O dedi: “Ey Rəbbim! Mən onlardan bir nəfəri öldürmüşəm və qorxuram ki, onlar da məni öldürsünlər”.

Qardaş ı m Harun mə ndə n daha bə lağ ə tli danı ş andı r. Onu da mə ­nimlə kö mə kç i gö ndə r ki, mə nim doğ ruç uluğ umu tə sdiq etsin. Mə n, hə qiqə tə n, qorxuram ki, onlar mə ni yalanç ı saysı nlar”.

Musa (ə) cə sarə t edə rə k, ona tapş ı rı lan və zifə nin ö hdə sində n gə lə bil­mə si ü ç ü n Allahdan yardı m istə di. Ö z zə ifliyinə bə raə t qazandı raraq, Rə b­bə ö z ç ə tin­liklə ri barə də xə bə r verir və xahiş edir ki, qardaş ı Harunu da elç i etsin. O (ə) anlayı rdı ki, haqq uğ runda mü barizə aparanlar bir-birilə rinə kö mə k etdikdə, onlar onu mü dafiə edə bilə rlə r. Allah onun (ə) xahiş ini qə bul etdi və istə diyini ona (ə) bə xş etdi.

ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ

O buyurdu: “Biz qolunu qardaş ı nla mö hkə mlə ndirə cə k və sizə ayə lə rimizlə qü vvə t bə xş edə cə yik. Ayə lə rimiz sayə sində siz və ardı ­nı zca gedə nlə r qalib gə lə cə ksiniz”.

İ radə mizə mü vafiq olaraq Harun (ə) sə nə kö mə k və sə ni mü dafiə edə cə k. Biz sizə gü c bə xş edə cə yik, yə ni haqqı tə bliğ etmə yə kö mə k gö stə ­rə cə yik, sizi ə zə mə tli mö cü zə lə rimizlə mü dafiə edə cə yik, dü ş mə nlə rinizin ü rə klə rinə qorxu salacağ ı q və onlar da sizi nə ö ldü rə bilə cə k, nə də sizə ziyan vura bilə cə klə r. Bunlar Bizim mö cü zə lə rimizin və onları n sü but etdik­lə ri haqqı n sayə sində baş verə cə kdir. Onları n ş ahidi olan hə r kə s sizin qar­ş ı nı zda aciz qalacaqdı r. Mə hz onlar sizin qü drə tinizin rə hni və tə hlü kə ­siz­liyinizin zə manə ti olacaqdı r. Onlar sizi bə dniyyə t dü ş mə nlə rin fitnə lə ­rin­də n qoruyacaq və sizi ç oxsaylı və yaxş ı silahlan­mı ş qoş unlardan da yaxş ı mü dafiə edə cə klə r. Siz və ardı nı zca gə lə nlə riniz mü tlə q qə lə bə ç alacaqsı nı z.

Musa (ə) tə nha, kö mə kç ilə rsiz və tə rə fdarlarsı z olduğ u bir zamanda ona (ə) bö yü k qə lə bə ç alacağ ı və d edilmiş di. O (ə), uzun illə r bundan ə vvə l ə razi­sində n qaç dı ğ ı ö lkə yə qayı tmalı idi. Onu (ə) bö yü k hadisə lə r və də yi­ş ikliklə r gö zlə yirdi. Allahı n və di gerç ə klə ş ə nə kimi, ö lkə lə r və xalqlar bu qü drə tli peyğ ə mbə ri (ə) qə bul edə nə kimi nə lə r ö tü b keç mə miş di! Amma və d yerinə yetdi və Musa (ə) ö zü nü n tə rə fdarları ilə ü stü nlü k qazandı lar.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ

Musa Bizim aydı n də lillə rimizlə onları n yanı na gə ldikdə, dedi­lə r: “Bu – sadə cə uydurulmuş bir sehrdir. Biz bu barə də ata-babaları ­mı z­dan eş itmə miş ik”.

Musa (ə) ona hansı və zifə nin tapş ı rı ldı ğ ı nı də rk edə rə k yola dü ş dü ki, haqqı Firona (L) və onun ə yanları na ç atdı rsı n. O (ə) onlara ö zü nü n haqlı olması nı n parlaq də lillə rini gö stə rdi. Bu də lillə r nö qsan və naqisliklə rə ma­lik deyildi. Amma buna baxmayaraq, zadə ganlar onun (ə) ə mə llə rini uydu­rulmuş sehr adlandı rdı lar. Onları n dediklə ri, Fironun (L), haqqı n yalanı sarsı dı b mə hv etmə sini ö z gö zü ilə gö rü b ə min olduğ u halda, dediyi sö z­lə rə oxş ayı rdı. Hə tta sehrbazlar ö zlə ri də, sehr iş inə yaxş ı bə lə d olduqları halda, Musanı n (ə) dininə iman gə tirdilə r, lakin Firon (L) dedi: “...Gö rü nü r, hə qiqə tə n də o, sizə ö z sehrini ö yrə tmiş baş ç ı nı z­dı r...! ” (Ş ü ə ra, 26/49). O ağ ı llı idi, lakin sə mimi deyildi. Onun qə lbi hiylə lə rlə, mə krlə və yalanla dolu idi. Fö vqə luca xə bə r verir ki, Firon (L) o saat bildi ki, ona gö stə rilə n mö cü zə lə r gö ylə rin və yerin Rə bbi tə rə fində n nazil edilmiş dir, lakin onun ü rə yində ş ə r və ş ə rə fsizlik daha ü stü ndü.

Onu ə hatə edə n ə yyanları da eynilə yalanç ı və ş ə rə fsiz idilə r. Onlar yalan­dan iddia edirdilə r ki, ö z ulu babaları ndan Musanı n (ə) tə limi haq­qı nda heç nə eş itmə yiblə r, halbuki onun (ə) gə liş ində n xeyli ə vvə l onlara Yusuf peyğ ə mbə r (ə) gö ndə rilmiş di. Mə hz buna gö rə, Fironun (L) nə slin­də n olan bir iman gə tirmiş kiş i ö z qə bilə daş ları na demiş di: “Ə vvə lcə aydı n də lillə rlə sizin yanı nı za Yusuf gə l­miş di, amma siz indiyə qə də r onun sizə gə tirdiyinə ş ü bhə edirsiniz. O ö ldü kdə, siz dediniz: “Allah ondan sonra elç i gö ndə rmə z”. Allah ifrata varanları və ş ü bhə edə nlə ri belə azdı rı r” (Mumin, 40/34).

ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ

Onda Musa dedi: “Mə nim Rə bbim kimi haqq rə hbə rliklə gö n­də rdiyini və kimin sonunun Axirə tdə sə adə t iç ində olacağ ı nı yaxş ı bilir. Hə qiqə tə n, zalı mlar uğ ur qazanmayacaqlar”.

Musa (ə) anladı ki, ə yanlar onu yalanç ı azğ ı n sayı rlar və qə rara alı b­lar ki, onlar dü z yoldadı rlar. Belə olduqda, o (ə) dedi: “Siz inandı rı cı də lil­lə rdə n və aydı n mö cü zə lə rdə n ö zü nü z ü ç ü n faydalı bir nə ticə ç ı xartma­dı nı z. Siz ö z azğ ı nlı ğ ı ­nı zdan baş qa heç bir ş ey eş itmə k istə mirsiniz. Qalı n imansı zlı ğ ı n burulğ anı nda, lakin yadda saxlayı n ki, Allah doğ ru yolla gedə nlə ri də, haqdan ü z dö ndə rə nlə ri də yaxş ı tanı yı r. O (Pak və Mü qə ddə s Olan) Axirə tdə bizdə n kimə gö zə l aqibə tin qismə t olacağ ı nı bilir. Hə qiqə tə n, zalı mlı q edə nlə r uğ ur qazanmayacaqlar”. Tari­xin gö stə r­diyi kimi, xoş bə xt son və uğ ur Musa (ə) və onun ardı cı lları nı n mü kafatı, bö yü k ziyan və ə bə di ə zab-ə ziyyə t isə ş ə rə fsiz gü nahkarları n nə sibi oldu.

ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ

Firon dedi: “Ey ə yanlar! Mə n sizin ü ç ü n ö zü mdə n baş qa bir ilah tanı mı ram. Ey Haman! [143] Palç ı ğ ı biş irib mə nə bir qü llə qur ki, Musa­nı n ilahı nı n yanı na qalxı m. Ə slində, mə n onun yalanç ı olduğ unu hesab edirə m”.

Firon (L) ö z axmaq və ağ ı lsı z camaatı nı azdı raraq, Rə bbinə mü qavi­mə t gö stə rmə kdə davam edirdi. O (L), ö zü nü ilah elan etmiş və demiş di ki, ə gə r baş qa ilahlar mö vcud olsaydı, o, bunu bilə rdi. Xalq onun qarş ı sı nda mü tiliklə qarı ş ı q qorxu hissi keç irirdi və o ö zü nü yeganə bir tanrı elan etdikdə belə, buna etiraz etmirdi. Bü tü n bunlar onu gö stə rir ki, misirlilə r onu alim adam hesab edirdilə r. Onlar onun dediyi hə r ş eyə inanı rdı lar və nə yi ə mr edirdisə, onu yerinə yetirir­dilə r. Lakin bu də fə o, onlara baş qa ilahları n olduğ unu bilmə diyini demiş di. İ nsanlar onun doğ ruç uluğ una ş ü b­hə etmə sinlə r deyə, o, digə r allahları n mö vcud olması nı inkar etmə yi qə rara alaraq, ö z kö mə kç isi Hamana belə dedi: “Mə nim ü ç ü n gil kə rpicdə n yü ksə k bir qü llə inş a et ki, biz hə qiqə ti aydı nlaş dı raq və Musanı n yalanı nı ifş a edə k”. Sə n bir qanacaqsı zlı ğ a bax! İ mansı zlı ğ a bax! Heç bir insan Allaha qarş ı belə kobudcası na mü qavimə t gö stə rmə yə cə sarə t etmə zdi! Firon (L) peyğ ə mbə ri (ə) yalanç ı adlandı rdı, ö zü nü n tanrı olduğ unu bil­dirdi və bə ­yan etdi ki, ə sil Allahı n mö vcud olması ndan xə bə ri yoxdur və hə tta bunu iddia etdiyi halda, Musanı n (ə) iman gə tirdiyi Allahı n yanı na qalxmaq istə di.

Onun belə davranması yalnı z ö z ə yanları nı n etibarı nı qazanmaqdan ö trü idi. Qə ribə lik orası ndaydı ki, Misir xalqı nı n ağ saqqalları və rə hbə rlə ri sayı lan adlı -sanlı zadə ganları bu bir nə fə r adamı n ə lində sadə cə bir oyun­caq olmuş dular. Firon (L) onları n ağ ı lları nı da ə llə rində n almı ş dı və onlarla qə tiy­yə n razı laş mı rdı, onlar isə onun dediklə rinə hə miş ə razı olurdular, ç ü nki ş ə rə fsizlik onları n ayrı lmaz tə biə tinə ç evril­miş di. Onlar daha ə vvə llə r haqq dində n ə l ç ə kmiş dilə r və bu, onları n qə lbini və ağ lı nı ç ü rü dü b poz­muş du.

Ey Rə bbim, haqq yol ilə sə batla getmə kdə bizə yardı m et! Bizə iman bə xş etdikdə n sonra, bizi azğ ı nlı ğ a salma! Bizə Ö z mə rhə mə tini bə xş et, ç ü nki Sə n – Bə xş edə nsə n!

ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ

O və onun dö yü ş ç ü lə ri yer ü zü ndə zalı mcası na tə kə bbü r gö stə rir və zə nn edirdilə r ki, Bizə qayı tmayacaqlar”.

Onlar Allahı n qulları na tə kə bbü rlə yanaş ı r və onları ə zab-ə ziyyə tə dü ç ar edirdilə r. Onlar Allahı n elç ilə rini laqeydliklə qarş ı layı r və onları n gə tirdiklə ri ayə ­lə ri inkar edir və elə gü man edirdilə r ki, onları n ö z baxı ş ları daha yaxş ı və daha dü zgü ndü r. Onlar heç fikirlə ş mirdilə r ki, Fö vqə luca Allahı n hü zurunda dayana­caqlar; Axirə tə iman gə tirmə mə lə ri onları haqqa mü qavimə t gö stə rmə yə sö vq edirdi. Ə gə r onlar Rə bbin qarş ı sı nda dayan­malı olacaqları nı bilsə ydilə r, belə bir zalı mlı q tö rə tmə zdilə r.

ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ

(28. 40) “Biz onu və dö yü ş ç ü lə rini tutub də nizə atdı q. Bax, gö r za­lı m­ları n sonu necə oldu! ”

Fö vqə lqü drə tli Allah onları də nizdə qə rq edə nə qə də r Firon (L) və onun qo­ş unları pozğ unluq gö stə rmə kdə inadla davam edirdilə r. Bax, za­lı m­ları n sonu gö r necə oldu! Hə qiqə tə n də, bu ə n mü dhiş və alç aldı cı bir sonluq idi! Bu dü nyanı n ə zabları onlar ü ç ü n ö lü mdə n sonra ə bə di mə ş ə q­qə tlə rə ç evrildi.

ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ

Biz onları Od iç inə ç ağ ı ran də stə baş ı ları etdik və Qiyamə t gü nü onlara kö mə k gö stə rilmə yə cə kdir”.

Firon (L) və Misir zadə ganları rü svayç ı lı q və namussuzluq yurduna qovu­lub aparı lacaq gü nahkarlar kü tlə sinin baş ı nda olacaqlar və hə min gü n onlara yar­dı m edilmə yə cə k. Onlar o də rə cə də kö mə ksiz və gü csü z olacaq­lar ki, Cə hə nnə m cə zası ndan xilas olmağ ı bacarmayacaqlar və heç kim bu gü nahkarlara kö mə k və himayə darlı q etmə yə cə k.

ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ

Biz elə etmiş ik ki, bu dü nyada lə nə t onları n ardı nca gedir, Qiya­mə t gü nü isə onlar mə nfurlaş dı rı lmı ş lardan olacaqlar”.

Bu dü nyanı tə rk edə rkə n daddı qları alç aqlı q və cə zadan baş qa, onlar hə m də Allahı n mə xluqları nı n lə nə tinə də layiq gö rü lmü ş lə r. İ nsanlar onları lə nə t­lə yir və pis sö zlə rlə yad edir və onlara qarş ı nifrə t və ikrah hissi bə slə yirlə r. Hə r kə s ə min ola bilə r ki, mə hz onlar hamı dan ç ox mö min insanları n lə nə ­tinə layiq gö rü ­lü rlə r. Bu isə, hə lə lap baş lanğ ı cdı r, ç ü nki Qiyamə t gü nü onlar qovulacaq və ö z yaramaz ə mə llə rinə gö rə Allahı n mə rhə mə tində n mə h­rum edilə cə klə r. Onlar ö z ü zə rlə rində Allahı n nifrə tini və Onun mə x­luq­la­rı nı n nifrə tini hiss edə cə k və elə hə min vaxt onlar ö zlə ri də ö zlə rinə nifrə t edə cə klə r.

ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ

Biz, ilk nə sillə ri hə lak etdikdə n sonra, Musaya insanlar ü ç ü n ə ya­ni nə sihə t, doğ ru tə limat və mə rhə mə t vasitə si olaraq Kitab ə ta etdik ki, bə lkə nə sihə tlə ri xatı rladı lar”.

Sö hbə t Tö vratdan gedir. Fö vqə luca Allah Fironu (L) və onun qoş un­ları nı suya qə rq etdikdə n sonra, onu nazil etmiş di. Onlar Allahı n ə mri ilə tam mə hv edilə n sonuncu xalq idi. Bundan sonra, ə ldə silahla kafirlə rə qarş ı vuruş mağ a hö km verilmiş Kitab nazil edilmiş di. Musaya (ə) nazil edi­­lə n bu Kitab insanlar ü ç ü n ə yani Tə limat idi: o, qullara fayda verir və zə rə rli olan ş eylə ri izah edirdi. O, gü nahkarları bə raə t qazanmaqdan mə h­rum edir və mö minlə rə imanları nı mö h­kə m­lə tmə yə kö mə k gö stə rirdi. Mə hz sonun­cular ü ç ü n o – doğ ru yol gö stə rə n Tə limat və mə rhə mə tdi.

Fö vqə luca Allah ö ncə ki ayə lə rdə Ö z Elç isinə (s.ə.s.) mə hz qeybə mə x­sus biliklə rin bir hissə sini aç mı ş dı r. Hə tta Allahı n Elç isinin (s.ə.s.) də belə mə lu­mat­ları yalnı z ilahi və hy yolu ilə ala bildiyini insanları n qə ti ş ə kildə bil­mə lə ri ü ç ü n Fö vqə luca Allah belə buyurur:

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ

Biz Musaya Ö z hö kmlə rimizi hə valə edə ndə sə n qə rb ya­ma­cı nda[144] deyildin və sə n ş ahidlə rdə n də deyildin”.

Ey Muhə mmə d! Heç kim sə nə demə mə lidir ki, sə n orada bü tü n baş verə n­lə rin iş tirakç ı sı olduğ un ü ç ü n Musanı n (ə) tarixini bilirsə n.

ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ

Lakin Biz nə sillə r yaratdı q və onları n ö mrü uzun oldu. Sə n Mə d­yə n sakinlə rinin arası nda yox idin və sə n onlara Bizim ayə lə ­ri­mizi oxumurdun. Lakin Biz peyğ ə mbə rlə r gö ndə rirdik”.

Nə ticə də haqq bilik yox oldu və insanlar ö z Rə bbinin ayə lə rini unut­dular. Belə olduğ u bir ş ə raitdə, Biz sə ni Allahı n elç isi seç dik ki, insanları n sə nə və və hy­lə rlə aldı ğ ı n biliklə rə hə r ş eydə n daha ç ox ehtiyac duyduqları saatda bə ş ə riyyə tə mü raciə t edə sə n. Sə n Mə dyə n sakinlə ri arası nda tə bliğ at aparmamı ­san və onlar­dan bir ş ey ö yrə nmə misə n. Buna baxmayaraq, sə n insanlara Musa peyğ ə mbə rin (ə) bu ş ə hə rdə nə ilə mə ş ğ ul olması ndan xə ­bə r verirsə n, ç ü nki sə nin Rə bbin sə nə elç ilə r gö ndə rmiş və onlar da sə nə sə ndə n ə vvə lki haqqı nda rə vayə ti ç atdı rmı ş lar. Sə nin bildiklə rin – Allahı n və hylə rinin nə ticə sidir və sə n və hylə ri yalnı z Bizim ira­də miz sayə sində alı rsan.

ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ

Biz ç ağ ı randa sə n dağ ı n yamacı nda deyildin, lakin bu sə ­nin Rə b­bində n gə lə n bir mə rhə mə t idi ki, sə nə qə də r yanları na xə bə r­dar­edə n nə sihə tç i gə lmə miş xalqı nı ç ə kindirə sə n. Ola bilsin ki, onlar nə si­hə tlə ri xatı rlası nlar.

O uzaq zamanlarda Biz Musaya (ə) mü raciə t edib, ona (ə) zalı m in­sanlar arası nda haqqı tə bliğ etmə yi buyurduq. Biz ona (ə) ə mr etdik ki, onlara Və hyimizi ç atdı rsı n və qeyri-adi mö cü zə lə rimizi gö stə rsin. İ ndi Biz bu barə də sə nə xə bə r veririk ki, sə n uzaq keç miş lə rdə olub ö tmü ş gü nlə rin hadisə lə rini qabartmadan və tə hrif etmə də n insanlara danı ş asan. İ ndi sə n Musanı n (ə) taleyini, sanki onu mü ş a­yiə t edə n və ya bü tü n dü nyaya sə ya­hə tə ç ı xaraq onun (ə) hə yatı haqqı nda heka­yə tlə ri toplayan bir ş ə xsin də ­qiqliyi ilə danı ş a bilə rsə n. Ə gə r belə olsaydı, onda sə nin bildiklə rin pey­ğ ə m­bə rliyinə də lalə t etmə zdi, ç ü nki mü ş ahidə və ö yrə nmə klə ə ldə edilə n biliklə r Allahı n elç ilə rinə xas olan mə ziyyə t deyildir. Lakin sə nin dost­ları na və dü ş mə nlə rinə ç ox yaxş ı mə lumdur ki, sə n yə hudi peyğ ə mbə r­lə rinin tari­xini ö yrə nmə misə n. Buna gö rə onlar baş a dü ş mə lidirlə r ki, sə n qeybə aid olan biliklə ri yalnı z və hy vasitə si ilə bilirsə n. Bu – sə nin peyğ ə m­bə r­liyinin gerç ə kliyinin danı lmaz də lillə ridir ki, o, Rə bbinin bə ş ə riyyə tə bə slə ­diyi ə n bö yü k mə rhə mə tinin tə zahü rü dü r.

Allah sə ni Ö z mə rhə mə ti sayə sində elç i gö ndə rmiş dir ki, sə nə qə də r onlara xə bə rdaredə n bir nə sihə tç i gə lmə diyinə gö rə, sə n o xalqa ö yü d-nə si­hə t verə sə n. Burada sö hbə t ə rə blə r və qureyş lə rdə n gedir və mə hz onlar uzun ə srlə r boyu ə vvə lki elç ilə rin tə limlə rini xatı rlamı rdı lar. Ola bilsin ki, onlar ş ə ri və xeyiri də rk edə rə k, xeyirxah iş lə r gö rsü nlə r və cinayə tlə rdə n ç ə kinsinlə r. Ə rə blə r sə nin ş ə xsi mə ziyyə tlə rini hamı dan yaxş ı bilirlə r və elə buna gö rə də onlar baş qaları ndan qabaq iman gə tirmə li və Allaha, gö stə rdiyi mə rhə mə tinə gö rə hə md etmə lidirlə r. Bu minnə tdarlı ğ ı n Allahı n mə rhə mə tinə tam ə və z ola bilə cə yini dü ş ü nmə k mü m­kü n deyil.

Bü tü n deyilə nlə r Muhə mmə d Peyğ ə mbə rin (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) yalnı z ə rə blə rə gö ndə rildiyinə də lalə t etmir. O (s.ə.s.), mə nş ə etibarı ilə ə rə b qə bilə sində n idi və Quranı ə rə b dilində tə bliğ edirdi. Ə rə blə r onun (s.ə.s.) moizə lə rini dinlə yə n ilk insanlar idilə r, lakin onun Tə limi bü tü n bə ş ə riyyə tə yö nə l­dilmiş di. Buna gö rə Fö vqə luca Allah buyurur: “Doğ ­rudanmı insanlar Bizim onları n arası ndan bir nə fə rə onları xə bə rdar etmə yi və iman gə tirə n­lə ri sevindir­mə yi və hy etmə yimizə tə ə ccü blə nir­lə r?! ” (Yunus, 10/2). Peyğ ə mbə rə (s.ə.s.) buyrulmuş du ki, belə desin: “Ey insanlar! Mə n – Allahı n bü tü n insanlara Elç isi­yə m” (Ə raf, 7/158).

ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ

(28. 47) “Ə gə r bu belə olmasaydı və ə gə r onlar ö z ə llə rinin etdiyinə gö rə mü sibə tə dü ş sə ydilə r, belə deyə rdilə r: “Ey Rə bbimiz! Niyə Sə n bizə elç i gö n­də rmə din ki, Sə nin ayə lə rinin ardı nca gedə k və iman gə tirə n­lə rdə n olaq? ”

Ey Muhə mmə d! Sə nin moizə lə rində n sonra mü ş riklə r ö z kafirliklrinə bə raə t qazandı ra və ya bilmə mə zliklə rini bə hanə gə tirə bilmə yə cə klə r.

ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ

Haqq Bizdə n onlara gə ldikdə isə, dedilə r: “Niyə Musaya ə ta edilə n ona verilmə miş dir? ” Mə gə r ə vvə llə r Musaya verilə ni onlar inkar etmə ­miş dilə r? Onlar dedilə r: “Bu iki sehr bir birini mü dafiə edir”. Onlar hə m də dedilə r: “Biz onlardan heç birinə inanmı rı q”.

Mü ş riklə r Mü hə mmə d Peyğ ə mbə ri (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) ittiham edirdilə r ki, Musa peyğ ə mbə rə (ə) Mü qə ddə s Kitab bü tö v nazil olduğ u halda, niyə Və hy ona (s.ə.s.) hissə -hissə verilmiş dir. Mə gə r bu onun (s.ə.s.) yalan­ç ı lı ğ ı na də lildirmi? Mə gə r Allahı n və hyi bir neç ə il ə r­zində nazil edilə bilmə zmi?

Hə qiqə tə n də, Quran ayə lə rinin ardı cı llı qla nazil edilmə si son Sə mavi Kitabı n mü kə mmə lliyini və hə m də Allahı n mə xluqları na qayğ ı keş mü nasi­bə tini sü but edir. Hə r yeni və hy Muhə mmə d Peyğ ə mbə r (s.ə.s.) ü ç ü n bir dayaq idi və mö minlə rin ü rə klə rində imanı mö hkə mlə dirdi. Buna gö rə Fö vqə luca Allah buyu­rur: “Onlar sə nə necə mə sə l ç ə ksə lə r də, Biz sə nə hə qiqə ti bildirir və onun ə n yaxş ı izahı nı aç ı qlayı rdı q” (Furqan, 25/33).

Onlar sə nə nazil edilə n Kitabı Musaya (ə) ə ta edilə n Tö vratla mü qa­yisə edir­lə r. Lakin bu mü qayisə yolverilmə zdir, ç ü nki onlar ə vvə llə r Musa­nı n (ə) Kitabı na da iman gə tirmə kdə n imtina etmiş dilə r. Mə gə r Tö vratı və Quranı kahinlə rin sehri adlandı ranlar və onları n ikisinin də birlikdə insan­ları asanlı qla azğ ı nlı ğ a saldı ğ ı nı deyə nlə r onlar deyildimi? Hə qiqə tə n, mü ş ­riklə r, nə yin bahası na olursa olsun, haqqı lə kə lə mə k istə yirlə r. Onlar haqlı olduqları nı inandı rı cı olmayan sü butlarla ə saslandı rı r, Kitabda nö qsan olmadı ğ ı halda, nö qsanlar tapmağ a ç alı ş ı r, ziddiy­yə tli və anlaş ı lmaz ifadə lə r iş lə dirlə r. Peyğ ə mbə rlə ri və Kitabları inkar edə n kafir­lə rin aqibə ti belə dir.

Bə s niyə onlar belə davranı rlar? Niyə onlar Quranı və Tö vratı inkar edirlə r? Doğ rudanmı onlar haqqı tapmağ a can atı rlar və hə qiqə tə nmi onlar ö z baxı ş ları nı daha dü zgü n hesab edirlə r? Yaxud da onlar, sadə cə olaraq, ö z istə klə rinə uyurlar? Daha sonra Fö vqə luca Allah ş ə raiti aydı nlaş dı rı r və belə buyurur:

ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ

De: “Ə gə r siz doğ ru deyirsinizsə, onda Allahdan bir Kitab gə tirin ki, o, bu iki Kitabdan daha doğ ru Yolgö stə rə n olsun və onda mə n də ona itaə t edə rə m”.

Mə gə r onlar elə bir Kitab gə tirə bilə rlə r ki, Tö vratdan və ya Quran­dan yaxş ı olsun? Nə onlar, nə də heç bir baş qası bunu etmə yi bacarmaz, ç ü nki Kainatı n xə lq edildiyi vaxtdan dü nya belə hikmə tli, doğ ru, aydı n və gö zə l Kitablar gö rmə miş ­dir!

Yalnı z ə dalə tli və qə rə zsiz tə bliğ atç ı deyə bilə r ki: “Mə nim yeganə mə q­sə dim haqq və doğ ru yoldur. Mə n sizə haqqı tə bliğ edə n və Musanı n (ə) Kitabı na zidd olmayan bir Kitab gə tirmiş ə m. Sizin hə r biriniz ona tabe olmalı və onun hö km­lə rini rə hbə r tutmalı sı nı z, ç ü nki onları n hə r ikisi də doğ ru və ə dalə t­lidir. Ə gə r siz mə nə daha doğ ru kitab gə tirsə niz, mə n onda yalnı z sizin gə tirdi­yinizə ə saslanaram. Ə gə r siz bunu etmə sə niz, onda mə n də rk etdiyim haqdan ü z ç evir­mə rə m”.

ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ

Gə r onlar sə nə cavab vermə slə r, onda bil ki, onlar yalnı z ö z istə klə rinə tabe olurlar. Allahdan haqq rə hbə rlik olmadan ö z istə klə ­rinə tabe olanlardan da daha azğ ı n kim ola bilə r? Hə qiqə tə n də, Allah zalı m insanları doğ ru yola yö nə ltmir”.

Ə gə r onlar sə nə daha dü zgü n bir Kitab gə tirmə sə lə r, onda bil ki, onları n sə nin ardı nca getmə mə lə rinin sə bə bi heç də iman gə tirdiklə ri haqqa istinad etmə k istə mə lə ri deyil, ə ksinə, bundan sonra da ö z alç aq nə fslə rinə uyacaqları dı r. Hə qi­qə tə n də, onlar – insanlar arası nda yolunu ə n ç ox azan­lardı r, axı onlar haqdan ü z dö ndə rmiş lə r və onlara doğ ru yola gə lmə k tə klifi edilə n kimi, ona iman gə tirmə k­də n imtina etmiş lə r. Bununla onlar insanı mə hvə və bə dbə xtliyə aparan alç aq istə klə rinə gü zə ş tə getmiş lə r. Onlar Allahı n rə hbə rli­yində n boyun qaç ı rmaqla ç ox də hş ə tli bir yol tut­muş lar.

Kim daha ç ox azmı ş ola bilə r?!! Tə kcə zalı m və haqqa nifrə t edə n, azğ ı nlı q girdabı na inadla dalmağ a davam edə n bə dniyyə t insanlar. Fö vqə luca belə insan­ları doğ ru yola yö nə ltmir – O (Pak və Mü qə ddə s Olan), zalı mlı q tö rə də nlə ri dü z yola qoymur. Zalı mlı q və inadkarlı q artı q onları n ayrı lmaz ö zə lliklə rinə ç evrilmiş ­dir. Doğ ru yol onlara aç ı qlandı qdan sonra, alç aq ehtirasları na ü stü nlü k verə rə k, ondan ü z ç evirmiş lə r. Onlar qarş ı ları ndakı sə adə tə və uğ ura aparan qapı ları ö zlə ri bağ lamı ş və azğ ı nlı ğ a aparan də rvazaları isə qarş ı ları nda taybatay aç mı ş dı lar. Onlar azğ ı nlı q və zalı mlı q zü lmə tində veyillə nir, mü sibə t və hə lak­olma arası nda vurnu­xurlar.

Bu ayə ona də lalə t edir ki, ə gə r insan Allahı n Elç isinə (s.ə.s.) itaə t etmə kdə n boyun qaç ı raraq, baş qa “mə slə hə tç ilə rə ” qulaq ası rsa, demə li, o, doğ ru yolla get­mir və ö z rə zil istə klə rinə yol vermiş olur. Mə hz buna gö rə Fö vqə luca Allah buyu­rur ki, mü ş riklə r yalnı z ö z rə zil istə klə rinə yol verirlə r.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ