Firona və onun əyan-əşrafına. Onlar fironun əmrinə tabe oldular. Halbuki fironun əmri düzgün deyildi”.

(11.98) “(Firon) Giyamə t gü nü camaatı nı n qabağ ı nda gedib onları atə ş ə (Cə hə nnə mə) aparacaq; onları n dü ş ə cə klə ri yer necə də pisdir! ”

(11.99) “Onlar burada (dü nyada) da, Qiyamə tdə də lə nə tə dü ç ar olmuş lar. Onları n qismə ti necə də pisdir! ”

Allah İ mran oğ lu Musanı (ə) peyğ ə mbə r gö ndə rdi və ona (ə) onun (ə) mö izə lə rinin doğ ruluğ unu tə sdiq edə n mö cü zə lə r nazil etdi. O (ə), insanlara ə sası və ə li ilə ə laqə dar olan və bir ç ox baş qa mö cü zə lə r gö stə rdi. Onun (ə) də lillə ri aç ı q-aydı n və gü nə ş kimi parlaqdı. O (ə), onları bü tü n xalqı ö z dalları yca aparan firona və Misir zadə ganları na tə qdim etdi. Lakin onlar, Allahı n “ə l-Ə raf” surə sində tə fsilatı ilə tə svir etdiyi ç ox qə ribə mö cü ­zə lə rə ş ahid olmaları na baxmayaraq, Musaya (ə) itaə t etmə kdə n boyun qaç ı rdı lar. Onlar, tamamilə ağ ı lsı z qə rar qə bul etmiş firona itaə t edirdilə r. O, hö kmlə ri ə sil mü sibə t gə tirə n azğ ı n bir adamdı. Tə ə ccü blü deyil ki, o, ardı yca gedə n xalqı nı mə hv etdi. Lə nə t onları bu dü nyada izlə yirdi və onları Qiyamə t gü nü də tə qib edə cə k. Allah, mə lə klə r və insanlar onları bu dü nyada lə nə tlə yirlə r və Axirə tdə də lə nə tlə yə cə klə r.

Allahı n elç ilə rinin ö z xalqları arası nda tə bliğ at aparmaları haqqı nda xatı rlatdı qdan sonra Fö vqə uca Allah Muhə mmə d Peyğ ə mbə rə (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) mü raciə t edə rə k belə buyurur:

ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ

Bu, (mə hv omuş) mə mlə kə tlə rin xə bə rlə rində ndir ki, sə nə sö ylə dik. Onları n bə zisində n ə sə r-ə lamə t qalmı ş, bə zisi isə yerlə yeksan olmuş dur”.

Biz onlara zü lm etmə dik. Onlar ö zlə ri ö zlə rinə zü lm etdilə r. Allahdan qeyri ibadə t etdiklə ri tanrı lar Rə bbinin ə mri gə ldikdə onlara heç bir fayda vermə di (ə sla ə zabdan xilas edə bilmə di), ə ksinə, yalnı z ziyanları nı artı rdı ”.

Sə n insanlara bu hekayə tlə r vasitə silə ö yü d-nə sihə t vermə li­sə n və onlar sə nin peyğ ə mbə rliyinin də lillə rində n olmaqla, hə m də mö minlə r ü ç ü n nə sihə t və xatı rlatmadı r. Mə hv edilmiş xalqları n bə zi mə skə nlə rinin xarabalı qları indiyə də k qalmaqdadı r və hə min hekayə tlə rin doğ ruluğ una ş ahidlik edir. Bu mə skə nlə rin bə zilə ri isə ö zü lü nə qə də r dağ ı dı lmı ş və yer ü zü ndə n silinib sü pü rü lmü ş ­dü r. Biz gü nahkarları mə hv edə rkə n zalı mlı q etmə miş ik, onlar Allaha ş ə rik qoş anda, kafirliyə etiqad edə ndə və inadkarlı q gö stə rə ndə ö zlə ri ö zlə rinə qarş ı zalı m olmuş lar. Allah onları cə zaya mə ruz qoyanda, “ilahları ” onlara heç bir fayda vermə dilə r. Ə gə r insan Allaha sı ğ ı nmı r, Ona pə nah aparmı rsa, ö zü nə baş qa hamilə r seç irsə, onlar ç ə tin anda onun kö mə yinə gə lmə yə cə klə r. Onlar ona ziyandan və ö lü mdə n baş qa heç nə gə tirmə yə cə klə r. Hə qiqə tə n, heç bir ş ey mü ş riklə rin gö zlə diyi kimi baş vermə yə cə kdir.

ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ

(11.102) “Rə bbin zü lmkar mə mlə kə tlə ri ə zabla yaxalayanda belə yaxalayı r. Onun cə zası, doğ rudan da, ağ rı lı -acı lı dı r, ş ı ddə t­lidir! ”

Bü tü n bu deyilə nlə rdə Axirə t ə zabı ndan qorxan ş ə xs ü ç ü n hə qiqi bir ibrə t də rsi vardı r. Bu (bü tü n) insanları n bir yerə cə m edilə cə yi, hamı nı n ş ahidi olacağ ı bir gü ndü r”.