Ya da gəzib dolaşdıqları zaman onları yaxala­ma­yacaqmı? Onsuz da onlar yaxalarını qur­tara bilməyə­cəklər”.

Yaxud də hş ə t iç ində ykə n onlar ya­xa­lan­mayacaqlar­mı? Hə ­qiqə tə n də, Rə bbiniz Ş ə f­qə t­lidir, Rə hmlidir”.

Fö vqə luca Allah kü frə etiqad edə n, haqqı danan və ö z Rə bbinə itaə t etmə yə n gü nahkarları ə zabverici cə zanı n onları qə fildə n, onlar onun hə tta yaxı nlaş dı ğ ı na belə ş ü nhə lə nmə diklə ri bir vaxtda yaxalayacağ ı ilə qorxudur. O, onları n baş ı na yuxarı dan da dü ş ə bilə r və ya onları aş ağ ı dan da uda bilə r. Cə za onları var-dö vlə t toplamaq ü ç ü n vurnuxduqları bir axtarı ş da, cə zalandı rı la­caqları fikri ağ ı lları na belə gə lmə diyi halda, yaxalaya bilə r. O, hə mç inin onları n baş ları nı n ü stü nü, onu qorxu iç ində gö zlə diklə ri və heç bir və chlə yaxı nlaş ması nı n qarş ı sı nı ala bilmə diklə ri bir vaxtda, kə sdirə bilə r. Amansı z cə zanı n gü nahkarlara necə zə rbə vurması ndan ası lı olmayaraq, onlar Allahdan qaç a bilmə yə cə klə r, ç ü nki onlar tamamilə Allahı n hakimiyyə ti altı ndadı rlar.

Lakin Onun gö zə l adları arası nda Ş ə fqə tli və Mə rhə mə tli adları da vardı r. O, itaə tdə n ç ı xanları cə zalandı rmağ a tə lə smir, ə ksinə, onlara mö hlə t verir. O, Onun sevimli qulları na hə tta ə ziyyə t vermə lə rinə baxmayaraq, gü nahkarlara ə min-amanlı q və ruzi bağ ı ş layı r. Bununla yanaş ı O, onları n qarş ı sı nda tö vbə qapı ları nı laybalay aç ı r və onları ö zlə rinə ziyan vuracaq cinayə tlə rdə n ə l ç ə kmə yə ç ağ ı rı r. O, tö vbə etmiş qulları na ə n bö yü k hö rmə t gö stə rə cə yinə və onları n tö rə tdiklə ri gü nahları bağ ı ş layacağ ı na sö z verir. Qoy gü nahkar ö z Rə bbində n utansı n, axı Allah Ö z nemə tlə rini ona istə nilə n ş ə raitdə ə ta edir, onun gü nahları isə ç oxalmaqda davam edə rə k Ona doğ ru qalxı rlar. Qoy cinayə tkar bilsin ki, Allah mö hlə t verir, lakin unutmur və ə gə r O, bir gü n onu yaxalasa, onda heç kim onu Fö vqə lqü drə tli və Fö vqə lgü clü Rə bdə n mü dafiə edə bilmə yə cə k. Qoy o, tö rə tdiyi cinayə tlə rə gö rə tö vbə etsin və ö zü nü n Ş ə fqə tli və Mə rhə mə tli Xaliqinin yoluna qayı tsı n. Doğ rudan da, insan Onun hü dudsuz lü tfkarlı ğ ı na qayı tmağ a tə lə smə li və Onun xeyirxahlı ğ ı na sə bə b olan yolu ilə getmə lidir. Hə qiqə tə n, bu yol – tə qvalı lı q və Allahı n bə yə ndiyi ə mə llə ri yerinə yetirmə kdir.

ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ

Mə gə r onlar Allahı n xə lq etdiyi hə r hansı bir ş eyi mü ş a­hidə etmə ­yib­lə rmi? Onları n kö lgə lə ri mü ti surə tdə Allaha sə cdə edə rə k sağ a-sola ə yilir”.

Doğ rudanmı, tə kcə ö z Rə bbinə ibadə t etmə k istə mə yə n və Onun azmanlı ğ ı na və kamilliyinə ş ü bhə edə n gü nahkarlar Onun ç oxsaylı mə xluqları nı mü ş ahidə etmə yiblə r? Bu mə xluqları n kö lgə si gah sağ a ə yilir, gah da sola. Onları n hamı sı Onun ə zə mə ti qarş ı sı nda sə cdə və itaə t edirlə r. Onlar danı ş ı qsı z Onun iradə sinə tabe olmaqla tamamilə Onun hakimiyyə ti altı ndadı rlar.

ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ

Gö ylə rdə və yerdə olan­la­rı n ha­mı sı, heyvanlar da, mə ­lə klə r də tə kə b­bü r gö stə r­mə ­də n Allaha sə cdə qı lı rlar”.

Danı ş ı q qabiliyyə ti olan və dilsiz-ağ ı zsı z canlı lar və hə mç inin alicə nab mə lə klə r Allaha ibadə t edir və Onun qarş ı sı nda sə cdə yə qapı lı rlar. Bu ayə xü susinin ü mumiyə daxil edilmə sinin nü munə sidir. Allah ə vvə l bü tü n mə xluqları nı nə zə rdə tutur, sonra isə mə lə klə ri xü susi ilə vurğ ulayı r, ç ü nki onlar qalan yaratdı qları ndan ü stü nlü k tə ş kil edirlə r, ç oxsaylı mə ziyyə tlə rə sahibdirlə r və ö z Rə bbinə sə ylə ibadə t edirlə r. Onlar Ona ibadə t edə n zaman, ç oxsaylı olmaları na, ə zə mə tli ə xlaqi keyfiyyə tlə rinə və qeyri-adi qü vvə yə malik olmaları n baxmayaraq, Onun qarş ı sı nda tə kə bbü rlü k gö stə rmirlə r. Bu barə də Fö vqə luca buyurur: “Nə Mə sih, nə yaxı n mə lə klə r Allahı n qulu olmaları nı heç vaxt ö zlə rinə hə qarə t saymı rlar...” (Nisa, 4/172).

ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ