Onu dəyərsiz bir qiy­mətə – bir neçə dirhəmə satdı­lar. Onlar onu çox qiymətlən­dirmədilər”.

Yusuf (ə) Misirə gedə n bir karvan quyuya yaxı nlaş ana qə də r onun iç ində qaldı. Adamlar adə tə n karvanı n baş ı nda gedə n və qaranlı qda quyu axtaran, onun də rinliyini mü ə yyə n edə n və lazı mi hazı rlı qlar gö rə n su tə darü kç ü sü nü quyuya tə rə f gö ndə rdilə r. O, vedrə sini quyuya salladı ğ ı zaman Yusuf (ə) vedrə də n yapı ş dı. Suç u vedrə ni quyudan ç ə kə ndə bir oğ lan uş ağ ı gö rü b, bə rkdə n qı ş qı rdı: “Ş ad xə bə r! Burada qə ş ə ng bir oğ lan uş ağ ı vardı r! ”

Yusufun (ə) qardaş ları yaxı nlı qda idilə r və karvanç ı lar oğ lanı onlardan bir-neç ə dirhə m ö də mə klə ç ox ucuz qiymə tə satı n aldı lar. Qardaş lar ondan ö trü ç ox pul tə lə b etmə dilə r, ç ü nki onları n yeganə mə qsə di Yusufu ataları ndan ayı rmaq idi. Onlar ö z qardaş ları nı satmaq hesabı na varlanmaq istə mirdilə r.

Yə qin ki, karvan ə hli quyudan oğ lan uş ağ ı nı tapdı qda, onu gizlə tmə k və baş qa satı ş malları ilə birlikdə ö zlə ri ilə Misirə aparmaq qə rarı na gə lmiş dilə r. O vaxt Yusufun qardaş ları onları n yanı na gə ldilə r və bildirdilə r ki, o, onlardan qaç ı b gizlə nmiş kö lə lə ridir və karvanç ı lar da oğ lanı onlardan satı n almağ a qə rar verdilə r. Onlar onun ü ç ü n ç ox az miqdarda pul istə dilə r və bir ş ə rt qoydular ki, karvanç ı lar Yusufun qaç ması na imkan vermə sinlə r. Bu barə də ə n yaxş ı sı nı bilə n Allahdı r.

ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ

Onu satı n alan misirli ö z arva­dı na: “Ona yaxş ı bax. Ola bil­sin ki, bizə fay­da versin və ya onu oğ ulluğ a gö ­tü ­rə k”– dedi. Belə ­lik­lə, Yusufu yer ü zü n­də yerlə ş dir­dik və ona yuxuları yoz­ma­ğ ı ö yrə tdik. Allah Ö z iş ini qə lə bə ilə baş a ç atdı ran­dı r. Lakin insanları n ç oxu bunu bilmir”.

Karvanç ı lar Yusufu (ə) Misirə gə tirdilə r və onu bir və zirə satdı lar. O, bu uş ağ a valeh olmuş du və ö z arvadı na onun qayğ ı sı na qalmağ ı tapş ı rdı. O dedi: “Ona yaxş ı bax ki, ç ə tinlik ç ə kmə sin. O, mü xtə lif iş lə ri yerinə yetirmə yə yarı yan bacarı qlı kö lə ola bilə r. İ stə sə k, onu oğ ulluğ a da gö tü rə bilə rik”. Yə qin ki, bu sö zlə rə sə bə b olan və zirin doğ ma ö vladları nı n olmaması idi.

Bü tü n bunlar Allahı n iradə si sayə sində baş vermiş di və O, Yusufa yer ü zü ndə sabit bir və ziyyə t ə ta etmə k istə miş di və elə etmiş di ki, Misirin və ziri onu satı n alsı n və onu evində layiqincə qə bul etsin. Bu, Yusufu ş an-ş ö hrə tə aparacaq uzun yolun baş lan­ğ ı cı ydi. Ona nə bir və zifə tapş ı rı lmı ş dı, nə də o (ə) bir ş eyin qayğ ı sı nı ç ə kirdi. Onun yeganə mə ş ğ ul olduğ u iş – biliklə rə yiyə lə nmə kdi və bu onun ç oxsaylı biliklə rə yiyə lə nmə sinə sə bə blə rdə n biri olmuş du. Allah ona (ə) dü zgü n qə rarlar qə bul etmə yi, yuxuları yozmağ ı və bir ç ox baş qa ş eylə ri ö yrə tmiş di. Allah hə r hansı bir iş i hə ll etmə yə qadirdir və Onun ilahi iradə si mü tlə q yerinə yetirilir. Heç kim Allaha mane ola və ya mü qavimə t gö stə rə bilmə z, lakin bir ç ox insanlar bundan xə bə rsizdirlə r və Allahı n qə də rinə mü qavimə t gö stə rmə yə cə hd gö stə rirlə r, halbuki onlar ona qarş ı ç ı xmağ a tamamilə acizdirlə r.

ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ

Yusuf yetkin ç ağ ı na ç at­dı q­da Biz ona mü hakimə yü ­rü tmə k bacarı ğ ı və elm verdik. Biz yaxş ı iş gö rə nlə ri belə mü kafatlan­dı rı rı q”.

Yusuf peyğ ə mbə rliyin ağ ı r yü kü nü daş ı maq ü ç ü n kifayə t qə ­də r mə nə vi və fiziki qü vvə yə yiyə lə ndikdə, Fö vqə luca Allah ona dü zgü n qə rarlar qə bul etmə k bacarı ğ ı və elm ə ta etdi. O (ə), peyğ ə mbə r və elç i, alim və mö min oldu. Allah ö z Xaliqinə qü sur­suz ibadə t edə nlə ri, bunu sə mimiyyə tlə və sə ylə yerinə yetirə nlə ri və hə mç inin Allahı n qulları na kö mə k gö stə rə nlə ri və yaxş ı lı q edə nlə ri belə savablandı rı r. Bu keyfiyyə tlə rə malik olan ə mə li saleh insanlar savab alı r və aldı qları nı n bir hissə si isə faydalı biliklə r olur.

Bü tü n deyilə nlə rdə n aydı n olur ki, Yusuf mö min bir gə nc kimi bö yü mü ş dü və sonra Allah ona (ə) bir-birinə iddialı olanları ə dalə t­lə mü hakimə etmə k bacarı ğ ı, geniş bilik və peyğ ə mbə rlik ə ta etmiş di. Sonra isə Fö vqə luca Allah onu (ə) bö yü k bir imtahana ç ə kdi ki, bu sı naq ö z ağ ı rlı ğ ı na gö rə, Yusufun (ə) qardaş ları nı n onu (ə) mə ruz qoyduqları sı naqdan də fə lə rlə ü stü n idi.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ

Evində qaldı ğ ı qadı n onu yoldan ç ı xartmaq istə di və qa­pı ­ları bağ layı b: “Yanı ma gə l! ”– dedi. O isə: “Allah uzaq elə sin! Axı sə nin ə rin mə nim ağ amdı r, mə nə yaxş ı baxmı ş dı r. Ş ü bhə ­siz ki, za­lı mlar nicat tapmaz­lar! ”– dedi”.

Qadı n ona meyl etmiş di. Ə gə r Yu­suf Rə bbinin də lilini gö r­mə sə ydi, o da ona meyl edə rdi. Belə cə, Biz pisliyi və ç irkin ə mə li ondan uzaqlaş ­dı r­dı q. Hə ­qi­qə tə n, o, Bizim se­ç il­miş qulları ­mı z­dandı r”.

Bu sı naq dö vrü ndə gö stə rdiyi sə birliliyə gö rə savab, Yusufun (ə) qardaş ları tə rə fində n qovulduğ u zaman layiq olduğ u savabdan qat-qat ü stü n idi. Bu də fə ç ox ş ey onun ö zü ndə n ası lı ydı və onu gü nah iş lə tmə yə yö nə ldə n ç oxlu amillə r var idi, lakin onun Allaha olan mə hə bbə ti hə r ş eydə n gü clü ç ı xdı. Qardaş ­ları nı n onu sı nağ a ç ə kdiklə ri vaxtda isə onun sə brliliyi ç arə siz­likdə n irə li gə lmiş di. Bu sı naq, Allahı n qulları nı onları n istə yində n ası lı olmayaraq tutan xə stə liklə rə, nasazlı qlara və baş qa bə dbə xt­liklə rə bə nzə yirdi. Belə hallarda insanı n, istə r-istə mə z, sə bir etmə k­də n baş qa bir ç arə si qalmı r.

Yusuf gö zə l, qə ş ə ng və mə ftunedici gə nc kimi bö yü mü ş dü. O, və zirin ona hə r cü r hö rmə t bə slə nilə n evində yaş ayı rdı. Lakin bir də fə evin sahibə si onu yoldan ç ı xartmaq qə rarı na gə ldi. O, qul idi və tamamilə qadı ndan ası lı və ziyyə tdə ydi və qadı n qə t etmiş di ki, onu gü nah iş lə tmə yə sö vq etsin. Bu, baş qaları tə rə fində n heç vaxt aş kar edilmə yə bilə rdi. Ev sahibə sinin qapı nı bağ laması və ziyyə ti daha da mü rə kkə blə ş dirirdi. Onlar evdə iki nə fə r qalmı ş dı lar və heç kim onları n icazə si olmadan otağ a daxil ola bilmə zdi. Qadı n Yusufa ona yaxı n gə lmə sini və onunla ş ə hvani ə laqə yə girmə sini ə mr edir.

Onu da nə zə rə alı n ki, o ə cnə bi idi və ö z və tə nində ö z tanı ş ları nı n və yaxı nları nı n arası nda gü nah iş lə də n insanı n utan­dı ğ ı kimi, zinadan ç ə kinmə yə bilə rdi. O, qul idi və ixtiyarı nda olduğ u sahibə sinin tabeliyində ydi. O, subay gə nc idi, qadı n isə fü sunkar gö zə lliyə malikdi. Bununla yanaş ı qadı n onu, arzusunu yerinə yetirmə yi rə dd etdiyi halda, zindana saldı racağ ı və ya iş gə ncə li cə zaya mə ruz qoyacağ ı ilə hə də lə yirdi.

Bu kimi ç ox gü clü amillə rə baxmayaraq, Yusuf sə birlilik gö stə rdi və Allahı n itaə tində n ç ı xmadı. Onun bu qadı na qarş ı meyli vardı sa da, ö z Rə bbi xatirinə bu fikrində n daş ı ndı. O, ö z nə fsinin gü nah iş lə tmə yə yö nə ldə n istə yini tə min etmə kdə nsə, Allahı n iradə sinə itaə tkarlı q gö stə rmə yi ü stü n tutdu. Ona (ə) bu iş də kö mə k edə n isə gü nahdan ç ə kinmə yi və Allahı n qadağ an etdiyi hə r ş eydə n uzaq olmağ ı insanlardan tə lə b edə n Fö vqə luca Rə bbin iman və biliklə rdə n ibarə t də lillə lə ri oldu. Mə hz bu də lillə r onu bö yü k gü nahlardan ç ə kindirdi. O (ə) dedi: “Allah mə ni bu yaramaz ə mə ldə n saxlası n! Hə qiqə tə n, belə gü nah Allahı n qə zə ­binə sə bə b olur, insanı Rə bbində n uzaqlaş dı rı r və mə ni himayə sinə gö tü rmü ş və hə r ş eylə tə min etmiş ağ ama qarş ı mü nasibə timdə xə yanə tdir. Ona qarş ı belə mü dhiş nankorluqla cavab vermə k mə nə yaraş maz, axı bu ə n bö yü k ə dalə tsizlik olardı, zalı m insanlar isə heç vaxt uğ ur qazanmazlar”.

Bir sö zlə, Yusuf zina etmə k sə viyyə sinə enmə di, ç ü nki o, Allahı qə zə blə ndirmə kdə n və onu himayə sinə gö tü rmü ş və ç ox gö zə l tə rzdə qayğ ı sı na qalan ağ ası qarş ı sı nda ö z borcuna xə lə l gə tirmə kdə n qorxurdu. Bununla yanaş ı o, insanları uğ ur qazan­maq imkanı ndan mə hrum edə n zalı mlı q edə cə yində n ehtiyatla­nı rdı. Hə m də Fö vqə luca Allah ona bö yü k bir mö cü zə ə ta etmiş, qə lbinə Allahı n hö kmlə rini yerinə yetirmə yə sö vq edə n və onu gü nah iş lə tmə kdə n ç ə kindirə n hə qiqi iman salmı ş dı. Bu amillə rin mə cmusu sayə sində Allah Yusufu cinayə tdə n və alç aqlı qdan ç ə kindirdi. O, buna layiq idi, ç ü nki o, tə k olan Allaha sə mimiyyə tlə ibadə t edə nlə rdə n və Allahı n seç diklə rində n, ç oxsaylı nemə tlə r bə xş etdiklə rində n və hə r cü r bə dbə xtliklə rdə n tə hlü kə sizliyə ç ı xartdı qları ndan biri idi və buna gö rə Allah onu Ö z mə xluqları nı n ə n yaxş ı ları ndan etmiş di.

ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ

(12.25) “Onlar bir-birini qabaqla­maq mə q­sə dilə qapı ya tə rə f yü ­yü rdü lə r və qa­dı n onun kö y­nə yini arxadan cı rdı. İ kisi də qapı nı n yanı nda qadı nı n ə ri ilə rast­laş dı. Qadı n dedi: “Sə nin ailə nə pislik etmə k istə yə nin cə zası, zindana sa­lı n­maqdan və ya ağ rı lı -acı lı bir ə zaba dü ­ç ar edilmə kdə n baş qa nə ola bilə r?! ” [99]

Yusuf dedi: “O mə ni yoldan ç ı ­xartmaq istə yirdi”. Qa­dı nı n ailə ­sində n olan bir ş ahid belə ş ahidlik etdi: “Ə gə r onun kö ynə yi ö ndə n cı rı lı bsa, qadı n doğ ru deyir, o isə yalanç ı lar­dandı r.