Ñòóäîïåäèÿ

Ãëàâíàÿ ñòðàíèöà Ñëó÷àéíàÿ ñòðàíèöà

ÊÀÒÅÃÎÐÈÈ:

ÀâòîìîáèëèÀñòðîíîìèÿÁèîëîãèÿÃåîãðàôèÿÄîì è ñàäÄðóãèå ÿçûêèÄðóãîåÈíôîðìàòèêàÈñòîðèÿÊóëüòóðàËèòåðàòóðàËîãèêàÌàòåìàòèêàÌåäèöèíàÌåòàëëóðãèÿÌåõàíèêàÎáðàçîâàíèåÎõðàíà òðóäàÏåäàãîãèêàÏîëèòèêàÏðàâîÏñèõîëîãèÿÐåëèãèÿÐèòîðèêàÑîöèîëîãèÿÑïîðòÑòðîèòåëüñòâîÒåõíîëîãèÿÒóðèçìÔèçèêàÔèëîñîôèÿÔèíàíñûÕèìèÿ×åð÷åíèåÝêîëîãèÿÝêîíîìèêàÝëåêòðîíèêà






HƏVVA






PEYĞ Ə MBƏ RLƏ Rİ N HƏ YATI

 

MÜƏ LLİ F: SEYYİ D KAMAL

TƏ RCÜMƏ EDƏ N: VÜSAL HÜSEYNZADƏ

 

 

Kitabı n adı:..............................Peyğ ə mbə rlə rin hə yatı

Müə llif:...................................................Seyyid Kamal

Tə rcümə edə n:................................Vüsal Hüseynzadə

Nə ş r edə n:...............................................................Faiz

Çap tarixi:..............................................................2004

Çap növbə si:.......................................................Birinci

Tiraj:......................................................................3000

ata və anamIz adə m və hə vva

«İ lahi! Mə hə mmə d (s) və onun ailə sinə və bizim ata-anamı z olan Adə m və Hə vvaya salavat və salam göndə r!»

Fatimeyi-zə hra (s)

 

Allah-tə ala milyon illə r bundan ə vvə l dünyanı, ulduzları və göylə ri yaratdı; mə lə klə ri nurdan, cinlə ri isə oddan xə lq etdi. Yer bu və ziyyə tdə deyildi. Də nizlə r onu bürümüş dü. Dalğ alar çı rpı nı r, güclü külə klə r ə sir, vulkanlar püskürürdü. Böyük sə ma daş ları və kometalar yeri hə miş ə hücuma mə ’ruz qoyurdu. Yerdə heç cür hə yat niş anə si yox idi; nə də nizlə rdə nə də quruda yaş ayı ş ə lamə ti hiss olunmurdu. Milyonlarla il öncə də nizdə kiçik balı qlar göründü. Yerdə azca otlar ə mə lə gə ldi. Sonra hə yat get-gedə kamillə ş di, yerdə müxtə lif növlü sürünə nlə r və dinozavr kimi heyvanlar peyda oldular. Buz qatları yeri örtmüş dü. Bitki və heyvanlar tə lə f olur, onları n yerinə yeni mə xluqlar yaranı rdı. Bə ’zə n buzlar ə riyir və yenidə n canlanma baş layı rdı. Hə min zamanlarda yerin heç vaxt vulkan, zə lzə lə, güclü tufan və möhkə m dalğ alar ə lində n rahatlı ğ ı yox idi. Hə lə buzlar ə rimə miş di. O uzaq keçmiş lə rdə Allah-tə ala yerin hündürlüklə rində n, düzə nliklə rində n, ş oranlı qları ndan və mə hsuldar yerlə rində n bir torpaq seçdi. Bu torpaq su ilə qarı ş dı və yapı ş qan palçı q forması na düş dü. Belə cə Allah o palçı qdan insana bə nzə r bir mövcud yaratdı; bir baş, iki göz, iki qulaq, iki ə l, iki ayaq, bir burun, ürə k və sinə li bir varlı q. Palçı ğ ı n suyu buxarlandı və insanı n qə libi daş kimi bə rkidi. Külə k ə sdikcə ondan eş idilə n sə slə r onun möhkə mlə nmə sində n xə bə r verirdi. Allahdan baş qa heç kimin xə bə rdar olmadı ğ ı bu heykə l uzun müddə t hə min formada elə cə yuxuda idi.

YER

Hə min müddə tdə yerdə olan də niz dalğ aları və tufanlar sakitlə ş di. Vulkanları n çoxu söndü. Meş ə lə r böyüdü, sı xlaş araq heyvan və quş larla doldu. Bulaqlar saf su ilə qaynadı, çaylar axdı. Ş imal külə klə ri buludları susuz yerlə rə tə rə f çə kirdi və sel yağ ı ş ları susuz və otsuz sə hraları diriltmə k üçün yağ ı rdı.

Uzaq mə safə də n yerə baxdı qda fə zada günə ş in ə trafı na fı rlanan və bunun nə ticə sində də fə sillə r ə mə lə gə lə n kürə ş ə klində yer görünür. Yayı n ardı nca payı z, payı zı n ardı nca qı ş, qı ş dan sonra isə bahar gə lir. Yer yaş ı llaş ı r, bitkilə r və meş ə lə r daha tə ravə tli və yaş ı l olurlar. Gözə l çaylar axı r, bulaqlar saf və sə rin sularla qaynayı r. Yer öz ə trafı na fı rlanı r, gecə və gündüz yaranı r.

Gündüzlə r quş və heyvanlar yuxudan oyanı r və hə r biri öz yeminin ardı nca gedirdi. Ceyranlar meş ə lə rdə qaçı ş ı rdı, dağ keçilə ri isə dağ ları n baş ı nda. Kə pə nə klə r bağ və bostanlarda qanad açı r gül və gül-çiçə klə r axtarı rdı lar. Yı rtı cı heyvanlar meş ə lə rdə nə ’rə çə kirdilə r.

Bitkilə r inkiş af edə rə k artı rdı. Buna görə də yer hə yat və yaş ı llı qla dolu olurdu. Ağ aclar meyvə ilə dolurdu.

Qoyun və çə piş lə r yı rtı cı lardan qorunmaq üçün mağ aralara çə kilirdilə r. Hə r ş ey Allahı n yaratdı ğ ı kimi öz xə tti ilə gedirdi.

Yer çox gözə l görünürdü; rə ngarə ng, də nizin mavi rə ngi, otlarla örtülmüş meş ə və tə pə lə rin yaş ı llı ğ ı, sə hraları n qə hveyi və buğ dayı rə ngi, qarları n ağ lı ğ ı və sə hə r vaxtı günə ş in qı rmı zı rə ngli ş ə fə qlə ri.

Yer hə yatla, quş və heyvanlarla, meş ə və bitkilə rlə, gül və kə pə nə klə rlə dolu idi. Amma, hə lə insandan bir xə bə r yox idi.

İ lK İ nsan - adə m (ə)

Allah öz rə hmə t və lütf anları nı n birində qurumuş heykə lə ruh üfürdü. Heykə l asqı rdı və dedi: «Ə lhə mdu lillah».

Adə m (ə) ayağ a qalxdı. Artı q ona ruh üfürülmüş və kamil insan forması na düş müş dü. O, nə fə s alı r, o tə rə f bu tə rə fə baxı rdı. Düş ünə n və diqqə t edə n bir insan yaranmı ş dı. Ə llə rini tə rpə də rə k yol gedirdi. Gözə lliklə ri tanı yı r, pisliklə ri də rk edirdi. Hə qiqə t ona tanı ş idi. Haqqı və batili, xeyir və ş ə ri, sə adə t və bə dbə xtliyi ayı ra bilirdi.

Allah mə lə klə rə ə mr etdi ki, Adə mə (ə) sə cdə etsinlə r. Allahı n öz qüdrə t ə li ilə yaratdı ğ ı bir mə xluqa sə cdə etsinlə r. Bütün mə lə klə r sə cdə etdilə r. Mə lə klə r Allaha itaə tdə n baş qa bir ş eylə tanı ş deyildilə r. Onlar hə miş ə Allaha zikr edirdilə r, hə miş ə Allahı n qarş ı sı nda tə slim idilə r.

Onlar insana sə cdə etdilə r, çünki, Allah onu yerdə öz caniş ini və nümayə ndə si kimi seçmiş di. Çünki, Allah onu xə lifə və caniş in olaraq bə yə nmiş di. Onun mə qamı mə lə klə rdə n üstün idi. Amma, baş qa bir yaranmı ş ona sə cdə etmə di. O, Allahı n Adə mdə n (ə) altı min il öncə yaratdı ğ ı cin tayfası ndan olan bir mə xluq idi. Heç kim bilmir ki, bu altı min il yer illə ri kimidir, yoxsa hə lə lik heç kimin anlamadı ğ ı digə r sə ma ulduzları illə rində n.

Allah-tə ala cini oddan yaratmı ş dı. Ş eytan Adə mə (ə) sə cdə etmə di. Allahı n ə mrində n boyun qaçı rdı. Ş eytan tə kə bbür və lovğ alı q etdi, palçı qdan yaranmı ş Adə mə (ə) sə cdə etmə kdə n boyun qaçı rdı.

Bütün mə lə klə r sə cdə etdilə r. Mə lə klə r hamı sı Allaha itaə t edirlə r. Ona tə sbih deyirlə r və müqə ddə s Zatı nı hörmə tlə yad edirlə r. Ş eytan cin tayfası ndandı r. O, Allaha itaə tsizlik etdi, Adə mə (ə) sə cdə etmə di. Allah-tə ala buyurdu:

-Ey Ş eytan, niyə Adə mə sə cdə etmə din?

Ş eytan dedi:

-Mə n ondan üstünə m. Mə ni oddan yaratmı san, Adə m isə palçı qdan yaranmı ş dı r. Od palçı qdan üstündür.

Allah tə kə bbürlü Ş eytanı yanı ndan qovdu. Onu öz rə hmə tində n uzaqlaş dı rdı və hə min vaxtdan da Ş eytan Adə mə (ə) kin bə slə yə rə k düş mə n kə sildi.

Ş eytan tə kə bbürlü, hə sə dli, kinli və özünübə yə nə n bir yaranmı ş idi. Hə miş ə bu fikirdə idi ki, Adə mi (ə) necə mə hvə doğ ru çə ksin, onu necə aldadı b, yolundan azdı rsı n.

Allah Ş eytanı öz rə hmə tində n uzaqlaş dı rdı. Ona buyurdu:

-Rə dd ol get! Sə n qovulmuş san və qiyamə tə qə də r mə nim lə ’nə tim olsun sə nə.

Ş eytan dedi:

-Ey Allah, mə nə qiyamə tə qə də r fürsə t ver.

Allah-tə ala buyurdu:

-Qiyamə tə qə də r sə nə fürsə t verildi: müə yyə n zamana qə də r.

Ş eytan dedi:

-Ey Allah! Mə ni azdı rdı ğ ı n üçün sə nin bə ndə lə rinin yolunun üstündə oturub, onları n hamı sı nı doğ ru yoldan azdı racağ am.

Ş eytan nə qə də r lə `nə tlik, nə qə də r bə dbə xt və yalançı dı r! O azğ ı nlı ğ a düş mə sində Allahı ittiham edir. O etdiyi günahla belə özünü cə zaya layiq bilmir. Ş eytan demir ki, Adə mə (ə) paxı llı q edib, kin bə slə miş, tə kə bbür və lovğ alı q etmiş, Allahı n ə mrində n çı xaraq sə cdə etmə kdə n boyun qaçı rmı ş dı r.

Belə liklə Ş eytan kafir oldu. Öncə qürurlandı və sonra küfr yolunu tutdu. O güman edirdi ki, Adə mdə n (ə) üstündür. Çünki, o, oddan, Adə m (ə) isə torpaq və palçı qdan yaranmı ş dı r. Ş eytan özünübə yə nə n idi. Unutdu ki, bu ə mri ona, onu yaradan Allah vermiş dir və Allahı n ə mrinə itaə t etmə k lazı mdı r.

HƏ VVA

Allah Adə mi (ə) yalqı z yaratdı. Sonra onun üçün Hə vvanı xə lq etdi. Adə m (ə) yoldaş ı nı görə rə k sevindi. Hə vva da bu görüş ə ş ad oldu. Bütün eyib və nöqsanlardan uzaq olan Allah bizim ata və anamı z olan Adə m (ə) və Hə vvaya cə nnə tdə yer verdi.

Cə nnə t çox gözə l yerdir, fövqə l`adə gözə lliyə malikdir. Çoxlu çaylar, hə miş ə yaş ı l ağ aclar, hə miş ə bahar... Cə nnə tdə istilik və soyuqluq yoxdur. Gə zə l ə tirlə r... İ nsan onları n qoxusu ilə sinə sini dolduranda ş adlı q və xoş bə xtlik hiss edir.

Allah-tə ala Adə mə (ə) buyurdu:

-Sə n və yoldaş ı n cə nnə tdə sakin olun və istə diyiniz ne`mə tlə rdə n meyl edin. Cə nnə tin harası nda istə sə niz sakin olun və nə istə sə niz yeyin.

Orada xoş bə xt olacaqsan. Cə nnə tdə yorğ unluq, aclı q və çı lpaqlı q yoxdur. Amma, olmaya bu ağ aca yaxı nlaş asan! Olmaya Ş eytanı n sözünə qulaq asasan. Çünki, o sə ni aldadar. Hə qiqə tə n Ş eytan sə nin və yoldaş ı nı n düş mə nidir. Ey Adə m! Ş eytan sə nə hə sə d aparı r və ə slində sə ni azğ ı nlı ğ a düçar etmə k istə yir.

Adə m (ə) və hə yat yoldaş ı Hə vva cə nnə tdə yola düş üb, gözə l ağ acları n kölgə sində oturdular, onları n meyvə lə rində n yedilə r. Adə m (ə) və Hə vva çox ş ad və mə mnun idilə r. Hə qiqə tə n Allah onları n hə r ikisini Öz qüdrə t ə li ilə yaratmı ş və hə r növ ruzi və xörə yi onlara ehsan etmiş di.

Mə lə klə r də onları sevirdilə r. Çünki, onları Allah yaratmı ş və Allah onları sevmiş di.

Adə m (ə) və Hə vva cə nnə tdə yola düş üb, o tə rə f bu tə rə fə gedir, onun ağ acları ndan meyvə də rir, çayları nı n kə narı nda otururdular. Yaqut və ə qiqdə n ürə kaçan və gözə l sahillə r, ş ə ffaf və dadlı sular... Onlar öz ayaqları nı yuyurdular. Ə tirli və lə zzə tli baldan arxlar, süddə n çaylar, quş lar, güllə r... Adə m (ə) və Hə vva hə dsiz də rə cə də sevinirdilə r. Cə nnə tdə onlar üçün hə r ş ey hazı rlanmı ş dı. Ağ aclar, meyvə lə r... Onlar bütün meyvə lə rdə n yedilə r. Müxtə lif cür, müxtə lif rə ngli, müxtə lif ə tirli meyvə lə r... Hamı sı gözə l və dadlı idi.

Lakin Adə m (ə) və Hə vva cə nnə tin ortası nda yerlə ş ə n bir ağ acı görürdülə r... Ə `la görünüş lü və açı q meyvə li bir ağ ac... Onlar ona yalnı z tamaş a edirdilə r. Çünki, Allah-tə ala bu ağ aca yaxı nlaş mağ ı və meyvə lə rini yemə yi onlara qadağ an etmiş di.

Ş EYTAN – İ NSANIN DÜŞ MƏ Nİ

Ş eytan mə lə klə rin yanı ndan qovuldu. Onun kimliyi ilk imtahanda aydı n oldu. Onun özünü bə yə nmə si və tə kə bbürü göründü. O, lə `nə tlə nmiş və qovulmuş bir mövcuda çevrildi. Odur ki, daha mə lə klə rin arası nda ona yer yox idi.

Ş eytan bütün vücudu ilə Adə m (ə) və Hə vvaya kin bə slə yir və paxı llı q edirdi. O hə r an Adə m (ə) və Hə vvanı aldadı b, cə nnə tdə n qovdurmaq barə də fikirlə ş irdi. Öz-özünə dedi: “Onları necə aldatmağ ı yaxş ı bilirə m. Bilirə m ki, onlar mə nim və svə sə lə rimə qulaq asacaqlar. Onları bu ağ acdan yemə yə tə hrik edə cə yə m. Onda Adə m yazı q və özüm kimi bə dbə xt olacaqdı r. Allah onu cə nnə tdə n qovacaq və Hə vva da Adə min gününə düş ə cə kdir“.


Ïîäåëèòüñÿ ñ äðóçüÿìè:

mylektsii.su - Ìîè Ëåêöèè - 2015-2024 ãîä. (0.01 ñåê.)Âñå ìàòåðèàëû ïðåäñòàâëåííûå íà ñàéòå èñêëþ÷èòåëüíî ñ öåëüþ îçíàêîìëåíèÿ ÷èòàòåëÿìè è íå ïðåñëåäóþò êîììåð÷åñêèõ öåëåé èëè íàðóøåíèå àâòîðñêèõ ïðàâ Ïîæàëîâàòüñÿ íà ìàòåðèàë