O dedi: “Bu yerin xəzi­nə­lərini qo­rumağı mənə tapşır. Çünki mən qo­ru­ya­nam, bu işi bilənəm”.

Hö kmdar və digə r insanlar Yusufun tamamilə gü nahsı zlı ğ ı na ə min olduqda, hö kmdar dedi: “Onu yanı ma gə tirin! O, mə nə ə n yaxı n adam olacaqdı r və buna gö rə hö rmə t və ehtiramla yanaş ı n! ” Yusufla etdiyi sö hbə t hö kmdarı heyran qoydu və onun ona (ə) mü nasibə ti daha da yaxş ı laş dı. O dedi: “Biz sə nə hakimiyyə t verə cə k və dö vlə tin sirlə rini etibar edə cə yik”. Belə olduqda, Yusuf ona hamı nı n mə nafeyinə uyğ un olan bir tə klif vermə k qə rarı na gə ldi. O (ə) dedi: “İ cazə ver vergini mə n yı ğ ı m və taxı l aymarları nı da sə rə ncamı ma keç ir. Mə n ə mlakı mü hafizə edə cə k və onun mə suliyyə tini daş ı yacağ am, ç ü nki mə n savadlı qoruyucuyam. Mə n mə nə etibar edilə ni hə miş ə mü hafizə edib saxlayı r və hə r ş eyi ö z yerinə yerlə ş dirirə m. Mə n anbara daxil olan və oradan ç ı xarı lan ş eylə rin qeydiyyatı nı qü sursuz aparı ram. Mə n ə mlaka sə rə ncam ç ə kmə yi, ə rzağ ı kimlə rə vermə yi və kimdə n alı b saxlamağ ı bilirə m”. Yusuf bu yü ksə k və zifə yə tə yin olunması nı xahiş edə rkə n hakimiyyə tə can atmı r, bü tü n xalqa fayda vermə yi nə zə rdə tuturdu. O (ə), nə yi bacardı ğ ı nı, etibarlı və qə naə tcil olduğ unu bilirdi. Onun (ə) ö zü haqqı nda bildiyi qalan insanlara mə lum deyildi və buna gö rə də bu xahiş i ilə hö kmdara cə sarə tlə mü raciə t etdi. Hö kmdar onun (ə) xahiş ini yerinə yetirdi və onu (ə) mə mlə kə tinin taxı l ambarları nı n nə zarə tç isi tə yin etdi. Buna gö rə Fö vqə luca Allah buyurur:

ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ

Belə liklə, Biz Yusufa yer ü zü n­də hö km­ranlı q verdik. O, istə diyi yerdə qala bilə rdi. Biz istə diyi­mizə mə rhə ­mə ­timizi nə ­sib edirik və yaxş ı iş gö rə n­lə ­rin savabı nı ə sirgə mirik”.

Allahı n yaratdı ğ ı sə bə blə r sayə sində Yusuf hakimiyyə t və qü drə t sahibi oldu. O (ə), cah-cə lal iç ində yaş ayı r, bol-bol nemə tlə rdə n istifadə edi və yü ksə k və zifə tuturdu. Bunu ona (ə) Allah nə sib etmiş di və bu, Rə bbin Yusufa olan mə rhə mə tinin nə ticə si idi. Lakin bu lü tfkarlı q tə kcə bu dü nyadakı firavanlı qla mə hdudlaş mamı ş dı. Mə hz buna gö rə Fö vqə luca buyurur:

ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ

Hə qiqə tə n, iman gə tirmiş mü ttə qilə r ü ç ü n Axirə t mü kafatı daha xeyirlidir”.

Yusuf peyğ ə mbə r (ə) ə n saleh insanlardan biri idi və hə m bu dü nyada və hə m də ö lü mü ndə n sonra savaba layiq gö rü lmü ş dü. Axirə tdə onun (ə) savabı bu dü nyadakı savabı ndan də fə lə rlə ü stü n gö zə lliyə malik olacaqdı r. Belə bir qismə t iman gə tirə n və tə qvalı lı ğ a etiqad edə nlə r ü ç ü n hazı rlanmı ş dı r, ç ü nki Allah qorxusu insana bö yü k və kiç ik gü nahlardan ç ə kinmə kdə kö mə k edir, kamil iman isə ona, Allahı n iman gə tirmə yi ə mr etdiklə rinə bü tü n qə lbi ilə inanmağ a və ö z etiqadı nı qə lbi və cismi ilə yerinə yetirdiyi fə rz və kö nü llü saleh ə mə llə rlə tə sdiq etmə yə yardı m gö stə rir.

ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ