Brahim həqiqətən də həlim, Allaha çox yalvaran və Ona üz tutan bir şəxs idi”.

Mə lə klə r dedilə r: “Ey İ bra­him! Bun­dan (bu mü bahi­sə də n) ə l ç ə k. Ç ü nki Rə b­binin ə mri artı q gə lmiş dir və onlara qarş ı sı ­alı n­maz bir ə zab gə lə ­cə kdir”.

Qonaqları n qə ribə rə ftarı ndan sonra qorxusu ö tü b keç dikdə, İ brahim (ə) – pak peyğ ə mbə r uş ağ ı n dü nyaya gə lmə si haqqı nda mü jdə ni eş idə rə k, Lut xalqı nı ö lü mə mə hkum etmə mə k ü ç ü n mə lə klə ri fikrində n daş ı ndı rmağ a cə hd gö stə rdi. Bununla ə laqə dar Fö vqə luca Allah belə buyurur: “Elç ilə rimiz (mə lə klə r) İ brahimə (İ shaqı n, sonra da Yə qubun doğ ulacağ ı barə də) mü jdə gə tirdik­lə ri zaman: “Biz bu mə mlə kə t ə hlini mə hv edə cə yik, ç ü nki onlar zalı mdirlar (Allaha asi olmaqla, onun peyğ ə mbə rini tə kzib etmə klə, ç irkin iş lə r gö rmə klə ö zlə ri-ö zlə rinə zü lm edirlə r)”, dedilə r. (İ brahim) dedi: “Orada (onları n iç ində Allahı n mö min bə ndə si) Lut da var! Onlar: “Biz orada kimin olduğ unu (hamı ­dan) yaxş ı bilirik. Biz onu və ailə sini mü tlə q xilas edə cə yik. Yalnı z ö vrə tində n baş qa. O (ə zab iç ində) qalanlardan olacaq! ” – deyə cavab verdilə r” (Ə nkə but, 29/31-32).

İ brahim alicə nab insan idi, gö zə l ə xlaqa malikdi və cahil adamlar zalı mlı q etdikdə də soyuqqanlı lı ğ ı nı saxlayardı. O (ə) hə miş ə mü tiliklə Allaha dua edə r və hə miş ə Allaha yaxı nlaş mağ a can atardı. Bu mə qsə dlə o (ə), Allaha daha yaş xı də rk etmə yə, ö z Rə bbini daha mö hkə m sevmə yə, bü tü n qə lbi ilə Ona doğ ru yö nə lmə yə və hə r ş eydə n imtina etmə yə sə y gö stə rirdi. Mə hz bu keyfiyyə tlə ri onu (ə) hə tta Allahı n mə hvə mə hkum etdiklə rinə havadar ç ı xmağ a vadar etmiş di. Lakin Allahı n elç ilə ri ona (ə) mü bahisə də n ə l ç ə kmə yi mə slə hə t gö rdü lə r, ç ü nki Allah artı q Ö z hö kmü nü vermiş di və belə ş ə raitdə hə r hansı mü bahisə faydası zdı r.

ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ

Elç ilə rimiz (mə lə klə r) Lutun yanı na gə ldiklə ri zaman (tayfası bu gö zə l qonaqlara bir pislik yetirə r deyə) ə ndiş ə yə dü ş dü, ü rə yi sı xı ldı və: “Bu, ç ox ç ə tin bir gü ndü r! ” – dedi”.

Mə lə klə r İ brahimdə n (ə) ayrı laraq Lutun (ə) yanı na yollan­dı lar. Onları n gə liş i Lut peyğ ə mbə ri (ə) olduqca narahat etdi. Onun (ə) ü rə yi sı xı ldı və ö z-ö zü nə dedi: “Bu gü n ç ox ağ ı r bir gü ndü r”. O (ə) bilirdi ki, qə bilə dş ları, hə tta hə lə saqqalı ç ı xmamı ş gö zə l və cazibə dar gə nc oğ lanları n qiyafə sində gə lmiş mə lə klə ri rahat buraxmayacaqlar. Nə də n qorxurdusa, o da baş verdi.

ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ

(11.78) “Tayfası (kiş i qonaları nı n gə ldiyini bilə rə k) tə lə sik (Lutun) yanı na gə ldi. Onlar ə vvə l də pis iş lə r gö rü rdü lə r. (Lut onlara) dedi: “Ey qö vmü m! Bunlar mə nim qı zları mdı r və sizin ü ç ü n daha tə mizdirlə r. Allahdan qorxun və (yaramaz ə mə llə ­rinizlə) mə ni qonaqları n yanı nda rü svay etmə yin. Mə gə r ara­nı zda ağ lı baş ı nda bir adam yoxdur? ”

Fasiqlə r hə r tə rə fdə n qaç a-qaç a gə lib onun (ə) evinin yanı nda yı ğ ı ş dı lar ki, Lutun (ə) qonaqları ilə, o vaxtadə k alə mlə rin heç bir sakininin hə lə tö rə tmə diyi iyrə nc Sodom[86] gü nahı nı iş lə tsinlə r. Belə olduqda Lut peyğ ə mbə r (ə) onlara dedi: “Ey mə nim qə bilə daş ­ları m! Mə nim qı zları mı gö tü rü n, ç ü nki qadı nlarla ş ə hvə tinizi sö ndü rmə yiniz, bu iş i mə nim qonaqları mla etmə kdə n sizin ü ç ü n daha yaxş ı dı r”. Bu tə klif, uş aqdan ö trü iki qadı nı n etdiklə ri mü bahisə ilə ə laqə dar olaraq Sü leyman peyğ ə mbə rin (ə) onlara uş ağ ı iki yerə bö lmə yi tə klif etmə sinə bə nzə yir. O (ə) bu tə klifi etmiş di ki, hə qiqə ti aydı nlaş dı rsı n, ç ü nki ç ox gö zə l bilirdi ki, onun (ə) qə bilə daş ları onun (ə) qı zları na toxunmayacaq və onlara heç bir hə və s və meyl gö stə rmə yə cə klə r. Onun (ə) ə sas mə qsə di isə qə bilə daş ları nı ə n bö yü k yaramazlı qdan ç ə kindirmə k idi. O (ə) dedi: “Allahdan qorxun və mə ni qonaqları n yanı nda rü svay etmə yin! Ya Allah qarş ı sı nda qorxudan, ya da mə nə və qonaqla­rı ma hö rmə t gö stə rə rə k niyyə tinizdə n ə l ç ə kin! Mə ni onları n yanı nda biabı r etmə yin! Doğ rudanmı aranı zda bir nə fə r də olsun ağ ı llı kiş i yoxdur ki, sizi bu ə mə ldə n ə l ç ə kmə yə ç ağ ı rsı n və sizin cinayə tinizin qarş ı sı nı alsı n? ” Alicə nab peyğ ə mbə rin (ə) bu sö zlə ri ona də lalə t edir ki, onun (ə) qə bilə daş ları xeyirxahlı qdan və qeyrə tdə n tamamilə mə hrum idilə r.

ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ

(11.79) “Onlar dedilə r: “Sə nin qı zları na heç bir ehtiyacı mı z olmadı ğ ı nı, ş ü bhə siz, bilirsə n. Nə istə diyimizi də, yə qin ki, bilirsə n! ”

(11.80) “(Lut) dedi: “Kaş sizə ç atan bir gü cü m-qü vvə tim olaydı, yaxud mö hkə m bir arxaya sö ykə nə ydim (alı nmaz bir qalaya və ya gü clü bir qə bilə yə pə nah apara bilə ydim)! ”

Fasiqlə r dedilə r: “Sə nə mə lumdur ki, biz tə kcə kiş ilə rə hə və s gö stə ririk və qadı nlarla yaxı nlı q etmə k istə mirik”. Onları n dedik­lə ri Lut peyğ ə mbə ri (ə) son də rə cə hə yə canlandı rdı və o (ə) ucadan belə cavab verdi: “Ə gə r mə n sizin ö hdə nizdə n gə lmə k ü ç ü n kifayə t qə də r qü vvə yə malik olsaydı m! Ə gə r mə n sizin qarş ı nı zı ala bilə n bir qə bilə yə arxalana bilsə ydim! ” O (ə) maddi sə bə blə ri xatı rlatsa da, heç bir mə xluqun qarş ı sı nda qurmağ a qadir olmadı ğ ı ə n qü drə tli dayağ a – Fö vqə luca Allaha sö ykə ndiyini bir an belə unutmurdu.

ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ ﰄ ﰅ ﰆ ﰇ ﰈ ﰉ ﰊ ﰋ ﰌ ﰍ ﰎ ﰏ ﰐ ﰑ ﰒ ﰓ ﰔ ﰕ ﰖ ﰗ ﰘ ﰙ ﰚ ﰛ ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ

(11.81) “(Mə lə klə r) dedilə r: “Ey Lut! Biz sə nin Rə bbinin elç ilə riyik. Onlar ə sla sə nə toxuna bilmə zlə r. Gecə nin bir vaxtı nda ailə nlə birlikdə ç ı x get. Heç kə s dö nü b geri baxması n. Tə kcə ö vrə tin istisnadı r. Onlara toxunacaq ə zab ö vrə tinə də toxunacaqdı r. Onları n (ö lü m) vaxtı sə hə rdir. Sə hə r yaxı n deyilmi? ”

Lut tayfası nı n mə hvi barə sində) ə mrimiz gə ldiyi zaman o yurdun altı nı ü stü nə ç evirdik və ü zə rinə odda biş miş bə rk daş lar yağ dı rdı q”.