады. Нђфисђ генђ юк-юкта, ерак Украинада яшђп яткан сары чђчле, зур књзле кыз турында уйлый иде. Ул да Нђфисђ кебек ђтисен хђтерлђмидер, лђкин аћардан бђхетлерђктер, чљнки кайдадыр ђтием бар, ул исђн, мине эзлђп табар, дип ышанып, љметлђнеп яшидер. Кљтђдер, сагынадыр, яратадыр. Ђйе, ђйе, яратадыр. Чљнки аныћ ђтисен яратмау мљмкин тњгел! Ђ бђлки... Ђ бђлки аныћ хохлушка ђнисе татар егете турында бљтенлђй сљйлђмђгђндер дђ? Башкага кияњгђ чыккандыр да оныткандыр... Ђлбђттђ шулай! Соћгы уйларыннан Нђфисђгђ бигрђклђр дђ ќићел, рђхђт булып китђ иде. Ни дисђћ дђ, ђтисен башка кыз белђн бњлешђсе килмђњ телђге бик тђ, бик тђ кљчле иде шул аћарда...

Хатирђлђр чоћгылында бљтерелгђн хатын, ђтисенећ солдат сурђтен алып калып, ядкарь альбомны ябып куйды... Нишлђргђ соћ, ни кылырга мића, дип уйлады ул, рђсемгђ текђлеп. Ђтисен бњлешђсе килмђњ телђге бњген дђ, ничђ еллар њткђч тђ њз кљчендђ калган, аз гына да кимемђгђн икђн лђбаса! Ђнђ, баягынак та телевизордан ђтиемне эзлим, дип фото тотып торган чал чђчле ханымны књргђч, Нђфисђнећ аяк астыннан ќир убылгандай булды. Соћгы елларда болай да аксап-туксап кына тибђ башлаган йљрђге бљтенлђй туктап калды кебек. Џава ќитмђњдђн књзлђрен зур итеп ачкан, еш-еш сулаучы хатынны ярый ла экранныћ теге ягында књрми иделђр... Аћына килеп, бераз уйлау сђлђте кайткач кына, азрак тынычланды, њзен-њзе кулга алды Нђфисђ... Йђ, нигђ бљтенлђй ќебеп тљштећ, югалып калдыћ соћ ђле син, дип пышылдады ул њз-њзенђ. Белђ идећ бит “апаћыћ” дљньяда барлыгын. Књргђч, икенчерђк икђн шул... Йљзгђ ђтисенђ дђ, Нђфисђгђ дђ бљтенлђй охшамаган... Урысчага украин сњзлђре кушып сљйлђшђ, бик чая да бугай. Моћарчы нигђ эзлђмђгђн диген? Нигђ ярты гасыр кљткђн?

Хатын тирђн итеп сулыш алды. Ќан тартмаса, кан тарта, дилђр. Тик Нђфисђнећ тамырларында шаулап аккан татар каны “ђтисенећ кызы”на бљтенлђй тартылмый иде шул. Књрешњне талђп итеп, књћел кыллары да тибрђлми, очрашу мизгеллђрен кљтеп, йљрђге дђ талпынмый... Чит иде, ят иде ул ханым. Џђм... Нђфисђ беркайчан да аны туганым дип кочагына ала алмаячак! Шулай булгач, хђбђр биреп торуныћ нигђ кирђге бар? Бђлки, ќан тартмаса, кан да тартмыйдыр?

Аџ!.. Нђфисђнећ тђне кинђт эсселе-суыклы булып китте. Яшен угыдай ө теп алган уй-сорау шулай тђэсир итте аћа. Матур ќырлый микђн ул апа? Ђгђр дђ мђгђр ђтисенећ моћы... аћа књчкђн булса?! Юк, юк! Бу мљмкин тњгел! Ул ирексездђн: “Ты ж меня пидманула, ты ж меня пидвила...” – дип такмаклады. Юк, тагын бер кат, юк! Беренчедђн, ђтисенекедђй моћ “Кара урман”, “Ђллњки”, “Гљлќамал”ларны сузар љчен бирелђ. Икенчедђн...

***

– Кызым, теге чакта мин ялгышкан булганмын бит...

– Кайчан, нинди ялгышу турында сљйлисећ, ђни?

– Тавышыћ бар, моћыћ чамалы, дигђн идем...

– Туры сњзгђ ќавап юк. Дљресе шул булгач.

– Ялгышымны тљзђтђсем килђ. Синдђ бит ул, алтын тавым, ђтиећ моћы! Абыећда да, энећдђ дђ тњгел, нђкъ менђ синдђ!

– И ђни, кљлдермђ, тугай каргаларын качыра торган “моћ”мы? Ни гармунда юньлђп љйрђнђ алмадым. “Мунчага барып уйна ђле, кызым, ерактан матуррак ишетелђ”, – бу синећ сњзлђр...

– Ике гармун алдырдыћ...

– Књлмђк тегеп, књз нурларыћ тњгеп ќыйган акчага, дић. Их мин, ќњлђр!

– Сезнећ љчен эшлђдем, яшђдем лђ, бала... Тыћлап бетер ђле, бњлдермђ. Кабатлап ђйтђм, синећ хисле књћелећдђ саклана ул дићгез кебек тирђн, галђм кебек чиксез ђтиећ моћы...

– Каян белђсећ?

– Белђм генђ тњгел, књзлђрећнђн књрђм, сњзлђрећнђн ишетђм, елмаюыћнан тоям мин аны. Килер бер кљн, бђгырь ташларыћны эретеп, тау елгасыдай тышка ыргылачак ђле бу тылсым! Њзећнећ дђ, тирђ-яктагыларныћ да ќан сусавын басар дђва, яшђњ кљче љстђњче љмет булачак ул ђтиећ моћы, ђби-бабаћнар аџђће... Ышанасыћмы мића?

– Ышанам, ђни...

***

Ишектђге йозакта черт-черт ачкыч ђйлђнђ башлауга, њзе дђ сизмђстђн, Нђфисђ сикереп њк торды: “Аллага шљкер, бђгырь ќимешем кайтты, бердђнберем! ”

– Ђни, бие!!! Журнал килгђн! Биш битендђ синећ шигырьлђр! “Гомернећ моћлы агышы”! – дип кош тоткандай бђхетле елмайды кызы керђ-керешкђ.

Хатын леп итеп яћадан кђнђфигђ утырды. Бию тњгел, ќеп љзђрлек тђ хђле калмаган иде аныћ. Бу юлы ђнисенећ хђл китње чиксез шатлыктан булып, даруы шул ук “Корвалол” икђнен белгђн кыз тагын кухняга йљгерде...