Монолог

Кө шедегі адамдардың мазасыз қ озғ алысы, 2 жатақ ханадағ ы кірін жайғ ан қ ыздар, ызың дағ ан жел, бір-бірімен сү йісіп қ ұ лап жатқ ан жапырақ тар, аспандағ ы ығ ысып, жө ң кіп бара жатқ ан бұ лттар да қ ұ дды бір келісіп алғ андай қ имыл жасайды!

Осы бір кө рініс кү здің ызғ арына шомылғ ан, жақ ын қ алғ ан қ ыстың қ ырауына тоң ғ ан адамдай, жатақ хананың тө рінде отырғ ан мені, еріксіз ойғ а кө міп, ерте кетті: жалғ ыздық пен жанаса қ алсам «Қ алың елім қ азағ ым» демекші елімнің ертең і мен бү гініне кө з тастаймын. Елі ү шін еміренген ер ү шін, халқ ым деп, салтым деп тебіренген ер ү шін, патриоттық сезімді сезінгенде, қ олымен от ұ стағ анмен бір. Сол бір от, тә уелсіздіктің таң ы, алашымның арманы орындалғ ан кү нге жақ ындағ ан сайын ө ршіп барады.

Бір шетінен қ уана қ арсы алатын бұ л тә уелсіз елімнің 20 жылдығ ын, кейбір келең сіз ойлар кө кейімнен кетпей, кө кірек кернеп ой терең іне батыра береді.

Неге дейсіз ғ ой? Ендеше тындаң ыз!

Тә уелсіздік таң ы атса, ө кінішке оранам.

Елім деймін еміренем, мұ ң алам.

Қ аншама адам мерт болды сен ү шін!

Қ аншама жас ө лім жардан қ ұ лағ ан!

Сол жандардың армандары, міне біз!

Солар берген, тыныш ө мір сү реміз

Сол ү шін де кү ң іренем кү рсініп

Енді олардың тыныштығ ын тілең із!

Тұ ғ ыры биік тұ лғ алардың қ аншамасы сені жоқ тады, жырлады, ақ тық демі денесінен «аһ һ» деп шық қ анша аң сады ғ ой, шіркін!

Бақ ыттың қ ұ шағ ына бө леніп бү гінгі сү ріп жатқ ан тыныш ө міріміз, «Мен қ азақ пын» деген адуынды жандардың арқ асы. Кешегі кө шпенділерден бастап қ асық қ аны қ алғ анша шайқ асып, тү н демей, кү н демей сонау ұ шқ ан қ ұ стың қ анаты талатын кең байтақ даланы торып жү рді ғ ой қ асқ ырша!

Мың ө ліп мың тірілген қ азақ, азап кө рді емес пе, қ аншама соқ пақ кедергіге кезігіп тар жолда тайғ ақ кешті емес пе?

«Қ алың елім, қ азағ ым» деп Абай дана жырламаса, «Оян, Қ азақ» деп Міржақ ып Дулатұ лы жар салмаса, «Атам десең атың дар» деп Қ айрат ерлік кө рсетпесе тә уелсіздіктің ақ таң ы атар ма еді бү гінде?! Адырнасы ү зілген мергендей шарасыз кү й кешер ме едік? Жоқ, тарихта аттары алтын ә ріппен жазылғ ан ұ лы тұ лғ алар тұ рғ анда, қ араң кү н біздің пешенемізде жоқ! Талайдың ерлігін емірене жырлай берсем таң атар, кү н батар!

Тә уелсіз елдің жартасына тіккен туымыз желбіреп тұ р осы шақ та, қ олда бар алтынның қ адірін білейік, аң сағ аннан аң қ асы кеуіп, осы кү нге жете алмағ ан қ азағ ымның ерлігін бағ алай білейік, жастар!

Ибадуллин Ә ділет Ақ затұ лы (25.02.1992., Ақ тө бе) Радиотехника, электроника жә не телекоммуникация мамандығ ы, БРк-09-6 тобының студенті

Ана

Бұ л кү ндері ата-анамның арқ асында

Қ атар ө сті ойларым санамменен,

Талайдан жү ргеннен соң ой тү бінде

Сыр шерттім ақ қ ағ азғ а қ аламменен,

Ә лемнің қ ай жерінде жү рсем-дағ ы

Кетпейді ана сө зі «балам» деген,

«Ана» десе ө мірдің ыстығ ына

Суығ ына тө зеді жалаң денем,

Баласы бұ зақ ылық жасап жатса

Ол баланың анасы жаман демең,

Орта жақ сы болса егер, бала жақ сы

Кінә ні анасына тағ а кө рмең,

Бас кеспек болса-дағ ы, тіл кеспек жоқ

Алладан соң орынды сағ ан берем.