Ñòóäîïåäèÿ

Ãëàâíàÿ ñòðàíèöà Ñëó÷àéíàÿ ñòðàíèöà

ÊÀÒÅÃÎÐÈÈ:

ÀâòîìîáèëèÀñòðîíîìèÿÁèîëîãèÿÃåîãðàôèÿÄîì è ñàäÄðóãèå ÿçûêèÄðóãîåÈíôîðìàòèêàÈñòîðèÿÊóëüòóðàËèòåðàòóðàËîãèêàÌàòåìàòèêàÌåäèöèíàÌåòàëëóðãèÿÌåõàíèêàÎáðàçîâàíèåÎõðàíà òðóäàÏåäàãîãèêàÏîëèòèêàÏðàâîÏñèõîëîãèÿÐåëèãèÿÐèòîðèêàÑîöèîëîãèÿÑïîðòÑòðîèòåëüñòâîÒåõíîëîãèÿÒóðèçìÔèçèêàÔèëîñîôèÿÔèíàíñûÕèìèÿ×åð÷åíèåÝêîëîãèÿÝêîíîìèêàÝëåêòðîíèêà






DÖYÜŞLƏ HƏDƏLƏMƏK






Atlı lardan tə ş kil olunmuş Sə ba hey`ə ti yetiş di. Onlar Süleyman üçün qiymə tli hə diyyə lə r gə tirmiş dilə r. Allahı n peyğ ə mbə ri olan Süleyman hökmranlı ğ ı nı n ilahi bir hakimiyyə t olduğ unu baş a salmaq üçün və Sə ba ölkə sində n üstünlüyünü bildirmə k üçün çox qə ribə bir tə ntə nə ilə onları qarş ı ladı.

O hey`ə t orada durmuş ş ir və pə lə nglə ri gördükdə az qaldı ki, ağ ı lları baş ları ndan çı xsı n. Onlar o hə zrə tin yaxı nlı ğ ı nda sı ra və sə liqə ilə uçuş an quş ları görür və diqqə tlə Süleymanı n ə sgə rlə rinə baxı rdı lar.

O hə zrə t taxtı n üzə rində oturmuş du. Bütün padş ahlı q ə zə mə t və cə lalı ilə belə tə vazökar bir insan idi. Onun gözlə rində n mə hə bbə t və iman yağ ı rdı.

Hey`ə t üzvlə ri hə diyyə lə ri tə qdim etmə k üçün qabağ a gə ldilə r. Amma, öz hə diyyə lə rində n xə calə t çə kdilə r. Çünki, bu hə diyyə lə r Süleymanı n böyük hökumə ti qarş ı sı nda çox də yə rsiz bir ş ey idi.

Burada heç kə sin gözlə mə diyi bir hadisə baş verdi.

Süleyman onları n hə diyyə lə rini qə bul etmə di. Çünki, hə diyyə iki ölkə arası nda münasib ə laqə yaratmaq üçün deyildi. O daha çox rüş və tə bə nzə yirdi. Onlar bunun vasitə silə Süleymanı sakitlə ş dirmə k və öz adə t-ə nə nə lə ri barə sində onu razı salmaq istə yirdi.

Süleyman narahat olaraq buyurdu:

-Mə nə hə diyyə ilə kömə kmi edirsiniz? Allahı n mə nə bə xş etdiklə ri sizə bə xş etdiklə rində n daha yaxş ı və daha üstündür. Yalnı z sizlə r belə də yə rsiz ş eylə rlə sevinirsiniz.

Sonra Süleyman o hey`ə tin baş çı sı na buyurdu:

-Onları n yanı na qayı t və bildir ki, qarş ı sı nda müqavimə t göstə rə bilmə yə cə klə ri bir ordu ilə onlara tə rə f gə lirik. Onları xar və zə lil edib, torpaqları ndan çı xaracağ ı q.

Süleymanı n sözlə ri döyüş lə hə də lə mə k idi. O, Sə ba camaatı ndan qı zı l-gümüş istə mirdi. İ stə yi yalnı z yeganə Allaha iman gə tirmə k idi. O, qı zı l və mal-dövlə t hə və sində olan bir padş ah deyildi. O, Allahı n peyğ ə mbə ri idi. İ nsanları n xeyrini istə yə n bir peyğ ə mbə r idi. O istə yirdi ki, camaat Allaha iman gə tirib, bütpə rə stlikdə n ə l çə ksinlə r.

Allah insanı yaratmaqla ona izzə t bağ ı ş lamı ş dı. Elə isə nə üçün insan daş a ibadə t, bütə, günə ş ə və aya sə cdə etmə lidir. Halbuki, Allahı n yanı nda insanı n mə qamı digə r mə xluqları ndan mə qamı ndan ucadı r. Allah insanı n azad yaş aması nı və ondan baş qa heç kə sdə n qorxmaması nı istə yir.

Süleyman o hey`ə tlə belə danı ş dı. Onlar Süleymanı n ə zə mə ti, onun böyük hakimiyyə ti, tə vazökarlı ğ ı və Allah üçün sə cdə si qarş ı sı nda mat-mə ə ttə l qalmı ş dı lar.

Bİ LQEYSİ N QƏ RARı

O hey`ə t Yə mə nə qayı tdı. Onlar özlə rinin dünyanı n ə n böyük ölkə sinə və zamanı n ə n böyük padş ahı nı n yanı na etdiklə ri sə fə r barə sində Bilqeysə mə `lumat verdilə r.

Bilqeys fikirlə ş di ki, ə gə r öz qə rarı nda dayanı b, inadkarlı q göstə rsə mütlə q döyüş baş verə cə kdir. O öz-özünə dedi:

«Süleyman padş ah deyil. O peyğ ə mbə rdir. Özüm ş ə xsə n ora gedə cə yə m».

Bilqeys fikirlə ş di ki, gedib orada baş verə nlə ri yaxı ndan görsün. Bə lkə ş imaldakı o ölkə ilə münasib ə laqə lə r qura bilə r və bununla da iki ölkə arası ndaki döyüş və müharibə baş vermə z.

Ona görə Süleymanı n ölkə sinə sə fə r etmə k istə diyini bildirdi.

Sə bada dövlə t iş çilə rinin çoxu padş ahı belə qə rara gə lmə kdə n çə kindirdilə r. Amma, heç bir faydası olmadı.

Bilqeys qorxmaz və ağ ı llı bir qadı n idi. O, mə sə lə barə sində çox fikirlə ş di. Amma, özü ş ə xsə n ora getmə kdə n savayı yaxş ı bir yol tapmadı. O, sür`ə tlə sə fə r tə darükünü gördü. Çoxlu ə sgə r və kə nizlə rin müş ayiə ti ilə öz ölkə sində n çı xdı.

Müdrik peyğ ə mbə r olan Süleyman öz dövlə t adamları ilə iclas qurmuş du. Süleyman Sə ba padş ahı nı n Allah dinini qə bul etmə si və onun öz faydası z ə qidə lə rinə yenidə n nə zə r salması barə də fikirlə ş irdi. O, bu mə qsə dinə çatmaq üçün çox qə ribə və maraqlı bir qə rar qə bul etdi: Bilqeys Fə lə stinə çatmazdan qabaq onun taxtı nı n Yə mə ndə n gə tirmə k.

İ MAN QÜDRƏ Tİ

Mö`minlə rin, cinlə rin, minlə rlə quş və yı rtı cı heyvanlarla keçirdiyi böyük iclasda Süleyman soruş du:

-Sə ba padş ahı nı n taxtı nı kim gə tirə bilə r?

Bu iş asan deyildi. Ş anapipik onu yerinə yetirə bilmə zdi. Bir cin ayağ a qalxdı və dedi:

-Ey peyğ ə mbə r, mə n yerinizdə n qalxmazdan qabaq taxtı gə tirə rə m. Hə, siz yerinizdə n qalxmazan ə vvə l.

Süleyman imanlı insanı n üstünlük və fə zilə tini göstə rmə k istə di. Ona görə də üzünü Asə f ibni Bə rxiya adlı bir mö`min kiş iyə tutub dedi:

-Asə f, sizin fikriniz nə dir?

O dedi:

-Mə n də onu gə tirə bilə rə m.

-Nə vaxta qə də r?

-Gözünüzü qı rpmazdan ə vvə l, bir anı n içində.

İ radə və iman ruhunun toplaş dı ğ ı bir anda.

Hamı Asə f ibni Bə rxiyanı tanı yı rdı lar. Onun imanı na, xalisliyinə, Allaha olan mə hə bbə tinə və insansevə rliyinə bə lə d idilə r.

Allah öz imanlı bə ndə sinə lütf və ehsan edə ndir. Bir hadisə baş verdi:

Hamı gördü ki, Sə ba padş ahı nı n taxtı böyük qonaq otağ ı nda onları n qarş ı sı ndadı r. Taxt çox ə zə mə tli idi. Qara taxtalar, qı zı l-gümüş və cə vahiratla bə zə dilmiş di. Hə r bir nöqtə sində Yə mə n ə qiqi parlayı rdı. Tavanı n rə ngli ş üş ə sinin arxası ndan saçan günə ş ş üası onun gözə lliyini daha da artı rı rdı.

Süleyman Bilqeysin taxtı nda də yiş ikliklə r aparmağ ı ə mr etdi. O, Bilqeysi yoxlamaq istə yirdi. Görə sə n o, bu hadisə nin qarş ı sı nda nə edə cə kdi?!

GÖRÜŞ

Quş lar xə bə r verdilə r ki, Bilqeys yaxı nlaş mı ş dı r. O, bir neçə saatdan sonra müqə ddə s torpağ a çatacaqdı r.

Qonaq otağ ı na aid olan iş lə r sona çatmı ş və saray bə zə dilmiş di. Onun ə zə mə t və cə lalı daha daha da artmı ş dı.

Sə ba padş ahı nı n taxtı çoxlu zinə tlə rlə ə hatə olunmuş du.

Süleymanı n taxtı padş ahı n qapı sı nı n yaxı nlı ğ ı nda yerlə ş irdi. Bilqeys padş ahlı q sarayı na daxil olarkə n, orada bir dünya ə zə mə t və tə ntə nə gördü.

Salona daxil olduqda gördü ki, Süleyman öz taxtı üzə rində oturmuş dur. Orada, ə sgə rlə rin yanı nda ş ir və quş lar da gözə də yirdi. Çox maraqlı bir cə miyyə t idi. Ə sgə rlə rin biri Bilqeysin taxtı na iş arə edə rə k ona dedi:

-Sə nin taxtı n belə dirmi?

Padş ahı n gözü taxta düş dükdə az qaldı qı ş qı rsı n ki, hə, bu onun taxtı dı r. Amma, bu mə sə lə ni necə deyə bilə rdi?

Cavab vermə zdə n qabaq fikirlə ş di və dedi:

-Deyə sə n odur, mə nim taxtı ma çox oxş ayı r. Bə lkə də mə nim taxtı mı n özüdür. Bilqeys anladı ki, Süleymanı n peyğ ə mbə rliyinin böyük və ə zə mə tli bir ə lamə ti qarş ı sı nda qalmı ş dı r. Amma, heç bir söz demə di.

Ürə yi imanla doldu və Allaha tə slim oldu. Gördü ki, Süleyman ə xlaqi cə hə tdə n, tə vazökarlı ğ ı, baxı ş ı və namazda hə rə kə tlə ri baxı mı ndan padş ahlara oxş amı r.

Süleyman danı ş anda sözlə rində istilik, mə hə bbə t və rahatlı q hiss olunurdu.


Ïîäåëèòüñÿ ñ äðóçüÿìè:

mylektsii.su - Ìîè Ëåêöèè - 2015-2024 ãîä. (0.009 ñåê.)Âñå ìàòåðèàëû ïðåäñòàâëåííûå íà ñàéòå èñêëþ÷èòåëüíî ñ öåëüþ îçíàêîìëåíèÿ ÷èòàòåëÿìè è íå ïðåñëåäóþò êîììåð÷åñêèõ öåëåé èëè íàðóøåíèå àâòîðñêèõ ïðàâ Ïîæàëîâàòüñÿ íà ìàòåðèàë