Ñòóäîïåäèÿ

Ãëàâíàÿ ñòðàíèöà Ñëó÷àéíàÿ ñòðàíèöà

ÊÀÒÅÃÎÐÈÈ:

ÀâòîìîáèëèÀñòðîíîìèÿÁèîëîãèÿÃåîãðàôèÿÄîì è ñàäÄðóãèå ÿçûêèÄðóãîåÈíôîðìàòèêàÈñòîðèÿÊóëüòóðàËèòåðàòóðàËîãèêàÌàòåìàòèêàÌåäèöèíàÌåòàëëóðãèÿÌåõàíèêàÎáðàçîâàíèåÎõðàíà òðóäàÏåäàãîãèêàÏîëèòèêàÏðàâîÏñèõîëîãèÿÐåëèãèÿÐèòîðèêàÑîöèîëîãèÿÑïîðòÑòðîèòåëüñòâîÒåõíîëîãèÿÒóðèçìÔèçèêàÔèëîñîôèÿÔèíàíñûÕèìèÿ×åð÷åíèåÝêîëîãèÿÝêîíîìèêàÝëåêòðîíèêà






Ey doğru danışan!






Hə zrə t Yusİ fİ n (ə) ə hvalatı

İ brahimin (ə) bə rə kə tli ömrü yüzə çatdı. Yoldaş ı Saranı n da yetmiş yaş ı vardı. Onlar qocalmı ş dı lar. Onlar hə lə də övlad sarı dan sonsuz idilə r. İ smayı lı n on dörd yaş ı vardı və o, Mə kkə də yaş ayı rdı. İ brahim (ə) il ə rzində bir də fə onu görmə yə gedirdi. Siz ə zizlə r xatı rlayı rsı nı zsa Lutun ə hvalatı nda onu fasid ə halisi olan ş ə hə rdə n xilas etmə k üçün üç qonağ ı n o diyara gə liş ində n söhbə t açmı ş dı q və ə gə r yadı nı zdadı rsa, onlar öncə İ brahimin (ə) yanı na gə lmiş dilə r. İ brahim (ə) Lutun camaatı nı n etdiyi iş lə rə və onları gözlə yə n acı taleyə görə nigaranlı q hissi keçirmiş di. Allah-tə ala İ brahimin (ə) qə lbini ş ad etmə k üçün ona Saradan bir övladı olacağ ı nı xə bə r verdi; İ shaq adlı bir övlad. O, gə lə cə kdə ilahi peyğ ə mbə rlə rdə n biri olacaqdı və İ shaqdan da bir övlad dünyaya gə lə cə kdi. O da peyğ ə mbə r olub, böyük mə qama çatacaqdı. Sara bu müjdə ni eş idib, tə ə ccübə gə ldi və dedi:

-Mə n qocalmı ş am. Necə mə ndə n uş aq doğ ula bilə r? Ə rim də qoca bir kiş idir. Bu iş çox tə ə ccüblüdür.

Mə lə klə r dedilə r:

-Allahı n iş inə tə ə ccüb etmə! Hə qiqə tə n Allah hə r ş eyə qadirdir.

Belə liklə o mö’cüzə baş verdi. Doxsan yaş lı bir kiş i və qoca qarı nı n bir övladı dünyaya göz açdı. O, İ shaq peyğ ə mbə r idi; pak fitrə tli və də yə rli bir insan.

İ brahim (ə) İ shaqı n doğ ulması na çox sevindi. Çünki, onun nə slində n çoxlu peyğ ə mbə rlə r yaranacaqdı və hamı sı insanlara tövhid, yeganə pə rə stlik və nur risalə tinin bayraqdarı olacaqdı lar.

İ shaq böyüdü və İ brahimin (ə) peyğ ə mbə rlik ə manə tini öhdə sinə aldı. Allahı n risalə tini öhdə sinə götürdü və onun tə bliğ ində bütün peyğ ə mbə rlə r kimi ə manə tdar oldu.

Mə lə klə rin müjdə si hə yata keçdi və Allah İ shaqa Yə ’qub adlı bir övlad ə ta etdi. Allah-tə ala İ brahimin (ə) ailə sinə çoxlu bə rə kə t verdi.

Yə ’qub da peyğ ə mbə rliyə çatdı və Allahı n ə manə tini öhdə sinə alı b, onu yerinə yetirmə k üçün ayağ a qalxdı. Yə ’qub evlə ndi və Allah ona Ş ə m’un, Lavi, Rubil, Yə huda, Yə sakir, Zə bulun, Dan, Nə ftali, Cad və Ə ş ir adlı on oğ ul ə ta etdi. Ondan sonra Yə ’qub xalası qı zı Rahilə ilə evlə ndi və ondan da iki övlada sahibi oldu: Yusif və Benyamin. Belə liklə, Yə ’qubun on iki oğ lan övladı oldu.

İ brahimin (ə) sülalə si Fə lə stin torpaqları nda yaş ayı rdı lar. Ora tə miz və sə falı bir yer, bitkilə r, otlaqlar və zeytun ağ acları ilə dolu olan bir diyar idi. Yə ’qub da atası İ shaq və babası İ brahim (ə) Xə lilür-Rə hman kimi sə xavə tli və bağ ı ş layan bir insan idi. Yoxsullara kömə k, qonaq və qə riblə rə qulluq edirdi. Ona görə də Yə ’qub hə r gün bir qoyun kə sirdi. Onun ə tində n yoxsullara yemə k verirdi. Özü və ailə si də ondan yeyirdilə r.

Orada saleh bir kiş i yaş ayı rdı. Adı Də myal idi. O, çox yoxsul və kası b bir insan idi. Tə sadüfə n hə min gün oruc idi. Öz iftarı üçün də yemə yə bir ş eyi yox idi. Yə ’qubun onun üçün yemə k göndə rmə sini gözlə yirdi.

Yə ’qub adə ti üzrə bir qoyun kə sdi. Ə tini yoxsullara payladı, özü və övladları da ondan yedilə r. Onlar hə min gecə ni tox yatdı lar.

Amma, kası b Də myal ac yatdı. O, sonrakı gün üçün də oruc niyyə ti etdi. Də myal o gün oruc olmuş və ş ama heç bir ş ey yemə miş di. Aclı q onu çox incidirdi. Ac yatdı. Aclı ğ ı n narahatlı ğ ı na dözə rə k yatdı. Hə min gecə min illə r bundan ə vvə l baş verə n hə yacanlı ə hvalatı n hadisə lə ri yaş andı.

YUXU

Yusifin doqquz yaş ı vardı. Gözə l imanlı bir yeniyetmə idi. Gözlə rində n nur parlayı rdı. Ürə yi paklı q və xeyirxahlı qla dolu idi. Gözə lliyi üzündə və iş ı qlı gözlə rində aydı n idi. Ona görə də atası onu çox sevirdi. Övladları nı n heç birini onun qə də r sevmirdi. Yə ’qub Yusifin çöhrə sində peyğ ə mbə rlik nuru görürdü və öz-özünə deyirdi: Yə qin ki, Allah mə ndə n sonra Yusifi peyğ ə mbə rliyə seçə cə kdir.

Yusif gözə l idi. Amma, tə kcə zahiri gözə llikdə yox. O, ruhi keyfiyyə tlə r və ə xlaqi sifə tlə rdə də gözə l idi. Kimsə onu görsə ydi elə bilə rdi ki, göydə n enə n bir mə lə yin qarş ı sı nda durmuş udur. Ona görə də hamı onu sevirdi. Hamı dan çox atası Yə ’qub ona mə hə bbə t bə slə yirdi. Yusif ş ə ffaf ş eh damlaları na bə nzə yirdi. Gözlə ri sə ma kimi iş ı qlı idi. Siması ulduz kimi parlayı rdı. Ona görə də on qardaş ı ona hə sə d apardı lar. Öncə ona hə sə d etdilə r, sonra kin və düş mə nçilik bə slə mə yə baş ladı lar. Ondan sonra isə onun ölümünü arzuladı lar və onun ə lində n rahat olmaq üçün çoxlu planlar cı zdı lar.

O gecə Yusif rahat yatdı. Qardaş ları nı n plan və hiylə lə rində n xə bə rsiz idi. O, tə ə ccüblü bir yuxu gördü. O, röya alə mində gördü ki, on bir ulduz, günə ş və ay hamı sı ona sə cdə edirlə r. Maraqlı bir sə hnə idi. Görə ni heyrə tə gə tirə rdi. Yusif hiss etdi ki, ulduzları n, günə ş in və ayı n ş üurları vardı r və onlar öz istə klə ri ilə gə lib, ona sə cdə edir, tə ’zim göstə rirlə r. Heyrə tli bir hadisə idi. Yusifi tə ə ccüb bürümüş dü. O hiss etdi ki, nurani sə ma cisimlə ri onun qarş ı sı nda gülümsə yə rə k, onu tə riflə yirlə r.

Bu yuxu Yusifin qə lbini iş ı qlandı rdı, onun vücudunu silkə lə di. Yusif oyandı. Onun duyğ u və hisslə ri hə lə də o yuxunun tə ’siri altı nda idi. Yuxu sanki onun qə lbini, sinə sini və bütün varlı ğ ı nı doldurmuş du. Ulduzları n, günə ş və ayı n tə sviri onun üçün aydı n idi. Elə bir qarş ı sı nda durmuş dular. O yuxu onun vücudunu sarsı tdı. Çünki, o, nə edə cə yini bilmirdi. Ona görə də heyran idi. Sə rgə rdan idi; atası nı n yanı na gə lib dedi:

-Ata! Yuxuda gördüm ki, on bir ulduz, günə ş və ay mə nə sə cdə edirlə r. Atacan! Gördüm ki, onları n hamı sı toplaş ı b, mə nə sə cdə edirlə r. Hiss etdim ki, o ulduzlar nə etdiklə rini bilirlə r. Hiss etdim ki, onlar üzümə gülümsə yirlə r. Tə ’zim edib, qarş ı mda sə cdə edirlə r.

Yə ’qub Yusifin yuxusuna tamamilə qulaq asdı. Bildi ki, Yusif gə lə cə kdə böyük və də yə rli bir mə qama çatacaqdı r; çox böyük bir mə qama. O, mehribanlı qla oğ luna dedi:

-Oğ lum! Yuxunu qardaş ları na söylə mə. Onlar sə nə qarş ı çı xarlar. Çünki, Ş eytan insanı n açı q-aş kar düş mə nidir.

Oğ lum! Qardaş ları nı bu qə ribə yuxudan xə bə rdar etmə. Çünki, sə nə hə sə d apararlar. Ş eytan onlara və svə sə edə r.

Ey Yusif! Allah sə ni öz risalə tini tə bliğ etmə k üçün seçə cə kdir. O sə nə yuxu tə ’biri öyrə də cə kdir. Allah sə nə xeyir və bə rə kə t nazil edə cə k. Sə ndə n qabaq ataları n İ brahim (ə) və İ shaqa, hə mçinin Yə ’qubun ailə sinə ə ta etdiyi kimi.

Hİ ylə

Hə sə d qardaş ları n qə lbində artdı. Onları n Yusifə olan kinlə ri çoxaldı. Bə lkə yuxunu eş itmiş dilə r və bə lkə də ataları nı n ona olan fövqə l`adə mə hə bbə tlə rini hiss etmiş dilə r.

Onlar hə r gün heyvanları otarmaq üçün çölə gedir və yalnı z bir mə sə lə barə sində düş ünürdülə r: Yusifin ş ə rində n necə xilas olmaq olar?

Ş eytan onlara və svə sə etdi. Öz ürə klə rində olan hiylə ilə dedilə r:

-Onu özümüzlə otlağ a gə tirib, bir də fə lik ş ə rində n qurtuları q.

Günlə r ötürdü. Onlar zahirdə Yusif ilə dostluq edirdilə r. Onun üzünə gülümsə yir, mə hə bbə t göstə rirdilə r ki, onlarla birgə otlağ a gə lsin. O gözə l yaş ı llı qlarda oynası n.

Yusif günahsı z və pak idi. O, öz gözə l ağ köynə yi kimi tə miz idi. Buna görə də onları n sözlə rinə və yalançı dostluqları na inandı. Onlarla çölə, geniş, gözə l və yaş ı l torpaqlara getmə k istə di. Amma, Yə ’qub qardaş ları n Yusifə olan mə kr və hiylə lə rində n qorxur və ona getmə k icazə si vermirdi.

Bir gecə qardaş lar otlaqdan gə ldilə r. Yusifin üzünə gülümsə yə rə k, dedilə r:

-Ey Yusif! O otlaq və çə mə nliklə r, çöl və sə hralar nə qə də r gözə ldir! Biz çox hə zz apardı q. Çox oynadı q. Niyə bizimlə gə lmirsə n?

Yusif onlarla getmə k istə yirdi. Amma, atası nı n sözünə baxı rdı. Onun icazə si olmadan heç bir iş görmürdü. Yusifin qardaş ları dedilə r:

-Biz atamı zla danı ş arı q ki, icazə versin və sə n bizimlə gə lə sə n.

Yusif bu sözə sevindi. Hamı sı ş am süfrə sinin ə trafı nda oturdular. Sakitcə yemə klə rini yeyirdilə r. Qardaş lar öz mə ’nalı nə zə rlə ri ilə bir-birilə ri ilə söhbə t edirdilə r. Onlar, hörümçə k öz qorxulu evini toxuduğ u kimi namə rdcə sinə hiylə lə rini qururdular. Öncə gülümsə dilə r. Zahirdə Yusifə dostluq və mə hə bbə t göstə rirdilə r. Onlar ataları na dedilə r:

-Ata! Niyə bizi Yusifə ə manə tdar bilmirsə n? Biz onun xeyrini istə yirik. Atacan! Biz Yusifi sevirik. Onu çox istə yirik.

Ata! Sabah onu bizimlə göndə r ki, oynası n və lə zzə t aparsı n. Biz ondan muğ ayat oları q. Atacan! Qoy o sabah bizimlə yaş ı llı qlara və otlaqlara gə lsin. Oynası n, istirahə t etsin. Biz onu qoruyarı q. Onu salamat qaytararı q.

Yə ’qub Yusifin qardaş ları ilə getmə sini istə mirdi. Çünki, onlar ona hə sə d aparı rdı lar. Ş eytan onları aldada bilə rdi. Onun baş ı na bir iş gə tirə bilə rdilə r. Ona görə də nigaranlı qla dedi:

-Yusifi aparsanı z mə n darı xaram. Mə n qorxuram ki, sizin baş ı nı z qarı ş ar və Yusifi canavar yeyə r.

Övladları m, mə n Yusifi sevirə m. O, hə lə uş aqdı r. Siz ondan xə bə rsiz ola bilə rsiniz. Orada çoxlu canavarlar vardı r. Onu parça-parça edə rlə r.

Oğ lanlar ataları nı n cavabı nda dedilə r:

-Biz on nə fə r cavanı q. Necə canavar onu yeyə bilə r?! Biz güclü kiş ilə rik, onu qoruyacağ ı q. Ə gə r biz on nə fə r ola-ola canavar onu yesə, biz ziyankarı q.

Yusifin qardaş ları hamı lı qla and içdilə r ki, Yusifi qoruyacaq və onu salamat qaytaracaqlar. Yə ’qub sakit qaldı və heç bir ş ey demə di. Onlar bildilə r ki, ataları Allahı n qə za və qə də rinə razı olmuş dur.


Ïîäåëèòüñÿ ñ äðóçüÿìè:

mylektsii.su - Ìîè Ëåêöèè - 2015-2024 ãîä. (0.035 ñåê.)Âñå ìàòåðèàëû ïðåäñòàâëåííûå íà ñàéòå èñêëþ÷èòåëüíî ñ öåëüþ îçíàêîìëåíèÿ ÷èòàòåëÿìè è íå ïðåñëåäóþò êîììåð÷åñêèõ öåëåé èëè íàðóøåíèå àâòîðñêèõ ïðàâ Ïîæàëîâàòüñÿ íà ìàòåðèàë