Абзар иясе.

Ә фсен-тө фсен!

Сә хнә уртасына Урман кисү че чыга, ә Апуш белә н Абзар иясе читкә китеп карап торалар.

Урман кисү че.

Шундый тын ә йбә т һ ава бит,

Бик авыр булыр дисә м...

Алны-артны, уң ны-сулны

Белмичә утын кисә м

Җ ә йге тө н гадә ттә гечә

Аз гына салкын иде.

Ат та мин, кош-корт йоклаган –

Урман гаҗ ә п тын иде.

Югыйсә бит, бар табигать

шундый матур тын тора.

Шул матурлыкны ямьсезлә п

ә ллә нә рсә кычкыра.

(Шү рә ленең илереп кычкырган авазы килә. Аланга Шү рә ле килеп чыга.Урман кичү чене кү рү аның ө чен бик зур бә хет.)

Кү ренде. Качкынмы, җ енме?

Я ө рә кме, нә рсә бу!

Кот очарлык, бик килешсез,

ә ллә нинди нә рсә бу!

Яп-ялангач, нә п-нә зек,

лә кин кеше тө сле ү зе;

Урта бармак буйлыгы бар

маң лаенда мө гезе.

Кә кре тү гелдер моның

бармаклары бик тө з-тө зен,

Тик килешсез: һ ә рбере дә

ярты аршиннан озын.

(Шү рә легә карап)

Сиң а миннә н ни кирә к?

Шү рә ле.

Бер дә шиклә нмә, егет, син,

Мин карак-угры тү гел;

Юл да кисмимен, шулай да

Мин бигү к тугры тү гел.

Эх-ма, хе-хе

Эх-ма, хе-хе.

Гадә тем: ялгыз кешелә рне

кытыклап ү терә м;

Мин ә ле кү ргә ч сине,

шатлыгымнан ү керә м.

Тик кытыкларга яралгандыр

минем бармакларым

Булгалыйдыр кө лдереп

адә м ү тергә н чакларым.

Кил ә ле, яшь егет!

Килче икә ү уйныйк бераз кети-кети.

(Шү рә ле шатлыгыннан сикеренә, сө йлә гә ндә алда булачак лә ззә ттә н кытыкланып кө лә. Урман кисү че дә кем белә н эш иткә нен аң лап ала.)

Урман кисү че.

Яхшы, яхшы, сү з дә юктыр,

мин карышмыйм, уйныймын.

Тик сине шартыма

кү нмә ссең диеп мин уйлыймын.

Шү рә ле.

Нә рсә шартың, сө йлә,

и бичара адә мчек кенә м!

Урман кисү че.

Сө йлә ем шартымны сиң а,

яхшы тың лап тор, ә нә

Шунда бар ич бик озын һ ә м

бик юан бер бү рә нә.

Бү рә нә нең бер очында

бар ә челгә н ярыгы,

Шул җ иреннә н нык кына син

тот, и урман сарыгы!

(Шү рә ле бик җ итди рә вештә бармакларын ярыкка тыга. Урман кисү че бү рә нә очыннан чө йне бә реп чыгара.)

Шү рә ле.

Бик авырта кулларым,

дустым, җ ибә р, зинһ ар, җ ибә р;

Кеше хә йлә кә р икә нен

белә идем, аһ, җ ү лә р!

Тизрә к ярдә мгә килегез,

сез кайда, шү рә лелә р?!

(Урман кисү че китә ргә җ ыена)

Урман кисү че.

Җ ә, сау бул, киттем, Шү рә ле,

юкка миң а ялынма.

(Урман кисү че атын бә йлә гә н җ иреннә н ычкындыра.)

Шү рә ле.

Кү рдем, син кодрә тле егет,

синең гаҗ ә п кө чең бар.

Җ ибә рче, зинһ ар иреккә,

миндә нинди ү чең бар?

Урман кисү че.

Ә йдә, бахбай, утын булды,

ө йгә таба юл алыйк.

Шү рә ле.

И егет, һ ич юк икә ндер

мә рхә мә т хиссең синең,

Ә йтче, зинһ ар, мә рхә мә тсез!

Кем син? Исмең кем синең?

Ай-яй-яй, уй, юй, юй!

Урман кисү че.

Ә йтсә м ә йтим, син белеп кал;

чын атым Былтыр минем;

Бу егет абзаң булыр бу,

бик белеп тор син, энем!

(Урман кисү че китеп бара. Шү рә ле бү рә нә не ө стерә п бә ргә лә нә -бә ргә лә нә, акыра-акыра урман арасына кереп китә.)

Шү рә лелә р биюе.

Кошлар сайрый..Кү п ү тми, шешенгә н, изелгә н бармакларына ө рә -ө рә куаклар арасыннан Шү рә ле килеп чыга.

Шү рә ле.

Зур газап эчендә бү ген

кызарып туды таң ым.

И, кайда сез, Су анасы,

шү рә ле туганнарым?!

Шү рә лелә р җ ыела башлый, араларында – Су анасы.