Yerə enmək

Adə m (ə) və Hə vva o ağ acı n meyvə sində n yeyə n anda зox qə ribə bir hadisə baş verdi. Onları n cə nnə t geyimlə ri ə yinlə rində n зı xdı və hə r ikisi зı lpaq qaldı lar. Bə də nlə rinin eyibi gцrьndь.

Orada enli yarpaqlı ə ncir və banan ağ acları da var idi. Adə m (ə) və Hə vva onlara sı ğ ı ndı lar. Onlar bir-birlə rində n utandı lar. Ə ncir və banan yarpaqları ndan цzlə rini цrtmə k ьзьn paltar dьzə ltmə k istə dilə r. Peş imanlı q, qorxu və xə calə t hissi keзirirdilə r. Зьnki, gьnah etmiş dilə r. Allahı n sцzьnь eş itmə yib, Ş eytanı n sцzьnə qulaq asmı ş dı lar. Ş eytan isə onları elə cə buraxaraq зox uzaq bir nцqtə yə qaзmı ş dı.

Adə m (ə) və Hə vva onları зağ ı ran bir sə s eş itdilə r. O sə s Allah-tə alanı n sə si idi. O buyururdu:

-Mə n sizi bu ağ aca yaxı nlaş maqdan зə kindirmə dimmi? Mə n sizə demə dimmi ki, Ş eytan sizin dьş mə ninizdir, ona aldanmayı n?

Adə m (ə) gьnah etdiyi ьзьn ağ ladı. Hə vva da ağ ladı. Kaş onlar Ş eytanı n sцzьnə qulaq asmayaydı lar!

Onlar peş iman olaraq Allahı n qarş ı sı nda baş ları nı aş ağ ı salı b, dedilə r:

-İ lahi! Biz tцvbə edib, sə nə doğ ru qayı dı rı q. Bizim tцvbə mizi qə bul et və gьnahları mı zı bağ ı ş la!

İ lahi, biz цzьmьzə zьlm etdik. Ə gə r sə n bizi bağ ı ş layı b, rə hm etmə sə n цzьn zьlm edə nlə rin də stə sində n olacağ ı q.

Adə m (ə) цncə də n bilirdi ki, tцvbə və peş imanlı q gьnahları yuyur. Ona gцrə də tцvbə etdi və Allahı n də rgahı na mьnacat elə di. Allah цz bə ndə lə rinə qarş ı mehribandı r. Buna gцrə də onun tцvbə sini qə bul etdi. Amma, bu ağ acı n meyvə sində n yeyə n və Allaha gьnah edə n ş ə xs cə nnə tdə n зı xmalı və gьnahı ndan paklanmalı idi.

Allah-tə ala buyurdu:

-Yerə enin! Sizinlə Ş eytan arası nda dьş mə nlik davam edə cə kdir. O, hə miş ə sizi aldatmağ a зalı ş acaq. Amma, mə nim ə mrimə qulaq asan və sцzlə rimə ə mə l edə n ş ə xsi yenidə n cə nnə tə qaytaracağ am. Yalan deyib, kafir olanları n taleyi isə Ş eytanı n taleyi kimi olacaqdı r.

Allah-tə ala buyurdu:

-Enin! Sizin bə `ziniz bə `zilə rinizə dьş mə n olacaqdı r. Yer, цlə nə kimi sizin mə skə niniz olacaqdı r. Onda yaş ayı n, onda цlьn və qiyamə tə ordan qalxı n. Hamı nı z cə nnə tdə n зı xı n! Yerdə mə nim tə rə fimdə n sizə yol gцstə rə nlə r gə lə cə kdir. Mə nim dediklə rimə tabe olan nə yolundan sapar və nə də bə dbə xt olar! Kim mə ndə n ьz зevirsə, onun hə yat və yaş ayı ş ı зə tinlə ş ə r, qiyamə tə isə kor halda gə lə r.

Belə liklə, Adə m (ə) və Hə vva yerdə yaş amağ a layiq gцrьldьlə r. Adə min (ə) bə də ninin eyiblə ri gцrьndь... O, yer ьzə rində Allahı n caniş ini olmağ a, onu abad etmə yə, yerdə sakin olmağ a və fə saddan uzaqlaş mağ a hazı r oldu. Buna gцrə də mə lə klə r ona sə cdə etdilə r. Mə lə klə r tə sə vvьr edirdilə r ki, Adə m (ə) yerdə fə sad və zьlmkarlı qla mə ş ğ ul olub, qan tцkə cə kdir. Amma, Adə m (ə) mə lə klə rin xə bə rsiz olduqları bə `zi mə sə lə lə ri bilirdi. O, bьtьn adları bilirdi.

Mə lə klə r azadlı q, iradə və tцvbə anlamı rdı lar, gьnah tanı mı rdı lar. Bilmirdilə r ki, gьnaha batan insan, цz gьnahı nı islah edib, tцvbə etmə yi yaxş ı bacarı r. Ona gцrə də Allah Adə mi (ə) yaratdı ki, yer ьzə rində onun caniş ini olsun.

Allahı n sonsuz qьdrə ti ilə qə fildə n Adə m (ə) və Hə vva yerə endilə r. Ş eytan da endi. Onları n hə r biri yerin mьxtə lif bцlgə lə rinə dьş dьlə r. Adə m (ə) Ş ri-Lanka adası nda bir dağ ı n zirvə sinə, Hə vva isə Mə kkə torpaqları nda olan Mə rvə dağ ı na dьş dь. Ş eytan isə ə n alзaq quru bir nцqtə yə endi: Bə srə də kцrfə z suları nı n yaxı nlı ğ ı nda ş oranlı q bir зцlə.

Belə liklə yerdə insan hə yatı baş landı. Qarş ı durma və keş mə keş lə r yarandı. Ş eytanla insan arası nda mьbarizə nin bьnцvrə si qoyuldu.

Bizim ata və anamı z olan Adə m (ə) və Hə vva yerə endikdə orada зoxlu heyvanlar yaş ayı rdı lar. Lakin, onlar min illə r ə rzində yı ğ ı lmı ş buz qatları na dцzə bilmə yib, tə lə f olmuş dular. Mamut adlı filə oxş ayan bir heyvan var idi, lakin, də risi yunla цrtьlmьş dь. Bu heyvan Sibirdə kə ş f olunmuş dur. Kə rgə dana oxş ar baş qa bir heyvan da var idi. Onun da bə də ni yunla цrtьlmьş dь. O heyvan da buz və soyuğ a dцzə bilmə yib, hə lak olmuş du.

Orada qə ribə quş lar olmuş dur. Gьclь pə ncə lə rə malik olan o quş lar aradan getmiş dir və onlardan heз bir ə lamə t qalmayı b. Allahı n istə yi ilə buzlar ə ridi və yerin ş iddə tli soyuğ u sona зatdı. Get-gedə istilə r baş landı.

Allahı n istə yi bu idi ki, Adə m (ə) və Hə vva yerə ensinlə r və insan orada Allahı n nьmayə ndə si olsun. Ə kinзilik etsin, ev tiksin və bu gцzə l diyarı abadlaş dı rsı n.

GЦRЬŞ

Mə lə klə r Adə mi (ə) зox sevirdilə r. Ona gцrə ki, Allah-tə ala onu Цz qьdrə t ə llə ri ilə yaratmı ş dı. Onu зox istə yirdilə r, зьnki, onu Allah yaratmı ş və mə qamı nı mə lə klə rdə n ьstьn etmiş di.

Mə lə klə r Adə mə (ə) sə cdə etdilə r, зьnki, bunu onlara Allah ə mr etmiş di.

Adə m (ə) Allahı n ə mrində n зı xı b, o ağ acdan yeyə ndə peş iman oldu, tцvbə etdi və ağ layı b, Allahı n də rgahı na yalvardı. Bizim mehriban Allahı mı z onun tцvbə sini qə bul etdi və onu nьmayə ndə kimi yerə gцndə rdi.

Yer insan ьзьn imtahan dьnyası dı r. Gцrə sə n o, Allaha ibadə t edə cə k, yoxsa Ş eytanı n sцzьnə baxacaqdı r?!

Mə lə klə r Adə mi (ə) sevirdilə r. Onun xeyir və sə adə tini istə yirdilə r. Onlar istə yirdilə r ki, Adə m (ə) yenidə n cə nnə tə qayı tsı n. Amma, Ş eytan Adə mi (ə) xoş lamı rdı. O, insan mə xluqunu sevmirdi. Ona kin bə slə yirdi. Ona gцrə də Adə mə (ə) paxı llı q edə rə k sə cdə etmə di və Allahı n qarş ı sı nda lovğ alandı; o, Adə mi (ə) aldatdı. Onu sə hvə vadar etdi və Adə m (ə) hə min ağ acı n meyvə sində n yedi.

Ş eytan insanı xoş lamı r. Bьtьn varlı ğ ı ilə ona dьş mə ndir və onun bə dbə xtзiliyi ьзьn зalı ş ı r. O, insanı cə hə nnə m oduna зə kmə k istə yir.

Adə m (ə) yerə endi. Hə miş ə Allaha sə cdə edir və gьnah etdiyi ьзьn də rin peş imanзı lı q hissi keзirirdi. Allah onun tцvbə sini qə bul etdi. Onu bağ ı ş ladı və belə liklə Adə m (ə) gьnahdan paklandı.

Adə m (ə) yoldaş ı Hə vvanı yadı na saldı. Onu зox sevirdi. Onunla olanda ş ad və xoş bə xt idi. Amma, indi onun harada olduğ unu bilmirdi. O Hə vvanı tapmaq ьзьn axtarı ş a baş lamalı ydı.

Adə m (ə) yerdə tə kbaş ı na yoldaş ı Hə vvanı axtarmağ a baş ladı. Bir mə lə k ona xə bə r verdi ki, Hə vva bu yerdə n зox uzaq bir mə kanda yerlə ş ir. O sə ni gцzlə yir və qorxu iзində yaş ayı b, sə ni axtarı r. Ə gə r bu istiqamə tdə hə rə kə t etsə n mьtlə q onu gцrə cə ksə n.

Adə m (ə) ьmidvar olub, Hə vvanı axtarmaq ьзьn yola dьş dь. Uzaq mə safə lə ri qə t etdi. O ayaqyalı n yol gedirdi. Acanda зцl bitkilə rində n yeyir, axş am dьş ə ndə isə qorxaraq mьnasib bir yerdə yatı rdı. O uzaqdan gə lə n heyvan sə slə rini eş idirdi.

Adə m (ə) gecə -gьndьz yol gedə rə k Mə kkə yə зatdı. Ьrə yində Hə vvanı tapacağ ı nı hiss etdi. Зoxlu dağ ları bir-birinin ardı nca arxada qoyurdu.

Hə vva da gцzlə yirdi. Dağ ları n baş ı na зı xı b, ьfьqlə rə baxı r, Amma, heз bir ş ey gцrmьrdь.

Bir gьn Hə vva ə trafa baxarkə n uzaqdan gə lə n bir qaraltı gцrdь. Bildi ki, Adə mdir (ə). Зьnki, Hə vvanı n цzьnə bə nzə yirdi. Hə vva dağ dan endi. Qaзa-qaзa Adə mə (ə) tə rə f getdi. Зox ş ad və ьmidvar idi. Adə m (ə) də uzaqdan Hə vvanı gцrdь. Qaзa-qaзa Hə vvaya tə rə f getdi. Hə vva da Adə mə (ə) doğ ru qaзı rdı.

Gцrьş Ə rə fat adlı bir dağ ı n yanı nda baş verdi. Adə m (ə) və Hə vva hə r ikisi ş цvqdə n ağ layı rdı lar. Aydı n sə maya baxı r və onları bir daha qovuş durduğ u ьзьn bцyьk Allaha ş ьkr edirdilə r.

İ ş və yaş ayı ş

Yerdə yaş amaq asan deyildi. Зьnki, yer cə nnə t deyil. Yer kosmosda fı rlanan bir planetdir. Orada fə sillə r də yiş ir. Onun, dağ və də rə lə ri qarla цrtə n soyuq qı ş ı, isti və yandı rı cı yayı vardı r. Onun yarpaqları tцkə n və ağ acları quru budaqlara bə nzə də n payı zı vardı r. Sonra bahar gə lir. Yer yaş ı l və sə falı olur.

Adə m (ə) cə nnə tin gцzə l yaş ayı ş ı barə də fikirlə ş irdi. Adə m (ə) ağ layı rdı. O, yenə də cə nnə tə və oradakı xoş hə yata qayı tmaq istə yirdi.

Onlar yaş amaq ьзьn yerin gцzə l bir nцqtə sini seзdilə r. Orada quruda bitə n bə `zi bitkilə r və mьxtə lif meyvə li ağ aclar vardı.

Cə nnə tin gцzə l və ş ad gьnlə ri sona зatdı. Orada nə isti və nə soyuq vardı. Orada aclı q və yorğ unluq da yox idi. İ ndi Adə m (ə) və Hə vva зalı ş malı və iş lə mə lidirlə r. İ ndi onlar цzlə rini qarş ı dan gə lə n qı ş a və onun soyuq kьlə klə rinə hazı r etmə lidirlə r. Onlar ağ ac budaqları ndan dьzə ltdiklə ri evi tikib qurtarana qə də r mağ arada yaş amalı idilə r.

Adə m (ə) hə miş ə зalı ş ı b, zə hmə t зə kirdi. Gьndьzlə r iş lə mə kdə n tə rlə yirdi. Onlar acı ndan цlmə mə k ьзьn ə kinзilik etmə li, цz mə hsulları nı biзmə li, un ьyьtmə li, xə mir yoğ urmalı və sonra цzlə ri ьзьn iki tikə зцrə k biş irmə li idilə r. Onlar arxada qalan xoş gьnlə rini yada salı r və yenidə n cə nnə tə, onları yaradan Allahı n yaxı nlı ğ ı na qayı tmaq istə yirdilə r.

Onlar цz gьnahları nı yada salı b, ağ layı r və Allahdan bağ ı ş lanmaq dilə yirdilə r. Belə liklə onları n yaş ayı ş ı iş, ibadə t və цvladları nı n gə lə cə yi barə də fikirlə keзirdi.

Gьnlə r цtdь. Hə vvadan bir qı z və bir oğ lan doğ uldu. Sonralar o, yenidə n bir oğ lan və bir qı za sahib oldu. Belə liklə yer ьzə rində sakin olan insanları n sayı altı nə fə rə зatdı. Adə m (ə) və Hə vva цvladları olduğ u ьзьn зox sevinirdilə r. Onları n цvladları gьnbə gьn bцyьyьrdьlə r.

Onlar bцyьyьb, cavanlı q yaş ı na зatdı lar. Qabil və qardaş ı Habil hə miş ə ataları ilə зцlə gedə r və ondan iş lə mə k цyrə nə rdilə r: yer ş umlamaq, qoyun otarmaq. Eqlima və Luza isə ev iş lə rində, aş pazlı qda, ev sьpьrmə kdə və də rzilikdə anaları na kцmə k edirdilə r. Yaş amaq iş və zə hmə t tə lə b edirdi.

Gьnlə r və illə r belə cə цtьrdь.