Mən onlara hədiyyələr göndərərəm və görək səfirlərimiz nə ilə qayıdacaqlar”.

Ola bilsin ki, hö kmdar Sü leyman qə rarı ndan dö nmə zdir. Ola da bilə r ki, biz onu ö z bol hə diyyə lə rimizlə razı salmağ ı bacararı q və onda o bizə qarş ı dö yü ş mə kdə n ə l ç ə kə r. İ stə nilə n halda sə firlə rimiz bizə onun qoş unları nı n imkan­ları və sayı haqqı nda də qiq mə lumat gə tirə rlə r.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ

Onlar Sü leymanı n yanı na gə ldikdə, o dedi: “Doğ ru­danmı siz mə nə var-dö vlə tlə kö mə k edə bilə rsiniz? Allahı n mə nə bağ ı ş ­la­dı ğ ı Onun sizə bağ ı ş ladı ğ ı ndan daha yaxş ı dı r. Lakin sizə bağ ı ş lanan hə diyyə lə rinizlə ancaq ö zü nü z fə rə h­lə nirsi­niz”.

Mə likə Sü leymana (ə) bol hə diyyə lə r və tə rkibində ə n mü drik və ağ ı llı adamlar olan elç ilik gö ndə rmiş di. Sü leyman (ə) ona gö ndə rilmiş hə diyyə lə ri gö r­dü kdə sə balı ları n hə rə kə tini bə yə nmə di və hə tta onun (ə) ə mrini yerinə yetirmə ­diklə ri ü ç ü n onlara acı qlandı. O (ə) dedi: “Mə gə r siz mə nə var-dö vlə t verə bilə r­siniz? Sizin hə diyyə lə riniz qə tiyyə n mə nim xoş uma gə lmir və mə n onları gö rü b heç bir sevinc duymuram. Allah mə nə bö yü k nemə tlə r ə ta etmiş dir və Onun mə r­hə ­mə tində n mə nim sizin xeyir­xah­lı ğ ı nı za ehtiyacı m yoxdur. Ə ksinə, siz sizə bə xş edilmiş hə diyyə lə rə sevinirsiniz, ç ü nki siz dü nya hə yatı na vurulmuş sunuz və Rə bbin mə nə ə ta etdiyinə siz malik deyilsiniz”.

ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ

Qayı t onları n yanı na, biz isə, qarş ı sı nda dayana bilmə yə ­cə k­lə ri qoş unla hö kmə n gə lə rik və onları zə lil və alç aldı lmı ş halda ora­dan ç ı xararı q”.

Sü leyman (ə) gö rdü ki, qasid ağ ı llı bir insandı r və onun (ə) sö zlə rini tə hrif etmə də n mə likə nin nə zə rinə ç atdı ra bilə r. Buna gö rə, o (ə) mü raci­ə tini sö zlə ifadə etdi və ona ə mr etdi ki, bü tü n hə diyyə lə ri ilə birlikdə geri qayı tsı n.Qasid sə balı ­ları n yanı na qayı tdı və Sü leymanı n (ə) dediklə rini mə li­kə yə ç atdı rdı. Bundan sonra o, bö yü k hö kmdarı n qarş ı sı na ç ı xmaq ü ç ü n hazı rlaş mağ a baş ladı. Sü leyman (ə) ə min idi ki, mə likə mü tlə q onun (ə) yanı na gə lə cə k. O (ə), yaxı nlı ğ ı nda olan insanlara və cinlə rə mü raciə t etdi və bu barə də Fö vqə luca Allah belə buyur­muş dur:

ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ

(27. 38) “O dedi: “Ey ə yanlar! Sizdə n kim onlar gə lib mü sə lman kimi qarş ı mda dayananadə k, onun taxtı nı mə nə gə tirə r? ”

O (ə) baş a dü ş ü rdü ki, ə gə r mə likə və onun xalqı İ slamı qə bul et­sə lə r, onları n ə mlakı artı q toxunulmaz olacaqdı r.

ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ

Cinlə rdə n olan bir ifrit dedi: “Sə n yerində n qalxana qə ­də r mə n onu gə tirə rə m. Mə n, ş ü bhə siz ki, kifayə t qə də r gü clü yə m və bu­na gö rə etibar­lı yam”.

Cinlə rdə n olan bir ifrit taxtı gə tirə cə yini bildirdi. Ə rə b sö zü olan “ifrit” – “ç ox gü clü ”, “ç alı ş qan” mə naları nı bildirir. Sü leymanı n (ə) sə ltə nə ti Ş amda yer­lə ş irdi və Sə ba mə likə sinin taxtı nı gə tirmə k ü ç ü n isə, adi qay­dada, tə xminə n dö rd ay lazı m gə lə rdi: iki ay Yə mə nə qə də r gedib ç atmaq, iki ay da oradan Ş ama qayı t­maq.Buna baxmayaraq, qü vvə tli cin nə hə ng və ağ ı r taxtı, o (ə) mə clisi tə rk edə ­nə də k, gə tirə cə yini boynuna gö tü rdü. Mü ­hü m mə clislə r, bir qayda olaraq, bü tü n sə hə r ə rzində keç irilə rdi. Mə clislə r gü nü n ü ç də bir hissə si və hə tta daha artı q davam edə rdi. Tabeliyində belə qü drə tli və gü clü tə bə ə lə ri olan Sü leyman peyğ ə mbə rin (ə) necə bö yü k hö kmdar olduğ unu tə sə vvü r etmə k mü mkü ndü r.

ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ

Bir nə fə r Kitabdan elmi olan dedi: “Mə n onu sə nə bir gö z qı r­pı mı nda gə tirə rə m”. O, qarş ı sı nda qoyulan taxtı gö rə ndə, dedi: “Rə bbim mə nə iltifatı nı gö stə rir ki, mə nim ş ü kü r edə cə yimi və ya naş ü kü r olacağ ı mı sı naqdan keç irsin. Ş ü kü r edə n ö z xeyrinə ş ü kü r edə r. Kim naş ü kü rdü rsə, Rə bbim – Zə ngindir, Comə rddir”.

Sonra daha qə ribə bir ş ey baş verdi. Bir nə fə r Kitab elmində n agah olan, dedi ki, taxtı bir gö z qı rpı mı nda gə tirə bilə r. Quranı n bir ç ox ş ə rhç i­lə rinin rə yinə gö rə, bu alim ş ə xs Sü leyman peyğ ə mbə rin (ə) yaxı nları ndan biri – Asə f b. Bə rxiya adlı bir mö min idi. O, Allahı n gö zə l adları ndan ə n ə zə mə tlisini bilirdi və onun vasitə si ilə Allaha mü raciə t etmiş di. Bunun sayə sində Rə bb daima onun duala­rı nı qə bul edə r və onun bü tü n xeyirxah istə klə rini yerinə yetirə rdi. O, Allahı n onun duası nı eş idə cə yinə və bir gö z qı rpı mı nda taxtı Yə mə ndə n Sü leymanı n (ə) sə ltə ­nə tinə gə tirə cə yinə ü mid bə slə yirdi. Bir Allaha mə lumdur ki, bu ş ə rh nə də rə cə də sə hihdir [121]. Ola bilsin ki, hə min mö min insan mə safə ni necə qı saltmaq və ağ ı r ş eyi yü ngü llə ş ­dirmə k haqqı nda Kitabdan biliyə malik idi[122]. İ stə nilə n halda Allah bunu daha yaxş ı bilir.

Sü leyman (ə) qarş ı sı ndakı taxtı gö rdü kdə, Allaha, ona (ə) hakimiy­yə t və qü drə t verdiyinə və onun (ə) ü ç ü n ə n qeyri-adi ş eylə ri asanlaş dı r­dı ğ ı na gö rə hə md etdi. Alicə nab peyğ ə mbə r (ə) ona verilə n hakimiyyə tə və qü drə tə aldan­madı, ç ü nki ancaq nadan hö kmdarlar belə ş eylə rə aldana bilə rlə r. Sü leyman (ə) bilirdi ki, maddi nemə tlə r sadə cə sı naq vasitə lə ridir və buna gö rə Allaha Onun bitmə z-tü kə nmə z sə xavə ti ü ç ü n layiqincə ş ü kü r edə bilmə yə cə ­yində n ehtiyat edirdi. Bundan baş qa, o (ə) ç ox gö zə l baş a dü ş ü rdü ki, Fö vqə luca Rə bbin onun (ə) minnə tdarlı ğ ı na ehtiyacı yoxdur, mö minlik və ş ü kü r etmə yalnı z insana fayda gə tirir. Allahı n gö zə l adları arası nda – Zə ngin və Sə xavə tli adları. Rə bb o də rə cə də dö vlə tlidir ki, Ö z qulları nı n xeyirxah ə mə llə rinə ehtiyac duymur və Onun sə xavə ti o də rə cə də bö yü kdü r ki, O, nemə tlə rini hə m ş ü kü r edə n mö minlə rə və hə m də naş ü kü r gü nahkarla nazil edir. Buna baxmayaraq, ş ü kü r insanı n sə rvə ­tini ç oxal­dı r, naş ü kü rlü k isə onu ə min-amanlı qdan mə hrum edir.

ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ

O dedi: “Onun taxtı nı elə hala salı n ki, onu tanı ya bilmə sin və biz də baxı b gö rə k, o, doğ ru yollamı gedir və ya doğ ru yolla getmə yə n­lə r­də n­dir”.

Sonra Sü leyman (ə) ö z tə bə ə lə rinə ə mr etdi ki, Sə ba mə likə sinin taxtı nı n gö rkə mini də yiş dirsinlə r. O (ə) taxtı n bə zi bə zə klə rini gö tü rü b, onları n yerinə digə rlə rini qoymağ ı tapş ı rdı ki, onlar mə likə nin doğ rudan da ağ ı llı və fə rasə tliliyinə ə min ola bilsinlə r. Ə gə r bu belə dirsə, onda o, mü tlə q ö z taxtı nı tanı yar və bu da onun Sə ba taxtı -tacı na yiyə lə nmə sinə haqqı olduğ unu tə sdiq edə r.

ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ

O gə ldikdə, ona dedilə r: “Bu sə ninmi taxtı ndı r? ” O dedi: “Sanki, elə odur”. “Elm bizə, ona verildiyində n ə vvə l ə ta edilmiş di və biz mü sə lmanları q”.

Biz bilirik ki, sə nin ə zə mə tli bir taxtı n vardı r, lakin mə gə r o, indi qarş ı nda gö rdü yü ndə n yaxş ı dı rmı? Mə likə ö z taxtı nı son də fə mə mlə kə tini tə rk edə ndə gö rmü ş dü. Buna baxmayaraq, o, cavab verdi ki: “Bə li, elə bil ki, o ö zü dü r”. Bu sö zlə r onun ağ lı nı və dü ş ü ncə liliyini aç ı q surə tdə tə sdiq edirdi. O, iddia etmə di ki, qarş ı sı nda duran, onun gö rkə mi də yiş dirilib ta­nı nmaz və ziyyə tə salı nmı ş taxtı dı r. O hə mç inin bunu inkar da etmə di, ç ü nki taxtı nı tanı mı ş dı. Onun cavabı tə xmini idi və bü tü n hallar ü ç ü n doğ ­ru idi. Sü leyman (ə) qadı nı n bə sirə tli və ehtiyatlı ol­ma­­sı ndan heyrə t­lə n­miş di və Allaha hə md etdi ki, Rə bb ona (ə) daha ç ox bilik ver­miş dir. O dedi: “Rə bb bu qadı na ağ ı l iltifat etmə zdə n ö ncə, bizi doğ ru yola qoy­muş, bizə ağ ı l və dü ş ü ncə ə ta etmiş dir. Bundan baş qa, biz Allaha itaə t edə n mü sə lmanları q, bu isə o demə kdir ki, bizim elmimiz dü zgü n və faydalı dı r”.

Belə bir ehtimal var ki, Sə ba mə likə si belə demiş miş: “Sü leymanı n gü cü və qü drə ti haqqı nda o, ö zü nü n mö cü zə vi imkanları nı nü mayiş etdir­mə miş də n və nə hə ng taxtı sə ltə nə timizdə n ç ox uzaq bir guş ə yə apart­dı q­dan ö ncə bilirdik. Biz gə ldik ki, Sü leymana itaə t edə k və onun hö kmran­lı ğ ı nı qə bul edə k”. Belə olduğ u halda, alicə nab peyğ ə mbə rin (ə) sö zlə ri mə ­li­kə nin sö zlə rinə cavab imiş.

ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ