Да таго часу не было. Так, С.Канецкая, пе-

раехаўшы з Брэстчыны ў в.Пухоўчыцы на

крайнім захадзе Гродзеншчыны, стала аз-

дабляць беленыя сцены папяровымі кве-

ткамі. Спачатку гэта было нязвыкла дпя

вёскі, дзе бытавалі толькі вузенькія падзо-

ры па краях паліц. Аднак неўзабаве новая

мода набыла ўсеагульнае прызнанне, з'яві-

ліся шырокія фіранкі на вокнах, круглыя

выцінанкі наклейвалі над дзвярыма, клалі на

сталы і паліцы.

Калі не ўлічваць такой пашыранай, але

яўна самадзейнай з'явы, як аздабленне па-

пяровымі «сняжынкамі» вокнаў пад Новы

год, у сваім традыцыйным выгладзе маста-

цтва выразання ўзораў з паперы ўжо ў

першыя пасляваенныя дзесяцігоддзі ады-

шло ў нябыт, саступіўшы месца іншым ві-

дам дэкору. У Беларусі яно не набыпо пра-

цягу ў творчасці сучасных народных май-

строў, як на Украіне, і тым больш не стала

такім папулярным і шырока вядомым про-

мыспам сувенірнага напрамку, як у Поль-

шчы. Некаторы рост цікавасці да мастацтва

папяровых узораў, што назіраецца ў апо-

шняе дзесяцігоддзе, выклікае яго адра-

джэнне, але ўжо на другасным узроўні,

«па матывах» традыцыйных. Выцінанка

Пачынае прыцягваць увагу асобных народ-

ных майстроў, аматараў рукадзелля, сама-

дзейных і нават прафесійных мастакоў, якія

«адкрылі» ў ёй шырокія магчымасці для за-

давапьнення сваіх мастацкіх памкненняў,

стварэння сувеніраў, эстэтычнага выхавання

і інш. Прыгожыя складаныя кампазіцыі ар-

наментальна-дэкаратыўнага і сюжэтна-тэ-

матычнага характару ствараюць В.Дубінка,

Л.Лось, Н.Сакалова-Кубай, Т.Маркавец,

І.Лагуноўская і інш. Пры далейшым развіцці

гэтай тэндэнцыі магчымая такая ж сітуацыя,

як і ў саломаппяценні.

* * *

Калі разьба, ганчарства, кавальства ў

аднолькавай ступені былі здабыткам і наро-

днага мастацтва, і высокапрафесійных га-

радскіх цэхавых і мануфактурных рамёст-

Вырабы з саломы, лазы, бяросты, паперы

ваў, развіваючыся часам паралельнымі, але

рознымі шляхамі, то разнастайныя вырабы

З сапомы, лазы, бяросты, чароту, кораня

бытавалі практычна толькі ў народным по-

быце. Гэта ж характэрна для побыту ўсіх

спавянскіх і іншых народаў Еўропы, прычым

характар вырабаў, іх формы, прызначэнне,

тэхналогія вытворчасці выяўляюць падабен-

Ства на значных тэрыторыях. 3 аднаго боку

Гэта тлумачыцца старажытнасцю рамяства,

з другога — ярка выяўленай утылітарна-

сцю большасці вырабаў і асаблівасцямі ма-

тэрыялу, які, у адрозненне ад інертнай глі-

ны ці металу, у пэўнай ступені сам дыкта-

ваў прастату і акругласць формаў.

Разам з тым на гэтым параўнальна адна-