Quran Oxumaqda Mahir Olanla Onu Oxumaqda Çətinlik Çəkənin Fəziləti

ح د ي ث ع َ ا ئ ِ ش َ ة َ ، ع َ ن ِ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، ق َ ا ل َ: م َ ث َ ل ُ ا ل ّ َ ذ ِ ي ي َ ق ْ ر َ أ ُ ا ل ْ ق ُ ر ْ آ ن َ و َ ه ُ و ح َ ا ف ِ ظ ٌ ل َ ه ُ م َ ع َ ا ل س ّ َ ف َ ر َ ة ِ ا ل ْ ك ِ ر َ ا م ِ ، و َ م َ ث َ ل ُ ا ل ّ َ ذ ِ ي ي َ ق ْ ر َ أ ُ و َ ه ُ و َ ي َ ت َ ع َ ا ه َ د ُ ه ُ ، و َ ه ُ و َ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ش َ د ِ ي د ٌ ، ف َ ل َ ه ُ أ َ ج ْ ر َ ا ن ِ

461. Aiş ə O rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Quran oxuyan və onu ə zbə rdə n bilə n adam mö htə rə m və mü ti mə lə klə rlə eyni də rə cə də dir. Ç ə tinlik ç ə kə -ç ə kə daim Quran oxuyan adam isə iki savab qazanı r”. (Buxari 4937, Muslim 1898, 798/244)

ا س ت ح ب ا ب ق ر ا ء ة ا ل ق ر آ ن ع ل ى أ ه ل ا ل ف ض ل و ا ل ح ذ ا ق ف ي ه و إ ن ك ا ن ا ل ق ا ر ئ أ ف ض ل م ن ا ل م ق ر و ء ع ل ي ه

Oxuyan, Dinlə yə ndə n Ə fzə l Olsada Belə Fə zilə t Və Mə harə t Sahiblə rində n Quran Oxumanı n Mü stə hə b Olması

ح د ي ث أ َ ن َ س ِ ب ْ ن ِ م َ ا ل ِ ك ٍ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ق َ ا ل َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ل أ ُ ب َ ي ّ ٍ: إ ِ ن ّ َ ا ل ل ه أ َ م َ ر َ ن ِ ي أ َ ن ْ أ َ ق ْ ر َ أ َ ع َ ل َ ي ْ ك َ (ل َ م ْ ي َ ك ُ ن ِ ا ل ّ َ ذ ِ ي ن َ ك َ ف َ ر ُ و ا) ق َ ا ل َ: و َ س َ م ّ َ ا ن ِ ي ق َ ا ل َ: ن َ ع م ْ ف َ ب َ ك َ ى

462. Ə nə s y rə vayə t edir ki, (bir də fə) Peyğ ə mbə r r Ubey (İ bn Kə bə) y dedi: “Allah mə nə: “Kitab ə hlində n və mü ş riklə rdə n inkar edə nlə r...”. (ə l-Bə yyinə 1). surə sini sə nə oxumağ ı buyurdu.” (Ubey) soruş du: “O, mə nim adı mı ç ə kdi? ”. Peyğ ə mbə r: “Bə li! ” dedi və (Ubey) ağ lamağ a baş ladı ” (Buxari 3809, 4959, Muslim 1901, 6497, 799/246)

ف ض ل ا س ت م ا ع ا ل ق ر آ ن و ط ل ب ا ل ق ر ا ء ة م ن ح ا ف ظ ه ل ل ا س ت م ا ع و ا ل ب ك ا ء ع ن د ا ل ق ر ا ء ة و ا ل ت د ب ر

Quran Dinlə mə yin, Quranı Dinlə mə k Ü ç ü n Bir Hafizdə n Oxuması nı İ tə mə yin Və Quran Oxunarkə n Ağ layı b Tə də bbü r Etmə yin Fə zilə ti

ح د ي ث ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ه ِ ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ ، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ: ا ق ْ ر َ أ ْ ع َ ل َ ي ّ َ ق َ ا ل َ: ق ُ ل ْ ت ُ أ َ ق ْ ر َ أ ُ ع َ ل َ ي ْ ك َ ، و َ ع َ ل َ ي ْ ك َ أ ُ ن ْ ز ِ ل َ ق َ ا ل َ: إ ِ ن ّ ِ ي أ َ ش ْ ت َ ه ِ ي أ َ ن ْ أ َ س ْ م َ ع َ ه ُ م ِ ن ْ غ َ ي ْ ر ِ ي ق َ ا ل َ: ف َ ق َ ر َ أ ْ ت ُ ا ل ن ّ ِ س َ ا ء َ ، ح َ ت ّ َ ى إ ِ ذ َ ا ب َ ل َ غ َ ت ُ (ف َ ك َ ي ْ ف َ إ ِ ذ َ ا ج ِ ئ ْ ن َ ا م ِ ن ْ ك ُ ل ّ ِ أ ُ م ّ َ ة ٍ ب ش َ ه ِ ي د ٍ و َ ج ِ ئ ْ ن َ ا ب ِ ك َ ع َ ل َ ى ه ؤ ل ا َ ء ِ ش َ ه ِ ي د ً ا) ق َ ا ل َ ل ِ ي: ك ُ ف ّ َ أ َ و ْ أ َ م ْ س ِ ك ْ ف َ ر َ أ َ ي ْ ت ُ ع َ ي ْ ن َ ي ْ ه ِ ت َ ذ ْ ر ِ ف َ ا ن ِ

463. Abdullah İ bn Mə sud y demiş dir: “(Bir də fə) Peyğ ə mbə r r mə nə buyurdu ki: “Mə nə Quran oxu! ” Dedim: “(Ya Rə sulullah! Quran) sə nə nazil olduğ u halda, onu sə nə mə nmi oxuyacağ am? ”. Peyğ ə mbə r: “Bə li, mə n onu baş qası ndan dinlə mə yi xoş layı ram.” Mə n ona “ ə n-Nisa ” surə sini oxumağ a baş ladı m. Nə hayə t, (surə nin): “Biz hə r ü mmə tdə n bir ş ahid gə tirə cə yimiz və sə ni də onlara ş ahid gə tirə cə yimiz zaman onları n halı necə olacaq? ” ayə sinə ç atdı qda, Peyğ ə mbə r: “Dayan! ” dedi. Mə n (baş ı mı qaldı rdı qda) Peyğ ə mbə rin r gö zlə rinin yaş la dolduğ unu gö rdü m” (Buxari 4582, Muslim 1903, 1905, 800/247, 248)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ ع َ ن ْ ع َ ل ْ ق َ م َ ة َ ق َ ا ل َ: ك ُ ن ّ َ ا ب ِ ح ِ م ْ ص َ ، ف َ ق َ ر َ أ َ ا ب ْ ن ُ م َ س ْ ع ُ و د ٍ س ُ و ر َ ة َ ي ُ و س ُ ف َ ، ف َ ق َ ا ل َ ر َ ج ُ ل ٌ: م َ ا ه ك َ ذ َ ا أ ُ ن ْ ز ِ ل َ ت ْ ، ق َ ا ل َ: ق َ ر َ أ ْ ت ُ ع َ ل َ ى ر َ س ُ و ل ِ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ف َ ق َ ا ل َ: أ َ ح ْ س َ ن ْ ت َ و َ و َ ج َ د َ م ِ ن ْ ه ُ ر ِ ي ح َ ا ل ْ خ َ م ْ ر ِ ، ف َ ق َ ا ل َ: أ َ ت َ ج ْ م َ ع ُ أ َ ن ْ ت ُ ك َ ذ ّ ِ ب َ ب ِ ك ِ ت َ ا ب ِ ا ل ل ه ِ و َ ت َ ش ْ ر َ ب َ ا ل ْ خ َ م ْ ر َ ف َ ض َ ر َ ب َ ه ُ ا ل ْ ح َ د ّ َ

464. Ə lqə mə demiş dir: “(Bir də fə) biz Himsdə ikə n İ bn Mə sud y bizə “ Yusuf ” surə sini oxudu. Bu vaxt bir nə fə r dedi: “Axı bu surə bu cü r nazil olmamı ş dı r”. İ bn Mə sud: “Mə n (bu surə ni) Allahı n Elç isinə r oxudum və (mə nə): “Ə hsə n! ” dedi.” Bu vaxt İ bn Mə sud hə min adamdan ş ə rab iyisi gə ldiyini hiss etdi və dedi: “Allahı n Kitabı na iftira yaxdı ğ ı n bə s deyil, hə lə ü stə lik ş ə rab da iç irsə n?! ” Bundan sonra o adamı ş allaqladı lar.” (Buxari 5001, Muslim 1906, 801/249)

ف ض ل ا ل ف ا ت ح ة و خ و ا ت ي م س و ر ة ا ل ب ق ر ة و ا ل ح ث ع ل ى ق ر ا ء ة ا ل آ ي ت ي ن م ن آ خ ر ا ل ب ق ر ة

Fathihə Və Bə qə rə Surə sinin Son Ayə lə rinin Fə zilə ti Və Bə qə rə nin Son İ ki Ayə sini Oxumağ a Rə ğ bə tlə ndirmə k

ح د ي ث أ َ ب ِ ي م َ س ْ ع ُ و د ٍ ا ل ْ ب َ د ْ ر ِ ي ّ ِ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ: ا ل آ ي َ ت َ ا ن ِ م ِ ن ْ آ خ ِ ر ِ س ُ و ر َ ة ِ ا ل ْ ب َ ق َ ر َ ة ِ ، م َ ن ْ ق َ ر َ أ َ ه ُ م َ ا ف ِ ي ل َ ي ْ ل َ ة ٍ ك َ ف َ ت َ ا ه ُ

465. Ə bu Mə sud ə l-Bə dri y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Hə r kim gecə “ ə l-Bə qə rə ” surə sinin son iki ayə sini oxuyarsa, bu ona (ş eytandan) kifayə t edə r”. (Buxari 4008, 5009, Muslim 1914, 1916, 807/255, 808/256)

ف ض ل م ن ي ق و م ب ا ل ق ر آ ن و ي ع ل م ه ، و ف ض ل م ن ت ع ل م ح ك م ة م ن ف ق ه أ و غ ي ر ه ف ع م ل ب ه ا و ع ل م ه ا

Quran Ö yrə nib, Ö yrə də nin Fiqh Və Baş qa Elmlə rin Hikmə tlə rini Ö yrə nə n Və Onlarla Ə mə l Edə rə k Baş qaları nı Da Ö yrə də n Kimsə nin Fə zilə ti

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، ع َ ن ِ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ق َ ا ل َ: ل ا َ ح َ س َ د َ إ ِ ل ا ّ َ ف ِ ي ا ث ْ ن َ ت َ ي ْ ن ِ: ر َ ج ُ ل ٌ آ ت َ ا ه ُ ا ل ل ه ُ ا ل ْ ق ُ ر ْ ا ن َ ف َ ه ُ و َ ي َ ت ْ ل و ه ُ آ ن َ ا ء َ ا ل ل ّ َ ي ْ ل ِ و َ آ ن َ ا ء َ ا ل ن ّ َ ه َ ا ر ِ ، و َ ر َ ج ُ ل ٌ آ ت َ ا ه ُ ا ل ل ه ُ م َ ا ل ا ً ف َ ه ُ و َ ي ُ ن ْ ف ِ ق ُ ه ُ آ ن َ ا ء َ ا ل ل ّ َ ي ْ ل ِ و َ آ ن َ ا ء َ ا ل ن ّ َ ه َ ا ر ِ

466. İ bn Ö mə r y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə rr buyurdu: «İ ki fə zilə t sahibində n baş qa heç kə sə hə sə d (qiptə) caiz deyildir. Onlardan biri Allah tə rə fində n bir kimsə yə Quran biliyi verilə və o, da onu gecə və gü ndü z oxuyar. Digə ri isə Allah tə rə fində n bir kimsə yə mal-dö vlə t verilmiş dir. O, da onu gecə və gü ndü z (Allah yolunda) xə rclə yə r». (Buxari 7529, Muslim 1930, 815/266)

ح د ي ث ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ه ِ ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ ، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ: ل ا َ ح َ س َ د َ إ ِ ل ا ّ َ ف ِ ي ا ث ْ ن َ ت َ ي ْ ن ِ: ر َ ج ُ ل ٌ آ ت َ ا ه ُ ا ل ل ه ُ م َ ا ل ا ً ف َ س ُ ل ّ ِ ط َ ع َ ل َ ى ه َ ل َ ك َ ت ِ ه ِ ف ِ ي ا ل ْ ح َ ق ّ ِ ، و َ ر َ ج ُ ل ٌ آ ت َ ا ه ُ ا ل ل ه ُ ا ل ْ ح ِ ك ْ م َ ة َ ف َ ه ُ و َ ي َ ق ْ ض ِ ي ب ِ ه َ ا و َ ي ُ ع َ ل ّ ِ م ُ ه َ ا

467. Abdullah İ bn Mə sud y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “İ ki fə zilə t sahibində n baş qa heç kə sə hə sə d (qiptə) caiz deyildir. Allah tə rə fində n mal-dö vlə t bə xş edilə n və onu haqq yolda tə lə f (xə rclə yə r) edə n və Allah tə rə fində n hikmə t bə xş edilə n kimsə hansı ki, hikmə tlə hö km edə r və onu baş qaları na ö yrə də r”. (Buxari 7316, Muslim 1933, 266)

ب ي ا ن أ ن ا ل ق ر آ ن ع ل ى س ب ع ة أ ح ر ف و ب ي ا ن م ع ن ا ه

Quranı n Yeddi Hə rf Ü zə rinə Olması Və Bunun Mə nası nı n İ zahı

ح د ي ث ع ُ م َ ر َ ب ْ ن ِ ا ل ْ خ َ ط ّ َ ا ب ِ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ، ق َ ا ل َ: س َ م ِ ع ْ ت ُ ه ِ ش َ ا م َ ب ْ ن َ ح َ ك ِ ي م ِ ب ْ ن ِ ح ِ ز َ ا م ٍ ي َ ق ْ ر َ أ ُ س ُ و ر َ ة ا ل ْ ف ُ ر ْ ق َ ا ن ِ ع َ ل َ ى غ َ ي ْ ر ِ م َ ا أ َ ق ْ ر َ ؤ ه َ ا ، و َ ك َ ا ن َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ أ َ ق ْ ر َ أ َ ن ِ ي ه َ ا ، و َ ك ِ د ْ ت ُ أ َ ن ْ أ َ ع ْ ج َ ل َ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ، ث ُ م ّ َ أ َ م ْ ه َ ل ْ ت ُ ه ُ ح َ ت ّ َ ى ا ن ْ ص َ ر َ ف َ ، ث ُ م ّ َ ل َ ب ّ َ ب ْ ت ُ ه ُ ب ِ ر ِ د َ ا ئ ِ ه ِ ف َ ج ِ ئ ْ ت ُ ب ِ ه ِ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، ف َ ق ُ ل ْ ت ُ إ ِ ن ّ ِ ي س َ م ِ ع ْ ت ُ ه ذ َ ا ي َ ق ْ ر َ أ ُ ع َ ل َ ى غ َ ي ْ ر ِ م َ ا أ َ ق ْ ر َ أ ْ ت َ ن ِ ي ه َ ا ؛ ف َ ق َ ا ل َ ل ِ ي: أ َ ر ْ س ِ ل ْ ه ُ ث ُ م ّ َ ق َ ا ل َ ل َ ه ُ: ا ق ْ ر َ أ ْ ف َ ق َ ر َ أ َ ، ق َ ا ل َ: ه ك َ ذ َ ا أ ُ ن ْ ز ِ ل َ ت ْ ث ُ م ّ َ ق َ ا ل َ ل ِ ي: ا ق ْ ر َ أ ْ ف َ ق َ ر َ أ ْ ت ُ ، ف َ ق َ ا ل َ: ه ك َ ذ َ ا أ ُ ن ْ ز ِ ل َ ت ْ ، إ ِ ن ّ َ ا ل ْ ق ُ ر ْ آ ن َ أ ُ ن ْ ز ِ ل َ ع َ ل َ ى س َ ب ْ ع َ ة ِ أ َ ح ْ ر ُ ف ِ ف َ ا ق ْ ر َ ء ُ و ا م َ ا ت َ ي َ س ّ َ ر َ م ِ ن ْ ه ُ

468. Ö mə r İ bn Xə ttab y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə rin r sağ lı ğ ı nda mə n Hiş am İ bn Hə kim İ bn Hizamı n “ ə l-Furqan ” surə sini oxuduğ unu eş itdim və diqqə tlə onun oxuduğ una qulaq asmağ a baş ladı m. Baxdı m ki, o, (bu surə ni) baş qa-baş qa hə rflə rlə, Peyğ ə mbə rin r bizə oxumadı ğ ı bir ü slubla (qiraə tlə) oxuyur. Mə n onu elə namazda ikə n yaxalamaq istə dim, lakin sə bir etdim. Nə hayə t, o, salam verib (namazı nı bitirdikdə) mə n onun yaxası ndan yapı ş ı b soruş dum: “Eş itdiyim bu surə ni sə nə bu cü r oxumağ ı kim ö yrə dib? ” Dedi: “Bu surə ni mə nə Peyğ ə mbə r r ö yrə dib.” Dedim: (“Yalan danı ş ı rsan, Peyğ ə mbə r r bu surə ni mə nə sə nin oxuduğ un kimi yox, ə ksinə, baş qa cü r ö yrə dib”). Sonra mə n onu Peyğ ə mbə rin r yanı na apardı m və dedim: “Mə n bunun “ ə l-Furqan ” surə sini baş qa hə rflə rlə və sə nin bizə ö yrə tmə diyin bir ü slubla oxuduğ unu eş itdim”. Peyğ ə mbə r: “Burax onu! (Sə n də) oxu, ey Hiş am! ” Hiş am (bu surə ni) ona mə nim eş itdiyim qiraə tlə oxudu. Peyğ ə mbə r: “Bu surə (mə nə) bu cü r nazil olmuş dur.” Sonra o: “(İ ndi isə) sə n oxu, ey Ö mə r! ” deyə buyurdu, mə n də (bu surə ni) onun mə nə ö yrə tdiyi qiraə tlə oxudum. Peyğ ə mbə r: “Bu surə (mə nə) bu cü r nazil olmuş dur. Hə qiqə tə n, bu Quran yeddi qiraə t ü zə rində nazil olmuş dur. Odur ki, Qurandan sizə asan olanı oxuyun! ”. (Buxari 2419, 4706, 4996, 5041, 6936, 7111, 7550, Muslim 1936, 818/270)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع َ ب ّ َ ا س ٍ ، أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، ق َ ا ل َ: أ َ ق ْ ر َ أ َ ن ِ ي ج ِ ب ْ ر ِ ي ل ُ ع َ ل َ ى ح َ ر ْ ف ٍ ف َ ل َ م ْ أ َ ز َ ل ْ أ َ س ْ ت َ ز ِ ي د ُ ه ُ ح َ ت ّ َ ى ا ن ْ ت َ ه َ ى إ ِ ل َ ى س َ ب ْ ع َ ة ِ أ َ ح ْ ر ُ ف ٍ

469. İ bn Abbas y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Cə brail mə nə (Allahı n Kitabı nı) bir qiraə tlə oxumağ ı ö yrə tdi, lakin mə n ondan daha ç ox (ş ey) ö yrə nmə k istə dim. Nə hayə t, o mə nə (Quranı) yeddi qiraə tlə oxumağ ı ö yrə tdi.” (Buxari 3219, 4991, Muslim 1939, 819/272)

ت ر ت ي ل ا ل ق ر ا ء ة و ا ج ت ن ا ب ا ل ه ذ ّ و ه و ا ل إ ف ر ا ط ف ي ا ل س ر ع ة و إ ب ا ح ة س و ر ت ي ن ف أ ك ث ر ف ي ر ك ع ة

Quranı Tə rtillə Oxumaq, Surə tlə Oxumaqdan Ç ə kinmə k Və Bir Rü kə tdə Iki Və Daha Ç ox Surə nin Oxunması nı n Mü bah Olması

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ ع َ ن ْ أ َ ب ِ ي و َ ا ئ ِ ل ٍ ق َ ا ل َ: ج َ ا ء َ ر َ ج ُ ل ٌ إ ِ ل َ ى ا ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ ، ف َ ق َ ا ل َ ق َ ر َ أ ْ ت ُ ا ل ْ م ُ ف َ ص ّ َ ل َ ا ل ل ّ َ ي ْ ل َ ة َ ف ي ر َ ك ْ ع َ ة ٍ ، ف َ ق َ ا ل َ: ه َ ذ ّ ً ا ك َ ه َ ذ ّ ِ ا ل ش ّ ِ ع ْ ر ِ ل َ ق َ د ْ ع َ ر َ ف ْ ت ُ ا ل ن ّ َ ظ َ ا ئ ر َ ا ل ّ َ ت ِ ي ك َ ا ن َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ي َ ق ْ ر ُ ن ُ ب َ ي ْ ن َ ه ُ ن ّ َ ف َ ذ َ ك َ ر َ ع ِ ش ْ ر ِ ي ن َ س ُ و ر َ ة ً م ِ ن َ ا ل ْ م ُ ف َ ص ّ َ ل ِ ، س ُ و ر َ ت َ ي ْ ن ِ ف ِ ي ك ُ ل ّ ِ ر َ ك ْ ع َ ة ٍ

470. Bir nə fə r İ bn Mə sudun y yanı na gə lib dedi: “Bu gecə mə n bir rü kə tdə mü fə ssə l surə lə rin hamı sı nı oxudum”. İ bn Mə sud: “(Yə qin sə n surə lə ri) ş eir oxunulan kimi tə lə m-tə lə sik (oxumusan). Mə n Peyğ ə mbə rin r (hə r rü kə tdə) birlə ş dirə rə k oxuduğ u, (mə naca) bir-birinə oxş ar olan (surə lə ri) bilirə m.” Sonra da hə r rü kə tdə iki surə ni qeyd edə rə k mü fə ssə l surə lə rdə n iyirmisini sadaladı. (Buxari 775, Muslim 1950, 822)

م ا ي ت ع ل ق ب ا ل ق ر ا ء ا ت