Ñòóäîïåäèÿ

Ãëàâíàÿ ñòðàíèöà Ñëó÷àéíàÿ ñòðàíèöà

ÊÀÒÅÃÎÐÈÈ:

ÀâòîìîáèëèÀñòðîíîìèÿÁèîëîãèÿÃåîãðàôèÿÄîì è ñàäÄðóãèå ÿçûêèÄðóãîåÈíôîðìàòèêàÈñòîðèÿÊóëüòóðàËèòåðàòóðàËîãèêàÌàòåìàòèêàÌåäèöèíàÌåòàëëóðãèÿÌåõàíèêàÎáðàçîâàíèåÎõðàíà òðóäàÏåäàãîãèêàÏîëèòèêàÏðàâîÏñèõîëîãèÿÐåëèãèÿÐèòîðèêàÑîöèîëîãèÿÑïîðòÑòðîèòåëüñòâîÒåõíîëîãèÿÒóðèçìÔèçèêàÔèëîñîôèÿÔèíàíñûÕèìèÿ×åð÷åíèåÝêîëîãèÿÝêîíîìèêàÝëåêòðîíèêà






DağıdıCı tufan






Üçüncü il yağ ı ş ı n yağ ma zamanı çatdı. Amma, quraqlı qdan baş qa bir ş ey yox idi. Qı tlı q hə r yeri bürümüş dü. Külə klə r ə sir və qum dalğ aları nı vaxtı ilə yaş ı l və sə falı yerlə r olan də rə lə rə tə rə f itə lə yirdi. Ə hqaf torpaqları qurqlı ğ a qə rq oldu. Hud (ə) hə miş ə camaatı Allaha imana və bütpə rə stlikdə n çə kinmə yə də `və t edirdi. O deyirdi:

-Allah-tə ala qüdrə tlidir. Yağ ı ş göndə rə n, yeri öldükdə n sonra dirildə n odur. Qüdrə tli Allah o ş ə xsdir ki, də rə lə rə, çöllə rə və çə mə nliklə rə yaş ı llı q, sə falı q və tə ravə t bə xş edir. Bütlə r eş itmə z daş lardı lar. Onları n xeyir və ziyanları yoxdur.

Ad qə bilə lə ri onun risalə tinə iman gə tirmə yib, zalı m hakimlə rinə itaə t edirdilə r. Bə `zi pak insanlardan savayı heç kə s Huda (ə) iman gə tirmə di.

Üçüncü ildə də Ə hqaf sakinlə ri göyə baxı r, bulud və yağ ı ş gözlə yirdilə r. Sə ma tə miz və mavi idi. Buluddan ə sə r-ə lamə t yox idi. Bütpə rə stlə r daha çox qurban vermə k fikrinə düş dülə r. Güman edirdilə r ki, ne`mə t bolluğ u Allahı, onları qı tlı q və quraqlı qdan xilas edə cə kdir. Lakin, bir xə bə r yox idi. Hud (ə) gə lə rə k sonuncu də fə onlara nə sihə t verdi. Onları tövbə yə, Allaha tə rə f qayı tmağ a də `və t etdi: Yağ ı ş göndə rə n və bolluq illə rini ə ta edə n yeganə Allaha doğ ru. Amma, Ad qövmü Hudu (ə) çı xararaq ona dedilə r:

-Get, ey də li! Sə n yalançı adamsan. Ə gə r doğ ru deyirsə nsə Allahı n bizim üçün ə zab göndə rsin. Biz heç vaxt allahları mı zdan ə l çə kmə yə cə yik. Bizim allahları mı z bizə ruzi yetirir, yağ ı ş göndə rir, torpaqları mı zı mə hsuldar edir və qoyunları mı za bə rə kə t verirlə r. Onlar bu iş lə ri heç vaxt unutmurlar.

Hud öz qə bilə sinin halı na yanı rdı. O istə yirdi ki, onlar iman gə tirib, də yə rli və sə adə tli hə yat yaş ası nlar. Saatlar keçdi, üfüqdə qorxulu qara buludlar göründü. Buludlar get-gedə irə lilə dilə r və bütün Ə hqaf sə ması nı bürüdülə r. Ad tayfası buludları görə rə k ş ad olub, sevindilə r və dedilə r:

-Allahlar bizim duaları mı zı qə bul etdilə r. Bizim üçün yağ ı ş yağ an buludlar göndə rdilə r. Tezliklə yer yaş ı l və sə falı olacaqdı r. Yaş ı llı q bağ və bostanlara qayı dacaqdı r.

Hud ə zabı n qə ti niş anə sini görə rə k dedi:

-Yox! Heç vaxt! Bu çatması na tə lə sdiyiniz ş eydir. Onda də rdli ə zab olan bir külə kdir. O, hə r ş eyi viran edə cə k.

Hud dağ a sı ğ ı ndı. Mö’minlə r də ora sı ğ ı ndı lar. Ə zab çox yaxı nlaş dı. Zaman keçirdi və bütpə rə stlə r toplaş mı ş qara buludlara diqqə tlə baxaraq yağ ı ş gözlə yirdilə r. Amma, faydası z idi. Soyuq külə klə r ə smə yə baş ladı. Tezliklə dağ ı dı cı tufan hə rə kə tə gə lə cə kdi.

Göydə iş ı qlar parlamağ a və qorxulu ildı rı mlar çaxmağ a baş ladı. Buludları n gurultusu baş landı. Göy gurultusu elə möhkə m və qorxulu idi ki, kafirlə rin ürə klə rini titrə tdi. Bütpə rə stlə r qorxaraq öz evlə rinə sarı qaçdı lar. Onlar ümidsizliklə buludlara baxı rdı lar. Hudun sözlə ri, onun nə sihə tlə ri barə də fikirlə ş mirdilə r. Yalnı z daş heykə llə rə baxı rdı lar. Onlar bu inamda idilə r ki, o eş itmə z daş lar onlara ruzi bağ ı ş layı r və onlara xeyir, bə rə kə t və ne’mə t bolluğ u ə ta edirlə r.

Allahı n qə zə b tufanı baş landı. Külə klə r ağ ı r, quru və olduqca soyuq idilə r. Yağ ı ş və bulud gə tirə n külə klə r deyildilə r. Onlar çox güclü külə k və qum topaları nı n tufanı idilə r.

Də hş ə tli saatlar keçdi. Tufan sakitlə ş mə k bilmirdi. Qum dalğ aları də rə yə tə rə f gedirdilə r. Ad qə bilə si öz güc və qüdrə tlə rinə çox güvə nirdilə r. Onlar güman edirdilə r ki, qı tlı ğ a, quraqlı ğ a və tufana qə lə bə çalacaqlar. Elə bilirdilə r ki, tufan axş am və ya sabah sakitlə ş ə cə kdir.

Çə rş ə nbə günü sə hə r daha güclü külə klə r ə smə yə baş ladı və yeddi gecə sə kkiz gün elə cə möhkə m ə sdi. Tufan çə rş ə nbə günü sə hə r sakitlə ş ə rə k dayandı. O gözə l və sə falı ş ə hə ri qumla hamarlaş dı rmayı nca, gözə l İ rə m ş ə hə rini qumlar altda də fn etmə yincə, sakitlə ş mə di.

Evlə r bir-birlə rinə də ydi. Çox güclü və möhkə m olan mə rmə r sütunları töküldü. Hudun risalə tinə kafir olanlar yerdə qumları n üzə rində çı rpı nı rdı lar. Onları n uca qamə tlə ri vardı. Buna görə də quru xurma ağ acı nı n gövdə lə rinə bə nzə yirdilə r. Heykə llə r üzü üstə yerə düş dülə r və parça-parça oldular. O bütpə rə st ibadə tgahı xarabalı ğ a çevrildi. Allahı n nifrini onları tutdu. Onlar zalı m və qürurlu insanlar idilə r. Onları n ürə klə rində zə rrə qə də r də rə hm və mə rhə mə t yox idi. Onları n yaş ayı ş ı baş dan ayağ a ə bə s və bihudə lik idi. Hə tta öz sarayları nı tikdiklə ri zaman belə bu iş lə ri yalnı z ə bə s yerə və faydası z olaraq yerinə yetirirdilə r. Heç vaxt onlardan istifadə etmirdilə r. Ona görə də Allah küfrlə rinə və mö’minlə rə etdiyi zülmlə rinə görə onlara qə zə blə ndi; onları hə lak edib, Hud və ona iman gə tirə nlə ri xilas etdi. Onları azad etdi ki, insanlar öz fitrə t və tə biə tlə rinə qayı tsı nlar və xeyir-bə rə kə t, firavanlı q və ne’mə t bolluğ u ilə dolu olan yeni insan hə yatları na baş lası nlar.

Bismillahir-Rə hmanir-Rə him.

“Biz Ad qövmünə onları n qardaş ları olan Hudu göndə rdik. Onlara dedi:

-Ey qövm! Allaha pə rə stiş edin, ondan baş qa sizin üçün bir mə ’bud yoxdur. Sizsə yalnı z töhmə t vurursuz.

Ey qövm! Mə n bu risalə tim üçün sizdə n heç bir mükafat istə mirə m. Mə nim mükafatı m yalnı z mə ni yaradan ş ə xsin öhdə sinə dir. Anlamı rsı nı zmı?

Ey qövm! Allahı nı zdan bağ ı ş lanmaq istə yin. Sonra tövbə ilə ona doğ ru qayı dı n. O sizə sə ma yağ ı ş ı nı göndə rə r. Gücünüz üstünə güc ə lavə edə r. Amma, günahkarcası na haqdan üz çevirmə yin.

Dedilə r:

-Ey Hud! Sə n bizim üçün aydı n sübut gə tirmə misə n və biz öz alllahlarları mı zı sə nin sözünlə buraxmayacağ ı q. Biz ə sla sə nə iman gə tirmə yə cə yik. Biz sə nin haqqı nda yalnı z bunu deyirik: ”Bizim bə ’zi allahları mı z sə nə ziyan vurmuş, ağ lı nı aparmı ş lar”.

Hud dedi:

-Mə n Allahı ş ahid tuturam, siz də ş ahid olun ki, mə n sizin Allaha qoş duğ unuz ş ə riklə rdə n uzağ am. Ondan baş qa ibadə t etdiyiniz bütün ş eylə rdə n uzağ am. İ ndi ki, belə dir, hamı lı qla mə nə qarş ı plan çə kin və mə nə fürsə t vermə yin. Amma, bilin ki, ə linizdə n heç bir iş gə lmə yə cə kdir. Mə n özümün və sizin rə bbiniz olan Allaha tə və kkül edirə m. Allah bütün canlı lara hakimdir. Mə nim Rə bbim doğ ru yoldadı r. Ona görə də ə gə r üz çevirsə niz, bilin ki, mə n üzə rimə düş ə n risalə timi sizə çatdı rdı m və Rə bbim sizin yerinizə baş qa bir də stə ni gə tirə r, sizsə ona azca zə rə r belə yetirə bilmə zsiniz. Mə nim Rə bbim hə r ş eyin qoruyanı dı r.

Bizim ə mrimiz yetiş ə n zaman Huda və ona iman gə tirə n ş ə xslə rə öz rə hmə timizlə nicat verib, onları ağ ı r ə zabdan xilas etdik. Bu Ad qövmü Allahı n ayə lə rini inkar edib, peyğ ə mbə rlə rinə günah etdilə r və haqqı n düş mə ni olan hə r bir zalı ma itaə t etdilə r. Bu dünyada və Qiyamə t günü onlar üçün lə ’nə t və pis adlar vardı r. Bilin ki, Ad qövmü öz Rə bbinə kafir oldu. Hudun qövmü Ad Allahı n rə hmə tində n, xeyir və sə adə tdə n uzaq olsun! [4]

“Bu, Allahı n də və sİ dİ r.”

Hə zrə t Salehİ n ə hvalatı

Hicri tarixi ilə 9-cu ildə Hə zrə t Mə hə mmə d (s) peyğ ə mbə rin rə hbə rliyi ilə İ slam ordusu Ə rə bistan yarı madası nı n ş imalı nda Roma qoş unları ilə vuruş maq üçün Tə buk mə ntə qə sinə sarı gedirdi. Çox çə tin bir sə fə r idi. İ slam qoş unu yorulmuş və susamı ş dı. Ona görə də Allahı n Rə sulu fə rman verdi ki, qoş un Tə buk mə ntə qə sinin yaxı nlı ğ ı nda olan Vadil-qurada dayansı nlar.

İ slam ordusu dağ ları n yaxı nlı ğ ı nda düş ə rgə saldı. Ora çox qə dim bir yer idi. Orada xarabalı qlar və su çalaları gözə də yirdi. Bə ’zilə ri bir-birlə rində n bu qalı qlar barə sində soruş urdular. Deyildi ki, bu ə sə rlə r bir zamanlar bu mə kanda yaş amı ş Sə mud qə bilə sinə mə xsusdur. Ə ziz Peyğ ə mbə r o çalaları n suyunu içmə yi müsə lmanlara qadağ an etdi. Allahı n Rə sulu nifrin və ə zaba düçar olan və onlardan heç bir ə lamə t qalmayan qə bilə nin taleyində n ibrə t almaq üçün ə sgə rlə rin ora daxil olması nı vurğ uladı.

İ ndi görə k Sə mud qə bilə si kimlə r idilə r və Hə zrə t Salehin ə hvalatı necə olmuş dur?

Tarixdə n qabaqkı dövrlə rdə Ə rə bistan yarı madası nı n ş imalı nda yerlə ş ə n Vadil qura adlanan geniş torpaqlarda Sə mud qə bilə si yaş ayı rdı. Sə mud qə bilə si çox qə dim olan ə rə b qə bilə lə rində ndir. Tarix onun barə sində bir ş ey qeyd etmə miş dir. Onda olan mə ’lumatlar Qur`ani-Kə rimdə və Peyğ ə mbə rin (s) hə dislə rində gə lmiş dir.

Ə hqaf torpaqları ndakı Ad qə bilə lə ri mə hv olduqdan sonra bu qə bilə peyda oldu. Bu qə bilə nin camaatı ə kinçiliklə mə ş ğ ul olur, quyu qazı r, öz ə kin sahə lə rini ş umlayı r, dağ ları n içində evlə r tikirdilə r. Heyvanları nı rahatcası na yaş ı llı qlarda otarı rdı lar. Onları n bağ -bostan və tarlaları rövnə qlə nib, bə hrə verir, belə cə öz yaş ayı ş ları nı keçirirdilə r. Onlar Allahı düş ünüb, ona ibadə t etmə k barə də fikirlə ş mirdilə r. Bunun ə və zinə qə bilə nin varlı və ə yyaş insanları hə dlə rini aş ı b, tüğ yan edirdilə r. Bu qə bilə nin camaatı Alllaha ibadə t yerinə bütlə rə ibadə t edirdilə r.

Hə zrə t Saleh hə min dövrdə yaş ayı rdı. O, pak xüsusiyyə tli və agah bir insan idi. İ nsanlar yaxş ı sifə tlə rinə və bə yə nilmiş ə mə llə rinə görə onu sevirdilə r. Bu qə bilə nin bə `zi insanları fikirlə ş irdilə r ki, Saleh böyük mə qama çatacaqdı r və bə lkə də güclü Sə mud qə bilə sinin rə isliyini öhdə sinə götürə cə kdir.

Allah-tə ala Hə zrə t Salehi Peyğ ə mbə rliyə seçdi. Onu qə bilə sinə doğ ru göndə rdi ki, insanları bütpə rə stlikdə n çə kindirib, yeganə Allahı n ibadə tinə də ’və t etsin.

Saleh yaxş ı bilirdi ki, bütpə rə stlik onun qə bilə sinin ürə yində çoxdan kök salmı ş dı r. Çünki, onları n ata-babaları bütpə rə st olmuş dular. Hə mçinin bilirdi ki, bu qə bilə nin baş çı ları fasid insanlardı r və bir kə sin xeyrini istə mirlə r. Camaatı bütpə rə stlikdə n çə kindirə n insanlarla da kobud və qaba rə ftar edirlə r.

Amma, Saleh, peyğ ə mbə r və Alllahı n elçisidir. O, Allahdan baş qa heç kə sdə n qorxmur. Ona görə də Hə zrə t öz də ’və tini açı q surə tdə e’lan etdi. O, öz risalə tini müjdə verdi və hə min yerdə n də qarş ı durmalar baş landı. Xeyir və ş ə rin mübarizə si baş landı və mö’min peyğ ə mbə r fasid və kafirlə r ə leyhinə öz müharibə sinə baş ladı. Sə mud qə bilə sinin arası nda doqquz nə fə r güclü və quldur insan var idi. Onlar fə sad törə dir və bə dxahlı qla mə ş ğ ul olurdular.

Müqə ddə s daş parçası

Bir gün Sə mud qə bilə sinin adamları dağ dakı böyük daş parçası na tə rə f yollandı lar. Onlar qə dim zamanlardan o daş a ibadə t edirdilə r. Uş aqlar ataları nı n o daş a ibadə t etdiyini görüb, özlə ri də onlar kimi ibadə t edirdilə r və artı q böyüdükdə tə bii surə tdə bütpə rə st olurdular. Bu daş parçası bütün qə bilə nin yanı nda xüsusi hörmə tə malik idi. Camaat onun qarş ı sı nda qurban kə sirdilə r. Qurbanlı qları onun yanı na qoyurdular. O daş dan ruzi və bə rə kə t istə yirdilə r. Saleh öz qə bilə sinin ə mə lini görüb, onları n etdiyi iş ə görə qüssə lə ndi. Ona görə də müqə ddə s daş parçası nı n yanı na gedib, onlara buyurdu:

-Ey qə bilə! Allaha ibadə t edin, sizin ondan baş qa Rə bbiniz yoxdur.

Onları n bə ’zilə ri dedilə r:

-Niyə yeganə Allaha ibadə t edə k?

Saleh buyurdu:

-Çünki, sizi yaradan və sizə ruzi yetirə n odur.

Onlar dedilə r:

-Allah bizdə n uzaq olduğ u üçün biz istə diklə rimizi ondan dilə yə bilmirik. Ona görə də onun müqə ddə s yaratdı qları na ibadə t edirik. Allah bizim bütün iş lə rimizi bu daş a tapş ı rmı ş dı r və Allah bizdə n razı olsun deyə biz ona hörmə t qoyuruq.

Saleh qüssə və nigarançı lı qla buyurdu:

-Ey qə bilə! Allah sizi vücuda gə tirə ndir və mə ni də sizin yanı nı za o göndə rmiş dir. O istə yir ki, tə kcə ona ibadə t edə siniz və ona ibadə t etmə kdə heç kimi ş ə rik qoş mayası nı z.

Ey qə bilə! Allahdan bağ ı ş lanmaq istə yin və sonra onun də rgahı na tövbə edin. Hə qiqə tə n Allahı m yaxı ndı r və tövbə lə ri də qə ’bul edə ndir.

Dedilə r:

-Ey Saleh! Biz sə nə böyük ümid bə slə yirdik. Biz ümidvar idik ki, sə nin ağ ı l və fikrində n faydalanaq. Amma, indi tə ə ccüblü ş eylə r danı ş ı rsan. Necə bizə sifariş edirsə n ki, öz allahları mı zdan ə l çə kə k? Necə bizi də ’və t edirsə n ki, ata və babaları mı zı n pə rə stiş etdiyi ş eylə ri buraxaq?

Ey Saleh! Biz indi sə nin risalə tinə ş ə kk edirik. Hə qiqə tə n sə n də li olubsan.

Saleh buyurdu:

-Allah mə ni göndə rmiş dir ki, sizi onun ibadə tinə də ’və t edə m, bu iş ə görə heç kə sdə n muzd və mükafat istə mə yə m və mə ni yaradan Allahdan savayı heç kə sə ibadə t etmə yə m.

Onlar dedilə r:

-Ə gə r sə n hə qiqə tə n Allahı n elçisisə nsə bu daş ı n içində n bizim üçün bir boylu də və çı xart.

Saleh onlara buyurdu:

-Allah hə r ş eyə qadirdir. Bizim hamı mı zı torpaqdan yaradan odur.

Dedilə r:

-Sə n bu daş ı n içində n bizim üçün bir də və çı xarmayı nca, sə nin risalə tinə iman gə tirmə yə cə yik.

Onları n biri uca sə slə dedi:

-Hə, o də və hamilə olmalı dı r.

Saleh dedi:

-Mə n sizin istə yinizi Allaha çatdı raram. Ə gə r Allah bu iş i etsə, siz Allahı yeganə olaraq tanı yı b, mə nim onun elçisi olduğ uma iman gə tirə cə ksinizmi?

Dedilə r:

-Bə li. Sizin və ’diniz nə vaxtadı r?

Saleh onlara buyurdu:

-Sabah hə min yerdə.

Allahı n də və sİ

Sabahı sı gün sə hə r çağ ı Saleh dağ a tə rə f böyük daş parçası olan yerə tə rə f yollandı. Doğ rusu, Salehin etmə k istə diyi iş asan deyildi. Necə ola bilə r ki, dağ ı n içində n bir də və çı xsı n? Necə ola bilə r ki, bu daş yarı lsı n və ondan boylu bir də və çı xsı n?

Bütün Sə mud qə bilə si dağ ı n ə trafı na yı ğ ı ş mı ş dı lar. Onları n bə ’zisi ş ə kk içində idi. Bə ’zilə ri dağ a baxı r və bə ’zilə ri isə uzaqdan Salehin etdiklə rinə fikir verirdilə r. Gördülə r ki, Saleh tə ’zim və tə vazö halı nda mavi sə maya baxı r. O, bə ’zi sözlə r deyirdi. Ə llə ri ilə dağ a və Sə mud qə bilə sinə tə rə f iş arə edir. Bildilə r ki, Saleh Allahı n də rgahı na ağ layı b, ah-nalə edir və ondan öz risalə tinin düzgünlüyünü sübut etmə k üçün bir niş anə istə yir.

O, çox qə ribə bir ş ey istə yirdi. Boylu də və dağ ı n içində n çı xsı n. Bu yerin qorxu və də hş ə ti hamı ya kölgə salmı ş dı. Ad qə bilə si Salehi gözlə yir, çox diqqə tlə dağ a və onun bə rk daş ları na baxı rdı lar. Saleh dizi üstə yerin üzə rində oturdu və göz yaş ları axı tdı. O öz Rə bbində n istə yirdi ki, qə bilə sini hidayə t etmə k üçün bir niş anə göndə rsin. Öz fitrə t və tə biə tlə rinə qayı dı b, yeganə Allaha ibadə t etsinlə r.

Saleh birdə n ayağ a qalxdı və barmağ ı nı dağ ı n bir nöqtə sinə tə rə f uzatdı. Qə bilə nin bütün adamları də hş ə tli bir sə s eş itdilə r. O, daş ları n parçalanması na oxş ayan bir sə s idi. O sə s çox möhkə m və güclü idi. Daş ları n bir hissə si də rə nin dibinə töküldü. Xə fif toz-torpağ ı n arası ndan çox gözə l bir də və peyda oldu. Də və doğ rudan da hamilə idi.

Çox sakit bir də və idi. İ nsan ilk baxı ş ı nda onu sevirdi. Saleh onun ş ükrünü etmə k üçün Allaha sə cdə etdi. Çünki, Allahı n mütlə q qüdrə ti nə yi yaratmaq istə sə ona sadə cə, Ol! deyir və o da olur.

Qə bilə adamları bu iş in ə zə mə t və böyüklüyü qarş ı sı nda baş ə ydilə r. Onları n bə `zisi Allaha sə cdə etdilə r. İ ndi onlar böyük bir niş anə görürdülə r. Gözlə rinin qarş ı sı nda idi. Salehin dediklə ri düz çı xmı ş dı. Doğ rudan da Allah birdir və ş ə riki yoxdur. Onlar çox az idilə r. Amma, imanları də və nin çı xdı ğ ı dağ kimi möhkə m idi. Qə bilə nin bütün adamları o mö’cüzə yə diqqə tlə baxı rdı lar. Belə liklə də və Salehin peyğ ə mbə rlik niş anə si oldu; bütpə rə stlik qarş ı sı nda tövhid niş anə si

Də və nİ n balası

Üç gün keçə ndə n sonra də və gözə l bir də və balaladı. O hə miş ə anası nı n yanı nda idi. Onun yaxı nlı ğ ı nda özü üçün oynayı rdı. Anası da mehribanlı qla onu qoruyurdu. Də və və onun sakit körpə si mə hə bbə t və rə hmə t niş anə si idi. Onu görə nlə r deyirdilə r ki, bu, Salehin də və sidir. Amma, Saleh onlara deyirdi ki, bu, Allahı n də və sidir. Bu, sə mavi niş anə dir, olmaya ona ə ziyyə t edə siniz. Kimsə ona zə rə r vurmağ a çalı ş sa, Allahı n nifrini sizi tutar.

Günlə r ötürdü. Də və o geniş yerlə rdə yaş ayı r, ot və ə lə flə rdə n yeyir, bulağ a gedir və su içirdi. Bütün camaat onun südündə n istifadə edirdilə r. Bə rə kə tli və tə miz südü vardı.


Ïîäåëèòüñÿ ñ äðóçüÿìè:

mylektsii.su - Ìîè Ëåêöèè - 2015-2024 ãîä. (0.015 ñåê.)Âñå ìàòåðèàëû ïðåäñòàâëåííûå íà ñàéòå èñêëþ÷èòåëüíî ñ öåëüþ îçíàêîìëåíèÿ ÷èòàòåëÿìè è íå ïðåñëåäóþò êîììåð÷åñêèõ öåëåé èëè íàðóøåíèå àâòîðñêèõ ïðàâ Ïîæàëîâàòüñÿ íà ìàòåðèàë