Главная страница Случайная страница КАТЕГОРИИ: АвтомобилиАстрономияБиологияГеографияДом и садДругие языкиДругоеИнформатикаИсторияКультураЛитератураЛогикаМатематикаМедицинаМеталлургияМеханикаОбразованиеОхрана трудаПедагогикаПолитикаПравоПсихологияРелигияРиторикаСоциологияСпортСтроительствоТехнологияТуризмФизикаФилософияФинансыХимияЧерчениеЭкологияЭкономикаЭлектроника |
Рацыянальнае выкарыстанне мясцовай сы-
равіны, навучанне ганчароў прагрэсіўным дасягненням керамічнай вытворчасці, дапа- мога ў збыце прадукцыі. У 20-я гады была наладжана выстаўка ў Брэсце, у 1929 г. — у Познані, дзе высокую ацэнку атрымаў белагліняны посуд з Гарадной і чорнаглян- цаваныя «сівакі» з Міра і Івянца13. Камісія па кераміцы Варшаўскага таварыства нала- дзіла пастаянныя курсы для ганчароў. Іх на- вучалі спосабам абпальвання вырабаў, гла- зуравання і аздаблення. Аднак магчымасці курсаў былі досыць абмежаваныя, з Бела- русі там пабывалі ўсяго 3—4 ганчары. Больш прадукцыйнай была арганізацыя курсаў на месцах, у буйных ганчарных цзн- трах, дзе можна было ахапіць значна боль- шую колькасць майстроў. Так, Віленскае таварыства правяло ў 1924 г. ганчарны курс у Крэве (Смаргонскі раён), у 1936 г. — у Ракаве (Валожынскі раён), у 1937 г. — у Мападзечне. Аднак усе гэтыя патрэбныя, але рэдкія і эпізадычныя мерапрыемствы не маглі аказаць прыкметнага ўплыву на ста- новішча ганчарнага рамяства. У 1939 г., пасля далучэння Заходняй Бе- ларусі да БССР, тут у многіх ганчарных цэн- трах таксама былі створаны арцелі. Аднак Маштабы промыслу прыкметна зменшы- ліся, паколькі прамысловаць задаволіла па- трэбы ў асноўных прадметах побыту. Часовае ажыўленне ганчарства назіраец- ца ў першыя пасляваенныя гады. Узнавілі сваю работу арцелі, адрадзілася боль- шасць традыцыйных асяродкаў ганчарства. Аднак па ўзроўні вытворчасці ніводзін з іх ужо не дасягаў даваеннага, паколькі зна- чная частка мужчын — асноўнай вытворчай сілы — не вярнулася з фронту. У 50-я гады ганчарныя арцелі і ўвогуле закрываюцца, амаль заняпала рамяство і ў іншых ганча- Рных цэнтрах. 3 аднаго боку, гэта было вынікам насычэння рынку прамысловай Прадукцыяй, з другога — непрадуманай фінансавай палітыкі ў адносінах да май- строў-саматужнікаў. У наш час ганчарства існуе ў тых жа фор- мах, у якіх і ўсе іншыя віды народнага ма- стацтва. Адна з іх — народны промысел у сваім традыцыйным выглядзе. Сёння яго маштабы моцна звузіліся, толькі ў некато- Рых ганчарных цэнтрах працуюць 1—2 ган- чары. Рамяством яны займаюцца эпізады- чна, вырабляючы нешырокі асартымент по- суду, які сёння яшчэ карыстаецца попытам. Апошнім часам дзякуючы ажыўленню вы- ставачнай, збіральніцкай# даследчыцкай, прапагандысцкай дзейнасці, а таксама ад- паведным урадавым мерам, у прыватнасці прыняццю Закона аб індывідуальнай пра- цоўнай дзейнасці (1986), працэс заняпаду стабілізаваўся, а ў некаторых выпадках назіраецца нават адраджэнне рамяства ў
|