Mələk

Zьleyxa ş ə hə rdə baş verə n hadisə lə rdə n və ş ə hə r qadı nları nı n onu mə sxə rə etmə sində n xə bə rdar oldu. Fikirlə ş di ki, onları sakitlə ş dirmə k ьзьn bir iş gцrmə k lazı mdı r. Ona gцrə də onları n ardı nca adam gцndə rdi.

Onlar da Zьleyxa barə sində ayrı insanlar kimi fikirlə ş irdilə r. O qadı nlar tez Zьleyxanı n də ’və tini qə bul edib, onun cə lallı və ə zə mə tli sarayı na daxil oldular.

Zьleyxa onlar ьзьn yumş aq balı ş lar qoymuş du. Qadı nlar Zьleyxanı n yanı nda oturmuş və sakit qalmı ş dı lar. Xidmə tзilə r meyvə dolu qablarla iзə ri girdilə r. Sцhbə tlə r baş landı. Zьleyxa dostları na meyvə yemə yi tə klif etdi. Onları n hə rə si meyvə soymaq bir bı зaq gцtьrmьş dьlə r.

Baş ları sцhbə tə elə qarı ş dı ki, nə ьзьn gə ldiklə rini unutdular. Bu anda Zьleyxa iş arə ilə xidmə tзilə rin birinə tapş ı rdı ki, Yusifi зağ ı rsı n.

Yusif daxil oldu. Qə ribə bir hadisə baş verdi. Yusif sarayı n xanı mı nı n ə mrinə itaə t etmə k ьзьn qarş ı sı nda dayandı. O, gцzə l paltar geyinmiş di. Onun sə fa, sə mimiyyə t və imanla parlayan gцzə l ьzь oranı iş ı qlandı rdı.

Yusif ьzь nur saзan bir mə lə k kimi hazı r oldu. Qadı nlar onu gцrmə klə də hş ə tə gə ldilə r. Onlar bu ə zə mə t və gцzə llikdə bir ьz gьman etmirdilə r. Yusifin gцzə lliyini gцrə n hə r bir insan onun ə siri olurdu. Onları n iзində qə ribə bir hal yarandı. Цzlə rini unutdular və bilmə də n bı зaqla ə llə rini kə sdilə r.

Yusif qə lblə rə hakim olmuş du. Onun camalı nı n gцzə lliyi mə lə k kimi ş ə ffaf idi. Ondan sə fa və sə mimiyyə t nuru sьzьlьrdь. Qadı nlar qı ş qı rdı lar:

-Subhanə llah! Bu, insan deyil. Bu, bцyьk bir mə lə kdir.

Yusifin də rd və mьsibə tlə ri daha da artdı. Qadı nları n baş ı na nə gə ldiyini gцrdь. Zьleyxa onlara deyirdi:

-Bu, onun eş qinə gцrə mə ni mə zə mmə t etdiyiniz ş ə xsdir. Ə gə r istə diyimi etmə sə onu zindana salacağ am, xar və zə lil olacaqdı r.

Yusifin qarş ı sı nda iki yol qalmı ş dı. Onları n biri Ş eytanı n istə yinə cavab vermə k, o birisi isə hə bs hə yatı nı qə ’bul etmə k idi. Yusif gцyə baxdı və tə ’zimlə dedi:

-İ lahi! Mə nim ьзьn hə bs olunmaq, onun də ’və t etdiyi iş də n yaxş ı dı r.

Yusif zindan və iş gə ncə ni зirkin və fasid hə yatdan ьstьn bildi. Ş eytanı n ş ə rində n qorunmaq ьзьn Allahdan kцmə k istə yirdi:

-İ lahi! Ə gə r o qadı nları n mə kr və hiylə sini mə ndə n uzaqlaş dı rmasan onlara meyl edə rə m və bu zaman cahillə r də stə sində n olaram.

Qə lbini asimani nurla iş ı qlandı ran Yusifin, Ş eytanı n və svə sə sində n qulaq asması imkansı z idi; hə tta ə gə r o yolda iş gə ncə gцrьb, zindana atı lsaydı belə.

Allah-tə ala Yusifin duası nı qə bul etdi. Misrin Ə zizi qə rara gə ldi ki, yayı lan ş ayiə lə rə son qoysun və Yusifi və ziyyə t sakitlə ş ə nə qə də r zindana salsı n. Belə liklə, Yusif heз bir gьnahı olmadan hə bs olundu. Zindanı n gцzə tзisi Yusifi gцrdьkdə onun ə xlaqı nı n və gцzə l keyfiyyə tlə rinin tə ’siri altı na dьş dь və ona dedi:

-Ey Yusif! Mə n sə ni sevirə m. Sə n pak tə biə tli bir insansan. Sə ni hə bsdə saxlamaq zьlmdьr.

Yusif də qə mgin oldu. Зьnki, Allaha mə hə bbə tdə n və onunla dostluqdan baş qa heз bir ş ey istə mirdi. O, bu mə hə bbə tlə rin hesabı na nə qə də r qьssə lə r зə kmiş di! Ona gцrə də zindanbana dedi:

-Mə ni sevmə! Зьnki, bibim sevdiyi ьзьn mə ni oğ ru adlandı rdı. Atam mə ni sevirdi, ona gцrə də qardaş ları m mə nə hə sə d aparı b, quyuya atdı lar. Misrin Ə zizinin yoldaş ı mə ni sevdi. Ona gцrə də zindana saldı.