Ñòóäîïåäèÿ

Ãëàâíàÿ ñòðàíèöà Ñëó÷àéíàÿ ñòðàíèöà

ÊÀÒÅÃÎÐÈÈ:

ÀâòîìîáèëèÀñòðîíîìèÿÁèîëîãèÿÃåîãðàôèÿÄîì è ñàäÄðóãèå ÿçûêèÄðóãîåÈíôîðìàòèêàÈñòîðèÿÊóëüòóðàËèòåðàòóðàËîãèêàÌàòåìàòèêàÌåäèöèíàÌåòàëëóðãèÿÌåõàíèêàÎáðàçîâàíèåÎõðàíà òðóäàÏåäàãîãèêàÏîëèòèêàÏðàâîÏñèõîëîãèÿÐåëèãèÿÐèòîðèêàÑîöèîëîãèÿÑïîðòÑòðîèòåëüñòâîÒåõíîëîãèÿÒóðèçìÔèçèêàÔèëîñîôèÿÔèíàíñûÕèìèÿ×åð÷åíèåÝêîëîãèÿÝêîíîìèêàÝëåêòðîíèêà






Manli cavan






Allahlara hörmə t etmə yə n və Nə mruddan qorxmayan cavan İ brahimin (ə) sözlə ri hə r yerdə yayı ldı. İ nsanlar İ brahimin (ə), heç bir ziyan və xeyirlə ri olmayan qondarma allahları mə sxə rə etdiyini eş idirdilə r.

İ brahim (ə) böyüdü. O on altı yaş ı na çatmı ş dı. Bütün Babil camaatı bilirdilə r ki, İ brahim (ə) allahlara ibadə t etmir. İ nsanları n çoxu onun allahları ə lə saldı ğ ı nı görmüş dülə r.

Hə tta İ brahimin (ə) babası Azə r bir gün İ brahimin (ə), onun bütlə rində n daha gözə l bir büt düzə ltdiyini gördü. Azə r öncə sevindi və elə bildi ki, İ brahim (ə) də ona kömə k edib, mə `bə di qoruyacaqdı r. Amma, İ brahim (ə) yonduğ u bütü sı ndı rdı.

Azə r İ brahimin (ə) etdiyi iş ə çox qə zə blə ndi və ona dedi:

-İ brahim, niyə yonduğ un allahı sı ndı rdı n? Allahları n qə zə bində n qorxmursanmı?

İ brahim (ə) hörmə tlə cavab verdi:

-Atacan, heç nə eş itmə yə n, heç nə görmə yə n və sə nin heç bir ehtiyacı nı tə `min etmə yə n bütlə rə niyə ibadə t edirsə n? Ata! Ş eytana ibadə t etmə! Ş eytan Allaha itaə tsizlik göstə rmiş dir.

-Ey İ brahim! Sə n mə nim allahları mdan uzaqlaş ı rsanmı? Ə gə r iş lə rində n ə l çə kmə sə n sə ni daş qalaq edə cə yə m. İ ndi isə uzun zamana qə də r mə nim yanı mdan get!

İ brahim (ə) çox ə də bli bir cavan idi. O, babası Azə ri çox sevirdi. Onu ata deyə çağ ı rı rdı. Ona görə də evdə n çı xmazdan ə vvə l Azə rlə sağ ollaş ı b, dedi:

-Salam olsun sə nə! Rə bbimdə n sə nin üçün bağ ı ş lanmaq istə yə cə yə m. Hə qiqə tə n, Allah mə ni çox sevir.

İ brahim (ə) öz Rə bbində n istə di ki, Azə ri nur və imana hidayə t etsin.

İ brahim (ə) insanlardan uzaqlaş dı. Yeganə və ş ə riksiz Allahı n ibadə ti ilə mə ş ğ ul oldu. Camaat hə r hansı bir münasibə tdə mə `bə də gedir və bütlə rə ibadə t edirdilə r. Onlar öz nə zirlə rini onları n yanları na qoyurdular. Amma, İ brahim (ə) yeganə Allaha ibadə t edir və bütlə rdə n uzaq gə zirdi.

BAHAR

İ brahim (ə) insanları yeganə Allahı n itaə tinə hidayə t etmə k barə də fikirlə ş irdi. Bütün insanlar büt, günə ş, ay və ulduza ibadə t və Nə mruda pə rə stiş edirdilə r. Bahar fə sli çatdı, güllə r çiçə klə ndi və çayları n suyu artdı. Camaaat baharı n gə liş inə sevindilə r. Onlar baharı n gə liş i və ne`mə tin bolluğ u bayramı nı keçirmə yə hazı rlaş dı lar. O zaman bütün insanlar bayram mə rasimini keçirmə k üçün ş ə hə rin kə narı na gedir, yeyib-içir, atı lı b-düş ür və oynayı rdı lar. Daha sonra onlar öz nə zirlə rini mə `bə ddə allahları n yanı na qoymaq və hə diyyə lə ri keş iş lə rə tə qdim etmə k üçün ş ə hə rə qayı dı rdı lar.

Camaat ş ə hə rin çölünə getmə yə hazı rlaş ı rdı. Amma, İ brahim (ə) hazı rlaş mı rdı. O bayram mə rasiminə getmə k barə də heç fikirlə ş mirdi də. Ona dedilə r:

-Ey İ brahim, sə n niyə getmirsə n?

İ brahim (ə) dedi:

-Mə n xə stə yə m.

O, doğ ru yolu tə `yin edə bilmə yə n insanlardan ötrü nigaran idi. İ brahim (ə) bütün iş lə rində onlarla fə rqlə nirdi. Paltarları nı tə miz saxlayı r, dı rnaqları nı qı saldı r və baş ı nı n tükünü azaldı rdı.

İ nsanlar, hə tta Nə mrud və bütün keş iş lə r də bahar bayramı nı keçirmə k üçün ş ə hə rdə n çı xdı lar. İ brahim (ə) ş ə hə rdə tə nha qaldı. Ə linə bir balta götürüb, böyük mə `bə də sarı yollandı. O mə `bə ddə hamı sı daş dan düzə ldilmiş çoxlu allahlar var idi. Allahları n bə `zisi kiçik, bə `zisi böyük idi. Orada bütün bütlə rdə n böyük olan bir büt vardı. Onun adı nı Mordux qoyub, allahları n allahı adlandı rı rdı lar. İ brahim (ə) mə `bə din pillə lə ri ilə yuxarı qalxdı. Mə `bə d tamamilə boş idi. Yalnı z bütlə r qalmı ş dı lar və iylə nmiş ə t və qanları n qoxusu.

İ brahimin (ə) gözü onlarla qondarma allaha düş dü. O öz-özünə fikirlə ş irdi: «Görə sə n bir insan heç bir ziyan və faydası olmayan bir daş a necə ibadə t edir?!»

Bütlə r hə rə kə tsiz halda öz yerlə rinə mı xlanmı ş dı lar. Onlar danı ş mı r və heç bir iş görmürdülə r.

İ brahim (ə) qə zə blə qı ş qı rdı:

-Niyə xörə k yemirsiniz?

Boş mə `bə ddə onun sə si ə ks sə da verdi.

-Niyə xörə k yemirsiniz?

İ rahim uca sə slə dedi:

-Niyə danı ş mı rsı nı z?

Sə si mə `bə din fə zası nda fı rlandı:

-Niyə danı ş mı rsı nı z?

İ brahim (ə) yalançı allahları sı ndı rmaq qə rarı na gə ldi. O, insanlara sübut etmə k istə yirdi ki, onlar bə rk daş parçası ndan baş qa bir ş ey deyillə r.

Ona görə də baltanı qaldı rı b, daş allahlara zə rbə lə r endirdi.

Bütlə r cavan İ brahimin (ə) zə rbə lə ri altı nda dağ ı lı rdı lar. Onları n tikə lə ri yerin üzə rinə tökülürdülə r. İ brahim (ə) böyük bütə çatdı. Beyninə bir fikir gə ldi. Cavan İ brahim (ə) baltanı allahları n böyüyünün boynundan asdı.

Bütlə ri sı ndı rdı qdan və mə `bə di daş parçaları ilə doldurduqdan sonra oradan çı xdı. Sanki güclü bir zə lzə lə baş vermiş və onları bir-birinə vurmuş du.

Cavan İ brahim (ə) mə `bə ddə n çı xdı. O, üzünü sə maya tutub baxdı. Bir də stə ağ göyə rçin gördü. Onlar mavi sə mada sakitcə uçurdular.

Bahar bayramları sona çatdı. Babil camaatı ş ə hə rə qayı tdı. Gecə çatdı və ş ə hə r qaranlı ğ a büründü. Nə zirlə ri allahları n yanı na qoymaq vaxtı çatmı ş dı.

Onlar böyük mə `bə də sarı yola düş dülə r. Onlar özlə ri ilə mə ş `ə llə r, nə zirlə r və hə diyyə lə r aparan uzun karvan forması nda mə `bə də gedirdilə r. Keş iş lə r karvanı n qarş ı sı nda hə rə kə t edirdilə r.

Mə `bə di gördükdə keş iş lə r qorxdular. Camaat da qorxu ilə baxı rdı lar. Dağ ı dı lmı ş allahları n mə nzə rə si də hş ə tli idi. Bütün allahlar daş parçaları na çevrilmiş dilə r, allahları n böyüyündə n savayı.

Allahları n böyüyü uzun illə r idi öz yerində qalmı ş dı. Amma, bu də fə çiynində bir balta vardı. Heç kə s nə baş verdiyini soruş maq üçün allahları n böyüyünün yanı na gə lmə di. O da adə ti üzrə elə cə sakit qaldı. Çünki, o daş dan baş qa bir ş ey deyildi.

Hay-küy qopdu. Keş iş lə r bir-birlə rində n soruş dular:

-Müqə ddə s allahları dağ ı tmağ a kim cür`ə t göstə rmiş dir?

Onları n biri dedi:

-Biz bir nə fə r tanı yı rı q. Mümkündür bunlar onun iş i ola. Yə qin ki, o cür`ə tə gə lib, allahları dağ ı tmı ş dı r.

-O cavan İ brahimdir. Biz hə miş ə onun allahları mə sxə rə etdiyini eş idirik. O deyir ki, bunları n xeyir və zə rə rlə ri yoxdur.

Keş iş lə r çox qə zə blə ndilə r. Onlar ürə klə rində İ brahimə qarş ı böyük qə zə b tufanı yaratdı lar. O, allahları tə hqir edə n yeganə insan idi.

MÜHAKİ MƏ

Nə mrud mə `bə də gə ldi. Padş ahı n taxt-tacı nı hə də lə yə n çox ə hə miyyə tli bir hadisə baş vermiş di. Ona görə də Nə mrud İ brahimi (ə) tutmaq fə rmanı nı verdi və mə `bə ddə onun mühakimə sini e`lan etdi.

Mə `bə d insanla dolu idi. Qazi (Hakim) Nə mrudun yanı nda durmuş du.

Mə `murlar cavan İ brahimi (ə) tutub, qazinin və Nə mrudun yanı na gə tirdilə r. Mühakimə qazinin bu sözlə ri ilə baş landı:

-Biz bilirik ki, sə n bizim allahları mı zı ə lə salı rsan. Bilirik ki, sə n Babil camaatı ilə Bahar bayramı nda iş tirak etmə misə n. İ ndi de görə k bizim allahları mı zla kim belə rə ftar etmiş dir? Ey İ brahim, bizim allahları mı zı sə nmi belə etmisə n?

İ brahim (ə) sakitcə dedi:

-Bunları bütlə rin böyüyü etmiş dir. Ə gə r danı ş a bilirsə ondan soruş un!

İ nsanları n hamı sı allahları n böyüyünə baxı rdı lar. Onun çiynində bir balta vardı. Amma, heç nə danı ş mı rdı. Qazi dedi:

-Sə n bilirsə n ki, bu allahlar danı ş maq iqtidarı nda deyilllə r. Onlar cavab verə bilmə zlə r.

Bu zaman İ brahim (ə) dillə ndi:

-Bə s elə isə siz niyə öz ə llə rinizlə yonduğ unuz bütlə rə ibadə t edirsiniz? Siz niyə görə heç bir xeyir və ziyanı olmayan, danı ş a bilmə yə n, sizin nə zir və hə diyyə lə rinizi qə bul etmə yə n daş bütlə rə ibadə t edirsiniz?

Mə `bə ddə olanları n hamı sı baş ları nı aş ağ ı saldı lar. Hə tta qazi də baş ı nı aş ağ ı saldı.

Öz-özlə rinə dedilə r: ”İ brahim (ə) doğ ru deyir. Daş necə Allah ola bilə r. Ruhu və canı olmayan cansı z heykə llə rə necə ibadə t edirik?»

Keş iş lə r qə zə bə lə ndilə r. Çünki, insanları n hə r ş eyi bilmə lə ri onları n xeyirinə deyildi. Bu zaman onları n hakimiyyə t və nüfuzları sona çatardı. Ona görə də qı ş qı rdı lar:

-İ brahimin (ə) müqə ddə s allahları n baş ı na gə tirdiyi iş lə onu necə bağ ı ş layı rsı nı z? Necə İ brahimlə keçinirsiniz? O bizim allahları mı zı, bizə xeyir və bə rə kə t verə n allahları mı zı sı ndı rmı ş dı r.

Nə mrud keş iş lə rin yanı nda durdu. O, onun hakimiyyə tini sona çatdı racaq bir uş ağ ı n tə və llüdü barə sində onları n söylə diklə rini yadı na saldı. Qə zə blə qı ş qı rdı:

-İ brahimin (ə) etdiyi günahdı r! O cə zalanmalı dı r.

Camaat Nə mruda hörmə t və onun sözlə rini tə sdiq ə lamə ti olaraq ayağ a qalxdı lar.

Nə mrud dedi:

-Biz müqə ddə s allahları mı zı qorumalı yı q. İ brahim (ə) oda atı lmaqla cə zalanmalı dı r.

Bütün insanlar, hə tta babası Azə r də İ brahimin (ə) ə leyhinə ş üar verirdi. Orada İ brahimdə n ötrü narahat olan çox az insan da var idi: o cümlə də n İ brahimin (ə) xalası qı zı Sara və Lut.

Sara İ brahimin (ə) sözlə rinə iman gə tirmiş cavan və ağ ı llı bir qı z idi. Lut da yeganə və ş ə riksiz Allaha və İ brahimin (ə) risalə tinə iman gə tirmiş insanlardan idi.

İ brahim, mühakimə zamanı çatana qə də r zindana atı lmı ş dı. İ brahimin (ə) yandı rı lması üçün nə zə rdə tutulan alov çox böyük idi. Ona görə də odun toplamağ a baş ladı lar.

Günlə r ötürdü. Onlar odun toplamaqla mə ş ğ ul idilə r. Bütün bütpə rə stlə r özlə rinin dağ ı dı lmı ş allahları nı n intiqamı nı almaq üçün odun toplantı sı nda iş tirak edirdilə r. Bu zaman Nə mrud yeganə Allah haqı nda İ brahimlə mübahisə etmə k qə rarı na gə ldi.

İ brahim (ə) Nə mrudun sarayı na gə ldi. O, Nə mrudun qarş ı sı nda durdu. Amma, nə tə `zim etdi və nə də sə cdə elə di. Nə ona baş ə ydi və nə də tə slim oldu.

İ brahim (ə) Allahdan baş qa heç kə sdə n qorxmurdu. O, Sübhan Allahdan baş qa heç nə yə pə rə stiş etmirdi.

Nə mrud mə ğ rur halda dedi:

-Ey İ brahim, sə nin ibadə t etdiyin bu Allah kimdir?

İ brahim (ə) dedi:

-Mə n ölülə ri dirildə n və dirilə ri öldürə n Allaha ibadə t edirə m.

Nə mrud tə kə bbürlə dedi:

-Mə n də öldürüb, dirildirə m.

Nə mrud ə llə rini bir-birinə vurub, uca sə slə dedi:

-Bir dustaq və bir nə fə r də ölümə mə hkum olanlardan bura gə tirin!

Mə `murlar o iki nə fə ri zə ncirlə gə tirdilə r. Nə mrud cə llada dedi:

-Bu dustağ ı n boynunu vur və bu ölümə mə hkum olan insanı azad et!

Sonra üzünü İ brahimə tutub dedi:

-Gördün ki, mə n hə qiqə tə n də dirini öldürüb, ölünü dirildirə m?!

İ brahim (ə) bu mövzuda Nə mrudla mübahisə etmə kdə n çə kindi. Çünki, Nə mrudun etdiyi iş düzgün deyildi. Ona görə də İ brahim (ə) Nə mruda dedi:

-Mə nim ibadə t etdiyim Allah günə ş i elə yerlə ş dirib ki, ş ə rqdə n doğ ur. Sə n onu qə rbdə n doğ ura bilə rsə nmi?

Nə mrud İ brahimin (ə) sualı ndan cavabsı z qaldı. Çünki, heç vaxt heç kə sin belə bir iş görmə yə qüdrə ti yoxdur. Ona görə də kafir Nə mrud mat-mə ə ttə l qaldı və heç bir söz demə di.

DÖRD QUŞ

Nə mrud yenidə n İ brahimlə mübahisə etmə k qə rarı na gə ldi. Ona demə k istə yirdi ki, mə n dirildib, öldürürə m. Amma, sə nin Rə bbinin belə iş ə qüdrə ti çatmı r. Yalnı z sə n onun barə sində belə düş ünürsə n. Yenidə n İ brahimi (ə) zindandan çı xarı b, Nə mrudun yanı na gə tirdilə r. Nə mrud İ brahimə dedi:

-Sə n demə dinmi ki, Rə bbin dirildir və öldürür? Elə isə onu mə nə göstə r!

İ brahim (ə) sə maya üz tutub dedi:

-Mə nim Rə bbim istə diyi hə r bir iş ə qadirdir.

O, ə llə rini göyə qaldı rı b dedi:

-İ lahi ölülə ri necə diriltdiyini mə nə göstə r!

Allah buyurdu:

-Ey İ brahim, yoxsa imanı n yoxdurmu?

İ brahim (ə) dedi:

-Niyə? Mə n iman gə tirmiş ə m. Amma, ürə yimin rahat və arxayı n olması nı istə yirə m.

Allah ona və hy etdi ki, dörd quş tutub, onları öldürsün. Sonra isə onları n ə tlə rini bölüb, dörd dağ ı n zirvə sinə qoysun. İ brahim (ə) bı çağ ı götürüb, dörd quş un baş ı nı kə sdi. Onları n ə tlə rini dörd dağ ı n baş ı na qoydu.

Allahdan baş qa heç kim ölmüş quş ları yenidə n hə yata qaytara bilmə z. İ nsana, heyvana, bitkilə rə yaş ayı ş və hə yat bə xş edə n Allahdan baş qa heç kə s buna qadir deyil.

İ brahim (ə) dağ ları n arası nda dayanı b, ucadan dedi:

-Ey ölmüş quş lar! Allahı n ə mri ilə mə nim yanı ma gə lin!

Bu zaman qə ribə bir hadisə baş verdi. Quş ları n baş ı onları n bə də nlə rinə, qanadları ə vvə lki yerlə rinə qayı tdı. Onlar dirildilə r. Ürə klə ri döyünmə yə baş ladı. Qanad çalı b, uçmağ a baş ladı lar. Sonra isə İ brahimin (ə) ayağ ı nı n yanı nda yerə qondular. İ brahim (ə) yaradan və qüdrə tli Allaha sə cdə etdi. Amma, Nə mrud yenidə n küfr etdi. O fə rman verdi ki, İ brahimi (ə) yenidə n zindana salsı nlar.


Ïîäåëèòüñÿ ñ äðóçüÿìè:

mylektsii.su - Ìîè Ëåêöèè - 2015-2024 ãîä. (0.014 ñåê.)Âñå ìàòåðèàëû ïðåäñòàâëåííûå íà ñàéòå èñêëþ÷èòåëüíî ñ öåëüþ îçíàêîìëåíèÿ ÷èòàòåëÿìè è íå ïðåñëåäóþò êîììåð÷åñêèõ öåëåé èëè íàðóøåíèå àâòîðñêèõ ïðàâ Ïîæàëîâàòüñÿ íà ìàòåðèàë