Раздзел I

АСНОВЫ КАНСТЫТУЦЫЙНАГА ЛАДУ

Артыкул 1. Рэспубліка Беларусь – унітарная дэмакратычная сацыяльная прававая дзяржава.

Рэспубліка Беларусь валодае вяршэнствам і паўнатой улады на сваёй тэрыторыі, самастойна ажыццяўляе ўнутраную і знешнюю палітыку.

Рэспубліка Беларусь абараняе сваю незалежнасць і тэрытарыяльную цэласнасць, канстытуцыйны лад, забяспечвае законнасць і правапарадак.

Артыкул 2. Чалавек з’яўляецца найвышэйшай каштоўнасцю грамадства і дзяржавы.

Дзяржава адказная перад грамадзянінам за стварэнне ўмоў для свабоднага і годнага развіцця асобы. Грамадзянін адказны перад дзяржавай за няўхільнае выкананне абавязкаў, якія ўскладзены на яго Канстытуцыяй.

Артыкул 3. Адзінай крыніцай дзяржаўнай улады ў Рэспубліцы Беларусь з’яўляецца народ. Народ ажыццяўляе сваю ўладу непасрэдна і праз прадстаўнічыя органы ў формах і межах, вызначаных Канстытуцыяй.

Любыя дзеянні па дасягненню дзяржаўнай улады гвалтоўнымі метадамі, а таксама шляхам іншага парушэння законаў Рэспублікі Беларусь караюцца згодна з законам.

Артыкул 4. Дэмакратыя ў Рэспубліцы Беларусь ажыццяўляецца на аснове разнастайнасці палітычных інстытутаў, ідэалогій і поглядаў.

Ідэалогія палітычных партый, рэлігійных або іншых грамадскіх аб’яднанняў, сацыяльных груп не можа ўстанаўлівацца ў якасці абавязковай для грамадзян.

Артыкул 5. Палітычныя партыі, іншыя грамадскія аб’яднанні, дзейнічаючы ў рамках Канстытуцыі і законаў Рэспублікі Беларусь, садзейнічаюць выяўленню і выказванню палітычнай волі грамадзян, удзельнічаюць у выбарах.

Палітычныя партыі і іншыя грамадскія аб’яднанні маюць права карыстацца дзяржаўнымі сродкамі масавай інфармацыі ў парадку, вызначаным законам.

Забараняецца стварэнне і дзейнасць палітычных партый, а таксама іншых грамадскіх аб’яднанняў, якія маюць на мэце гвалтоўнае змяненне канстытуцыйнага ладу ці вядуць прапаганду вайны, нацыянальнай, рэлігійнай і расавай варожасці.

Артыкул 6. Дзяржава грунтуецца на прынцыпе падзелу ўлад: заканадаўчай, выканаўчай і судовай. Дзяржаўныя органы ў межах сваіх паўнамоцтваў самастойныя: яны ўзаемадзейнічаюць паміж сабой, стрымліваюць і ўраўнаважваюць адзін аднаго.

Артыкул 7. Дзяржава, усе яе органы і службовыя асобы звязаны правам, дзейнічаюць у межах Канстытуцыі і прынятых у адпаведнасці з ёю законаў.

Прававыя акты або іх асобныя палажэнні, прызнаныя ва ўстаноўленым законам парадку супярэчнымі з палажэннямі Канстытуцыі, не маюць юрыдычнай сілы.

Нарматыўныя акты дзяржаўных органаў публікуюцца або даводзяцца да ўсеагульнага ведама іншым прадугледжаным законам спосабам.

Артыкул 8. Рэспубліка Беларусь прызнае прыярытэт агульнапрызнаных прынцыпаў міжнароднага права і забяспечвае адпаведнасць ім заканадаўства.

Не дапускаецца заключэнне міжнародных дагавораў, якія супярэчаць Канстытуцыі.

Артыкул 9. Тэрыторыя Рэспублікі Беларусь з’яўляецца натуральнай умовай існавання і прасторавай мяжой самавызначэння народа, асновай яго дабрабыту і суверэнітэту Рэспублікі Беларусь.

Тэрыторыя Беларусі адзіная і неадчужальная.

Тэрыторыя падзяляецца на вобласці, раёны, гарады і іншыя адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі. Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел дзяржавы вызначаецца законам.

Артыкул 10. Грамадзяніну Рэспублікі Беларусь гарантуецца абарона і заступніцтва дзяржавы як на тэрыторыі Беларусі, так і за яе межамі.

Ніхто не можа быць пазбаўлены грамадзянства Рэспублікі Беларусь або права змяніць грамадзянства.

Грамадзянін Рэспублікі Беларусь не можа быць выдадзены замежнай дзяржаве, калі іншае не прадугледжана міжнароднымі дагаворамі Рэспублікі Беларусь.

Набыццё і страта грамадзянства ажыццяўляюцца ў адпаведнасці з законам.

Артыкул 11. Замежныя грамадзяне і асобы без грамадзянства на тэрыторыі Беларусі карыстаюцца правамі і свабодамі і выконваюць абавязкі нароўні з грамадзянамі Рэспублікі Беларусь, калі іншае не вызначана Канстытуцыяй, законамі і міжнароднымі дагаворамі.

Артыкул 12. Рэспубліка Беларусь можа надаваць права прытулку асобам, якія церпяць пераслед у іншых дзяржавах за палітычныя, рэлігійныя перакананні або нацыянальную прыналежнасць.

Артыкул 13. Дзяржава надае ўсім роўныя правы для ажыццяўлення гаспадарчай і іншай дзейнасці, акрамя забароненай законам, і гарантуе роўную абарону і роўныя ўмовы для развіцця ўсіх форм уласнасці.

Дзяржава ажыццяўляе рэгуляванне эканамічнай дзейнасці ў інтарэсах чалавека і грамадства.

Законам могуць быць вызначаны аб’екты, якія знаходзяцца толькі ва ўласнасці дзяржавы, а таксама замацавана выключнае права дзяржавы на ажыццяўленне асобных відаў дзейнасці.

Артыкул 14. Дзяржава рэгулюе адносіны паміж сацыяльнымі, нацыянальнымі і іншымі супольнасцямі на аснове прынцыпаў роўнасці перад законам, павагі іх правоў і інтарэсаў.

Артыкул 15. Дзяржава адказная за захаванне гісторыка-культурнай спадчыны, свабоднае развіццё культур усіх нацыянальных супольнасцей, якія пражываюць у Рэспубліцы Беларусь.

Артыкул 16. Усе рэлігіі і веравызначэнні роўныя перад законам. Наданне якіх-небудзь пераваг або абмежаванняў адной рэлігіі або веравызнання ў адносінах да іншых не дапускаецца.

Забараняецца дзейнасць канфесійных арганізацый, іх органаў і прадстаўнікоў, якая накіравана супраць суверэнітэту Рэспублікі Беларусь, яе канстытуцыйнага ладу і грамадзянскай згоды ці звязана з парушэннем правоў і свабод грамадзян.

Адносіны дзяржавы і канфесій рэгулююцца законам.

Артыкул 17. Дзяржаўнай мовай Рэспублікі Беларусь з’яўляецца беларуская мова.

Рэспубліка Беларусь забяспечвае права свабоднага карыстання рускай мовай як мовай міжнацыянальных зносін.

Артыкул 18. Рэспубліка Беларусь у сваёй знешняй палітыцы зыходзіць з прынцыпаў роўнасці дзяржаў, непрымянення сілы або пагрозы сілай, непарушнасці межаў, мірнага ўрэгулявання спрэчак, неўмяшання ва ўнутраныя справы і іншых агульнапрызнаных прынцыпаў і нормаў міжнароднага права.

Рэспубліка Беларусь ставіць за мэту зрабіць сваю тэрыторыю бяз’ядзернай зонай, а дзяржаву – нейтральнай.

Артыкул 19. Сімваламі Рэспублікі Беларусь як суверэннай дзяржавы з’яўляюцца яе Дзяржаўны сцяг, Дзяржаўны герб і Дзяржаўны гімн.

Артыкул 20. Сталіца Рэспублікі Беларусь – горад Мінск.

Статус горада Мінска вызначаецца законам.

Раздзел IV

ЗАКАНАДАЎЧАЯ, ВЫКАНАЎЧАЯ I СУДОВАЯ ЎЛАДА

Глава 3

Вярхоўны Савет Рэспублікі Беларусь

Артыкул 79. Вярхоўны Савет Рэспублікі Беларусь з’яўляецца найвышэйшым прадстаўнічым пастаянна дзеючым і адзіным заканадаўчым органам дзяржаўнай улады Рэспублікі Беларусь.

Артыкул 80. Вярхоўны Савет складаецца з 260 дэпутатаў, якія выбіраюцца грамадзянамі Рэспублікі Беларусь.

Дэпутатам Вярхоўнага Савета можа быць любы грамадзянін Рэспублікі Беларусь, які валодае выбарчым правам і дасягнуў 21 года.

Артыкул 81. Тэрмін паўнамоцтваў Вярхоўнага Савета – пяць гадоў.

Паўнамоцтвы Вярхоўнага Савета могуць быць датэрмінова спынены па пастанове Вярхоўнага Савета, прынятай большасцю не менш як дзве трэці ад выбраных дэпутатаў.

Выбары новага складу Вярхоўнага Савета назначаюцца не пазней чым за тры месяцы да заканчэння паўнамоцтваў Вярхоўнага Савета.

Глава 4

Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь

Артыкул 95. Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь з’яўляецца кіраўніком дзяржавы і выканаўчай улады.

Артыкул 96. Прэзідэнтам можа быць выбраны грамадзянін Рэспублікі Беларусь не маладзейшы за 35 гадоў, які валодае выбарчым правам і пражывае ў Рэспубліцы Беларусь не менш дзесяці гадоў.

Артыкул 97. Прэзідэнт выбіраецца непасрэдна народам Рэспублікі Беларусь. Тэрмін паўнамоцтваў Прэзідэнта – пяць гадоў. Адна і тая ж асоба можа быць Прэзідэнтам не больш двух тэрмінаў.

Кандыдаты на пасаду Прэзідэнта вылучаюцца не менш чым 70 дэпутатамі Вярхоўнага Савета, грамадзянамі Рэспублікі Беларусь – пры наяўнасці не менш як 100 тысяч подпісаў выбаршчыкаў.

Выбары Прэзідэнта назначаюцца Вярхоўным Саветам не пазней чым за пяць месяцаў і праводзяцца не пазней чым за два месяцы да сканчэння тэрміну паўнамоцтваў папярэдняга Прэзідэнта.

Калі пасада Прэзідэнта аказалася вакантнай, выбары праводзяцца не раней чым праз 30 дзён і не пазней чым праз 70 дзён з дня адкрыцця вакансіі.

Артыкул 107. Кабінет Міністраў складае свае паўнамоцтвы перад нававыбраным Прэзідэнтам.

Члены Кабінета Міністраў назначаюцца і вызваляюцца ад пасады Прэзідэнтам. Прэм’ер-міністр, яго намеснікі, міністры замежных спраў, фінансаў, абароны, унутраных спраў, Старшыня Камітэта дзяржаўнай бяспекі назначаюцца і вызваляюцца ад пасады Прэзідэнтам са згоды Вярхоўнага Савета.

Прэм’ер-міністр ажыццяўляе непасрэднае кіраўніцтва дзейнасцю Кабінета Міністраў, падпісвае акты Кабінета Міністраў, якія маюць абавязковую сілу на ўсёй тэрыторыі Рэспублікі Беларусь, выконвае іншыя ўскладзеныя на яго функцыі.

Вярхоўны Савет мае права заслухаць справаздачу любога члена Кабінета Міністраў па пытаннях выканання законаў. У выпадку парушэння членам Кабінета Міністраў Канстытуцыі і законаў Вярхоўны Савет мае права паставіць перад Прэзідентам пытанне аб датэрміновым вызваленні яго ад пасады.

Артыкул 108. Кампетэнцыя Кабінета Міністраў, парадак яго дзейнасці вызначаюцца на аснове Канстытуцыі Законам аб Кабінеце Міністраў Рэспублікі Беларусь.

Глава 5

Суд

Артыкул 109. Судовая ўлада ў Рэспубліцы Беларусь належыць судам.

Судаўладкаванне ў Рэспубліцы Беларусь вызначаецца законам. Утварэнне надзвычайных судоў забараняецца.

Артыкул 110. Суддзі пры ажыццяўленні правасуддзя незалежныя і падпарадкоўваюцца толькі закону.

Якое-небудзь умяшанне ў дзейнасць суддзяў па выкананню правасуддзя недапушчальнае і цягне адказнасць па закону.

Раздзел VI

ДЗЯРЖАЎНЫ КАНТРОЛЬ І НАГЛЯД

Глава 6

Канстытуцыйны суд Рэспублікі Беларусь

Артыкул 125. Кантроль за канстытуцыйнасцю нарматыўных актаў у дзяржаве ажыццяўляецца Канстытуцыйным Судом Рэспублікі Беларусь.

Артыкул 126. Канстытуцыйны Суд Рэспублікі Беларусь выбіраецца Вярхоўным Саветам Рэспублікі Беларусь з кваліфікаваных спецыялістаў у галіне права ў колькасці 11 суддзяў. Тэрмін паўнамоцтваў членаў Канстытуцыйнага Суда – 11 гадоў. Гранічны ўзрост членаў Канстытуцыйнага Суда – 60 гадоў.

Асобы, выбраныя ў Канстытуцыйны Суд, не могуць ажыццяўляць прадпрымальніцкую дзейнасць, выконваць іншую аплатную работу, акрамя выкладчыцкай і навукова-даследчай работы, не звязанай з займаннем штатных пасад.

Асобы, выбраныя ў Канстытуцыйны Суд, маюць права ў любы час падаць у адстаўку.

Прамое або ўскоснае ўздзеянне на Канстытуцыйны Суд або яго членаў, звязанае з дзейнасцю па ажыццяўленню канстытуцыйнага кантролю, недапушчальнае і цягне адказнасць па закону.

Глава 7

Пракуратура

Артыкул 133. Нагляд за дакладным і аднастайным выкананнем законаў міністэрствамі і іншымі падведамнымі Кабінету Міністраў органамі, мясцовымі прадстаўнічымі і выканаўчымі органамі, прадпрыемствамі, арганізацыямі і ўстановамі, грамадскімі аб’яднаннямі, службовымі асобамі і грамадзянамі ўскладаецца на Генеральнага пракурора Рэспублікі Беларусь і падначаленых яму пракурораў.

Пракуратура ажыццяўляе нагляд за выкананнем законаў пры расследаванні злачынстваў, адпаведнасцю закону судовых рашэнняў па грамадзянскіх, крымінальных справах і справах аб адміністрацыйных правапарушэннях, у выпадках, прадугледжаных законам, праводзіць папярэдняе следства, падтрымлівае дзяржаўнае абвінавачванне ў судах.

Глава 8

Кантрольная палата Рэспублікі Беларусь

Артыкул 137. Кантроль за выкананнем рэспубліканскага бюджэту, выкарыстаннем дзяржаўнай уласнасці, выкананнем актаў Вярхоўнага Савета, якія рэгулююць адносіны дзяржаўнай уласнасці, гаспадарчыя, фінансавыя і падатковыя адносіны, ажыццяўляе Кантрольная палата.

Канстытуцыя (Асноўны Закон) Рэпублікі Беларусь. Мн., 1994,

ДАГАВОР

АБ СТВАРЭННІ СУПОЛЬНІЦТВА БЕЛАРУСІ І РАСІІ

Рэспубліка Беларусь і Расійская Федэрацыя, якія далей называюцца Бакамі,

грунтуючыся на агульнасці лёсаў сваіх народаў, якія склаліся гістарычна,

апіраючыся на іх волю да далейшага збліжэння, якая выказана ў выніках майскага (1995 года) рэферэндуму ў Рэспубліцы Беларусь і ў кастрычніцкіх (1995 года) рашэннях палат Федэральнага Сходу Расійскай Федэрацыі,

грунтуючыся на палажэннях Дагавора аб дружбе, добрасуседстве і супрацоўніцтве паміж Рэспублікай Беларусь і Расійскай Федэрацыяй ад 21 лютага 1995 года,

пацвярджаючы свой удзел у Садружнасці Незалежных Дзяржаў, Дагаворы паміж Рэспублікай Беларусь, Рэспублікай Казахстан, Кыргызскай Рэспублікай і Расійскай Федэрацыяй аб паглыбленні інтэграцыі ў эканамічнай і гуманітарнай галінах ад 29 сакавіка 1996 года, дамовіліся аб наступным:

Артыкул 1.

Бакі вырашылі на дабравольнай аснове стварыць глыбока інтэгрыраванае палітычна і эканамічна Супольніцтва Беларусі і Расіі ў мэтах аб’яднання матэрыяльнага і інтэлектуальнага патэнцыялаў сваіх дзяржаў для пад’ёму эканомікі, стварэння роўных умоў павышэння ўзроўню жыцця народаў і духоўнага развіцця асобы.

Артыкул 2.

Суполыніцтва заснавана на прынцыпах суверэнітэту і роўнасці Бакоў, дэмакратыі і павагі да правоў чалавека, агульнапрынятых прынцыпаў і норм міжнароднага права.

Артыкул 3.

Бакі ўзгадняюць сваю знешнюю палітыку, агульныя пазіцыі па асноўных міжнародных пытаннях, узаемадзейнічаюць у забеспячэнні бяспекі, ахове граніц і барацьбе са злачыннасцю.

У мэтах забеспячэння надзейнай бяспекі Бакі распрацоўваюць агульныя прынцыпы ваеннага будаўніцтва, выкарыстання элементаў ваеннай інфраструктуры ў адпаведнасці з нацыянальным заканадаўствам.

Артыкул 4.

Для стварэння адзінай эканамічнай прасторы, эфектыўнага функцыянавання агульнага рынку і свабоднага перамяшчэння тавараў, паслуг, капіталаў і рабочай сілы Бакі да канца 1997 года сінхранізуюць этапы, тэрміны і глыбіню эканамічных рэформ, якія праводзяцца, ствараюць адзіную нарматыўна-прававую базу для ўстаранення любых міждзяржаўных бар’ераў і абмежаванняў, стварэння роўных магчымасцей для свабоднай эканамічнай дзейнасці.

У гэты перыяд Бакі ствараюць уніфікаваную сістэму антыманапольнага заканадаўства, падаткаў, дзяржаўнай падтрымкі вытворчасці, рэжыму інвестыцый, норм і правілаў аховы працы, а таксама завершаць стварэнне агульнай мытнай прасторы з аб’яднанай службай кіравання.

Артыкул 5.

Да канца 1996 года Бакі забяспечаць правядзенне мер па фарміраванню агульнай транспартнай сістэмы з адзінымі тарыфамі па перавозцы грузаў і пасажыраў, а таксама аб’яднанай энергасістэмы, агульнай навукова-тэхналагічнай і інфармацыйнай прасторы.

Артыкул 6.

Бакі ўзгодняць пачынаючы з 1997 года структурную палітыку далейшага развіцця сваіх эканомік, маючы на ўвазе стварэнне прамысловага і аграрнага гаспадарчых комплексаў, якія заснаваны на ўзаемадапаўняльнасці эканомік, максімальным выкарыстанні пераваг рацыянальнага падзелу працы, спецыялізацыі і кааперавання вытворчасці.

Пачынаючы з 1997 года ажыццяўляецца пераход да састаўлення сумесных балансаў вытворчых магутнасцей і ўзгодненага іх выкарыстання ў інтарэсах Бакоў.

Артыкул 7.

Да канца 1997 года праводзіцца уніфікацыя грашова-крэдытных і бюджэтных сістэм Бакоў, ствараюцца ўмовы для ўвядзення агульнай валюты.

Артыкул 8.

Бакі:

забяспечваюць роўныя правы грамадзян Бакоў пры атрыманні адукацыі, працаўладкаванні, аплаце працы, прадастаўленні іншых сацыяльных гарантый;

уводзяць адзіныя стандарты сацыяльнай абароны;

забяспечваюць роўнае права фізічных асоб на набыццё маёмасці ва ўласнасць, валоданне, карыстанне і распараджэнне ёй на сваіх тэрыторыях;

выроўніваюць умовы пенсійннага забеспячэння, узроўні дапамог і льгот ветэранам вайны і працы, інвалідам і малазабяспечаным сем’ям;

уніфікуюць нормы ў галіне аховы працы, сацыяльнага страхавання, вытворчай і сацыяльнай гігіены;

ствараюць агульную інфармацыйную базу па пытаннях занятасці насельніцтва і наяўнасці працоўных вакансій.

Артыкул 9.

Вышэйшым органам Супольніцтва з’яўляецца Вышэйшы Савет, у які ўваходзяць кіраўнікі дзяржаў і ўрадаў, кіраўнікі парламентаў Бакоў, а таксама старшыня Выканаўчага Камітэта.

Вышэйшы Савет у межах паўнамоцтваў Супольніцтва разглядае і вырашае важнейшыя пытанні развіцця Супольніцтва, кантралюе і накіроўвае дзейнасць яго органаў па выкананню прынятых рашэнняў.

Вышэйшы Савет вызначае месцазнаходжанне органаў Супольніцтва.

Вышэйшы Савет выбірае Старшыню на ратацыйнай аснове тэрмінам на два гады.

Рашэнні Вышэйшага Савета прымаюцца на аснове аднагалоснасці, пры якой кожны з Бакоў мае адзін голас.

Старшыня Выканаўчага Камітэта мае дарадчы голас.

Вышэйшы Савет зацвярджае свой статут.

Артыкул 10.

Бакі зацвярджаюць Парламенцкі Сход, які фарміруецца з роўнай колькасці парламентарыяў ад кожнага з Бакоў.

Парламенцкі Сход прымае мадэльныя заканадаўчыя акты і ўносіць адпаведныя прапановы ў органы, якія маюць права заканадаўчай ініцыятывы, у парламенты Бакоў і ў Вышэйшы Савет па пытаннях развіцця прававой базы Супольніцтва.

Рашэнні Парламенцкага Сходу прымаюцца кваліфікаванай большасцю галасоў.

Пасяджэнні Парламенцкага Сходу правамоцныя, калі на іх прысутнічае не менш дзвюх трацей дэпутатаў ад кожнага з Бакоў.

Парламенцкі Сход прымае свой рэгламент.

Артыкул 11.

Для арганізацыі практычнай работы па выкананню Дагавора Вышэйшы Савет стварае Выканаўчы Камітэт у якасці пастаянна дзеючага выканаўчага органа, а таксама галіновыя органы кіравання.

Старшыня Выканаўчага Камітэта назначаецца Вышэйшым Саветам.

У склад Выканаўчага Камітэта ўваходзіць роўная колькасць прадстаўнікоў Бакоў. Персанальны склад прадстаўнікоў Бакоў у Выканаўчым Камітэце зацвярджаецца Кіраўніком адпаведнай Дзяржавы.

Выканаўчы Камітэт:

распрацоўвае праекты і праграмы па рэалізацыі мэтаў і задач Супольніцтва; прапановы па фінансаванню мерапрыемстваў, якія ажыццяўляюцца Супольніцтвам; прапановы па стварэнню органаў і арганізацый, якія забяспечваюць вырашэнне адпаведных задач Супольніцтва, і ўносіць іх на зацвярджэнне Вышэйшага Савета;

распрацоўвае і зацвярджае мерапрыемствы па выкананню рашэнняў Вышэйшага Савета, зацверджаных праектаў і праграм Супольніцтва, арганізуе і кантралюе іх выкананне;

каардынуе дзейнасць іншых органаў і арганізацый, якія прыцягваюцца кожным з Бакоў для ажыццяўлення праектаў і праграм Супольніцтва;

заключае ад свайго імя адпаведныя грамадзянска-прававыя дагаворы;

у межах выдзеленых у бюджэт Супольніцтва сродкаў ажыццяўляе фінансавае і іншае забеспячэнне рэалізуемых праектаў, праграм і асобных мерапрыемстваў;

штогод прадстаўляе Вышэйшаму Савету справаздачы аб ходзе выканання праектаў і праграм Супольніцтва.

Функцыі Выканаўчага Камітэта, парадак яго дзейнасці вызначаюцца Палажэннем аб гэтым Камітэце, якое зацвярджаецца Вышэйшым Саветам.

Выканаўчы Камітэт мае апарат, колькасць якога ўстанаўліваецца Вышэйшым Саветам.

Артыкул 12. '

Да функцый ствараемых органаў Супольніцтва адносяцца:

правядзенне агульнай эканамічнай і сацыяльнай палітыкі, распрацоўка і рэалізацыя сумесных праграм;

фарміраванне адзінай нарматыўна-прававой базы;

ажыццяўленне мерапрыемстваў, якія накіраваны на уніфікацыю грашова-крэдытных, падаткавых і бюджэтных сістэм;

распрацоўка і ажыццяўленне мер, якія ствараюць умовы для ўвядзення агульнай валюты;

фарміраванне адзінай энергетычнай, транспартнай сістэм і сістэмы сувязі;

рацыянальнае размяшчэнне новых і мадэрнізацыя існуючых вытворчых магутнасцей;

узаемадзеянне ў вырашэнні пытанняў занятасці насельніцтва;

узгодненае ажыццяўленне знешнеэканамічных сувязей;

сумесная арганізацыя мытнай справы;

фарміраванне адзіных стандартаў, эталонаў, метрычных сістэм, статыстыкі;

усямернае садзейнічанне развіццю агульнай навуковай, адукацыйнай і культурнай прасторы;

узаемадзеянне ў забеспячэнні аховы навакольнага асяроддзя, ліквідацыі наступстваў аварый і стыхійных бедстваў;

стварэнне адзінай метэаралагічнай службы;

узаемадзеянне ў забеспячэнні бяспекі і ахове граніц.

Артыкул 13.

Вышэйшы Савет і Выканаўчы Камітэт маюць права ў межах сваёй кампетэнцыі прымаць рашэнні, якія падлягаюць непасрэднаму іх выкананню, без урону для канстытуцый Бакоў або рашэнні, што падлягаюць трансфармацыі ў нацыянальнае заканадаўства.

Артыкул 14.

Бюджэт Супольніцтва фарміруецца за кошт штогадовых адлічэнняў сродкаў з дзяржаўных бюджэтаў Бакоў і накіроўваецца на фінансаванне агульных праграм і ўтрыманне органаў Супольніцтва.

Бакі на аснове дадатковых пагадненняў перадаюць органам Супольніцтва маёмасць, якая неабходна для ажыццяўлення ўскладзеных на іх паўнамоцтваў. Гэта маёмасць з’яўляецца сумеснай уласнасцю Бакоў і выкарыстоўваецца выключна ў іх агульных інтарэсах.

Артыкул 15.

Удзельнічаючы ў Супольніцтве, кожны з Бакоў захоўвае дзяржаўны суверэнітэт, незалежнасць і тэрытарыяльную цэласнасць, сваю Канстытуцыю, Дзяржаўны флаг, Герб і іншыя атрыбуты дзяржаўнай улады.

Артыкул 16.

Дзяржавы, якія ствараюць Супольніцтва, з’яўляюцца суб’ектамі міжнароднага права і самастойна ўстанаўліваюць дыпламатычныя і консульскія адносіны, гандлёвыя і іншыя сувязі з замежнымі дзяржавамі, заключаюць міжнародныя дагаворы.

Бакі захоўваюць свае членства ў ААН і іншых міжнародных арганізацыях.

Артыкул 17.

Далейшае развіццё Супольніцтва і яго ўладкаванне вызначаюцца рэферэндумамі, якія праходзяць на тэрыторыях Бакоў у адпаведнасці з іх нацыянальным заканадаўствам.

Артыкул 18.

Гэты Дагавор адкрыты для далучэння да яго іншых дзяржаў, якія падзяляюць яго мэты і прынцыпы і прымаюць на сябе ў поўным аб’ёме абавязкі, што вынікаюць з Дагавора.

Артыкул 19.

Гэты Дагавор часова прымяняецца з дня падпісання, падлягае ратыфікацыі і ўступае ў сілу ў дзень абмену ратыфікацыйнымі граматамі.

Здзейснена ў г. Масква 2 красавіка 1996 года ў двух экземплярах, кожны на беларускай і рускай мовах, прычым абодва тэксты маюць аднолькавую сілу.

За Рэспубліку Беларусь За Расійскую Федэрацыю