Nşallah, daha yanmaz

Hö ccə tü l-islam Ağ a Seyyid nə ql edir: Bir gü n cavan bir oğ lan mə nim qı zı ma elç iliyə gə lmiş di. Dini baxı mdan nə zə r və fikirlə rimiz uyğ un gə lmə diyinə gö rə bu cavana yox cavabı verdik. Bu sö zdə n sonra oğ lan evi sehr və caduya ə l atdı lar. Elə bir və ziyyə tə dü ş dü k ki, hə r də fə evin bir kü ncü ndə n alov qalxı rdı. Artı q, nə edə cə yimizi bilmirdik. Ayə tullah Behcə tin hü zuruna gedib baş ı mı za gə lə nlə ri ona danı ş dı m. Ayə tullah Behcə t buyurdu: “İ nş allah, daha evinizdə alov gö rmə zsiniz.” Ayə tullah Behcə tin bu sö zü ndə n sonra hə min mü sibə tdə n yaxa qurtardı q.

Cə nab, ö zü nü tə rbiyə bu cü r olmaz

İ sfahanlı tə lə bə lə rdə n biri belə deyir: Mə n nə fsimi islah etmə k niyyə tilə bir-neç ə aylı ğ a Mə ş hə də yollandı m. Orada olarkə n bir gü n Ayə tullah Behcə tin hü zuruna getdim. O, mə ndə n heç bir ş ey soruş madan dedi: “Ay bala, nə fsi bu cü r islah etmə yin heç bir faydası yoxdur. Ananı razı salmaq ü ç ü n İ sfahana getsə n yaxş ı dı r.” Amma mə n Behcə tin bu sö zü ilə razı laş mayı b, onunla mü bahisə etmə yə baş ladı m. Behcə tlə xudahafizlə ş ib qayı danda, birdə n fikirlə ş dim ki, axı bu haqda qabaqcadan mə n ona heç bir ş ey demə miş dim. Elə buna gö rə də geri qayı dı b Behcə tdə n ü zr istə dim.

Qurtuluş dü z danı ş maqdadı r

Hö ccə tü l-islam Ş abani belə nə ql edir: Ruhani libası geymə k iftixarı na nail olduğ um vaxt Ayə tullah Behcə tin hü zuruna getmə yi qə rara aldı m. Hə min gü n sü bh namazı ndan sonra ə mmamə nin Behcə tin ə liylə baş ı ma qoyulması ü ç ü n onun namaz qı ldı ğ ı mə scidə getdim. Ayə tullah Behcə t ə mmamə ni baş ı ma qoyandan sonra mə ndə n soruş du: “İ ndi hansı də rsi oxuyursunuz? ” Hə min vaxtlar demə k olar ki, “Lü mə ” kitabı nı qurtarmı ş dı m. Amma fiqhə aid neç ə ş ö `bə hə lə qalmı ş dı. Behcə t mə ndə n bu haqda soruş anda hə min hissə lə ri oxumadı ğ ı m fikrimdə belə deyildi. Ona gö rə də dedim ki, “Lü mə teyni” qurtarmı ş am. Bir anlı q Behcə tin ü zü ndə ki qə zə bi hiss etdim. Mə nə dedi: “İ nsan ancaq doğ ru danı ş maqla nicat tapar.” Ayə tullah Behcə t hamı ya dua etdi və mə nə isə bu sö zü dedi. Bu barə də ç ox gö tü r-qoy edə ndə n sonra yadı ma dü ş dü ki, axı mə n hə lə bir neç ə kitabı oxumadı ğ ı m halda “Lü mə teyni qurtarmı ş am” demə yim dü zgü n deyildi. Buna gö rə də Behcə tin hü zuruna gedib ə rz etdim: Mə nim “Lü mə teyni” qurtarmı ş am demə kdə mə qsə dim, ü mumilikdə bitirdiyimi nə zə rdə tutmuş dum. Amma bu bə hsə aid hə lə bir neç ə kiç ik kitabları oxumadı ğ ı m fikrimdə n ç ı xmı ş dı.

Bu sö zlə ri eş idə ndə n sonra Behcə tin ü zü ndə razı lı q hissi yarandı. O mə nim ü ç ü n dua etdi. Bu ə hvalatdan sonra Behcə tin adamları n batini sirlə rində n xə bə rdar olması mə nə aç ı q-aş kar sü but oldu.