Иоганн Вольфганг Гёте

ТАМУН ПАЧАГЬ

Ам вуж я икI шезвайди къайи гьуьмедай?

Эглеш хьанвай атлу са, хва галай гъвечIи.

Агатнава бубадив аял – кичIеда;

Кьуьзека ам къужахда ийизва чими.

– Бала, куьз вун и жуьре агатнава зав?

– Буба чан, заз яна вил пачагьди тамун:

Къалин чуру квай адак, таж алай чIулав.

– Ваъ, ам циф я къекъвезвай ятарал умун. –

«Бала чан, вун килиг заз, килиг заз, зи хъвер;

Шадвал гзаф авазва и уьруьшра зи:

Къашар хьиз я цуькверни, гевгьер я хилер;

Тавханаяр зи зурба вири я къизил».

– Буба чан, зав рахазва мад пачагь тамун:

Къизиларни шадвилер заз хиве кьазва.

– Ваъ, зи куьрпе, гъавурда акьунач жед вун:

Гар ахваркай кватзава, пешер юзазва. –

«Агат зав вун, зи куьрпе; зи мегъуьн тама

Чир жеда ваз, гьалтда зи гуьзел рушарал;

Вацрак шаддиз къугъвада куьн, лув гуз цава;

Лув гуз, къугъваз, вун абру твада ахвара!»

– Буба, тaмун пачагъди рушариз вичин

Эверзава: абуру элязава гъил.

– Ваъ, зи бала, и йифиз вири я секин:

Анжах рехи цIвелери юзурзава кьил. –

«Бала, зун ви къаматди авунва есир:

Ваз кIан ятIан, туштIани, зиди жеда вун»,

– Буба, тамун пачагь чав агакьда эхир;

Ингье ам: заз дарих я, бамиш хьанва зун.

КичIе хьанвай атлуди гузва, гузва лув;

Гъам чIугвазва куьрпеди, ийизва гьарай;

Акъваззамач атлу мад; ахгакьна атлу...

Кьенвай куьрпе атлудан гъилерал алай.

ДУВАН

«Лугъудач квез, вуж ятIа ам,

Адалай за ханатIани».

«Тфу, къагьбе!..» – «Ваъ, зи намус

Михьи я, икI хьанатIани.

Лугьудач, вуж ятIа зи яр,

Амма чир хьухь: тир ам юмшагъ,

Къизилра ам хьанатIани,

ХьанатIани куьгьне валчагъ.

Кьабулда за абурсузвал,

Пак ятIани гьая жуван.

Чаз чизва чун, чакай вири

Аллагьдизни чизва хъсан.

Яб це, кешиш, дуванбеги,

Тахсир квач зак, хъсан це яб.

Зи аял – ам зи аял я!

Ингъе, ингье квез зи жаваб.»