Ziyarət və təvəssül haqqında

Ziyaraə t haqqı nda ü ç baxı ş mö vcuddur. Birinci baxı ş və hhabilə rin baxı ş ı dı r. Onlar ziyarə ti ş irk hesab edirlə r. İ kinci baxı ş sü nnilə rin və bə zi ş iə lə rin baxı ş ı dı r. Bu də stə nin fikrinə gö rə imam və fat etmiş dir. Hə zrə t Rzanı n (ə) ziyarə tinə getdiklə rində sanki qə bir ə hlinin ziyarə tinə gedirlə r. Onları n dü ş ü ncə sinə gö rə imam ö lmü ş dü r?! Deyirlə r: “Nə imamı gö rü rü k, nə də onun bizi gö rdü yü nü dü ş ü nü rü k! ”

Bu mə sə lə də bizim ə ksə riyyə timizin və ziyyə ti elə sü nnilə r kimidir.

Bö yü k və zifə sahibinin, mə sə lə n prezidentin gö rü ş ü nə gedə ndə ö z hə rə kə tlə rimizə nə qə də r diqqə t yetiririk? Dediyimiz sö zlə rə necə diqqə t edirik? Baş ı mı zı yan-yö rə yə yö nə ltmirik. Ç ü nki bö yü k bir mə qam sahibinin hü zurundayı q! Hə min mə qam sahibi qarş ı mı zda dayanı b bizi gö rü r!

Sizcə Hə zrə t Rzanı n (ə) hü zurunda olanda hə min diqqə ti, ciddiyyə ti daş ı yı rı qmı? Sanki ö lmü ş bir adamı n ziyarə tinə gedirik. Hə zrə t Rza (ə) və fat etmiş dir?!

Gö rə n bu insanlar ə rə bcə sö ylə nə n ziyarə tnamə sö zlə rinin mə nası nı anlayı rlarmı?

Ü ç ü ncü də stə imamı diri, hazı r, nazir və qadir bilir. İ mam Allahı n gö rə n gö zü dü r. Mö min Allahı hazı r bilir. Allahı n vasitə sini də hazı r və nazir bilir. Mö min imamı n diri olduğ unu, nazir və qadir olduğ unu anlayı r. İ mamları n mə qamı daha bö yü kdü r. Mə lə klə rdə n də ü stü ndü rlə r, sadə cə bizim iltifatı mı z kə mdir. Hə rə mə gedib-gə lirik, elə bilirik ki, kimsə bizi gö rmü r. Mə lə klə r bizdə n xə bə rsiz deyillə r, bizi gö rü rlə r!

Gü nlə rin birində Kə rbə laya getmiş idm. Bizim ustadı mı zı n birinci zö vcə sində n ö vladı olmurdu. Mə ndə n xahiş etdi dostuma deyim ki, soruş ub gö rsü n Allah-tə ala nə vaxt onlara ö vlad ə ta edə cə k. Ç ü nki mə nim dostum ruhları ç ağ ı rmağ ı bacarı r və cin tayfaları ndan bə zilə ri ilə ə laqə saxlayı rdı. Onun tanı dı ğ ı cinlə rdə n ikisi İ mam Hü seynin (ə) hə rə mində xidmə t edirdilə r. Dostum hə min iki nə fə rlə ə laqə saxlayı b mə nə dedi ki, gə lə n ilin Ramazan ayı nda ustadı nı z ö vlad sahibi olacaqdı r. O deyə n kimi də oldu.

Dostları mdan Ağ amirzə adlı birisi ə hvalatı belə gö rü b ö z gə lə cə k tə hsili haqqı nda maraqlandı. Cinlə rlə ə laqə si olan dostum yenə də hə min iki nə fə r cinlə rabitə yaradı b bu barə də sual etdi. Cavab gə ldi: “İ mam Hü seynin (ə) hə rə minə daxil olarkə n duxul (daxil olma) izni alı b, bir də fə ö z adı ndan, bir də fə də baş qası nı n naibliyi ilə İ mamı ziyarə t edə n kə sə deyin ki, ə gə r Nə cə fə getsə mü ctə hid olacaqdı r! ”

Bu onu gö stə rir ki, ziyarə tə gə lə nlə ri tə kcə imam yox, hə tta cinlə r də gö rü rlə r və hə r kə si də tanı yı rlar. Yuxarı dakı ə hvalatdan aydı n olur ki, hə tta cinlə r bu dostumuzun hə r də fə ziyarə tə gə ldiyində iki də fə İ mam Hü seyni (ə) ziyarə t etdiyini bilirmiş lə r.

Sizin də ziyarə tiniz canlı olmalı dı r. Hə rə mə daxil olarkə n ö ncə giriş izni alı n. Ə gə r halı nı z oldu hə rə mə daxil olun. Hə zrə t Rzadan (ə) duxul izni alarkə n və ə rə bcə “(daxil olummu ey Allahı n hö ccə ti?!)–sö zlə rini deyə rkə n qə lbinizə mü raciə t edin, gö rü n orada bir də yiş iklik yaranı bsa, demə li Hə zrə t (ə) sizə icazə vermiş dir. Hə zrə t İ mam Hü seynin (ə) duxul izni ağ lamaqdı r. Ə gə r izn alarkə n gö zü nü zdə n yaş gə ldisə, bilin ki, Hə zrə t (ə) sizə giriş izni vermiş dir. Bu halda daxil olun. Ə gə r halı nı z oldu hə rə mə daxil olun, yox, ə gə r qə lbinizdə heç bir də yiş iklik hiss etmə dinizsə, gö rdü nü z ə hvalı nı z ziyarə t ü ç ü n ə lveriş li deyil, bu halda ziyarə tdə n vaz keç ib yaxş ı olar ki, baş qa bir mü stə hə bbi ə mə lə mə ş ğ ul olası nı z.

Ü ç gü n oruc tutun, qü sl alı n və yenidə n hə rə mə gedib giriş icazə si alı n.

İ mam Rzanı n (ə) ziyarə ti İ mam Hü seynin (ə) ziyarə tində n ü stü ndü r. Ç ü nki İ mam Hü seynin (ə) ziyarə tinə ə ksə r mü sə lmanlar gə lir, amma İ mam Rzanı n (ə) ziyarə tinə ancaq on iki imam ş iə lə ri gedirlə r.

İ mam Rzaya (ə) sual verib cavab alan ç ox olub.

Kə rbə lada, Nə cə fdə, Mə ş hə ddə ç ox mö cü zə lə r mü ş ahidə olunub. Diqqə tli olun! Etiqadlı olun!

Bu mü qə ddə s mə kanlarda ila-maş allah– nə qə də r desə n ş ə fa tapı blar.

İ raqı n dö vlə t adamları ndan birində bə dxassə li ş iş peyda olmuş du. Qorxulu olduğ u ü ç ü n hə kimlə r tezliklə cə rrahiyyə ə mə liyyatı aparmağ ı tö vhsiyyə etmiş dilə r. Hə min ş ə xs İ mam Rzaya (ə) tə və ssü l edib ş ə fası nı istə yir. Gecə yuxuda Hə zrə t Mə sumə ni (ə) gö rü r ki, buyurdu: “Ş iş sağ alacaq, cə rrahiyyə ə mə liyyatı na ehtiyac yoxdur.”

...Hə zrə t İ mam Rzaya (ə) tə və ssü l etmiş di, cavabı nı (ş ə fası nı) Hə zrə t Mə ’sumə (ə) verdi. Bu bacı və qardaş bir-birinə sı x bağ lı dı rlar.

Bü tü n ziyarə tnamə lə r tə sdiq olunmuş və etibarlı dı rlar. “Camieyi Kə birə ” ziyarə tini oxuyun. “Ə minə llah” ziyarə ti də ç ox mü hü mdü r. Ziyarə ti qə lbiniz oxumalı dı r. Ö z qə lbinizin dili ilə oxuyun. Lazı m deyil İ mam Hü seynin (ə) hü zurunda ö z hacə tlə rimizi dilə gə tirib bir-bir sayaq; Hə zrə t (ə) ö zü bilir! Duaları nı zda mü baliğ ə etmə yin; ziyarə t ü rə kdə n olmalı dı r. İ mam Rza (ə) bir nə fə rə belə buyurdu: “Bə zi adamları n ağ lamaqları ndan narahatam! ”

Bö yü k alimlə rdə n biri belə deyirdi: “Mə n iki ş eyə ü mid edirə m. Birincisi sü st və kö nü lsü z halda Qur`an oxumamı ş am. İ kincisi də İ mam Hü seynin (ə) ə zadarlı ğ ı nda ç ox ağ lamı ş am.”

Bə zilə ri Qur`anı elə oxuyurlar ki, elə bil Ş ahnamə oxuyurlar. Qur`ani-kə rim İ trə tə bə nzə r bir mö vcuddur.

Hə zrə t Ayə tullah Bü rucerdinin gö zü ndə ağ rı peyda olmuş du. Deyir aş ura gü nü İ mam Hü seyn (ə) ə zadarları nı n alı nları na yaxdı qları palç ı qdan bir azı nı gö tü rü b gö zlə rimə ç ə kdim. Bundan sonra də rd-ağ rı birdə fə lik kə sildi və ö mrü mü n axı rı na qə də r gö z ağ rı sı na mü btə la olmadı m. Hə tta eynə k taxmağ a da ehtiyac duymadı m!

Bir nə fə r İ mam Rzanı n (ə) hə rə minə daxil olur. Nurani bir seyyidin ə də b-ə rkanla dayanı b ziyarə tnamə oxuması onun diqqə tini cə lb edir. Hə min seyyidə yaxı nlaş ı b nə oxuduğ una diqqə t edir. Gö rü r seyyid mə sumları n adları nı bir-bir ç ə kib hamı sı na salam verir. İ mam Zamanı n (ə) adı na gə lə ndə seyyid dayanı r! Hə min ş ə xs baş a dü ş ü r ki, ziyarə tnamə ni oxuyan seyyid elə İ mam Zamanı n (ə) ö zü dü r.

Bö yü k ağ alardan biri nə ql edir ki, filan ş ə xslə birlikdə hə m ziyarə t etmə k, hə m də havamı zı də yiş mə k ü ç ü n ş ə hə rdə n kə narda yerlə ş ə n imamzadə lə rdə n (pir) birinə getmiş dik. Belə qə rarlaş mı ş dı q ki, yolda minik gö tü rü b miniklə gedə k. Amma minik tapa bilmə yib yolu piyada getmə li olduq. Mə n yol getmə kdə n yoruldum. Ayaqları mda bə rk ağ rı hiss edirdim. Dostuma dedim” “Nə oldu, bu qə də r yolu piyadamı gedə cə yik. Artı q getmə yə taqə tim qalmayı b, aclı q da bir tə rə fdə n heyimizi kə sib. Ç ö rə yimiz var, amma yesə k susayacağ ı q. Su da ki yoxdur.”

Rə fiqim oradaca İ mam Zamana (ə) tə və ssü l etdi və Hə zrə tdə n belə istə di: “Ya Sahibə z-Zaman! Getmə yə bizə bir minik yolla.”

Ç ox keç mə di ki, ə traf kə ndin sakinlə ri buğ da aparmaq ü ç ü n gə tirdiklə ri miniklə yolumuzun ü stü nə ç ı xdı lar. Bizi də mindirib yola dü ş dü lə r.

Hə zrə t Rzanı n(ə) hə rə mində nə kə ramə tlə r gö rsə nmə yib...

Bir nə fə r yuxusunda gö rü r ki, Hə zrə t Rzanı n (ə) hə rə mində dir. Deyir bir də gö rdü m hə rə min gü nbə zi yarı ldı, hə zrə t İ sa (ə) və Hə zrə t Mə ryə m (ə) oradan hə rə mə daxil oldular. Onlar ü ç ü n taxt gə tirdilə r. Hə r ikisi hə min taxta oturub hə zrə t Rzanı (ə) ziyarə t etdilə r.

Sə hə risi gü n hə min ş ə xs hə rə mə yollanı r. Birdə n hiss edir ki, hə rə min sə s-kü yü tamamilə kə sildi. Sanki hə rə mdə kimsə yox idi. Bu anda Hə zrə t İ sa (ə) və Hə zrə t Mə ryə m (ə) gü nbə z tə rə fdə n hə rə mə daxil olduqları nı gö rü r.[103] Deyir yuxuda gö rdü yü m kimi onlar gü nbə zin yarı ğ ı ndan hə rə mə daxil olandan sonra bir taxta oturub Hə zrə t Rzanı (ə) ziyarə t etmə yə baş ladı lar. Ziyarə tanamə oxuyurdular. Elə bizim oxuduğ umuz adi ziyarə tnamə idi. Ziyarə tnamə ni oxuyub qurtarandan sonra gə ldiklə ri yerdə n də geri qayı tdı lar. Bu sə hnə bitə ndə n sonra yenə hə r ş ey ö z adi halı na qayı tdı; camaatı n sə s-kü yü hə rə mi baş ı na aldı.

İ ndi sizcə Hə zrə t Rza (ə) və fatmı etmiş dir?

Axı r sö zü m budur ki, gə lin bildiklə rimizə ə mə l edə k. Bilmə diklə rimizdə ehtiyatı gö zlə yə k; ehtiyyat ə sası ilə hə rə kə t edə k.[104]

Ə ql sahiblə rinə sirr deyil ki, mə xluqatda olan hə rə kə tin ə sasnamə si, mü hə rriki (hə rə kə tə gə tirə ni, yaradı cı qü vvə ni) tanı maqdı r. Hə rə kə t mü hə rrikə mö htacdı r. Bilmə liyik ki, bü tü n ş eylə r hə rə kə tini Ondan alı r, Ona doğ ru hə rə kə t edir, Onun ü ç ü n hə rə kə t edir. Yə ni bir mü mkü n varlı ğ ı n baş lanğ ı cı, sonu və qə rə zi anbaan mə qsə də doğ ru hə rə kə tdə n ibarə tdir.

Alim və cahil arası ndakı fə rq hadisə lə rin ə lacı nı tanı maqda və mə rifə tin yoxluğ undadı r. Onları n sonda ç atdı qları mə nzilin fə rqi, baş lanğ ı cda hə r birinin malik olduğ u elmin də rə cə si arası nda olan fə rqə bə rabə rdir.

Belə liklə, ə gə r mü hə rriki tanı saq, hə rə kə tdə olanlar arası nda mö vcud nizam-intizamdan mü hə rrikin gö zə l tə dbir və hikmə tini də rk etsə k, bizim bü tü n diqqə timiz Onun tə kvini və tə ş ri`i iradə sinə yö nə lə cə kdir.

Xoş o kə sin halı na ki, [ö z yaradanı nı ] tanı yı r, – hə tta bö yü k ş ə hidlə rdə n olmuş olsa da vay tanı mayanı n halı na, – hə tta zə manə sinin fironu olmuş olsa da.

Bu hə rə kə tlə rin sonunda cahil deyə r: “Ey kaş heç yaranmayaydı m.”

Alim deyə r: “Kaş ki, mə qsə də doğ ru bu hə rə kə t yetmiş də fə olardı; qayı dardı m, yenidə n hə rə kə t edə rdim; haqqı n yolunda ş ə hid olardı m.”

Mə bada ö z hə yatı mı zdan peş iman halda qayı daq. Aç ı q deyirə m, –mə sə lə n–ə gə r bir adamı n ö mrü nü n yarı sı hə qiqi nemə t sahibini yad etmə klə, qalan yarı sı qə flə tdə keç sə, [Allahı yad edə rə k yaş adı ğ ı ] ö mrü nü yarı sı onun hə yatı, [qə flə tdə keç ə n] qalan hissə si isə onun ö lü mü hesab edilir.

Allahı tanı yan Ona mü ti olur. Bü tü n iş lə rinin mehvə rində Allah dayanı r. Allahı n razı lı ğ ı na mü vafiq bildiyi ş eylə rə ə mə l edir, bilmə diyi iş lə rdə mə sə lə aydı n olana qə də r dayanı r. Mö min ö mrü nü n hə r anı nı ö yrə nir və ə mə l edir, bilmə diyi yerdə dayanı r.

Mö minin ə mə li ə lində ki də lilə gö rə dir, dayanmağ ı də lilin yoxluğ u ü zü ndə ndir.

Sizcə Qadir Allaha itaə t silahı ilə silahlanmadan karvanı mı zı tə hlü kə ilə dolu olan bu yollardan salamat keç ib mə qsə də ç ata bilə rikmi?

Sizcə mü mkü ndü rmü ki, vü cudumuz Xaliqdə n, amma qü vvə timiz Ondan qeyrisində n olsun?

Belə olan halda, ə gə r bu mə rhə lə də yə qin sahibi olduqsa, bu sifə t və ə hvalları ə mə ldə hə yata keç irmə k ü ç ü n bilmə liyik ki, hə qiqə ti mə ’lum olmuş bu hə rə kə t ə vvə ldə n axı ra qə də r batil iddiada olan mü hə rriklə (batil istə klə rlə) mü xalifə t etmə kdə dir. Ə gə r batil istə klə rə uymasaq [tə k bu ə mə limiz] bizi Allahı n rizası na qovuş duracaq sə adə timizə yetə r: “Salikin sə nə doğ ru hə rə kə tdə gö tü rə cə yi ə n də yə rli və ü stü n yol azuqə si onun ə zimli və mö hkə m iradə sidir.”[105]