Аманжол Әбдіғалиұлы Шәріпқұлов

Аманжол Ә бдіғ алиұ лы Шә ріпқ ұ лов – 1959 жылы сә уірдің 21 жұ лдызында Алматы облысының Кү рті ауданы, Ақ ши ауылында дү ниеге келген.

Аманжолдың ә кесі марқ ұ м Жалпақ (Ә бдіғ али) Мұ стафаұ лы 12 жасынан бастап суырып салма ақ ын, тө кпе шешен, жырау, ә нші, балуан – сегіз қ ырлы бір сырлы, қ азақ серілерінің соң ғ ы тұ яқ тарының бірі болғ ан адам. Ол кісінің қ айталанбас тағ ы бір ерекшелігі – қ азақ тың ескі қ иса-дастандарын жатқ а айтқ ан. Анасы марқ ұ м Зеріп Қ абдоллақ ызы да кү міс кө мей ә нші, қ азақ даласында сирек кездесетін жайт – кү йеуі Ә бдіғ али екеуі бірігіп ә н салатын ерекше жандар тұ ғ ын. Шө п шық қ ан жеріне шығ ады дегендей, осы қ асиет баласы Аманжолғ а да қ онғ ан.

Аманжол Ә бдіғ алиұ лы 1976 жылдан 1994 жылғ а дейін мә дениет саласында қ ызмет істеген. Заман ө згергенде 1994 жылдан бастап дә стү рлі бизнеспен шұ ғ ылданады. 2007 жылдан бастап желілі бизнеске кө шеді.

Ү йленген: жұ байы Қ арлығ аш Нә биқ ызы – жоғ ары білімді бухгалтер. Балалары: Марлен Алматыдағ ы Ішкі істер академиясын бітірген, жоғ ары білімді заң гер, жұ байы Назгү л; қ ызы Лаура – оқ ушы, ұ лы Темірлан; кенжелері Жасұ лан. Аманжол Ә бдіғ алиұ лы мен Қ арлығ аш Нә биқ ызы немерелерінің қ ызығ ын кө ріп отырғ ан бақ ытты ата мен ә же.

Аманжол Ә бдіғ алиұ лы, денесі ү лкен, ең гезердей, батыр тұ лғ алы азамат. Кеудесі шығ ың қ ы жалпақ, екі иығ ына екі кісі мінгендей. Жү рісі ауыр, байсалды, нық жә не бірқ алыпты. Тұ рақ тылық, байсалдылық, бірқ алыптылық барлық істеген істерінен байқ алып тұ рады, байсалдылық қ алпынан тайдыру ө те қ иын. Осы қ асиеттерінің арқ асында алдына қ ойғ ан мақ сатына жетпей тынбайды. Ө зіне сенімді, еш уақ ытта асық пайды, ұ сақ -тү йекке бола тыртың дамайды. Адамгершілігі мол, ө зінің жан дү ниесімен, психологиясымен кешірімпаз, жү регі сү йіспеншілікке толы. Еріндері толық, сезімтал, жұ мсақ. Кө здері қ ой кө з. Ө мірлік кү ші мық ты, шыдамдылығ ы, кешірімпаздығ ы, байсалдылығ ы, салмақ тылығ ы, ерекше жақ сы дамығ ан. Жаратылысынан туа біткен қ асиеті, еске сақ тау қ абілеті керемет.

Аманжол Ә бдіғ алиұ лы, қ араторы ө ң і мен сұ ң ғ ақ бойына ерекшежарасып тұ рғ анқ айратты қ ара шашы, кү лімдеген жанарлары бірқ алыпты шуақ шашып, жү зінен иманды адамдарғ а ғ ана тә н мейірімділік пен жоғ ары саналылық, ширақ жү ріс тұ рысынан, дене бітімінен – ердің жасы елуге келсе де, жастық жалыны лапылдап тұ рғ ан, маң дайы кере қ арыс, парасатты, адамгершілігі мол, ауыз, жазба ә дебиетін жетік білетін, домбыра мен ә н салатын, сирек кездесетін – санасы мен жеке басының мә дениеті ө те жоғ ары, талантты да, зиялы жан.

Тә ннен жан артық едi, тә ндi жанғ а бас ұ рғ ызса керек едi. Жоқ, бiз олай қ ылмадық, ұ зақ тай шулап, қ арғ адай барқ ылдап, ауылдағ ы боқ тық тан ұ замадық. Жан бiздi жас кезiмiзде билеп жү р екен. Ержеткен соң, кү ш енген соң, оғ ан билетпедiк. Жанды тә нге бас ұ рғ ыздық, ешнә рсеге кө ң iлмен қ арамадық, кө збен жақ сы қ арамадық, кө ң iл айтып тұ рса, сенбедiк. Абай