Шыбындагы кыр тавыгы

О!.. Тапкырлык ул искиткеч нә рсә! Шулай берчак мин бер атуда җ иде кыр тавыгы ү тердем. Шуннан соң хә тта кан дошманнарым да Мюнхаузенның дө ньяда иң тө з атучы икә нен танырга мә җ бү р булдылар.

Мә сьә лә болай булды.

Бө тен ядрә лә ремне атып бетереп, аудан кайтып килә м. Кинә т аяк астымнан гына җ иде кыр тавыгы очып чыкты. Мин, ә лбә ттә, шундый шә п азыкның кулдан ычкынуына юл куя алмыйм.

Мылтыгымны, белә сезме, нә рсә белә н кордым?.. Шыбын белә н. Ә йе, шыбын, ягъни мә сә лә н, мылтык чистарта торган гап-гади тимер таяк белә н.

Шуннан, кыр тавыклары тө шкә н җ иргә йө гереп бардым да атып җ ибә рдем.

Минем шыбын кыр тавыкларының җ ирдә н кү тә релгә н берен тишеп узды. Җ идесе тиң аяк астыма килеп тө ште!

Мин аларны җ ирдә н кү тә реп алдым һ ә м таң калдым: кыр тавыкларының һ ә рберсе кыздырылган иде! Ә йе, кыздырылган.

Мылтыктан аткач, минем шыбын ут кебек кызган һ ә м шунда ук кыр тавыкларын да кыздырган.

Чирә м ө стенә кырын яттым да бик тә млә п ашадым.

ЭНӘ ГӘ ЭЛӘ ККӘ Н ТӨ ЛКЕ

Ә йе, тапкырлык — тормышта иң ә һ ә миятле нә рсә.

Һ ә м дө ньяда миннә н, ягъни барон Мюнхаузеннан да тапкыррак кешенең булганы юк.

Бервакыт Россиядә ге кара урманнарның берсендә миң а кө меш-кара тө лке очрады.

Бу тө лкенең тиресе шундыен шә п иде, мин аны пуля яки ядрә белә н тишеп ә рә м итә ргә кызгандым.

Вакытны ә рә м итмә стә н, мылтык кө пшә сеннә н пуляны алдым да, аның урынына камыт энә се корып, тө лкегә тө зә п аттым. Тө лке агач янында тора иде, минем энә аны койрык очыннан агачка беркетеп тә куйды.

Мин кабаланмый гына тө лке янына килдем һ ә м аны камчы белә н чарларга керештем.

Авыртудан ул шундый шашынды, һ ә м, ышансагыз ышаныгыз, тиресеннә н чыгып, шә п-шә рә килеш торып чапты. Шулай итеп, тө лке тиресе, пуля тишмә гә н, ядрә бозмаган килеш миң а элә кте.

СУКЫР ДУҢ ГЫЗ

Ә йе, минем баштан тө рле хә ллә р кичте! Ничектер шулай карурман ешлыгын ярып барам. Кү рә м шунда: куак арасында — кечкенә генә кабан дуң гызы баласы, ә аның артында — зур кабан.

Атып җ ибә рдем, ә мма тигезә алмадым. Минем пулям дуң гыз баласы белә н зур дуң гыз арасыннан узды.

Дуң гыз баласы, чиный-чиный урманга кереп сызды, ә зур дуң гыз, каккан казык кебек, баскан урынында торып калды.

Мин гаҗ ә пкә калдым: нишлә п ә ле ул качып китми? Ә мма, якынрак килгә ч, барысын да аң ладым.

Дуң гыз сукыр икә н, шунлыктан, юлны таба алмый икә н. Урманда баласының койрыгына ябышып кына йө ри икә н.

Минем пулям дуң гыз баласының койрыгын ө згә н. Ул качып киткә н, ә дуң гыз, кая барырга белмичә, урынында калган. Койрыкның ө зеген авызына капкан килеш, нишлә ргә белми тора.

Шунда минем башка искиткеч фикер килде. Койрыкны элә ктердем дә дуң гызны туп-туры кухняма алып кайттым. Бичара сукыр дуң гыз, ү зен ә ле һ аман баласы җ итә клә п бара дип белеп, минем арттан ияреп кайтты.

Ә йе, кабатлап ә йтә м, тапкырлык — гаҗ ә еп шә п нә рсә ул!