Behcətin dilindən

1. Bir gü n Ayə tullah Mirvaridin mə nzilində olduğ umuz vaxt Ayə tullah Behcə t buyurdu: “Rə ş t ş ə hə rinin xə tiblə rində n biri belə nə ql edirdi: Minbə rə qalxarkə n ə vvə l İ mam Hü seynə (ə) salam verirə m. Ə gə r salamı mı n cavabı nı versə, moizə mi davam edirə m. Amma cavab eş itmə sə m, mə clisdə olanlardan ü zü rxahlı q edib oranı tə rk edirə m. Bir nə fə r ondan (Ayə tullah Mirvarid) bu mə qama necə ç atması barə də soruş anda, belə cavab verir: Bir də fə bir mə clisə moizə etmə k ü ç ü n iki nə fə r də `və t etmiş dilə r. Hə min iki nə fə rdə n biri də mə n idim. O biri ş ə xs mə ndə n ə vvə l minbə rə ç ı xı b moizə etmə yə baş ladı. Ö z-ö zü mə dedim: Gə rə k elə sö hbə t edə m ki, onun danı ş dı qları heç ola. Amma mə n ö z nə fsimlə mü barizə aparı b qı rx gü n minbə rə ç ı xmadı m. Ə və zində isə Allah-tə ala mə nə bu kə ramə ti bə xş etdi.

2. Behcə t buyurur: “Rə ş t tacirlə rində n biri Mə ş hə d sakini idi. Rə ş tdə n Mə ş hə də gə lə n baş qa bir tacir onun evində qalı rdı. Bir gü n ev sahibi pə ncə rə ni aç ı b İ mam Rzaya (ə) salam verə ndə, qonağ ı n yeniyetmə oğ lu İ mamı n cavabı nı eş idir. Oğ lan tə ə ccü blə ev sahibinə deyir: Mə n sizin salamı nı zı n cavabı nı eş itdim. İ mam sizin salamı nı za cavab verir? Ev sahibi deyir: Bə li. Sə ndə onu eş itmə k iste`dadı olduğ u ü ç ü n İ mamı n cavabı nı eş itdin. Doğ rusu İ mam Rza (ə) hamı nı n salamı na cavab verir.”

3. Behcə t belə nə ql edirdi: “Ş eyx Ə li Zahid olduqca imanlı və zahid bir ş ə xs idi. Ç ö rə yini hə miş ə ö zü biş irə rdi. Bir də fə Kə rbə la ziyarə tinə gedə n Ş eyx Ə li Zahid bir neç ə gü n orada qalmalı olur. Bir gü n bir ş ə xs ona yaxı nlaş ı b ç ö rə k istə yir. Ş eyx deyir: Ə gə r ç ö rə yimi sizə versə m gə rə k tezliklə Kə rbə lanı tə rk edə m. (Ç ü nki baş qa ç ö rə klə rdə n istifadə etmə zdi.)”

4. Ayə tullah Behcə t buyurur: “Ayə tullah Ş ə rə byani bö yü k alimlə rdə n biri idi. Soyuq qı ş gü nlə rinin birində bir dilə nç i ondan kö mə k istə yib, deyir: Ə gə r kö mə k etmə sə n acı ndan ö lə cə yə m. Amma Ş ə rə byani onun dediklə rinə ə hə miyyə t vermir. Dilə nç i mə nzilinin qapı sı na qə də r onun dalı nca gə lir. Ş ə rə byani evə girib qapı nı bağ layı r. Onun fə qirə ə hə miyyə t vermə diyinə gö rə evdə kilə r də bir sö z demir. Sə hə r dilə nç inin qapı nı n ağ zı nda ö ldü yü nü gö rü rlə r. Ayə tullah Ş ə rə byani ona qü sl vermə yi tapş ı rı r. Paltarları nı ç ı xaranda, onun cibində n iç i dolu pul kisə si tapı lı r.”

5. Bir nə fə r Ş eyx Cə `fə r Ş ü ş tə rinin yanı na gedib deyir: Uş ağ ı mı n gö zlə ri kordur. Siz “Hə md” surə sini oxuyun, ö vladı mı n gö zlə ri aç ı lsı n. Ş eyx dedi: Atam olan yerdə mə nim oxumağ ı m yaxş ı deyil. Get atamı n yanı na. Uş ağ ı Ş eyx Cə `fə rin atası nı n yanı na aparı r. O ə lini uş ağ ı n gö zlə ri ü stü nə qoyub Hə md surə sini oxuyur. Elə bu vaxt uş aq deyir: (Barmaqları n arası ndan) Gö rü rə m. O, Hə md surə sini oxuyub qurtaranda, uş aq artı q gö rü rdü.

6. İ sfahan alimlə rindan Muniri rə hmə tlik Mirzə Ş iraziyə irad tutur və bu barə də mə ktub yazı b İ sfahan alimlə rində n də imza toplayı r. Mə ktubu sahibinə (Mirzə Ş irazi) ç atdı rmaq ü ç ü n Nə cə f-Ə ş rə fə yollanı r. Ə vvə lcə mə rhum Molla Fə thə li Sultanabadinin gö rü ş ü nə gedir. Rə hmə tlik Sultanabadi ona cibində ki mə ktubun mə zmunundan xə bə r verə ndə ç ox tə ə ccü blə nir. Ö zü nü baş qaları ndan ü stü n bilə n bu ş ə xs tə vazö karlı qla Molla Fə thə liyə deyir: Bizə bə hrə lə nmə k ü ç ü n bir ş ey deyin. Sultanabadi buyurur: Siz ö zü nü z bö yü k alimsiniz. O ç ox israr etdikdə, Molla deyir: Ü ç ş eyə hə miş ə ə mə l et:

1. Ayı n ə vvə linin xü susi namazı nı qı l.

2. Hə r gü n “Aş ura” ziyarə tini oxu.

3. Hə r axş am iki rə kə t Və hş ə t namazı qı lı b kimsə siz mö `min bacı -qardaş ları n ruhuna hə diyyə et.”[17]