Главная страница Случайная страница КАТЕГОРИИ: АвтомобилиАстрономияБиологияГеографияДом и садДругие языкиДругоеИнформатикаИсторияКультураЛитератураЛогикаМатематикаМедицинаМеталлургияМеханикаОбразованиеОхрана трудаПедагогикаПолитикаПравоПсихологияРелигияРиторикаСоциологияСпортСтроительствоТехнологияТуризмФизикаФилософияФинансыХимияЧерчениеЭкологияЭкономикаЭлектроника |
Чэнне, чорнае глянцаванне. Пружаны.
Народнае мастацтва Беларусі юць пашьГрэнне паліхромныя глазуры бе- лага, карычневага, жоўтага, сіняга коле- раў. У такім выглядзе кафля была прыне- сена і ў Маскоўскую дзяржаву, дзе да сярэдзіны 17 ст. бытавалі толькі «мураўлё- ныя» вырабы8. Архіўныя дакументы заха- валі імёны майстроў-цаніннікаў — выхад- цаў з беларускіх гарадоў Мсціслава, Ко- пысі, Шклова, Магілёва і інш., якія працавалі ў Маскве і яе наваколлі9. Скпаданыя, супярэчлівыя працэсы хара- ктэрныя для ганчарства 19 ст. Асабліва ўзмацніліся яны паспя рэформы 1861 г. Га- радское рамяство, не вытрымаўшы канку- рэнцыі з капіталістычнай вытворчасцю, па- ступова заняпала. Так, у 1867 г. ў Віцебску дзейнічала 41 ганчарная майстэрня, а праз 30 гадоў тут працавапі ўсяго 14 майстроў, у якіх ужо не было ні чаляднікаў, ні вуч- няў10. Падобная карціна назіралася і ў іншых гарадах, якія ў познім сярэднявеччы славіліся як буйныя ганчарныя цэнтры з вы- сокаразвітым характарам рамяства. Тыя ж нешматлікія рамеснікі, якія прадаўжалі зай- мацца ганчарствам, вымушаны былі пера- арыентавацца на сельскага спажыўца. Іншыя працэсы наглядаюцца ў сельскім Ганчарстве. Адмена прыгоннага права, ра- звіццё капіталістычных адносін значна паўплывалі на развіццё народных рамё- стваў і промыслаў. Прамысловыя вырабы былі мала даступныя сялянству з яго нізкай пакупніцкай здольнасцю, па-ранейшаму вя- лікім попытам карыстаўся больш танны ган- чарны посуд. Росту рамяства садзейнічала і малазямелле значнай часткі сялянства. Таму ўтвараліся буйныя ганчарныя ася- родкі, што аб'адноўвалі некалькі суседніх вёсак і па колькасці майстроў нашмат абы- ходзілі старажытныя ганчарныя цэнтры. 3 найбольш буйных такіх канцэнтрацый ганча- рных цэнтраў можна назваць вёскі Сіняўка, Ганявічы, Масцілавічы, Забалотнікі (Клецкі раён), Ясянец, Грачыхі, Кутаўшчына, Пруды (Баранавіцкі раён), Благаўка, Русакі, Літвінавічы (Шклоўскі раён). Колькасць майстроў тут дасягала некалькіх соцень. Адначасова з такім прыкметным развіц- цём сельскага ганчарства адзначаецца павышэнне яго якаснага ўзроўню. Кантакты з гарадскімі ганчарамі (напрыклад, на кір- машах), выхад на шырокі рынак, імкненне да павышэння ўзроўню якасці прадукцыі спрыялі засваенню лепшых дасягненняў ке- рамічнай вытворчасці. Сельскія майстры актыўна авалодвалі тачэннем на ганчарным крузе, знаёміліся з сакрэтамі прыгатавання і выкарыстання глазуры, тэхнікай роспісу і інш. Значна пашырыўся асартымент выра- баў, майстры імкнуліся паўтарыць у гліне неабходныя ў побыце, але больш дарагія
|