Шәһәдәттең шарттары

Был дә рестә беҙ, иншә ллаһ, һ ә р мосолман ө сө н бик мө һ им нә мә тураһ ында һ ө йлә шә сә кбеҙ. Ул да булһ а – ү ҙ динең де һ аҡ лап алып ҡ алыу. Ислам динен ҡ абул иткә н кеше шуны аң ларғ а тейеш: был дин – уны йә ннә ткә алып барыусы юл, һ ә м ү ҙ Исламың ды һ аҡ лап алып ҡ алырғ а тырышырғ а, уны юғ алтыуҙ ан ҡ урҡ ырғ а кә рә к. Бының ө сө н беҙ ислам динен юҡ ҡ а сығ арыусы нә мә лә р тураһ ында белергә тейешбеҙ. Икенсе һ ү ҙ менә н ә йткә ндә, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» һ ү ҙ ҙ ә ре ҡ абул булһ ын ө сө н ҡ айһ ы бер шарттарҙ ы ү тә ү кә рә к. Был шарттар ү тә лмә й тороп, кеше мосолман була алмай. Ҡ айһ ы бер ғ алимдар «Лә илә һ ә иллә ллаһ» һ ү ҙ ен, йә ғ ни шә һ ә дә тте, асҡ ыс менә н сағ ыштыра. «Лә илә һ ә иллә ллаһ» – ул йә ннә т ишегенә асҡ ыс. Ә уның шарттары – асҡ ыстың тештә ре кеү ек. Һ ә м мә ғ лү м, тештә ре булмағ ан асҡ ыс бер ишекте лә асмай. Тимә к, нимә ул «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тигә н шә һ ә дә ттең шарттары? Икенсе тө рлө итеп ә йткә ндә, Аллаһ ы Тә ғ ә лә беҙ ҙ ең шә һ ә дә тте ҡ абул итһ ен ө сө н һ ә м беҙ мосолман булып һ аналһ ын ө сө н кү ң елебеҙ ҙ ә «Лә илә һ ә иллә ллаһ» һ ү ҙ ҙ ә ренә беҙ нисек ҡ арарғ а тейешбеҙ?

1) Иң беренсенә н, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йтеү се, йә ғ ни шә һ ә дә т килтереү се кеше был һ ү ҙ ҙ ә рҙ ең мә ғ ә нә һ ен аң ларғ а тейеш. «Аллаһ тан башҡ а илаһ юҡ икә нен бел!..» - тип бойорғ ан Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ҡ ө рьә ндә («Мө хә ммә т» сү рә һ е, 19 аят). Был һ ү ҙ ҙ ә рҙ ең нимә аң латҡ анын белмә гә н кеше (мә ҫ ә лә н, берә й урыҫ йә япон) «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йтһ ә, ул шундуҡ мосолманғ а ә йлә неп китмә й. Алдағ ы дә рестә рҙ ә беҙ «Лә илә һ ә иллә ллаһ» һ ү ҙ ҙ ә ренең нимә аң латыуы тураһ ында кү п һ ө йлә штек (мә ҫ ә лә н, ҡ ара: 3-сө дә рес – «Лә илә һ ә иллә ллаһ» мә ғ ә нә һ е»). «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тигә н кә лимә «Аллаһ тан башҡ а ғ ибә ҙ ә ткә лайыҡ илаһ юҡ» тигә нде аң лата. Кем ул Аллаһ, кем ул илаһ, нимә ул ғ ибә ҙ ә т – быларҙ ың барыһ ын да шә һ ә дә т килтереү се кеше белергә тейеш. Йә ғ ни, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йттең дә, шунда уҡ мосолманғ а ә йлә ндең, тү гел. Был ниндә йҙ ер тылсымлы хә рефтә р тү гелдә р.

2) Икенсенә н, шә һ ә дә т килтереү се кеше «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тө шө нсә һ енә тулыһ ынса инанырғ а тейеш. Ул Аллаһ ы Тә ғ ә лә нең барлығ ында, берлегендә һ ә м Уның ғ ибә ҙ ә ткә лайыҡ лы берҙ ә н-бер илаһ булыуында шиклә нергә тейеш тү гел. «Мө ьминдә р бары ошолар: улар Аллаһ ҡ а һ ә м Уның рә сү ленә иман килтереп, аҙ аҡ ул имандарына бер ниндә й ҙ ә шик тотмайҙ ар...» - тигә н Аллаһ ы Тә ғ ә лә («Бү лмә лә р» сү рә һ е, 15 аят). Ҡ айһ ы ваҡ ыт ү ҙ ҙ ә рен мосолман тип һ анағ ан кешелә ргә дин тураһ ында һ ө йлә й башлаһ аң: «Аллаһ ы Тә ғ ә лә ә ллә бар, ә ллә юҡ», - тип аптыраталар. Бындай ышаныу кешене мосолман итмә й. «Лә илә һ ә иллә ллаһ»тың хә ҡ иҡ ә тендә һ ис бер шик булырғ а тейеш тү гел. Тимә к, берә й кеше: «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йтеп ҡ уяйым ә ле, бә лки, теге донъя ысынлап та булһ а, был миң ә шә һ ә дә т булып яҙ ылыр», - тиһ ә, уның шә һ ә дә те ҡ абул булмай.

3) Ө сө нсө нә н, кеше «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йткә с тә, шә һ ә дә ттең кә рә клеген йө рә ге менә н ҡ абул итергә тейеш. Йә ғ ни, мә ҫ ә лә н, мин ышанам, лә кин миң ә Аллаһ ы Тә ғ ә лә кә рә кмә й, тиеү се кеше мосолман тү гел.

4) Дү ртенсенә н, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йтеү се мосолман Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә итә ғ ә т итергә тейеш. «Мин барыһ ын да ҡ абул итә м, лә кин Аллаһ ҡ ушҡ ан нә мә лә рҙ е ү тә мә йә сә кмен», - тигә н кеше ә ле мосолман тү гел. Хатта, мин Аллаһ ҡ а ышанам, Уның ҡ анундарының дө рө ҫ булғ анын белә м, тиһ ә лә.

Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ҡ ө рьә н-Кә римдә Уғ а итә ғ ә т итмә ү селә ргә, буйһ онмаусыларғ а Ҡ иә мә т кө нө ндә бер ниндә й ҙ ә ярҙ ам булмаясағ ын хә бә р итә: «Һ еҙ гә ғ азап килмә ҫ борон Раббығ ыҙ ғ а тә ү бә итегеҙ һ ә м Уғ а буйһ оноғ оҙ, юҡ һ а һ уң ынан һ еҙ гә ярҙ ам итеү се булмаҫ» («Тө ркө мдә р» сү рә һ е, 54 аят). Был фани донъяла йә шә гә ндә Аллаһ ҡ а итә ғ ә т итмә ү се, Уғ а буйһ онмаусы, биш ваҡ ыт намаҙ ын уҡ ымаусы һ ә м башҡ а ә мер ителгә н ғ ә мә л-ғ ибә ҙ ә ттә рҙ е ү тә мә ү селә р Ҡ иә мә т кө нө ндә йә һ ә ннә мгә тө шә сә к.

5) Бишенсенә н, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йткә н кеше Аллаһ ы Тә ғ ә лә нә н башҡ а бер кемгә лә, бер нә мә гә лә табынырғ а тейеш тү гел. Тимә к, бер кө н – Аллаһ ҡ а, икенсе кө н – Буддағ а, ө сө нсө кө н, ә йтә йек, ағ асҡ а ғ ибә ҙ ә т иткә н кеше мосолман булып һ аналмай, бер ҡ асан да. «Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ү ҙ енә тиң дә ш тотоуҙ ы ғ ә фү итмә й, ә ммә унан бә лә кә йерә к гонаһ тарҙ ы телә гә н кешеһ енә ғ ә фү итә. Аллаһ ҡ а тиң дә ш тотҡ ан кеше – оло ялғ ан уйлап сығ арыусы ул», - тиелә был турала Ҡ ө рьә ндә («Ҡ атындар» сү рә һ е, 48 аят).

6) Алтынсынан, шә һ ә дә тте кеше ысын кү ң елдә н, ү ҙ телә ге һ ә м ихтыяры менә н ә йтергә тейеш. Юҡ һ а, кемдер ниндә йҙ ер мә нфә ғ ә т эҙ лә п, йә ҡ урҡ ышынан: «Мин «Лә илә һ ә иллә ллаһ»ты ҡ абул итә м, мосолман булам», - тип алдаһ а, был кешенең шә һ ә дә те ҡ абул булмай. Хатта ул намаҙ уҡ ып, ү ҙ ен мосолман итеп кү рһ ә тһ ә лә. Мө хә ммә т пә йғ ә мбә р (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) ваҡ ытында ҡ айһ ы бер ғ ә рә птә р ү ҙ ҙ ә рен мосолман итеп кү рһ ә ттелә р, лә кин кү ң елдә рендә улар Пә йғ ә мбә ребеҙ гә (ғ ә лә йһ иссә лә м) нә фрә т тойҙ олар һ ә м уны кү рә алманылар. Ә ммә, мосолмандарҙ ан ҡ урҡ ҡ анлыҡ тан, шулай ике йө ҙ лө булып йө рө нө лә р. Ундайҙ арҙ ы монафиҡ тиҙ ә р. Монафиҡ – тыштан иманлы булып кү ренеп, кү ң елендә кө фө р йө рө тө ү се кеше. «Кешелә р араһ ында ҡ айһ ы берә ү ҙ ә р: «Беҙ Аллаһ ҡ а һ ә м ахирә т кө нө нә иман килтерҙ ек», - ти. Ә ммә улар иман килтереү селә р тү гел. Улар Аллаһ ты һ ә м иман килтергә н мосолмандарҙ ы алдарғ а телә й, ә ммә улар ү ҙ -ү ҙ ҙ ә рен генә алдағ андарын аң ламайҙ ар. Уларҙ ың кү ң елдә рендә – сир, Аллаһ уларҙ ың сирҙ ә рен арттырһ ын ине! Алдағ андары ө сө н уларғ а – интектергес ғ азап!» - тиелә ундайҙ ар тураһ ында Ҡ ө рьә ндә («Һ ыйыр» сү рә һ е, 8 – 10 аяттар).

7) Етенсенә н, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип ә йтеү се кеше был һ ү ҙ ҙ ә ргә ҡ арата мө хә ббә т тоторғ а тейеш. Йә ғ ни, мә ҫ ә лә н, «Мин «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тө шө нсә һ ен ҡ абул итә м, лә кин мин ислам динен яратмайым», - тиеү се кеше ә ле Исламғ а кермә гә н. Мосолман кеше Аллаһ ы Тә ғ ә лә не һ ә м Унан килгә н бар нә мә не лә яратырғ а тейеш: Ҡ ө рьә нде, Аллаһ ы Тә ғ ә лә нең пә йғ ә мбә рҙ ә рен (уларғ а сә лә м), Уның изге ҡ олдары – фә рештә лә рҙ е һ ә м дингә ҡ ағ ылышлы башҡ а бө тә -бө тә нә мә лә рҙ е лә. «Кешелә р араһ ында Аллаһ тан башҡ а бү тә н илаһ тарғ а табыныусылар бар. Аллаһ ты яратҡ ан кеү ек, уларҙ ы яраталар. Ә ммә иман килтергә н кешелә р Аллаһ ты нығ ыраҡ ярата», - тиелгә н Ҡ ө рьә ндә («Һ ыйыр» сү рә һ е, 165 аят).

Ә гә р кеше «Лә илә һ ә иллә ллаһ» тип шә һ ә дә т килтергә н һ ә м ә ле беҙ атап киткә н шарттарҙ ы ү тә гә н икә н, ул, тимә к, тә ү хидкә ирешкә н. Тә ү хид – ул тик Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә генә ғ ибә ҙ ә т итеү һ ә м Уның ғ ына ҡ оло булыу. Тә ү хид һ ү ҙ е ғ ә рә псә «ү ә хид» һ ү ҙ енә н килеп сыҡ ҡ ан, «ү ә хид» һ ү ҙ е иһ ә «бер» тигә нде аң лата. Тимә к, тә ү хид – ул бер Аллаһ ы Тә ғ ә лә не генә ү ҙ ең дең берҙ ә н-бер Раббың итеп кү реү. «Тә ү хид» тигә н һ ү ҙ ҙ е иҫ егеҙ ҙ ә ҡ алдырығ ыҙ. Мосолман кеше «ширк» һ ә м «тә ү хид» тигә н һ ү ҙ ҙ ә рҙ е яҡ шы белергә тейеш. Ширк – ул тә ү хидтең ҡ апма-ҡ аршылығ ы (ҡ ара: 5-се дә рес – «Ширк – Исламда иң ҙ ур гонаһ!»). Аллаһ ы Тә ғ ә лә беҙ ҙ е ширктан һ аҡ лаһ ын һ ә м беҙ ҙ е тә ү хидкә ирештерһ ен ине! Амин.

Былар барыһ ы ла – шә һ ә дә ттең ҡ абул булыу шарттары. Улар ү тә лмә һ ә, кеше мосолман була алмай. Ә мосолман булғ ан кеше ошо шарттарҙ ың берә ү һ ен булһ а ла юғ алтһ а, ул ислам диненә н сығ ып китә, йә ғ ни кафырғ а ә йлә нә. Беҙ ҙ е Аллаһ ы Тә ғ ә лә кафыр булыуҙ ан һ аҡ лаһ ын!

Беҙ ҙ ең заманда кү п мосолмандар иман шарттарын һ ә м иманды боҙ оусы нә мә лә р тураһ ында белмә й. Шул арҡ ала иманды юйыусы ғ ә мә лдә р ҡ ылалар. Мә ҫ ә лә н, кемдә рҙ ер ҡ ә берҙ ә ргә барып, ү лелә ргә ялбара. Был иһ ә ширк була. Ә ширк – ул, белеү ебеҙ сә, ислам диненә н сығ арыусы нә мә. Мосолман кеше тик Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә генә доғ а ҡ ылып, Унан ғ ына һ орарғ а, Уғ а ғ ына ялбарырғ а тейеш. Ү лелә р беҙ гә ярҙ ам итә алмай. Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ҡ ө рьә ндә шулай тигә н: «Аллаһ тан башҡ а һ иң ә файҙ а ла, зарар ҙ а итә алмай торғ ан нә мә лә ргә доғ а ҡ ылма. Ә гә р һ ин быны эшлә һ ә ң, залимдарҙ ан булырһ ың!» («Юныс» сү рә һ е, 106). Тағ ы ла: «…Аллаһ ҡ а тиң дә ш тотҡ ан кешегә Аллаһ ожмахты тыйҙ ы. Уларҙ ың һ ыйыныр урындары – тамуҡ, һ ә м ул залимдарғ а ярҙ ам итеү се юҡ!» («Аш табыны» сү рә һ е, 72 аят). Кемдә рҙ ер иһ ә ендә ргә, «ө й эйә лә ренә», «һ ыу инә лә ренә» доғ а ҡ ыла, уларҙ ан ярҙ ам һ орай. Был да – ширк.

Шуғ а кү рә лә Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ҡ ө рьә ндә Мә ккә мө шриктә рен кү п тапҡ ыр иҫ кә ала. Был мө шриктә р Аллаһ ы Тә ғ ә лә не таныһ алар ҙ а, Уғ а тиң дә ш итеп тағ ы ла боттарғ а табыналар ине. Һ ә м уларғ а: «Һ еҙ ниң ә ошо таштарғ а һ ә м ағ астарғ а табынаһ ығ ыҙ?» - тиелһ ә, улар: «Беҙ ҙ е улар Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә яҡ ынлаштырһ ындар ө сө н генә уларғ а табынабыҙ», - тип яуап бирҙ елә р. Йә ғ ни, улар ү ҙ ҙ ә ре менә н Аллаһ ы Тә ғ ә лә араһ ына ошо һ ындарҙ ы, боттарҙ ы (русса – идолдарҙ ы) «аралашсы» итеп ҡ уйҙ ылар. Шулай итеп, Аллаһ ы Тә ғ ә лә менә н бер рә ттә н улар башҡ а илаһ тарғ а табындылар. Шуғ а кү рә лә Аллаһ уларғ а ут – тамуҡ вә ғ ә ҙ ә иткә н. Аллаһ ы Тә ғ ә лә беҙ ҙ е тамуҡ тан – йә һ ә ннә мдә н һ аҡ лаһ ын!

Ислам диненә н кө фө рлө ккә сығ арыусы тағ ы бер нә мә – ул икенсе берә й динде дө рө ҫ тип һ анау. Аллаһ ы Тә ғ ә лә Изге Ҡ ө рьә ндә шулай тине: «Ә гә р бер кеше Исламдан башҡ аны ү ҙ енә дин итеп эҙ лә һ ә, унан был ҡ абул ителмә ҫ, һ ә м ул Ахирә ттә отолоусыларҙ ан булыр» («Ғ имран ғ аилә һ е» сү рә һ е, 85 аят). Йә ғ ни, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» һ ү ҙ е – ул тик Аллаһ ы Тә ғ ә лә гә генә ғ ибә ҙ ә т итеү, тик ислам динен генә дө рө ҫ тип кү реү һ ә м Мө хә ммә т пә йғ ә мбә рҙ е (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) Аллаһ тың һ уң ғ ы илсеһ е итеп таныу. Ә гә р кеше ниндә йҙ ер бү тә н берә й динде Исламдан ө ҫ тө н ҡ уя икә н, тимә к, ул ислам диненә н сығ ып китә.

Шулай уҡ ислам диненә н сығ арыусы тағ ы бер нә мә – ул йә Ҡ ө рьә ндә н, йә Аллаһ тан, йә Мө хә ммә т пә йғ ә мбә рҙ ә н (саллаллаһ у ғ ә лә йһ и ү ә сә ллә м) кө лө ү. Аллаһ ы Тә ғ ә лә Ҡ ө рьә ндә шулай ти: «Ә гә р уларҙ ан (монафиҡ тарҙ ан) һ ораһ аң, улар: «Беҙ тик мауыҡ тыҡ һ ә м шаярҙ ыҡ ҡ ына», - тип ә йтерҙ ә р. Ә йт: «Аллаһ тан, Уның аяттарынан һ ә м рә сү ленә н кө лдө гө ҙ тү гелме ни?» Һ ә м ғ ә фү ү тенмә геҙ! Һ еҙ иманығ ыҙ ҙ ан һ уң кафыр булдығ ыҙ!..» («Тә ү бә» сү рә һ е, 65 – 66 аяттар).

Хө рмә тле ҡ ә рҙ ә штә р, «Лә илә һ ә иллә ллаһ» һ ү ҙ ҙ ә ренә (шә һ ә дә ткә) бик етди ҡ арар кә рә к! Ошо һ ү ҙ ҙ ә рҙ е ә йткә н кеше иманлы була, ә ммә лә кин ул кеше шә һ ә дә ттең шарттарын да ү тә ргә бурыслы. Шә һ ә дә ттең бө тә шарттарын да ү тә п, иманғ а эйә булғ ан кеше иһ ә ү ҙ иманын һ аҡ ларғ а тейеш. Иманғ а керҙ ем дә, унан бер ҡ асан да кире сыҡ маҫ мын, тип тынысланырғ а ярамай. Иманын юғ алтыусы кешелә р кү п. Шуғ а кү рә иманды юйыусы ғ ә мә лдә рҙ ә н һ ә м һ ү ҙ ҙ ә рҙ ә н Аллаһ ы Тә ғ ә лә беҙ ҙ е һ аҡ лаһ ын!

Алтынсы дә рес тамам.

7-се дә рес