Nsan sİmali canavarlar

Sə hə r aзı lan kimi qardaş lar uzaq sə hralara getmə yə hazı rlaş dı lar. Oralarda otluq, yaş ı llı q, yaş ı l зцllə r var idi və ьrə k oxş ayan yellə r ə sirdi.

Yusif qardaş ları ilə getmə yinə sevinə rə k iзə ri girdi. Qardaş lar onun ьzьnə gьlьmsə dilə r. O da onlara daha зox bağ lanmı ş dı. Yusif bir mə lə yə bə nzə yirdi. Onun o pak ьrə yində mə hə bbə tdə n, sə fa və sə mimiyyə tdə n baş qa bir ş ey yox idi. Belə liklə, hamı sı yola dьş ьb, heyvanları nı sьrdьlə r. Amma, artı q sə hraya зatdı qları zaman və xeymə lə r gцzdə n itə ndə n sonra o yalanзı tə bə ssьmlə ri də gizlə ndi. Suda duz kimi ə ridi. Yə huda yaxı nlaş dı və Yusifin ьzьnə mцhkə m bir sillə vurdu. Onun baş ı na qı ş qı rdı.

-Tez ol, Rahilə nin oğ lu!

Yusif bu iş ə tə ə ccьblə ndi. Qorxu ilə qardaş ı na baxdı. Elə bilirdi ki, onunla zarafat edir. Amma, belə deyildi. Yə hudanı n gцzlə rində n ş ə r qı ğ ı lcı mı saзı rdı. Diş lə ri yı rtı cı canavar diş i kimi gцrьnьrdь. Yusif qorxdu. O, sьr’ə tini artı rı b, yoluna davam etdi. Bu zaman baş qa bir qardaş ı n tə piyi ilə ьzlə ş di. Ьzь ьstə yerə yı xı ldı. Baxdı ki, onu tə piklə yə nin kim olduğ unu gцrsьn. Gцrdь ki, Ş ə m`undur. Yusif narahat olub, də rdli-də rdli dedi:

-Ey Ş ə m`un! Niyə? Mə n sə nin qardaş ı nam. Mə n Yə ’qubun oğ luyam.

Rubil qı ş qı rdı:

-Sakit ol! Danı ş ma! Sə n Rahilnin oğ lusan.

Yusif ağ lamağ a baş ladı. Gцzlə rində n yaş sьzьlьrdь. Onlara dedi:

-Mə n sizin qardaş ı nı zam. Mə n Yusifə m.

Hamı sı onun baş ı na yı ğ ı ş dı lar. Onlar qı ş qı rı rdı lar:

-Sə n bizim dьş mə nimizsə n; Yə ’qubun qə lbinə hakim olan dьş mə nimiz.

Gцzlə rdə n ş ə r qı ğ ı lcı mı saзı rdı. Onları n biri xə ncə rini зə kdi. Onu цldьrmə k istə di. Yusif qorxub, qaзdı. Hara qaзacağ ı nı da bilmirdi. Ardı nca qaзı b, onu tutdular. Kцtə klə dilə r. Burnundan qan axı rdı. Qardaş lar bir-birlə ri ilə fikir mьbadilə sinə baş ladı lar. Onları n biri dedi:

-Nə gцzlə yirsiniz? Onun ş ə rində n qurtarmağ ı mı z ьзьn bu, ə n gцzə l fьrsə tdir.

Baş qa birisi Ə f`i ilan fı sı ltı sı na oxş ar sə si ilə dedi:

-Onu uzaq bir yerə aparaq. Orada buraxaq. Qoy canavarlar onu parзa-parзa etsinlə r. Biz də ə lində n rahat oları q.

Onları n bə ’zisi e’tiraz edib dedilə r:

-O oradan qayı da bilə r. Bu vaxt biz atamı zı n yanı nda rьsvay oları q.

Ş ə m`un dedi:

-Mə nim sцzьmə qulaq ası n. Onu karvanları n keзdiyi yerə aparaq. Orada зox də rin bir quyu var. Onu hə min quyuya ataq. O, quyuda ya цlə cə k, ya da karvanlar onu quyudan зı xaracaqlar və uzaq bir yerə aparı b, baş qa qullar kimi satacaqlar.

Hamı Ş ə m`unun tə klifinə qulaq asdı. Onları n gцzlə rində kiş ilikdə n uzaq olan зirkin hiylə ə ks olunmuş du. Yusifin qardaş ları xə yanə t və hiylə də n baş qa bir ş ey bilmə yə n canavarlara зevrilmiş dilə r. Yusif qorxu iзində qardaş ları na baxı rdı. O, цzьnь də hş ə tli bir yuxuda gьman edirdi. Amma, yox, bu, hə qiqə t idi. Qardaş ları hə lə зoxdan onun barə sində plan cı zı rdı lar. Nə hayə t цz mə qsə dlə rinə зata bilmiş dilə r. Onu bu sə hraya gə tirdilə r ki, heз kim onu gцrmə sin. Yusifin baş ı na nə gə ldiyində n heз kimin xə bə ri olması n.

Yusif gцyə baxdı. Цzьndə n soruş du: «Gцrə sə n doğ rudanmı qardaş ları Allahı n onları gцrdьyьnь bilmirlə r. Onlar bilmirlə rmi ki, Allah hə tta onları n gecə sirlə rində n də xə bə rdardı r. O, qardaş ları nı n belə dediklə rini eş itdi:

-Sonra iş imizdə n tцvbə edə rik. Saleh və yaxş ı insanlar oları q.

Quyunun dİ bİ ndə

Hə tta o ana qə də r Yusif qardaş ları nı n etdiyinə inanmı rdı. O, onları ciddi qə ’bul etmirdi. Amma, цzьnь quyunun dibində gцrdьkdə bildi ki, Ş eytan qardaş ları na hakim olmuş, onları insan forması nda olan canavarlara зevirmiş dir. Onları n qə lblə rində rə hm yox idi. Atası nı n hə diyyə etdiyi kцynə yi onun ə ynində n зı xartdı lar; ağ və gцzə l kцynə yini. Yusif qı ş qı rı r və onlara deyirdi:

-Mə n sizin qardaş ı nı zam. Mə n зadı rı ma, ata və anamı n yanı na qayı tmaq istə yirə m. Ey qardaş lar! Mə n sizi зox istə yirə m. Niyə mə nimlə belə rə ftar edirsiniz? Ey Ş ə m`un, Rubil, Yə huda! Siz doğ rudanmı mə ni bu qaranlı q quyuya atmaq istə yirsiniz?

Yusif onları adları ilə зağ ı rı rdı. Amma, onları n heз birinin ьrə yində qardaş ları na qarş ı mə hə bbə t yox idi. Onları n biri atı laraq, ona mцhkə m bir tə pik vurdu. Yusif bьtьn taqə tini ə ldə n verdi. Daha quyunun ağ zı ndan ası la bilmə di və onun qaranlı q dibinə dьş dь. Quyunun havası rьtubə tli və qaranlı q idi. Yusif quyunun ağ zı na, gцzə l və saf sə maya baxı rdı. O hiss etdi ki, ьrə yi nurla doludur. Bir mə lə k onunla astadan sцhbə t edirdi:

-Ey Yusif! Sə bir elə! Bu quyudan зı xacaqsan və qardaş ları nı n sə nə etdiklə ri iş i onlara xatı rladacaqsan.

Qorxu və nigaranзı lı q Yusifin qə lbində n зı xdı. Onun Allaha imanı var idi və bilirdi ki, baş verə nlə r onun ьзьn bir imtahandı r. Ona gцrə də Yusif sə bir edir və sakitcə sinə macə ranı gцzlə yirdi.

Sьkut hə r yeri bьrьmьş dь. Yusif indi quyunun dibində altı ndan su qaynayan daş parзası nı n ьzə rində oturmuş du. O, gцyə baxı rdı. Get-gedə gцyьn mavi rə ngi itdi. Bildi ki, gьnə ş qьrub etmiş dir və qardaş ları evə qayı tmı ş lar. O, atası ьзьn ağ lamağ a baş ladı və yatdı.