Onlar namaz qılar, zəkat verər və Axirətə qəti əmin olar­lar”.

Onlar fə rz və nafilə namazlar qı larlar, hə m də namazda nə inki bə ­də nlə ri ilə, hə mç inin qə lbə n iş tirak edə rlə r. Onlar namaz qı larkə n onun bü tü n rü knlə rini, hə m də vacib və kö nü llü hö kmlə rini yerinə yetirə rlə r. Onlar namazda ikə n ö zlə rini Fö vqə luca Rə bbin qarş ı sı nda hiss edə r və hə r sö ylə yə ­cə klə ri sö zü n ü zə rində dü ş ü ­nə rlə r. Doğ rudan da, mü sə lmanı n na­mazda mü tiliyi – namazı n canı və mə nası nı ə ks etdirir.

Bununla yanaş ı mü sə lmanlar fə rz və nafilə ianə lə r verir və hə mç i­nin Axirə t hə yatı na qə tiyyə tlə inanı rlar. Onları n imanı kamil ə minlik də rə ­cə sinə də k yü ksə lmiş dir. Etiqad – qə lbin də rinliyində kö k salmı ş və insanı mü vafiq ə mə llə ri yerinə yetirmə yə tə kan verə n kamil bilikdir. Axirə t hə ya­tı ­nı n gerç ə kliyinə etiqad etmə k isə, mö minlə ri ö zlə rinin Son Mə kanı nda uğ ur qazanmaq ü ç ü n var qü vvə si ilə sə y gö stə rmə yə və insanı mə ş ə qqə tli cə zaya mə hkum edə bilə cə k istə nilə n ə mə llə rdə n qorunmağ a vadar edir. Doğ rudan da, ə min-amanlı ğ ı n ə sası nı tə ş kil edə n də mə hz budur.

ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ

Hə qiqə tə n, Axirə tə iman gə tirmə yə nlə rə ə mə llə rini gö zə l gö s­tə r­dik və onlar ç aş qı nlı q iç ində veyllə nirlə r”.

Onlar ö ldü kdə n sonra dirilə cə klə rini inkar edir və buna inanan insanları yalanç ı adlandı rı rlar. Lakin son nə ticə də onlar ö zlə rinə daldalan­mağ a yer tapa bilmə yə rə k, ş ü bhə lə r iç ində ə zab ç ə kə cə klə r. Ə slində onlar gü nahkardı rlar, ç ü nki Allahı n mə rhə mə tini rə dd etmiş və Onun də hş ə tli qə ­zə binə dü ç ar olmağ ı ü stü n tutmuş lar. Alə m onları n gö zü qarş ı sı nda tə r­sinə ç evrilmiş: yalan onlara hə qiqə t kimi, hə qiqə t isə yalan kimi gö rü n­mü ş dü r.

ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ

Onlar ü ç ü n ş iddə tli ə zab hazı rlanmı ş dı r, Axirə tdə isə ə n ç ox ziyana uğ rayanlardan olacaqlar”.

Qiyamə t gü nü nü n baş laması ilə onlar dü nya hə yatı nda sahib ol­duq­ları hə r ş eyi itirə cə klə r. Onlar ailə lə rində n mə hrum olacaq, Allahı n elç i­lə rinin onları də və t etdiklə ri haqq dinə gə lmə k ü midlə ri boş a ç ı xacaq və hə tta ö zlə rini də itirə cə klə r.

ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ

Hə qiqə tə n, sə n Quranı Hikmə t Sahibində n və Hə rş eyi Bilə n­də n alı rsan”.

Ey Muhə mmə d! Və hylə aldı ğ ı n Hikmə tli Quranı Fö vqə luca Allah nazil edir ki, Onun gö zə l adları arası nda – Hikmə t Sahibi və Hə rş eyibilə n adları vardı r. Allah Ö z ilahi mü drikliyi sayə sində hə r ş eyi ö z yerinə yer­lə ş dirir, Ö zü nü n kamil biliklə ri sayə sində isə varlı ğ ı n bü tü n sirlə rini – hə m aş kar, hə m də qeybə mə xsus olanları bilir. Bu o demə kdir ki, Hikmə tli Quran ə n mü drik hö kmlə rdə n və ə n faydalı ö yü d-nə sihə tlə rdə n ibarə tdir. Hə qiqə tə n, Allahı n mə xluqları na nə yin daha faydalı olması nı Onun Ö zü daha yaxş ı bilir.

ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ

Musa birdə n ailə sinə dedi: “Doğ rusu, mə n od gö rü rə m. Gedim ondan sizə ya bir xə bə r, ya da isinmə yiniz ü ç ü n bir kö sö v gə ­tirim”.

Ey Muhə mmə d! Musa peyğ ə mbə rin (ə) peyğ ə mbə rliyinin necə baş ­lama­sı ­nı heç vaxt unutma. Allah onu (ə) digə r insanlardan yü ksə yə ucaltdı, onu (ə) Ö zü ­nü n elç isi etdi və hə tta onunla (ə) vasitə ç isiz danı ş dı. Bu, Musa (ə) bir-neç ə il Mə d­yə ndə qaldı qdan sonra ö z ailə si ilə Misirə gedə n zaman baş vermiş di. Soyuq qaranlı q gecə lə rin birində o (ə), yolu azmı ş dı və birdə n ç ox uzaqlı qda od gö rdü. O (ə) ailə sinə dedi: “Mə n od gö rü rə m. Siz burada dayanı n, mə n sizə oradan ya bir xə bə r, ya da bir kö sö v gə tirə rə m. Ola bilsin ki, qı zı nası nı z”. Musanı n (ə) sö zlə ri birmə nalı olaraq tə sdiq edir ki, o gö zə l gecə vaxtı o (ə) dü z yol tapa bilmə miş di və bə rk soyuq hiss edirdi.

ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ

(27. 8) “O, onun yanı na gə ldikdə bir Sə s eş itdi: “Od iç ində olan da, onun ə trafı ndakı da bə xtiyardı r və alə mlə rin Rə bbi Allah Pakdı r! ”

Bu, Fö vqə luca Allahı n Ö z sə si idi və Musanı n (ə) mü barə k bir yerə gə lib ç ı xması ndan xə bə r verirdi. Allahı n mə hz bu yeri, Musaya (ə) mü raciə t etmə si və onu (ə) Ö z elç isi tə yin etmə si ü ç ü n seç diyini demə k kifayə tdir. Allah hə mç inin bildirir ki, insanlar Onun barə sində layiq olmayan tə rzdə fikirlə ş mə k haqqı na malik deyillə r, ç ü nki Onun bü tü n sifə tlə ri və ə mə llə ri kamildir və qü sursuzdur.

ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ