Sən, sadəcə, bizim kimi bir adamsan və biz güman edirik ki, sən yalançılardan birisən”.

Sə n bizdə n heç nə yinlə ü stü n deyilsə n və bizdə n sə nə itaə t etmə yi və tabe olmağ ı tə lə b etmə yə haqqı n yoxdur. Hə min sö zlə ri Allahı n elç ilə rinə (onlara salam olsun!) ə vvə lki xalqlar da demiş dilə r. Onları n hamı sı pey­ğ ə m­­bə rlə ri və elç ilə ri qə ­bul etmə miş dilə r və ö z kafirliklə rinə belə ş ü bhə li sü butlarla haqq qazandı rmaq istə yirdilə r. Hə qiqə tə n, onları n sö zlə ri, kafir­liklə dolu ü rə klə ri kimi oxş ar idi. Hə r də fə, onlar Allahı n elç ilə rinə (onlara salam olsun!) bu ş ü bhə li də lili misal ç ə kə ndə, elç ilə r onlara belə cavab verə rdilə r: “...Biz də sizin kimi insanla­rı q. Lakin Allah Ö z qulları ndan istə diyinə Ö z nemə tini ə ta edir...” (İ brahim, 14/11).

Ş ueybin qə bilə daş ları da hə mç inin bə yan edirdilə r ki, onu (ə) yalanç ı sa­yı rlar. Bu gü nahkarlar gö r nə də rə cə də zalı m, qaba və bö htanç ı idilə r! Onlar Ş ueybin (ə) gö stə rdiyi ç oxsaylı mö cü zə lə ri gö rü rdü lə r və onun (ə) doğ ru­ç u­luğ una və sadiqliyinə ə min idilə r. Allahı n bü tü n elç ilə ri (onlara salam olsun!) ö z xalqla­rı na, onlar mü bahisə yə giriş dikdə və iman gə tirmə k­də n boyun qaç ı rdı qda, mö cü ­zə ­lə r gö stə rirdilə r. Ş ueyb peyğ ə mbə rin (ə) də lillə rinin və mö cü zə lə rinin necə inan­dı ­rı cı və gö zə l olması nı tə sə vvü r etmə k heç də ç ə tin deyildir. Onu (ə) bə lağ ə tinə, xeyirxahlı ğ ı na, mə tanə tli­liyinə və ağ ı llı olması na gö rə bü tü n peyğ ə mbə rlə r ara­sı nda ə n yaxş ı də və tç i adlandı rı rlar. Ə ykə sakinlə ri ç ox yaxş ı bilirdilə r ki, Ş ueybin (ə) onlara de­diklə ri ə sil hə qiqə tdir və buna gö rə onları n alicə nab peyğ ə mbə ri (ə) yalanç ı hesab etmə lə ri haqqı nda sö ylə diklə ri sö zlə r abı rsı z iftira idi.

ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ

(26. 187) “Ə gə r sə n sadiqlə rdə nsə nsə, onda gö yü n bir qə lpə sini ü stü ­mü zə saldı r! ”

Ə gə r dediyin doğ rudursa, onda qoy sə nin Rə bbin bizi kö kü mü zdə n yox etsin. Gö r bu sö zlə r Mə kkə mü ş riklə rinin duaları na necə də oxş ayı rmı ş. Onlar Rə bbə bu sö zlə rlə mü raciə t etmiş dilə r: “Ey Allah! Ə gə r bu Sə ndə n gə lə n haq­dı rsa, onda gö ydə n baş ı mı za daş yağ dı r və ya bizi iş gə ncə li ə zablara mə ruz qoy” (Ə nfal, 8/32). Bir baş qa ş ə rhə gö rə, Ə ykə sakinlə ri ö z peyğ ə mbə rin­də n (ə) onları n ü stü nə gö yü n bir qə lpə sini onun (ə) doğ ruç u­lu­ğ unun də lili kimi endirilmə sini istə miş dilə r. Ş ü bhə siz ki, peyğ ə mbə rlə r və elç ilə r belə tə lə blə ri icra etmə kdə sə rbə stdirlə r.

ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ

O dedi: “Rə bbim nə tö rə tdiklə rinizi daha yaxş ı bilir”.

Cə zalandı rmağ a və qeyri-adi mö cü zə lə rə gə ldikdə isə, mə n ö z ira­də mlə onları yaxı nlaş dı rmağ a qadir deyilə m, ç ü nki mə nə ancaq Rə bbinizin və hyini sizə ç atdı rmaq və zifə si hə valə edilmiş dir. O (Pak və Mü qə ddə s Olan) sizin bü tü n tö rə tdiklə riniz barə də mü kə mmə l mə lumata malikdir və bü tü n ə mə llə rinizin ə və zi sizə mü tlə q verilə cə kdir.

ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ