Birinci əhvalat

Nə cə f-Ə ş rə fdə olduğ um vaxtlar Ayə tullah Behcə tin mə `nə vi mə qamları barə sində ç ox eş itmiş dim. Qum ş ə hə rinə gə lə ndə onu gö rmə k arzusunda idim. Evlə ndikdə n sonra tə sadü fə n onunla qonş u olduq. Bacardı ğ ı m qə də r onun camaat namazları nda iş tirak etmə yə ç alı ş ı rdı m.

Gü nlə rin birində “mehrab ş ə hidi” Ayə tullah Də stğ eyb bizim Qum ş ə hə rində ki evimizə gə lmiş di. Tə sadü fə n hə min gü n Ayə tullah Behcə t də bizə gə ldi. Behcə tin baş qaları yla ç ox get-gə l etmə diyini bildiyimə gö rə, onun bu gə liş i mə ni ç ox tə ə ccü blə ndirdi. Bu bö yü k ş ə xsiyyə tin hə r ikisi rə hmə tlik Ş eyx Kazim Ş irazinin tə lə bə lə rində n olmuş lar. Sə mimi salamlaş ı b-gö rü ş ə ndə n sonra Behcə t oturub zikr demə yə mə ş ğ ul oldu. Ş ə hid Də stğ eyb onunla ü z-ü zə ə ylə ş ə rə k sü kut ixtiyar etmiş di. Tə qribə n on də qiqə də n sonra Behcə t sağ ollaş ı b getdi.

Ş ə hid Də stğ eyblə sö hbə t ə snası nda onun mə `nə vi kamal və mə qamları barə sində danı ş dı q. Ayə tullah Də stğ eybdə n soruş dum: Behcə tin Nə cə fdə olduğ u vaxtları ndan hansı xatirə yadı nı zdadı r? Ayə tullah Də stğ eyb buyurdu: “Behcə tin mə `nə vi mə qamları barə sində danı ş mağ a biz ç ox acizik. Amma Behcə tlə ö z haqqı mda olan bir hekayə ni sizin ü ç ü n nə ql edə rə m. Bir gü n Nə cə fin tanı nmı ş və bö yü k fə qihlə rində n olan Ş eyx Kazim Ş irazinin də rsində n sonra Behcə t ustada dedi: Dü nə n axş am bir yuxu gö rmü ş ə m. Ə gə r izin versə niz, sizin ü ç ü n bu yuxunu danı ş ardı m. Ş irazi soruş du: Yuxuda kimi gö rmü sə n? “Də stğ eybi” – deyə Behcə t cavab verdi. Ustad icazə verdikdə o, belə ə rz etdi: Yuxu alə mində Də stğ eybin Nə cə fdə n Ş iraza getdiyini gö rdü m. Onun Ş iraza gə liş i islam və ş iə nin daha da gü clə nmə sinə sə bə b olur. Ş iraz ə halisi ü zə rində “La ilahə illə llah, Mə hə mmə d rə sulə llah, Ə liyyə n və liyyullah” yazı lmı ş plakatlarla onu qarş ı lamağ a ç ı xmı ş dı lar. Ş irazda bö yü k mü və ffə qiyyə tlə r qazanı r və oranı n alimlə ri onun camaat namazı nda iş tirak edirlə r. Camaat arası nda bir gü nə ş kimi nur saç an Ayə tullah Də stğ eybin bə rə kə tli vü cudundan hamı istifadə edir.

Behcə t yuxusunu danı ş ı b qurtarandan sonra Ş eyx Kazim Ş irazi mə nə xitab edə rə k dedi: “Ağ a Də stğ eyb! Mə n sizə elə gü nü bu gü n Ş iraza getmə yi ə mr edir və Nə cə fdə qalmağ ı nı zı haram bilirə m.”

Bu elə bir vaxtda idi ki, mə n Nə cə fə Hə zrə t Ə linin (ə) hə rə minin kə narı nda hə miş ə lik qalmaq ü ç ü n getmiş dim. Ş iraza qayı tmaq fikrim belə yox idi. Hə tta dü nyadan kö ç ə rkə n mə ni Nə cə fdə basdı rmağ ı da və siyyə t etmiş dim. Amma ş ə r`i hakimin hö kmü nə ə mə l etmə k vacib olduğ u ü ç ü n ailə mlə birlikdə Ş iraza qayı tmağ a hazı rlaş dı q. Behcə tin dediyi kimi, camaat bizim Ş iraza gə liş imizi ç ox yaxş ı qarş ı ladı. Namaz qı lmaq ü ç ü n ş ə hə rin “Came” mə scidinə getdik. Ş irazı n alimlə ri mə scidə yı ğ ı lı b mə nimlə birgə namaz qı ldı lar. Belə liklə, mə n Ş irazda qalı b ö z dini-tə bliğ ati fə aliyyə tlə rimi davam etdirdim.”

Bə li! Bö yü k fə qih Ş eyx Kazim Ş irazi Ayə tullah Behcə tin yuxusunun sadiq olduğ unu bilə rə k, elə buna ə sasə n, ş ə r`i hö km vermiş dir. Amma Də stğ eybə gə ldikdə isə, Ayə tullah Behcə tin yuxuda gö rdü klə rinin hamı sı ç in oldu. O, Ş irazda elmilə bö yü k ad-san qazandı. Kö mə yə ehtiyacı olan insanlar onun yanı ndan heç vaxt ə li boş qayı tmazdı lar.