Onların ardınca yer üzünün varisləri sizi təyin etdik ki, görək özünüzü necə aparacaqsınız”. 9 страница

Bu ayə lə r Sə lə bə adlı mü nafiq haqqı nda nazil edilmiş di. O, Muhə mmə d Peyğ ə mbə rin (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) yanı na gə lə rə k, ondan (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) xahiş edir ki, onun ü ç ü n Allaha dua etsin. O deyir ki, ə gə r Allah ona Ö z sə xavə ti sayə sində nemə t ə ta edə rsə, hö kmə n sə də qə vermə yə, qohumluq ə laqə lə ri saxlamağ a və ö z haqqı nı mü dafiə edə nlə rə yardı m etmə yə baş layacaq. Peyğ ə mbə r (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) onun ü ç ü n dua edir və bundan sonra onun qoyun sü rü sü sü rə tlə artmağ a baş ladı. Sü rü o qə də r ç oxsaylı oldu ki, Sə lə bə onları Mə dinə nin hü dudları ndan kə narda otarmağ a mə cbur oldu və o zaman o, bü tü n vacib namazlara gə lmə mə yə baş ladı. Sonra o, adamlardan uzağ a kö ç dü və tə kcə cü mə namazları nda gö rü nmə yə baş ladı. Daha sonra onun sü rü lə ri daha da artdı və o, ü mumiyyə tlə camaatla və cü mə namazları qı lmaqdan ə l ç ə kdi.

Bir də fə Muhə mmə d Peyğ ə mbə r (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) onun gö zə gö rü nmə diyi hiss etdi və ona (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) nə baş verdiyini izah etdilə r. Zə kat yı ğ maq ü ç ü n adamları gö ndə rə rkə n, onlara Sə lə bə nin yanı na getmə yi də tapş ı rdı. Onlar onun yanı na gə ldikdə, o dedi: “Bu ki, vergidir! Bu vergiyə oxş ayı r! ” O, zə kat vermə kdə n imtina etdi və zə kat yı ğ anlar bu barə də Peyğ ə mbə rə (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) xə bə r verdilə r. Bunu eş idib, o (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) ü ç də fə: “Vay Sə lə bə yə! ” – dedi.

Bu ayə lə r nazil edildikdə qohumları ndan biri bu barə də ona xə bə r verdi. Belə olduqda, o, zə katı Peyğ ə mbə rə (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) gə tirdi, lakin o (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) onları qə bul etmə di. Muhə mmə d Peyğ ə mbə rin (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) və fatı ndan sonra, o, zə katı Ə bu Bə krə (A.o.r.) vermə yə cə hd gö stə rdi, o (A.o.r.) isə hə mç inin qə bul etmə kdə n boyun qaç ı rdı. Ə bu Bə krin və fatı ndan sonra o, zə katı Ö mə rə (A.o.r.) vermə yə ç alı ş dı, lakin o da onları qə bul etmə di. Deyirlə r ki, Sə lə bə ö mrü nü n sonuna kimi zə katı ö də yə bilmə di və Osmanı n hakimiyyə ti dö vrü ndə ö ldü.

Daha sonra Fö vqə luca Allah mü nafiqlə rin nö vbə ti utanc gə tirə n hə rə kə tində n xə bə r verir. Allah onları rü svay etsin! Onları n İ slam dininə nifrə t bə slə mə lə ri o də rə cə də gü clü idi ki, onlar istə nilə n dini hö kmlə ri və mü sə lmanları n xeyirxah ə mə llə rini yamanlayı rdı lar. Allah və Onun Elç isi (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) adamları sə də qə paylamağ a də və t edə ndə, mü sə lmanlar lə ngimə də n bu ə mri yerinə yetirmə yə baş layı rdı lar. Onlardan hə r biri ö z imkanları n uyğ un olaraq sə də qə verirdi. Bə zilə ri ç oxlu sə də qə verir, digə rlə ri isə ancaq cü zi bir ş ey vermə yə imkan tapı rdı lar. Bu zaman mü nafiqlə r ç oxlu sə də qə verə n mü sə lmanlara deyirdilə r: “Siz ş ö hrə t xatirinə belə edirsiniz və ö z xeyirxah ə mə llə rinizi nü mayiş etdirirsiniz”. Cü zi sə də qə gə tirə nlə rə isə deyirdilə r: “Allahı n sizin dilə nç i payı nı za ehtiyacı yoxdur! ” Belə olduqda, Fö vqə luca Allah nö vbə ti ayə ni nazil etdi:

ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ

(9.79) “Kö nü llü surə tdə sə də qə verə n mö minlə rə tə nə edə nlə ri və gü c-bə la ilə ə llə rinə dü ş ə ni verə n kə slə ri mə sxə rə yə qoyanları Allah Ö zü mə sxə ­rə yə qoyacaqdı r. Onlar ş iddə tli bir ə zaba dü ç ar olacaqlar! ”

Mü nafiqlə r bol sə də qə paylayan mü sə lmanları nü mayiş kə ­ranə likdə və ö zü nü tə riflə mə kdə gü nahlandı rı r və sə də qə vermə k ü ç ü n bö yü k ç ə tinliklə və sait tapan yoxsul mö minlə ri incidirlə r. Mü nafiqlə r onlara riş xə nd edirlə r və hö kmə n mü vafiq ə və z alacaqlar. Allah isə onları Ö zü mə sxə rə yə qoyacaq və ş iddə tli ə zaba dü ç ar edə cə kdir. Onları n dediyi sö zlə r o də rə cə də də hş ə tlidir ki, eyni vaxtda ö zü ndə bir neç ə gü nahı ehtiva edir.

Birincisi, onlar mö minlə rin ə mə llə rini izlə yirdilə r ki, onlara yersiz irad tutmağ a imkan tapsı nlar, halbuki Fö vqə luca Allah buyurmuş dur: “Mö minlə r arası nda (onları nü fuzdan, hö rmə tdə n salmaq mə qsə dilə) pis sö z yaymaq istə yə nlə ri dü nyada və axirə tdə ş iddə tli bir ə zab gö zlə yir. (Hamı nı n ə mə lini, yayı lan ş ayiə lə rin, atı lan bö htanları n doğ ru olub-olmadı ğ ı nı) ancaq Allah bilir, siz bilmə zsiniz! ” (Nur, 24/19).

İ kincisi, onlar mö minlə ri tə kcə haqq dini qə bul etdiklə rinə gö rə yamanla­yı rdı lar, ç ü nki ö zlə ri Allaha iman gə tirmə kdə n imtina edir və Onun dininə nifrə t bə slə yirdilə r.

Ü ç ü ncü sü, mü sə lmanları sö ymə k, hə tta bu dü nyə vi mə sə lə lə rə aid ol­sa belə, ağ ı r gü nahlardandı r. Daha ağ ı r cinayə t mü sə lmanları onları n İ slama mə nsubiyyə ti ilə ə laqə də r sö ymə kdir.

Dö rdü ncü sü, ə gə r insan Allahı n hö kmü nü yerinə yetirirsa və kö nü llü saleh ə mə llə r iş lə yirsə, onda ə trafdakı lar ona kö mə k etmə li və onu ruhlandı rma­lı ­­dı rlar, lakin mü nafiqlə r qə lbə də yə n sö zlə ri və tə hqirlə ri ilə insanları xeyirxah ə mə llə rdə n ç ə kindirirdilə r.

Beş incisi, mü nafiqlə rin ç oxlu sə də qə verə n mö minlə r haqqı nda: “onlar bunu ş ö hrə t xatirinə edirlə r” demə lə ri yalanç ı iyrə nc sö z idi. Onlar qeybə mə xsus olan bir ş ey haqqı nda ö z zə nlə rinə ə saslanaraq mü hakimə yü rü tmə yə cə sarə t edirdilə r. Bundan da yaramaz cinayə t nə ola bilə r?!!

Altı ncı sı, Allahı n qulları nı n az miqdarlı sə də qə lə rinə ehtiyacı olmaması fikri ə xlaqsı z mahiyyə t daş ı yı r. Ş ü bhə yox ki, O, xeyriyyə ç ilə rin ianə lə rinə, onları n hə cmində n ası lı olmayaraq, qə tiyyə n mö htac deyil. Bundan baş qa, O, gö ylə rdə və yerdə mə skunlaş an mə xluqları nı n heç birinə mö htac deyil. Buna baxmayaraq, O, qulları na onları n ö zlə rinin ehtiyacı olan hö kmlə r nazil etmiş dir. O, onlara ehtiyac duymur, amma onlar Ona mö htacdı rlar. Fö vqə luca Allah buyurur: “Kim (dü nyada) zə rrə qə də r yaxş ı iş gö rmü ş dü rsə, onu (onun xeyrini) gö rə cə kdir (savabı nı alacaqdı r)” (Zə lzə lə, 99/7).Lakin tamamilə aydı ndı r ki, mü nafiqlə r ö z sö zlə ri ilə insanları saleh ə mə llə r iş lə mə kdə n ç ə kindirmə yə can atı rdı lar və buna gö rə də Allah Ö zü onları ş iddə tli cə zaya mə ruz etmə klə mə sxə rə yə qoyacaqdı r.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ

(9.80) “(Ey Peyğ ə mbə rim!) Onlar (o mü nafiqlə r) ü ç ü n istə r bağ ı ş lanma dilə, istə r dilə mə; onlar ü ç ü n yetmiş də fə bağ ı ş lanma dilə sə n də, yenə Allah onları bağ ı ş lamayacaq. Bu onları n Allahı və Onun Peyğ ə mbə rini inkar etmə lə rinə gö rə dir. Allah fasiq tayfanı doğ ru yola yö nə ltmə z! ”

Fö vqə luca Allah ayə də bildirir ki, mü nafiqlə rə gö rə bağ ı ş lan­maları nı xahiş etmə k mə nası zdı r, ç ü nki O, onları bağ ı ş lama­ya­caqdı r, hə tta Elç i (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) onları n bağ ı ş lanması ü ç ü n yetmiş də fə xahiş etsə də. Ə lbə ttə, bu – mü bali­ğ ə dir və qə tiyyə n onu bildirmir ki, daha uzunmü ddə tli dualar onlara xeyir gə tirə bilə r. Allah buyurur: “Sə n onları n bağ ı ş lanma­sı nı dilə sə n də, dilə mə sə n də, fə rqi yoxdur. Onsuz da Allah onları bağ ı ş lamayacaqdı r. Ş ü bhə siz ki, Allah fasiq qö vmü doğ ru yola yö nə ltmə z! ” (Munafiqun, 63/6).

Sonra Allah onlara Rə bbin bağ ı ş laması na nail olmaları na yol vermə yə n sə bə b haqqı nda xə bə r verir. Bu sə bə b onları n Allaha və Onu Elç isinə (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) inanmamaları dı r, ç ü nki insan kafir qaldı qca, bağ ı ş lanma haqqı nda dualar və digə r ə mə llə r ona heç bir fayda vermir. Axı Allah, ayrı lmaz mə ziyyə tlə ri ş ə rə fsizlik olan gü nahkarları dü z yola yö nə ltmir. Onlar gü nahdan baş qa heç bir ş ey istə mirlə r və belə və ziyyə ti də yiş mə yi də arzu etmirlə r. Onlar aydı n hə qiqə ti dinlə yir, sonra onu rə dd edirlə r və buna gö rə Fö vqə luca Allah onları cə zalandı raraq bir daha dü z yola yö nə ltmir.

ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ

(9.81) “(Tə buk dö yü ş ü ndə iş tirak etmə yib) arxada qalanlar (mü nafiqlə r) Allahı n Elç isinə qarş ı ç ı xaraq (evdə) oturub qalmaları na sevindilə r, Allah yolunda malları və canları ilə cihad etmə k istə mə dilə r və (mö minlə rə): “Bu istidə dö yü ş ə ç ı xmayı n! ” – dedilə r. (Ey Peyğ ə mbə rim!) De: “Cə hə nnə m odu daha istidir! ” Kaş bilə ydilə r! ”

Mü nafiqlə r evdə qalmaları na sevinirdilə r. Onlar buna heç bir ə hə miyyə t vermirdilə r, axı onlar iman gə tirə nlə r deyildilə r və kafirliyi haqq dində n ü stü n tuturdular. Onlar yü rü ş də iş tirak etmə kdə n imtina edə ndə nə inki sadə cə gü nah etmiş dilə r. Onlar Allaha itaə tsizlik gö stə rdiklə rində n mə mnun idilə r və buna sevinirdilə r. Ö z malları nı ianə vermə klə və canları nı tə hlü kə altı nda qoymaqla Onun yolunda dö yü ş mə k onlarda nifrə t doğ ururdu. Onlar ü zü rlü sə bə blə r ü zü ndə n evdə qaldı qları na gö rə bə rk kə də rlə nə n mö minlə rə qə tiyyə n oxş amı r­dı lar. Doğ rudan da, mö minlə r ö z malları nı qurban verə rə k və canları nı tə hlü kə altı nda qoyaraq Allah yolunda dö yü ş mə yi sevirlə r, ç ü nki onları n qə lbində iman kö k salmı ş dı r və buna gö rə də onlar ö z Rə bbinin mə rhə mə tinə və xeyirxahlı ğ ı na gü və nirlə r.

Mü nafiqlə r deyirdilə r: “Belə isti havada yü rü ş ə ç ı xmaq ç ox ağ ı rdı r”. Onlar Axirə tdə ə bə di və kamil istirahə t ə və zinə bu dü nyanı n fani və narahatç ı lı qlarla dolu istirahə tinə ü stü nlü k verdilə r. Onlar kö lgə də daldalanması mü mkü n olan, sə hə r və axş am ç ağ ları isə yoxa ç ı xan hə rarə tdə n qorxaraq, istiliyinin də rə cə sini tə sə vvü r etmə k belə mü mkü n olmayan Cə hə nnə min yandı rı b-yaxı cı odunu unudmuş dular. Ə gə r onlar bunu baş a dü ş sə ydilə r, ə bə di sə adə t ə və zinə, keç ici zö vqlə rə ü stü nlü k vermə z, ə hə miyyə tsiz və qı samü ddə tli ç ə tinliklə rdə n qaç ı nmaq xatirinə ö zlə rini ə zablı və ə bə di iş gə ncə lə rə mə ruz qoymazdı lar.

ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ

(9.82) “Qazandı qları (gü nahları n) cə zası olaraq qoy az gü lü b, ç ox ağ lası nlar! ”

Qoy onlar bu narahat dü nyanı n nemə tlə rində n zö vq alsı nlar, onun gö zə lliklə rinə sevinsinlə r və faydası z mə ş ğ ə lə lə rlə ə ylə nsinlə r. Bü tü n bunlar onlara imkan verə cə k ki, ə bə di olaraq mə ş ə qqə tli cə zanı n burulğ anı nda qalsı nlar. Kafirliyə etiqad etmə lə rinin, mü nafiqcə sinə mü sə lman olduqları nı n gö stə rmə lə ­rinin və ö z Rə bbinin hö kmlə rini yerinə yetirmə kdə n imtina etmə nin ə və zi belə olacaqdı r!

ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ

(9.83) “Ə gə r (Tə buk dö yü ş ü ndə n sonra) Allah sə ni (Mə dinə də qalı b cihada ç ı xmayan mü nafiqlə rdə n) bir də stə nin yanı na qaytarsa və onlar sə ndə n (dö yü ş ə ç ı xmaq ü ç ü n) izin istə sə lə r, de: “Mə nimlə ə sla (cihada) ç ı xmayacaq, mə nimlə birlikdə heç vaxt heç bir dü ş mə nə qarş ı dö yü ş mə yə cə ksiniz. Ç ü nki ə vvə lcə (evdə) oturmağ a razı oldunuz. İ ndi də arxada qalanlarla (qadı nlar və uş aqlarla) birlikdə (evdə) oturun! ”

Ey Muhə mmə d! Ə gə r Allah sə nə icazə versə ki, ü zü rlü sə bə b olmadan evlə rində qalanlara və bu ə mə linə tə ə ssü flə nmə yə nlə rə qayı dasan, bil ki, onlar ö zlə rinə yü ngü l gə lə n digə r dö yü ş lə rdə iş tirak etmə k istə yə rlə r. Onlar sə ndə n bu barə də soruş salar, de: “Siz bir daha mə nimlə hə rbi yü rü ş ə getmə yə cə k və bir daha mə nimlə birlikdə dö yü ş mə yə cə ksiniz. Allahı n sizə ehtiyacı yoxdur. Siz birinci də fə dü ş mə nlə dö yü ş mə yə ç ağ ı rı landa evdə qalmağ a sevindiniz və buna gö rə də siz hə miş ə cihadda iş tirak etmə yə nlə rlə qalmalı olacaqsı nı z”.

Buna oxş ar bir ayə də Fö vqə luca Allah buyurur: “Biz onları n ü rə klə rini və gö zlə rini ə vvə lcə ona (Qurana və ya gö ndə rdiyimiz hə r hansı ayə yə) iman gə tirmə diklə ri kimi tə rsinə ç evirə r və onları ö z azğ ı nlı qları iç ində ş aş qı n bir və ziyyə tdə qoyarı q” (Ə nam, 6/110). Ə gə r insan dini hö kmü yerinə yetirmə k imkanı yarandı qda ondan imtina edirsə, onda Allah ona bu hö kmü sonradan yerinə yetirmə yə kö mə k gö stə rmir və bir ç ox ş ə rtlə r bunu onun etmə sinə mane olur.

Mü nafiqlə rlə belə rə ftar onlar ü ç ü n cə za idi, ç ü nki bü tü n mü sə lmanlara mə lum olmuş du ki, Allah onlara cihadda iş tirak etmə yi, onlar Ona ilk ç ağ ı rı ş da itaə tsizlik gö stə rdiklə rinə gö rə, qadağ an etmiş di. Mü nafiqlə r ü ç ü n bu rü svayç ı lı q və cə za idi, qalanları ü ç ü n isə belə hə rə kə tlə rin edilmə mə sinə xə bə rdarlı qdı.

ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ

Onlardan (mü nafiqlə rdə n) ö lə n heç bir kə sə heç vaxt namaz qı lma, qə brinin baş ı nda durma. Ç ü nki onlar Allahı, Onun Peyğ ə mbə rini dandı lar və fasiq olaraq ö ldü lə r”.

Ey Muhə mmə d! Mü nafiqlə rdə n heç kimə cə nazə namazı qı lma, dua oxumaq ü ç ü n qə brinin baş ı nda dayanma! Sə nin duaları n və sə nin ö lü nü n qə bri yanı nda olman onun ü ç ü n ş ə faə tdir, lakin mü nafiqlə rə heç kimin ş ə faə ti kö mə k etmə z. Onlar Allaha və Onun Elç isinə (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) iman gə tirmə kdə n imtina etmiş və fasiqlə r kimi ö lmü ş lə r. Ə gə r insan ö lə nə də k fasiq qalmı ş sa, onda heş kimin ş ə faə ti ona heç bir fayda verə bilmə z. Bu – mü nafiqlə r ü ç ü n cə za və bü tü n qalanlar ü ç ü n ibrə t də rsidir.

Bu ayə də n aydı n olur ki, mü nafiqlə r ü ç ü n cə nazə namazı qı lmaq olmaz. Eyni zamanda, və fat etmiş mö minlə r ü ç ü n onu qı lmaq və habelə onları n qə bri yanı nda dayanaraq, onlar ü ç ü n dua etmə k olar. Muhə mmə d Peyğ ə mbə r (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) mə hz belə edə rdi. Allah ona (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) mü nafiqlə rin qə bri yanı nda dayanmağ ı və qadağ an etmiş di, bu isə, onun (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) mö min mə rhumları n mə zarı yanı na tez-tez gə lib dayanması na də lalə t edir.

ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ

Onları n nə var-dö vlə ti, nə də oğ ul-uş ağ ı sə ni heyrə tə salması n. Allah bununla onlara (mü nafiqlə rə) ancaq dü nyada ə zab vermə k və kafir olduqları halda, canları nı n (ç ə tinliklə) ç ı xması nı istə r”.

Allahı n bu dü nyada mü nafiqlə rə var-dö vlə t və ö vladlar bə xş etmə sinə aldanma. Bu, onları heç də ş ə rə flə ndirmir. Tamamilə ə ksinə, bu dü nyanı n firavanlı ğ ı, rifahı onlar ü ç ü n alç aldı lmadı r. Maddi alə mdə zə nginlik və uş aqlar cə zadı r, ç ü nki onlar ə ldə n dü ş ə nə qə də r iş lə yir, maddi nemə tlə r qazanmağ a cə hd gö stə rir və onları itirə cə klə rində n vahimə yə dü ş ü rlə r və onlardan heç bir mə mnunluq duymurlar. Bundan baş qa, maddi nemə tlə r onlara daima nara­hat­ç ı lı q və ç oxsaylı bə lalar gə tirir, onlar dü nya hə yatı ndan, kafir olaraq, ayrı la­nadə k, onları Allahdan və Axirə tdə n yayı ndı rı r. Maddi nemə tlə rə bə slə nə n mə hə bbə t onları qalan hə r ş eydə n mə hrum edir və onlar hə tta ö lə ndə belə ü rə klə ri maddi lə zzə tlə rə bağ lı qalı r və onlardan mü mkü n qə də r daha ç ox hə zz almaq hə və si ilə yanı r.

ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ ﰄ ﰅ ﰆ ﰇ ﰈ

Allaha iman gə tirin, Onun Peyğ ə mbə ri ilə birlikdə vuruş un! ” – deyə n bir surə nazil edildiyi zaman araları nda sə rvə t sahibi olanlar sə ndə n izin istə yib: “Qoy biz də (dö yü ş ə ç ı xmayı b evdə) oturanlarla bir yerdə qalaq! ” – deyə rlə r”.

Fö vqə luca Allah izah edir ki, mü nafiqlə r hə miş ə Onun hö kmlə rinə olduqca kö nü lsü z itaə t edirlə r. Quran surə lə ri və ayə lə ri onlara tə sir gö stə rmir. Allaha iman gə tirilmə si ilə və Onun yolunda buruş maqla bağ lı surə nazil edildikdə, varlı lar və tə min olunmuş mü nafiqlə r evdə qalmaq və cihadda iş tirak etmə mə k ü ç ü n icazə istə yirlə r, halbuki buna gö rə onları n ü zü rlü sə bə bi yoxdur, ç ü nki Allah onları sə rvə t və ö vladlarla tə min etmiş dir. Bə s onda niyə onlar Ona min­nə t­darlı q etmə kdə n, Onun ş anı nı ucaldaraq Ona hə md etmə kdə n və Onun hö kmlə rini yerinə yetirmə kdə n imtina edirlə r? O, onları n taleyini asanlaş dı r­mı ş dı r, onlar isə zə hmə t ç ə kmə k istə mir və evdə qalmağ a icazə verilmə si ü ç ü n yalvarı rlar.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ

Onlar arxada qalanlarla (qadı nlar, uş aqlar və xə stə lə rlə) bir yerdə qalmağ ı ö zlə rinə rə va bildilə r. Onları n ü rə klə ri mö hü rlə nmiş dir, buna gö rə də (Allahı n ö yü d-nə sihə tini, cihadı n savabı nı, ondan boyun qaç ı rmağ ı n rə zalə tini) anlamazlar”.

Necə oldu ki, onlar cihadda iş tirak etmə yə n qadı nlarla birlikdə qalmağ a qane oldular? Onları bu qə rarı qə bul etmə yə hansı dü ş ü ncə lə r və ya nə ticə lə r sö vq etdi? Yaxud onları n qə lbi elə mö hü rlə nib ki, artı q xeyirxahlı q gə tirmə yə qadir deyillə r və fayda və uğ ur gə tirə n iş lə r gö rmə yi daha arzulamı rlar? Onlar doğ rudan da nə yin onlara fayda verə bilə cə yini anlamı rlar. Ə gə r onlar bunu baş a dü ş sə ydilə r, heç vaxt ə sil kiş ilə rə layiq olmayan bu hə rə kə tə qə də r alç almazdı lar.

ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ

(9.88) “Lakin Peyğ ə mbə r və onunla birlikdə olan mö minlə r malları və canları ilə cihad etdilə r (vuruş dular). Bü tü n nemə tlə r mə hz onları ndı r, nicat tapanlar da mə hz onlardı r! ”