Ширк – Исламда иң ҙур гонаһ!

Был дә рестә беҙ һ еҙ ҙ ең менә н Исламдағ ы иң ҙ ур гонаһ менә н танышасаҡ быҙ, иншә ллаһ. Нимә ул Исламдағ ы иң ҙ ур гонаһ? Кү п кешелә р был һ орауғ а яуапты белмә й. Уларҙ ан: «Иң ҙ ур гонаһ нимә ул?» - тип һ ораһ аң, улар ниндә йҙ ер башҡ а нә мә не ә йтә лә р. Мә ҫ ә лә н, кеше ү лтереү, зина, эскелек һ ә м башҡ аһ ын. Ә ммә был дө рө ҫ тү гел. Ә гә р кешелә рҙ ә н: «Нимә ҡ урҡ ынысыраҡ: намаҙ уҡ ымаумы ә ллә араҡ ы эсеү ме?» - тип һ ораһ аң, бә лки 95 процент кешелә р: «Ә лбиттә, араҡ ы эсеү», - тип яуап бирер. Лә кин, ысынында, намаҙ уҡ ымау араҡ ы эсеү гә ҡ арағ анда кү пкә -кү пкә ҡ урҡ ынысыраҡ. Ҡ ыҙ ыҡ кү ренһ ә лә, ә йтә йем: намаҙ уҡ ығ ан эскесе намаҙ уҡ ымағ ан эсмә ү се кешегә ҡ арағ анда ө ҫ тө нө рә к. Сө нки намаҙ уҡ ығ ан кеше Аллаһ ы Тә ғ ә лә уғ а йө кмә ткә н иң беренсе бурысты ү тә й, хатта шул уҡ ваҡ ытта берә й гонаһ ҡ ылып йө рө һ ә лә. Шулай итеп, кү пселек кешелә р ҡ айһ ы гонаһ тың ҙ урыраҡ, ҡ айһ ыһ ы бә лә кә йерә к икә нен белмә йҙ ә р.

Ярай, нимә ул Исламда иң ҙ ур гонаһ? Исламда иң ҙ ур гонаһ – Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә тиң дә ш тотоу. Йә ғ ни, Унан башҡ а кемгә лер йә нимә гә лер табыныу. Алдағ ы дә рестә беҙ аң латып киткә йнек, ошо донъяла кү п илаһ тарғ а табынғ ан кешелә р бар: кемдер ниндә йҙ ер хайуанғ а табына, кемдер – ағ асҡ а һ ә м башҡ аһ ы. Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә ошолай тиң дә ш тотоу ширк тип атала. Ҡ ө рьә ндә был гонаһ тураһ ында шулай тиелә: «Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ү ҙ енә тиң дә ш тотоуҙ ы ғ ә фү итмә й, ә ммә унан бә лә кә йерә к гонаһ тарҙ ы телә гә н кешеһ енә ғ ә фү итә. Аллаһ ҡ а тиң дә ш тотҡ ан кеше – оло ялғ ан уйлап сығ арыусы ул» («Ҡ атындар» сү рә һ е, 48 аят). Был аяттан кү ренеү енсә, ширк – ул иң бө йө к гонаһ, уны Аллаһ ғ ә фү итмә й, ә унан бә лә кә йерә к гонаһ тарҙ ы иһ ә, телә һ ә, ғ ә фү итә (ә гә р ғ ә фү итһ ә, был – Уның мә рхә мә те, яза бирһ ә – Уның ғ ә ҙ еллеге, ә беҙ Аллаһ тың хө кө мө нә ҡ аршы килергә тейеш тү гелбеҙ). Тимә к, кемдер Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә тиң дә ш тотоп, йә ғ ни ширк гонаһ ы эшлә п ү леп китһ ә, ул бер ҡ асан да йә ннә ткә элә кмә йә сә к. Аллаһ тан башҡ а бер кемгә лә, бер нә мә гә лә ғ ибә ҙ ә т итергә ярамай. Шуғ а кү рә лә бө тә пә йғ ә мбә рҙ ә р ҙ ә ширк ҡ ылыуҙ ан ҡ урҡ ҡ ан. Улар Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н: «Беҙ ҙ е ширктан, Һ иң ә тиң дә ш тотоуҙ ан һ аҡ ла һ ә м беҙ ҙ ең тоҡ омобоҙ ҙ а ла Һ иң ә тиң дә ш тотоусы кешелә р тыуҙ ырма», - тип ялбарып һ орар булғ андар. Мә ҫ ә лә н, Ҡ ө рьә ндә ә йтелә: «Бына Ибраһ им ә йтте: «Йә Раббым! Был ҡ аланы (Мә ккә не) имен ит, мине һ ә м минең балаларымды һ ындарғ а ҡ оллоҡ ҡ ылыуҙ ан йыраҡ тот!» («Ибраһ им» сү рә һ е, 35 аят).

Тимә к, Аллаһ ы Тә ғ ә лә не ү ҙ енең Раббыһ ы тип танығ ан кеше «Лә илә һ ә иллә ллаһ» һ ү ҙ ен дө рө ҫ аң лап, уны ҡ абул итеп, Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә тиң дә ш тотмаҫ ҡ а тейеш, хатта бү тә н гонаһ тарҙ ы ҡ ылһ а ла. Шулай булғ ас, Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә тулыһ ынса инанып, намаҙ уҡ ып, ураҙ а тотоп, зә кә тен тү лә гә н, хажын ү тә гә н кеше, мең ә рлә гә н гонаһ тар ҡ ылһ а ла, ул Аллаһ ҡ а ғ ибә ҙ ә т ҡ ылмағ ан кешегә ҡ арағ анда ө ҫ тө нө рә к. Ә Аллаһ ҡ а ғ ибә ҙ ә т ҡ ылыуҙ ы инҡ ар иткә н йә Аллаһ ҡ а берә й тиң дә ш тотоп ғ ибә ҙ ә т ҡ ылғ ан, йә ғ ни, мә ҫ ә лә н, Аллаһ тан тыш берә й һ ынғ а (идолғ а), ағ асҡ а, ниндә йҙ ер хайуанғ а һ ә м башҡ ағ а табыныусы кешене Аллаһ ы Тә ғ ә лә бер ҡ асан да ғ ә фү итмә йә сә к. Шуғ а мосолман ширктан ҡ урҡ ырғ а тейеш.

Ширк ҡ ылыу – ул, тимә к, Аллаһ ы Тә ғ ә лә не Ул Ү ҙ е яратҡ ан кө сһ ө ҙ мә хлү ктә р менә н бер рә ттә н кү реү. Уйлап ҡ арағ ыҙ, бер ниндә й кө сө лә булмағ ан нә мә нә н ярҙ ам һ орау, унан ҡ урҡ ыу, ул файҙ а йә зыян килтерә ала, уның беҙ ҙ е терелтерлек йә ү лтерерлек ҡ ө ҙ рә те бар, тип уйлау ни тиклем ахмаҡ лыҡ! Был бит Аллаһ ы Тә ғ ә лә не һ анғ а һ уҡ мау, тигә н һ ү ҙ. Аллаһ ы Тә ғ ә лә бө тә донъяны ҡ улында тотоп тора. Уның ә мере булмайынса, бер япраҡ та ағ астан ө ҙ ө лө п тө шмә й. Тик Ул ғ ына беҙ гә һ ынау ебә рә һ ә м тик Ул ғ ына беҙ ҙ е бә лә нә н ҡ отҡ ара ала. Ә гә р Ул кемгә лер нимә лер бирергә йә, киреһ енсә, тартып алырғ а булды икә н, был эште бер кем дә, бер нә мә лә туҡ тата алмаҫ. Алдағ ы дә рестә рҙ ә ә йткә нсә, бө тә нә мә лә тик Уның ихтыяры менә н генә була. Шулай булғ ас, нисек Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә кемделер тиң дә ш тотоу, йә ғ ни ширк ҡ ылыу мө мкин?! Беҙ барыбыҙ ҙ а ширк ҡ ылыуҙ ан ҡ урҡ ырғ а тейешбеҙ.

Пә йғ ә мбә ребеҙ Мө хә ммә т (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) ә йтте: «Кем Аллаһ ҡ а йә нә ш итеп ниндә йҙ ер бү тә н илаһ ҡ а ялбарһ а һ ә м шул хә лдә ү лһ ә, ул утҡ а элә гә сә к!» (Бохари, Ә хмә д хә ҙ ис йыйынтыҡ тарынан). Имам Мө слим риү ә йә т иткә н башҡ а бер хә ҙ истә шулай тиелә: «Кем Аллаһ ы Тә ғ ә лә хозурына Уғ а тиң дә ш тотмай, йә ғ ни ширк ҡ ылмай барһ а, ул йә ннә ткә элә гер, ә кем Уғ а тиң дә ш тотҡ ан булһ а, утҡ а керер».

Беҙ ҙ ең кө ндә рҙ ә кү п кенә кешелә р ү ҙ ҙ ә ре лә аң ламайса ширк ҡ ылалар. Мә ҫ ә лә н, улар ниндә йҙ ер кү ренештә рҙ е Аллаһ ы Тә ғ ә лә менә н тү гел, ә тә биғ ә т, ендә р, «ө й эйә лә ре», ниндә йҙ ер ҡ ара кө стә р һ ә м башҡ а нә мә лә р менә н бә йлә й. Ә бит был донъяла нимә генә булһ а ла, ул Аллаһ ы Тә ғ ә лә нең ихтыяры менә н була. Йә ғ ни, Ул телә һ ә – була, телә мә һ ә – булмай. Шуғ а кү рә тө рлө хө рә фә ттә рҙ ә н һ аҡ булырғ а кә рә к. Ҡ айһ ы бер гә зит-журналдарҙ а яҙ ылғ ан нә мә лә ргә иғ тибар итә йек. Мә ҫ ә лә н, бер гә зиттә мин шундай һ ү ҙ ҙ ә р таптым: «Кеше нисек кенә тырышһ а ла, тә биғ ә ттә н кө слө рә к була алмай. Ә гә р ҙ ә Ер-ә сә не асыуландырһ аң, ул кешелеккә ҡ урҡ ыныс һ ынауҙ арын ебә рергә генә тора». Йә нә һ е! Ә йҙ ә геҙ, ағ ай-эне, уйлап ҡ арайыҡ, нимә ул «тә биғ ә ттең кө сө»? Тә биғ ә т – ул һ ыу, ағ ас, ү лә н һ ә м башҡ а нә мә лә р икә н, тимә к, ул, кеше кеү ек ү к, Аллаһ тарафынан яратылғ ан бер кө сһ ө ҙ нә мә. Һ ә м ҡ айһ ы ваҡ ыт кеше унан кө слө рә к, ә ҡ айһ ы ваҡ ыт кө сһ ө ҙ ө рә к була. Ү рҙ ә ге һ ө йлә мде ысын мосолман шулай тип яҙ ыр ине: «Кеше нисек кенә тырышһ а ла, Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н кө слө рә к була алмай». Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н, ә тә биғ ә ттә н тү гел! «Тә биғ ә т-тә биғ ә т» тип, тә биғ ә ттә н Аллаһ ҡ а тиң дә ш яһ арғ а ярамай. Ҡ айһ ы бер кешелә рҙ ә н: «Кеше ҡ айҙ ан барлыҡ ҡ а килгә н?» - тип һ ораһ аң, улар: «Кешене тә биғ ә т яратҡ ан», - тиҙ ә р. Нимә нелер яратырғ а, тә биғ ә т аҡ ыл эйә һ еме ни? Тә биғ ә т – ул, беҙ ҙ ең кеү ек ү к, ү ҙ е яратылғ ан нә мә. Ә икенсе һ ө йлә мде иһ ә ысын мосолман шулай тип ә йтер ине: «Ә гә р ҙ ә Аллаһ ы Тә ғ ә лә не асыуландырһ аң, Ул кешелеккә ҡ урҡ ыныс һ ынауҙ арын ебә рергә генә тора». Тә биғ ә ттә н, «Ер-ә сә нә н» ҡ урҡ ырғ а кә рә кмә й, Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н ҡ урҡ ырғ а кә рә к. Ә гә р кеше Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н башҡ а тағ ы кемдә ндер ҡ урҡ а икә н, ул ширк ҡ ыла. Ә гә р кеше шул уҡ тә биғ ә ттә н, уның «асыуынан» ҡ урҡ а икә н, беҙ ул кешене Аллаһ ҡ оло тип ә йтә алмайбыҙ, ул – тә биғ ә т ҡ оло. «Бә лә лә рҙ е тә биғ ә т ебә рә», «бә лә лә рҙ ә н тә биғ ә т ҡ отҡ ара ала», тип уйлай икә н, был кеше инде мосолман тү гел. «Ер-ә сә» мә сьә лә һ е менә н дә шул уҡ хә л.

Был донъяла Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н башҡ а кө с биреү се йә кө сһ ө ҙ лә ндереү се нә мә юҡ. Бер кө н Пә йғ ә мбә р (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) ҡ улына һ ары бау таҡ ҡ ан кешене кү рә һ ә м: «Нимә был?» - тип һ орай. Теге кеше: «Мин уны хә лһ еҙ лек кермә һ ен ө сө н йө рө тә м», - ти. «Хә ҙ ер ү к уны сис! Ул һ инең хә лһ еҙ легең де тик арттыра ғ ына! Ә гә р һ ин был бау менә н ү леп китһ ә ң, бер ҡ асан да ҡ отола алмаҫ һ ың!» - ти уғ а Мө хә ммә т (ғ ә лә йһ иссә лә м) (Ә хмә д хә ҙ истә р китабынан, хә сә н хә ҙ ис). Икенсе бер оҡ шаш хә ҙ истә Пә йғ ә мбә ребеҙ (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) шулай ти: «Кем ү ҙ енә бетеү тағ а, шул ширк ҡ ыла» (Ә хмә д, Ә л-Хә ким хә ҙ ис йыйынтыҡ тарынан, сә хих хә ҙ ис). Аллаһ ы Тә ғ ә лә лә Ҡ ө рьә ндә шулай ти: «Аллаһ тан башҡ а һ иң ә файҙ а ла, зарар ҙ а итә алмай торғ ан нә мә лә ргә доғ а ҡ ылма. Ә гә р һ ин быны эшлә һ ә ң, залимдарҙ ан булырһ ың!» («Юныс» сү рә һ е, 106 аят). Йә ғ ни, Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н башҡ а тағ ы кемдә ндер ҡ урҡ ып («ө й эйә һ е»нә нме, «Ер-ә сә»нә нме, «тә биғ ә т»тә нме), шул нә мә лә ргә кеше ялбарһ а, ул кеше ширк ҡ ыла. Аллаһ ы Тә ғ ә лә, дауам итеп, шулай ти: «Ә гә р Аллаһ һ иң ә зарар менә н ҡ ағ ылһ а, Уның Ү ҙ енә н башҡ а ул зарарҙ ан ҡ отҡ арыусы юҡ. Ә гә р Ул һ иң ә яҡ шылыҡ телә һ ә, Уның йомартлығ ын тотҡ арлаусы бер кем булмаҫ …» (Ҡ ө рьә н, «Юныс» сү рә һ е, 107 аят).

Шулай итеп, беҙ бер ҡ асан да Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә тиң дә ш тоторғ а тейеш тү гелбеҙ. Беҙ тик Унан ғ ына һ орайбыҙ, Унан ғ ына ҡ урҡ абыҙ, Уғ а ғ ына ғ ибә ҙ ә т итә беҙ, ҡ орбандарыбыҙ ҙ ы тик Уғ а ғ ына салабыҙ. Аллаһ – ошо донъяның хужаһ ы, Ул беҙ ҙ ең менә н идара итә, Ул ауырыуҙ арҙ ы ебә рә, телә һ ә, беҙ ҙ е йү нә лтә һ ә м башҡ аһ ы, һ ә м башҡ аһ ы. Ҡ ыҫ ҡ аһ ы, ә гә р беҙ Аллаһ ы Тә ғ ә лә не ү ҙ ебеҙ ҙ ең Раббыбыҙ тип ҡ абул иттек икә н, башҡ а бү тә н бер нә мә не лә беҙ илаһ итеп кү рергә тейеш тү гелбеҙ.

Ҡ айһ ы бер кешелә р шулай уйлай: «Бына беҙ хә л керһ ен, кө с артһ ын ө сө н ашайбыҙ, спорт менә н шө ғ ө ллә нә беҙ, шулай булғ ас, ниң ә беҙ, кө стө Аллаһ бирә, тибеҙ?» Яуап шулай: «Беҙ гә кө стө Аллаһ ы Тә ғ ә лә бирә, ә спорт йә башҡ а нә мә лә р – улар тик сә бә п. Ә гә р Аллаһ ы Тә ғ ә лә ҡ ушмаһ а, һ ин кү пме ашаһ аң да, нисек кенә тырышһ аң да, кө сө ң артмаясаҡ». Был миҫ ал башҡ а осраҡ тарғ а ла ҡ ағ ыла. Мә ҫ ә лә н, дауаланыу сә бә птә рен ә ҙ ерлә ү – беҙ ҙ ә н, ә йү нә леү – Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н, ө йлә неү – беҙ ҙ ә н, ә бала тыуыуы – Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н. Ҡ ыҫ ҡ аһ ы, эш, сә бә п ә ҙ ерлә ү – кешенә н, ә һ ө ҙ ө мтә – тик Аллаһ тан. Ә гә р инде Уның ихтыяры, ә мере булмаһ а, һ ин бө тә сә бә птә рҙ е эшлә п бө ткә н булһ аң да, уң ышҡ а ө лгә шә алмаҫ һ ың. Мә ҫ ә лә н, ә гә р ауырып китһ ә ң, донъялағ ы бө тә булғ ан иң яҡ шы табиптарҙ ы йө рө п сыҡ, иң ҡ ыйбат дарыуҙ ар һ атып ал, бө тө н белгестә р-ғ алимдар менә н кә ң ә шлә ш, ә гә р Аллаһ тың ә мере булмаһ а, һ ин йү нә лә алмаясаҡ һ ың. Шулай булғ ас, ә гә р беҙ табипҡ а килә беҙ икә н: «Эй, табип ә фә нде, һ уң ғ ы ө мө тө м – һ еҙ ҙ ә», - тип ә йтергә тейеш тү гелбеҙ. Беренсе һ ә м һ уң ғ ы ө мө т – ул Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә, ә табип – ул бары тик сә бә п. Аллаһ ы Тә ғ ә лә телә һ ә, ул һ еҙ гә бер бө ртө к аспирин бирер, һ еҙ һ ауығ ып та китерһ егеҙ. Ә инде Аллаһ тың ә мере килмә һ ә, ул табип телә һ ә нимә эшлә һ ен, һ еҙ ҙ е йү нә лтә алмаҫ.

Беҙ ҙ ең кө ндә рҙ ә ширктың тө рҙ ә ре бик кү п. Килә һ е дә рестә рҙ ә беҙ уларҙ ы ө йрә нербеҙ. Ә ле иһ ә иң таралғ ан ширк тө рҙ ә ренең береһ ен ҡ арап ү тә йек. Ул – ү лелә рҙ ә н нимә лер һ орау. Мә ҫ ә лә н, кешелә р ҡ ә берҙ ә ргә килә лә р ҙ ә: «Эй, ә руахтар! Беҙ гә ярҙ ам итегеҙ! Беҙ гә ямғ ыр бирегеҙ! Беҙ гә бала бирегеҙ! Беҙ ҙ е ҡ отҡ арығ ыҙ!..» - тип һ орайҙ ар. Был турала Аллаһ ы Тә ғ ә лә шулай тине: «Ә Аллаһ тан башҡ а улар доғ а ҡ ылғ ан нә мә лә р һ ис бер нә мә барлыҡ ҡ а килтерә алмайҙ ар, улар ү ҙ ҙ ә ре барлыҡ ҡ а килтерелгә ндә р. Ү лектә р бит улар, тере тү гел, һ ә м ҡ асан терелә сә ктә ре тураһ ында ла белмә йҙ ә р» (Ҡ ө рьә н, «Бал ҡ орто» сү рә һ е, 20 – 21 аяттар). Шулай уҡ Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ҡ ө рьә ндә шулай тине: «...Һ ә м һ ин ҡ ә берҙ ә ге кешелә рҙ е ишеттерә алмаҫ һ ың» («Барлыҡ ҡ а килтереү се» сү рә һ е, 22 аят). Шулай булғ ас, ҡ ә берҙ ә ргә килеп, уларҙ ан һ орап, ширк ҡ ылырғ а ярамай.

Ө ҫ тә ә йткә небеҙ сә, ширк ҡ ылғ ан кеше Исламдан сығ ып китә, ул инде мосолман тү гел. Һ ә м ул бер ҡ асан да йә ннә ткә кермә йә сә к.

Ширк тураһ ында һ ө йлә гә ндә шулай уҡ мотлаҡ рийә темаһ ына ла ҡ ағ ылып китер кә рә к. Сө нки Пә йғ ә мбә ребеҙ (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) мосолмандар ө сө н иң нығ ы рийә нә н ҡ урҡ ҡ ан. Нимә ул рийә? Рийә – ул тө рлө яҡ шы эштә рҙ е кеше кү рһ ен һ ә м маҡ тап һ ө йлә һ ен ө сө н эшлә ү (русса – показуха). Пә йғ ә мбә ребеҙ (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) сә хә бә лә ргә: «Һ еҙ ҙ ең ө сө н мин ҡ урҡ а торғ ан нә мә лә рҙ ең иң ҡ урҡ ынысы – кесе ширк», - ти. Унан кесе ширктың нимә булыуы хаҡ ында һ орайҙ ар. «Ул – рийә», - тип яуап бирә Пә йғ ә мбә ребеҙ (ғ ә лә йһ иссә лә м) (Ә хмә д йыйынтығ ынан, сә хих хә ҙ ис). Был кесе ширк кешене Исламдан сығ армай, ә ммә изге эштә рҙ ең ҡ абул булмауына сә бә п була. Шулай уҡ, кесе ширк тора-бара оло ширкҡ а юл аса, бының ө сө н иһ ә мотлаҡ йә һ ә ннә м ә ҙ ерлә нгә н. Аллаһ һ аҡ лаһ ын!

Шулай итеп, был дә рестә беҙ ширктың нимә икә нен ө йрә ндек. Ширк – ул Исламдағ ы иң ҙ ур гонаһ. Шуғ а кү рә лә ғ алимдар, кешелә р ҡ ылғ ан гонаһ тар тураһ ында яҙ ғ анда, ширк гонаһ ын һ ә р саҡ иң беренсе урынғ а ҡ уйғ андар. Тағ ы шуғ а иғ тибар итегеҙ, ағ ай-эне: ширктың ни тиклем ҡ урҡ ыныс гонаһ булыуына ҡ арамаҫ тан, кешелә рҙ ең кү беһ е был һ ү ҙ ҙ е хатта белмә йҙ ә р ҙ ә. Башҡ орт телендә бик кү п ғ ә рә п һ ү ҙ ҙ ә ре бар: иғ тибар, ваҡ ыт, ихтимал, китап, ҡ ә лә м, дә рес, иман, сә лә мә т, мә ктә п, мә сет, дә ү лә т, хө кү мә т, мө хә ббә т, мә рхә мә т, ғ ашиҡ, мө слим, ғ ибә ҙ ә т һ ә м башҡ алары, һ ә м башҡ алары. Лә кин ниң ә кешелә р «ширк» тигә н ябай һ ү ҙ ҙ е белмә й? Беҙ кү пме башҡ ортса ә ҫ ә рҙ ә р уҡ ыныҡ, кү пме китаптар бар, лә кин ошо һ ү ҙ ҙ е һ еҙ ул китап биттә рендә таба алмаҫ һ ығ ыҙ, хатта һ ү ҙ лек китаптарында ла. Тимә к, ислам дине дошмандары был тө шө нсә не халыҡ аң ынан бө тө нлә йгә юйып ташларғ а тырышҡ андар. Һ ә м Исламдағ ы иң оло гонаһ – ширктә н ҡ урҡ ыу хә ҙ ер, ысынлап та, кешелә ргә мә ғ лү м тү гел. Ағ ай-эне! Ислам динен ө йрә негеҙ, ҡ айһ ы гонаһ тар ҙ урыраҡ, ҡ айһ ылары кесерә к – быны һ еҙ белергә тейешһ егеҙ. Юҡ һ а ниндә й мосолмандар һ уң һ еҙ? Аллаһ ы Тә ғ ә лә беҙ гә тә ү фиҡ бирһ ен һ ә м беҙ ҙ е иң ҙ ур гонаһ – ширк ҡ ылыуҙ ан һ аҡ лаһ ын! Амин.

Бишенсе дә рес тамам.

6-сы дә рес