Vəlilərin Zülmünə Anında Səbr Etmək

ح د ي ث أ ُ س َ ي ْ د ِ ب ْ ن ِ ح ُ ض َ ي ْ ر ٍ ، أ َ ن ّ َ ر َ ج ُ ل ا ً م ِ ن َ ا ل أ َ ن ْ ص َ ا ر ِ ، ق َ ا ل َ: ي َ ا ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ أ َ ل ا َ ت َ س ْ ت َ ع ْ م ِ ل ُ ن ِ ي ك َ م َ ا ا س ْ ت َ ع ْ م َ ل ْ ت َ ف ُ ل ا َ ن ً ا ق َ ا ل َ: س َ ت َ ل ْ ق َ و ْ ن َ ب َ ع ْ د ِ ي أ ُ ث ْ ر َ ة ً ، ف َ ا ص ْ ب ِ ر ُ و ا ح َ ت ّ َ ى ت َ ل ْ ق َ و ْ ن ِ ي ع َ ل َ ى ا ل ْ ح َ و ْ ض ِ

1210. Ə nə s İ bn Malik y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r ə nsara demiş dir: “Mə n (sizin aranı zdan getdikdə n) sonra (qə nimə tlə ri paylayan kə slə rin digə r insanları sizdə n) ü stü n tutacaqları nı gö rə cə ksiniz. Mə nə qovuş anadə k sə bir edin. Sizə və d edilə n yer hovuzumun baş ı dı r.” (Buxari 3793, Muslim 4885, 1845/48)

ا ل أ م ر ب ل ز و م ا ل ج م ا ع ة ع ن د ظ ه و ر ا ل ف ت ن و ت ح ذ ي ر ا ل د ع ا ة إ ل ى ا ل ك ف ر

Fitnə lə r Zü hr Etdikdə Və Mü sə lmanları n Cə maatı na Bağ lanmağ ı n Vacibiliyi İ lə İ taə tə Qarş ı Ç ı xmanı n Və Cə maatdan Ayrı lmağ ı n Haram Olması

ح د ي ث ح ُ ذ َ ي ْ ف َ ة َ ب ْ ن ِ ا ل ْ ي َ م َ ا ن ِ ع َ ن ْ أ َ ب ِ ي إ ِ د ْ ر ِ ي س َ ا ل ْ خ َ و ْ ل ا َ ن ِ ي ّ ِ ، أ َ ن ّ َ ه ُ س َ م ِ ع َ ح ُ ذ َ ي ْ ف َ ة َ ب ْ ن َ ا ل ْ ي َ م َ ا ن ِ ي َ ق ُ و ل ُ: ك َ ا ن َ ا ل ن ّ َ ا س ُ ي َ س ْ أ َ ل ُ و ن َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ع َ ن ِ ا ل ْ خ َ ي ْ ر ِ ، و َ ك ُ ن ْ ت ُ أ َ س ْ أ َ ل ُ ه ُ ع َ ن ِ ا ل ش ّ َ ر ّ ِ م َ خ َ ا ف َ ة َ أ َ ن ْ ي ُ د ْ ر ِ ك َ ن ِ ي ف َ ق ُ ل ْ ت ُ: ي َ ا ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ إ ِ ن ّ َ ا ك ُ ن ّ َ ا ف ِ ي ج َ ا ه ِ ل ِ ي ّ َ ة ٍ و َ ش َ ر ّ ٍ ، ف َ ج َ ا ء َ ن َ ا ا ل ل ه ُ ب ِ ه ذ َ ا ا ل ْ خ َ ي ْ ر ِ ، ف َ ه َ ل ْ ب َ ع ْ د َ ه ذ َ ا ا ل ْ خ َ ي ْ ر ِ م ِ ن ْ ش َ ر ّ ٍ ق َ ا ل َ: ن َ ع َ م ْ ق ُ ل ْ ت ُ: و َ ه َ ل ْ ب َ ع ْ د َ ذ ل ِ ك َ ا ل ش ّ َ ر ّ ِ م ِ ن ْ خ َ ي ْ ر ٍ ق َ ا ل َ: ن َ ع َ م ْ ، و َ ف ِ ي ه ِ د َ خ َ ن ٌ ق ُ ل ْ ت ُ: و َ م َ ا د َ خ َ ن ُ ه ُ ق َ ا ل َ: ق َ و ْ م ٌ ي َ ه ْ د ُ و ن َ ب َ غ َ ي ْ ر ِ ه َ د ْ ي ي ، ت َ ع ْ ر ِ ف ُ م ِ ن ْ ه ُ م ْ و َ ت ُ ن ْ ك ِ ر ُ ق ُ ل ْ ت ُ: ف َ ه َ ل ْ ب َ ع ْ د َ ذ َ ل ِ ك َ ا ل ْ خ َ ي ْ ر ِ م ِ ن ْ ش َ ر ّ ٍ ق َ ا ل َ: ن َ ع َ م ْ ، د ُ ع َ ا ة ٌ إ ِ ل َ ى أ َ ب ْ و َ ا ب ِ ج َ ه َ ن ّ َ م َ ، م َ ن ْ أ َ ج َ ا ب َ ه ُ م ْ إ ِ ل َ ي ْ ه َ ا ق َ ذ َ ف ُ و ه ُ ف ِ ي ه َ ا ق ُ ل ْ ت ُ: ي َ ا ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص ِ ف ْ ه ُ م ْ ل َ ن َ ا ف َ ق َ ا ل َ: ه ُ م ْ م ِ ن ْ ج ِ ل ْ د َ ت ِ ن َ ا ، و َ ي َ ت َ ك َ ل ّ َ م ُ و ن َ ب ِ أ َ ل ْ س ِ ن َ ت ِ ن َ ا ق ُ ل ْ ت ُ: ف َ م َ ا ت َ أ ْ م ُ ر ُ ن ِ ي ، إ ِ ن ْ أ َ د ْ ر َ ك َ ن ِ ي ذ َ ل ِ ك َ ق َ ا ل َ: ت َ ل ْ ز َ م ُ ج َ م َ ا ع َ ة َ ا ل ْ م ُ س ْ ل ِ م ِ ي ن َ و َ إ ِ م َ ا م َ ه ُ م ْ ق ُ ل ْ ت ُ: ف َ إ ِ ن ْ ل َ م ْ ي َ ك ُ ن ْ ل َ ه ُ م ْ ج َ م َ ا ع َ ة ٌ و َ ل ا َ إ ِ م َ ا م ٌ ق َ ا ل َ: ف َ ا ع ْ ت َ ز ِ ل ْ ت ِ ل ْ ك َ ا ل ْ ف ِ ر َ ق َ ك ُ ل ّ َ ه َ ا ، و َ ل َ و ْ أ َ ن ْ ت َ ع َ ض ّ َ ب ِ أ َ ص ْ ل ِ ش َ ج َ ر َ ة ٍ ح َ ت ّ َ ى ي ُ د ْ ر ِ ك َ ك َ ا ل ْ م َ و ْ ت ُ و َ أ َ ن ْ ت َ ع َ ل َ ى ذ ل ِ ك َ

1211. Huzeyfə İ bn Yə mə n y demiş dir: “İ nsanlar Peyğ ə mbə rdə n r xeyirxah iş lə r barə də soruş ardı lar, mə n isə ondan ş ə r ə mə llə r barə sində soruş ardı m ki, xə tə ri mə nə də ymə sin. Mə n dedim: “Ya Rə sulullah, biz, hə qiqə tə n də, cahillik və ş ə r iç ində yaş ayı rdı q. Allah bizə belə bir xeyir (İ slamı) nə sib etdi. Bu xeyirdə n sonra ş ə r gə lə bilə rmi? ” (Peyğ ə mbə r): “Bə li! ”- dedi. Mə n soruş dum: “Bə s bu ş ə rdə n sonra (yenə) xeyir gə lə bilə rmi? ” (Peyğ ə mbə r r) dedi: “Bə li, lakin bu xeyirə (ş ə r) lə kə si bulaş acaqdı r.” Mə n soruş dum: “O nə lə kə dir? ” Dedi: “Mə nim yolumu tutub getmə yə n adamlar olacaq. Onlar yaxş ı iş lə r gö rdü klə ri kimi, pis ə mə llə r də edə cə klə r.” Mə n soruş dum: “Bə s bu xe­yirdə n sonra ş ə r gə lə cə kmi? ” Dedi: “Bə li, hə min vaxt Cə hə nnə mə ç ağ ı ran (azğ ı n) adamlar olacaq. Kim onları n ç ağ ı rı ş ı nı qə bul etsə, Cə hə nnə mə atı lacaqdı r.” Mə n dedim: “Ya Rə sulullah, onları bizə və sf et! ” O buyurdu: “Onlar bizlə rdə n olacaq və bizim kimi danı ş acaqlar.” Soruş dum: “O vaxta qə də r yaş asam, mə n nə edim? ” Buyurdu ki: “Mü sə lman camaatı na qoş ul və onları n imamı na tabe ol! ” Dedim: “Bə s onları n nə bir camaatı, nə də bir imamı olmasa necə? ” Dedi: “Arxa diş lə rinlə ağ ac kö kü ndə n yapı ş mı ş olsan belə, o firqə lə rin hamı sı ndan uzaq dur və ö lü m sə ni haqlayanadə k bu və ziyyə tdə qal! ” (Buxari 3606, 7084, Muslim 4890, 1847/51)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع َ ب ّ َ ا س ٍ ، ع َ ن ِ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، ق َ ا ل َ: م َ ن ْ ك َ ر ِ ه َ م ِ ن ْ أ َ م ِ ي ر ِ ه ِ ش َ ي ْ ئ ً ا ف ل ْ ي َ ص ْ ب ِ ر ْ ؛ ف َ إ ِ ن ّ َ ه ُ م َ ن ْ خ َ ر َ ج َ م ِ ن َ ا ل س ّ ُ ل ْ ط َ ا ن ِ ش ِ ب ْ ر ً ا م َ ا ت َ م ِ ي ت َ ة ً ج َ ا ه ِ ل ِ ي ّ َ ة ً

1212. İ bn Abbas y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Kim ö z rə hbə rinin xoş agə lmə z bir hə rə kə tini gö rsə, qoy (buna) sə bir etsin. Ç ü nki kim ə mirin itaə tində n bircə qarı ş kə nara ç ı xı b (ö lə rsə), cahilliyə t dö vrü ndə olduğ u kimi ö lmü ş olar.” (Buxari 7053, Muslim 4896, 1849/55)

ا س ت ح ب ا ب م ب ا ي ع ة ا ل إ م ا م ا ل ج ي ش ع ن د إ ر ا د ة ا ل ق ت ا ل و ب ي ا ن ب ي ع ة ا ل ر ض و ا ن ت ح ت ا ل ش ج ر ة

Hə rc Etmə k İ stə yi Olduğ u Zaman Ə mrin Orduları na Beyə t Etmə yin Mü stə hə b Olması Və Ağ acı n Altı nda Rı dvan Beyə ti

ح د ي ث ج َ ا ب ِ ر ِ ب ْ ن ِ ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ه ِ ، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ل َ ن َ ا ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، ي َ و ْ م َ ا ل ْ ح ُ د َ ي ْ ب ِ ي َ ة ِ: أ َ ن ْ ت ُ م ْ خ َ ي ْ ر ُ أ َ ه ْ ل ِ ا ل أ َ ر ْ ض ِ و َ ك ُ ن ّ َ ا أ َ ل ْ ف ً ا و َ أ َ ر ْ ب َ ع َ م ِ ا ئ َ ة ٍ و َ ل َ و ْ ك ُ ن ْ ت ُ أ ُ ب ْ ص ِ ر ُ ا ل ْ ي َ و ْ م َ ل أ َ ر َ ي ْ ت ُ ك ُ م ْ م َ ك َ ا ن َ ا ل ش ّ َ ج َ ر َ ة ِ

1213. Cabir İ bn Abdullah y rə vayə t edir ki, Hudeybiyə gü nü Peyğ ə mbə r r bizə buyurdu: “Siz yer sakinlə rinin ə n xeyirlilə risiniz.” (O gü n) bizim sayı mı z min dö rd yü z nə fə r idi. Ə gə r indi gö zlə rim gö rsə ydi, o ağ acı n yerini sizə gö stə rə rdim.” (Buxari 4154, Muslim 4914, 1856/69)

ح د ي ث ا ل ْ م ُ س َ ي ّ َ ب ِ ب ْ ن ِ ح َ ز ْ ن ٍ ، ق َ ا ل َ: ل َ ق َ د ْ ر َ أ َ ي ْ ت ُ ا ل ش ّ َ ج َ ر َ ة ، ث ُ م ّ َ أ َ ت َ ي ْ ت ه َ ا ب َ ع ْ د ُ ف َ ل َ م ْ أ َ ع ْ ر ِ ف ْ ه َ ا ق َ ا ل َ م َ ح ْ م ُ و د ٌ ث ُ م ّ َ أ ُ ن ْ س ِ ي ت ُ ه َ ا ب َ ع ْ د ُ.

1214. Museyyib İ bn Hə zn rə vayə t edir ki, Mə n beyə t edilə n ağ acı gö rmü ş dü m. Lakin sonralar o, ağ acı n yanı na getdiyim zaman ağ acı tapa bilmə dim”. Mahmud deyir ki: “Daha sonra ağ ac mə nə unutduruldu”. (Buxari 4162, Muslim 4928, 1859/79)

ح د ي ث س َ ل َ م َ ة َ ب ْ ن ِ ا ل أ َ ك ْ و َ ع ِ ع َ ن ْ ي َ ز ِ ي د َ ب ْ ن ِ أ َ ب ِ ي ع ُ ب َ ي ْ د ٍ ، ق َ ا ل َ: ق ُ ل ْ ت ُ ل ِ س َ ل َ م َ ة َ ب ْ ن ِ ا ل أ َ ك ْ و َ ع ِ: ع َ ل َ ى أ َ ي ّ ِ ش َ ي ْ ء ٍ ب َ ا ي َ ع ْ ت ُ م ْ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، ي َ و ْ م َ ا ل ْ ح ُ د َ ي ْ ب ِ ي َ ة ِ ق َ ا ل َ ع َ ل َ ى ا ل ْ م َ و ْ ت ِ

1215. Yezid İ bn Ə bi Ubeyd deyir ki, mə n Sə lə mə İ bn Ə kvaya y dedim: “Sizlə r Hudeybiyyə gü nü Peyğ ə mbə rə r nə beyə t etdiniz? ”. O: “Ö lmə k (lakin geri dö nmə mə)” dedi. (Buxari 4169, 7206, Muslim 4929, 1860/80)

ح د ي ث ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ه ِ ب ْ ن ِ ز َ ي ْ د ٍ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ، ق َ ا ل َ: ل َ م ّ َ ا ك َ ا ن َ ز َ م َ ن َ ا ل ْ ح َ ر ّ َ ة ِ ، أ َ ت َ ا ه ُ آ ت ٍ ، ف َ ق َ ا ل َ ل َ ه ُ: إ ِ ن ّ َ ا ب ْ ن َ ح َ ن ْ ظ َ ل َ ة َ ي ُ ب َ ا ي ِ ع ُ ا ل ن ّ َ ا س َ ع َ ل َ ى ا ل ْ م َ و ْ ت ِ ف َ ق َ ا ل َ: ل ا َ أ ُ ب َ ا ي ِ ع ُ ع َ ل َ ى ه ذ َ ا أ َ ح َ د ً ا ب َ ع ْ د َ ر َ س ُ و ل ِ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ

1216. Abdullah İ bn Zeyd y rə vayə t etmiş dir ki, Hə rra zamanı (Mə dinə yaxı nlı ğ ı nda yer) bir nə fə r onun yanı na gə lib dedi: “Hə nzə lə nin oğ lu camaata ö lə nə də k vuruş mağ a dair beyə t etdirir”. Abdullah: “Mə n bu xü susda Peyğ ə mbə rdə n r sonra heç kə sə beyə t edə n deyilə m.” (Buxari 2959, Muslim 4931, 1861/81)

ت ح ر ي م ر ج و ع ا ل م ه ا ج ر إ ِ ل ى ا س ت ي ط ا ن و ط ن ه

Mü hacirini Və tə n Seç mə k Ü ç ü nYurduna Dö nmə sinin Haram Olması

ح د ي ث س َ ل َ م َ ة َ ب ْ ن ِ ا ل أ َ ك ْ و َ ع ِ ، أ َ ن ّ َ ه ُ د َ خ َ ل َ ع َ ل َ ى ا ل ْ ح َ ج ّ َ ا ج ِ ، ف َ ق َ ا ل َ: ي َ ا ا ب ْ ن َ ا ل أ َ ك ْ و َ ع ِ ا ر ْ ت َ د َ د ْ ت َ ع َ ل َ ى ع َ ق ِ ب َ ي ْ ك َ ، ت َ ع َ ر ّ َ ب ْ ت َ ق َ ا ل َ: ل ا َ ، و َ ل ك ِ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ أ َ ذ ِ ن َ ل ِ ي ف ِ ي ا ل ْ ب َ د ْ و و َ ع َ ن ْ ي َ ز ِ ي د َ ب ْ ن ِ أ َ ب ِ ي ع ُ ب َ ي ْ د ٍ ق َ ا ل َ: ل َ م ّ َ ا ق ُ ت ِ ل َ ع ُ ث ْ م َ ا ن ُ ب ْ ن ُ ع َ ف ّ َ ا ن َ خ َ ر َ ج َ س َ ل َ م َ ة ُ ب ْ ن ُ ا ل أ َ ك ْ و َ ع ِ إ ِ ل َ ى ا ل ر ّ َ ب َ ذ َ ة ِ و َ ت َ ز َ و ّ َ ج َ ه ُ ن َ ا ك َ ا م ْ ر َ أ َ ة ً و َ و َ ل َ د َ ت ْ ل َ ه ُ أ َ و ْ ل ا َ د ً ا ف َ ل َ م ْ ي َ ز َ ل ْ ب ِ ه َ ا ح َ ت ّ َ ى ق َ ب ْ ل َ أ َ ن ْ ي َ م ُ و ت َ ب ِ ل َ ي َ ا ل ٍ ف َ ن َ ز َ ل َ ا ل ْ م َ د ِ ي ن َ ة َ.

1217. Sə lə mə İ bn Ə kva y Hə ccacı n yanı na gə ldikdə Hə ccac ona demiş dir: “Ey İ bn Ə kva, deyə sə n, dinində n dö nmü sə n, bə də vilə rin yanı nda yaş ayı rsan”. Sə lə mə: “Xeyr (dinimdə n dö nmə miş ə m), lakin Peyğ ə mbə r r mə nə ç ö ldə yaş amağ a izn vermiş dir”. (Buxarinin rə vayə tində: “Osman y ş ə hid olduqdan sonra Sə lə mə, Rabə zə yə getdi. Bir qadı nla ailə qurdu və ö vladı oldu. Ö lü mü nə bir neç ə gü n qalmı ş a kimi orada yaş adı və Mə dinə yə gə di (orada da dü nyası nı də yiş ir)”. (Buxari, 7187, Muslim 4932, 1862/82)

ا ل م ب ا ي ع ة ب ع د ف ت ح م ك ة ع ل ى ا ل إ س ل ا م و ا ل ج ه ا د و ا ل خ ي ر و ب ي ا ن م ع ن ى ل ا ه ج ر ة ب ع د ا ل ف ت ح

Mə kkə nin Fə thində n Sonra İ slam, Cihad Və Xeyir Ü zə inə Beyə t Edilmə sinin Və: “Fə thdə n Sonra Hicrə t Yoxdur” Hə disi

ح د ي ث م ُ ج َ ا ش ِ ع ِ ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ و َ أ َ ب ِ ي م َ ع ْ ب َ د ٍ ع َ ن ْ أ َ ب ِ ي ع ُ ث ْ م َ ا ن َ ا ل ن ّ َ ه ْ د ِ ي ّ ، ع َ ن ْ م ُ ج َ ا ش ِ ع ِ ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ ، ق َ ا ل َ: ا ن ْ ط َ ل َ ق ْ ت ُ ب ِ أ َ ب ِ ي م َ ع ْ ب َ د ٍ إ ِ ل َ ى ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ل ِ ي ُ ب َ ا ي ِ ع َ ه ُ ع َ ل َ ى ا ل ْ ه ِ ج ْ ر َ ة ِ ، ق َ ا ل َ: م َ ض َ ت ِ ا ل ْ ه ِ ج ْ ر َ ة ُ ل أ َ ه ْ ل ِ ه َ ا ، أ ُ ب َ ا ي ِ ع ُ ه ُ ع َ ل َ ى ا ل إ ِ س ْ ل ا م ِ و َ ا ل ْ ج ِ ه َ ا د ِ ف َ ل َ ق ِ ي ْ ت ُ أ َ ب َ ا م َ ع ْ ب َ د ٍ ، ف َ س َ أ َ ل ْ ت ُ ه ُ ، ف َ ق َ ا ل َ: ص َ د َ ق َ م ُ ج َ ا ش ِ ع ٌ

1218. Mucaş i İ bn Mə sud rə vayə t edir ki, Fə thdə n sonra qardaş ı m Ə bu Mə bə di, Peyğ ə mbə rin r yanı na gə tirdim və: “Ey Allahı n Elç isi, onu hicrə tə etmə k ü ç ü n beyə t etdir! ” deyə sö ylə dim. Peyğ ə mbə r: “Hicrə t artı q onun ə hli ü ç ü n keç ib getmiş dir” deyə buyurdu. (Mə n: “Onda nə yə beyə t etdirilir? ” deyə soruş dum). O: “İ slam və cihad ü zə rinə! ” deyə buyurdu. Ə bu Osman: “Mə n Ə bu Mə bə dlə qarş ı laş dı qda ona Mucaş inin dediyini xə bə r verdim. O: “O, dü z demiş dir! ” deyə buyurdu. (Buxari 4307, 4308, Muslim 4939, 1863/84)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع َ ب ّ َ ا س ٍ ، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، ي َ و ْ م َ ف َ ت ْ ح ِ م َ ك ة َ: ل ا َ ه ِ ج ْ ر َ ة َ و َ ل ك ِ ن ْ ج ِ ه َ ا د ٌ و َ ن ِ ي ّ َ ة ٌ ، و َ إ ِ ذ َ ا ا س ْ ت ُ ن ْ ف ِ ر ْ ت ُ م ْ ف َ ا ن ْ ف ِ ر ُ و ا

1219. İ bn Abbas y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r Mə kkə nin fə thi gü nü demiş dir: “(Bu gü ndə n etibarə n artı q) hicrə t etmə yə lü zum yoxdur. Lakin cihad etmə k və niyyə t vardı r. Ə gə r sizi cihada ç ağ ı rsalar, tə lə sin! ” (Buxari 1834, 2783, 2825, 3077, Muslim 4936, 4938, 1864/86)

ح د ي ث أ َ ب ِ ي س َ ع ِ ي د ٍ ا ل ْ خ ُ د ْ ر ِ ي ّ ِ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ، أ َ ن ّ َ أ َ ع ْ ر َ ا ب ِ ي ّ ً ا س َ أ َ ل َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ع ن ِ ا ل ْ ه ِ ج ْ ر َ ة ِ ، ف َ ق َ ا ل َ: و َ ي ْ ح َ ك َ إ ِ ن ّ َ ش َ أ ْ ن َ ه َ ا ش َ د ِ ي د ٌ ، ف َ ه َ ل ْ ل َ ك َ م ِ ن ْ إ ِ ب ِ ل ٍ ت ُ ؤ َ د ّ ِ ي ص َ د َ ق َ ت َ ه َ ا ق َ ا ل َ: ن َ ع َ م ْ ؛ ق َ ا ل َ: ف َ ا ع ْ م َ ل ْ م ِ ن ْ و َ ر َ ا ء ِ ا ل ْ ب ِ ح َ ا ر ِ ، ف َ إ ِ ن ّ َ ا ل ل ه َ ل َ ن ْ ِ ي َ ت ر َ ك َ م ِ ن ْ ع َ م َ ل ِ ك َ ش َ ي ْ ئ ً ا

1220. Ə bu Sə id ə l-Xudri y rə vayə t edir ki, bir bə də vi Peyğ ə mbə rin r yanı na gə lib hicrə t etmə k haqqı nda ondan soruş du. Peyğ ə mbə r: “Ay yazı q, hə qiqə tə n, hicrə t ç ox ç ə tin bir iş dir. Zə katı nı verə cə yin də və n varmı? ” O: “Bə li! ” deyə cavab verdi. Peyğ ə mbə r: “Də nizin o tayı nda olsan belə, (zə katı nı) vermə yə davam et. Ç ü nki Allah sə nin ə mə llə rində n heç birini (ə və zsiz) qoymayacaq.” (Buxari 1452, 2633, 3923, 6165, Muslim 4939, 1865/87)

ك ي ف ي ة ب ي ع ة ا ل ن س ا ء