Ñòóäîïåäèÿ

Ãëàâíàÿ ñòðàíèöà Ñëó÷àéíàÿ ñòðàíèöà

ÊÀÒÅÃÎÐÈÈ:

ÀâòîìîáèëèÀñòðîíîìèÿÁèîëîãèÿÃåîãðàôèÿÄîì è ñàäÄðóãèå ÿçûêèÄðóãîåÈíôîðìàòèêàÈñòîðèÿÊóëüòóðàËèòåðàòóðàËîãèêàÌàòåìàòèêàÌåäèöèíàÌåòàëëóðãèÿÌåõàíèêàÎáðàçîâàíèåÎõðàíà òðóäàÏåäàãîãèêàÏîëèòèêàÏðàâîÏñèõîëîãèÿÐåëèãèÿÐèòîðèêàÑîöèîëîãèÿÑïîðòÑòðîèòåëüñòâîÒåõíîëîãèÿÒóðèçìÔèçèêàÔèëîñîôèÿÔèíàíñûÕèìèÿ×åð÷åíèåÝêîëîãèÿÝêîíîìèêàÝëåêòðîíèêà






Qarşılaşma






Musa fir’onları n paytaxtı olan Mumfis ş ə hə rinin cə nubuna doğ ru getdi. Yə ’qubun övladları orada yaş ayı rdı lar. Bə ni İ srailə qarş ı zülm və iş gə ncə lə r artmı ş dı. Musa onlara tə rə f qayı tdı, ilahi risalə tini və onları n zülmdə n xilas olacaqları nı müjdə verdi. Onlar qorxurdular. Amma, hə m də ümidvar idilə r.

Harun qardaş ı nı n yanı nda idi. Musa daha artı q arxayı nlı q hiss edirdi. Çünki, onun yanı nda onu himayə və kömə k edə cə k bir insan var idi.

Harunun gözə l nitqi var idi. Söz danı ş anda haqq və ə dalə tlə danı ş ardı, Allahdan baş qa heç kə sdə n qorxmazdı. Ona görə də Musa Allahdan istə di ki, öz və zifə lə rində onu ş ə rik etsin. Onlar bir-birlə rinin hə mkarlı ğ ı ilə zülmü aradan qaldı rmaq, fə sadı mə hv etmə k, xeyir, yaxş ı lı q və ə dalə ti yaymaq üçün çalı ş malı idilə r. Musa və Harun fir’onun ş ə hə rin kə narı nda olan sarayı na tə rə f getmə k qə rarı na gə ldilə r. Onlar Nil çayı nı n sahili ilə ş imala tə rə f yola düş dülə r. Musa ə sası nı n kömə yi ilə hə rə kə t edirdi və hə r ikisinin ə yinlə rində yun köynə klə r var idi.

Fir’onun sarayı uzaqdan göründü. Saray böyük idi. Onun daş -divarları saf və zə rif taxtalarla örtülmüş dü. Yeri mə rmə r daş la döş ə nmiş di. Ə sası mə rmə rdə n, fil diş ində n və qı zı ldan bina olunmuş du. Musa və Harun saraya girdilə r. Onlar ş ah otağ ı na, fir’onun dörd dizi üstə Abnus ağ acı ndan düzə ldilmiş və cə vahirlə rlə bə zə dilmiş taxtı üstündə oturduğ u yerə girdilə r. Onun ə lində Abnus ağ acı ndan düzə ldilmiş, cə vahir və qiymə tli daş larla bə zə dilmiş qı sa bir ə sa var idi.

Musa öz ilahi ə də bi ilə fir’ona ehtiram göstə rdi. Fir’on da onun qarş ı sı nda mə ş hur qüruru ilə cavab verdi. O, parlayan nuru görmə sin deyə Musanı n gözlə rinə baxmı rdı.

Fir’on Musanı n zahidliyinə və sadə yaş ayı ş ı na baxmadı. İ gidliklə onun qarş ı sı nda durmuş güclü ş ə xsiyyə tinə baxmadı. Yalnı z onun yun paltarı na baxdı. O paltara və özünün geyindiyi kə tandan tikilmiş zə rli paltarı na baxdı və özünün qı zı l qolbağ ı larla dolu ə lini müqayisə etdi.

Fir’on tə kcə deyildi. Və ziri Haman və dövlə tin mühüm ş ə xsiyyə tlə ri də onunla birgə idilə r. Fir’on gözlə rini on il qabaq Misirdə n qaçmı ş və indi daha artı q qüdrə t və ə zə mə tlə qayı tmı ş Musaya zillə miş di. Fir’on dedi:

-Musa! Yenimi qayı tmı san?

-Hə! Dünya və axirə tin xeyrini sə nin üçün ə rmə ğ an gə tirmiş ə m.

Fir’on dedi:

-Mə qsə din nə dir?

Musa dedi:

-Allah mə ni sə nin tə rə finə göndə rib ki, sə n ona ibadə t edə sə n.

-Allah?!

-Bə li! Alə mlə rin Rə bbi olan Allah. Sə nin və ata-babaları nı n yaradanı olan Allah.

Fir’on tə ə ccüblə ə trafı na baxdı və dedi:

-Eş idirsinizmi bu kiş i nə deyir?!

Musa dedi:

-Bə li, bilin ki, yerin, asimanları n və onları n arası nda olanları n Rə bbi Allahdı r.

Fir’on öz dövlə t iş çilə rinə baxdı və mə sxə rə ilə qı ş qı rdı:

-Sizə doğ ru göndə rilmiş elçi də lidir.

Haman fir’onun qarş ı sı nda baş ə yə rə k Musaya dedi:

-Sə n böyük sözlə r danı ş ı rsan. Bütün xalq fir’ona ibadə t və sə cdə edirlə r. Bə ni İ srail də ona pə rə stiş edir. O, Misrin Allahı və mə ’bududur.

Harun sakitcə dedi:

-O, Allah deyil.

Musa dedi:

-İ badə tə layiq olan yeganə Allah və Rə bb, varlı ğ ı yaradan Allahdı r. Allah o kə sdir ki, buludları yaratmı ş, yağ ı ş göndə rmiş və ağ acları xə lq etmiş dir.

Fir’on Musanı sı xı ş dı rmağ a çalı ş araq dedi:

-Ey Musa! Çox ş eylə ri unutmusan. Unutmusan ki, südə mə r körpə olduğ un vaxt sə ni biz böyütdük.

Musa dedi:

-Sə n Bə ni İ srail körpə lə rinin baş ı nı kə sirdin. Onları n kiş ilə rinə iş gə ncə verib, qadı nları nı xar edirdin. Ona görə də Bə ni İ sraili qul kimi iş lə də ndə n sonra mə nə qoyduğ un bu minnə t düzgün deyil.

-Bə s cinayə t iş lə dib, Misirdə n qaçmağ ı n barə sində nə deyirsə n?

-O iş i sə hvə n etmiş dim. Mə n o kiş ini öldürmə k istə mirdim və siz mə nim qə tl planı mı çə kdiyiniz üçün Misirdə n qaçdı m. İ ndi Allah mə ni peyğ ə mbə rliyə seçib, sə nin tə rə finə göndə rmiş dir. İ ndi Bə ni İ sraili mə nimlə göndə r! Onlara ə ziyyə t və iş gə ncə etmə!

Fir’on qə zə blə qı ş qı rdı:

-Ey Musa! Ayağ ı nı yorğ anı ndan çox uzadı rsan. Sə n mühüm ş eylə r barə sində danı ş ı rsan. Heç bir ağ ı llı sə nin sözlə rinə inanmaz. Heç kə s belə bir yeganə Allahı n olması na və onun bütün iş lə ri yerinə yetirmə sinə inanmaz. Görə sə n baş qa allahları ndan üz çevirə cə k bir kə s tanı yı rsanmı?! Özün barə sində nə fikirlə ş irsə n? Köhnə paltarları na bax. Elə paltarlar geyinmisə n ki, heç baxmalı deyil. Ey Musa! Eş it! Sə n ə gə r mə ndə n baş qa bir Allah seçsə n sə ni qaranlı q zindanlara atacağ am.

Musa dedi:

-Bə s ə gə r öz peyğ ə mə rliyimin və sözlə rimin düzgünlüyünə sübut gə tirsə m necə?

Fir’on qürurla cavab verdi:

-Sübut?! Sübut nə dir? Ə gə r doğ ru deyirsə nsə gə tir.

Musa heç bir iş görmə di. Yalnı z ə sası nı fir’onun qarş ı sı nda yerə atdı. Birdə n qə ribə bir hadisə baş verdi. Fir’on çox qorxdu. Hamı qorxdu. Ə sa qorxulu bir ə jdahaya çevrildi. Ə jdaha mə rmə r daş ları n üstündə hə rə kə t edirdi. Fir’on qorxusudan yerində qurudu. Rə ngi limon kimi saralmı ş dı. Hə r yeri qorxulu sükut bürümüş dü. Qorxulu ə jdahanı n fı ş -fı ş sə sində n baş qa bir ş ey eş idilmirdi. İ lk də fə olaraq hamı sı gördü ki, mə ğ rur fir’on qorxusundan qaçmağ a üz qoydu. Amma, gördü ki, Musa ə jdahanı tutmaq üçün qabağ a gə lir. Musanı n ə li ona çatdı qda ə sa qabaqkı halı na qayı tdı.

Fir’onun kini daha da artdı. Öz taxt-tacı na tə hlükə hiss etdi. Çünki, Musanı n qorxulu bir silahı var idi. O nə edə bilə rdi?!

Burada fir’on hadisə ni elə qabartdı ki, guya baş verə n hadisə sehr və cadudan baş qa bir ş ey deyildir. Musa bu mə sə lə ni anladı və öz ə lini cibinə saldı. Sonra onu çı xartdı. Ə li parladı və oranı iş ı qlandı rdı. O, böyük bir niş anə idi.

Fir’on nadan idi. Baş verə nlə ri müş ahidə edirdi. Amma, mə ğ rur idi. Öz taxt-tacı ndan və mə nafeyində n baş qa bir ş ey fikirlə ş mirdi. Ona görə də Musaya tə rə f getdi və dedi:

-Musa, nə istə yirsə n? Musa peyğ ə mbə rlə rin ə də bi ilə dedi:

-İ stə yirə m ki, Bə ni İ sraili mə nimlə göndə rə sə n. Bütün iş gə ncə, zillə t və çə kdiklə ri ə ziyə tlə r onlar üçün bə sdir. Fir’on fikirlə ş di ki, tezliklə ə sir kimi pulsuz iş lə tdiklə ri fə hlə lə rin çoxunu ə ldə n verə cə kdir. Bə lkə Musa onlardan böyük bir qoş un düzə ltmə k, onun hökumə tini və taxt-tacı nı dağ ı tmaq istə yir?! Yaxş ı sı budur ki, onları ə sir kimi saxlası n. Çə tin və ağ ı r iş lə ri yerinə yetirmə k üçün onlardan istifadə etsin.

Fir’on öz dövlə t iş çilə rinin qorxu və hə yə canları nı aradan qaldı rmaq istə di və onları Musanı n ə leyhinə tə hrik edə rə k qı ş qı rdı:

-Musa cadugardı r. Öz sehri ilə sizi ş ə hə r və diyarı nı zdan qovmaq istə yir. Dövlə t iş çilə ri tə ə ccüblə bir-birlə ri ilə mə ş və rə t edirdilə r və Haman sözə gə lə rə k belə dedi:

-Bu torpaqda mahir və mə ş hur sehrkarlar çoxdur. Onlar maraqlı iş lə r görürlə r. Sə n qibtlilə rin ə leyhinə plan çə kir və onları Misir torpaqları ndan qovmaq istə yirsə n. Tezliklə sə nin sehrin kimi bir sehr gə tirə cə yik. İ ndi biz bu iş üçün vaxt tə ’yin edib, və ’də qoymalı yı q.

Musa rahatcası na və imanla dedi:

-Bizim və ’də miz bayram günü günortadı r. Qoy, bütün Misir camaatı bu sə hnə ni müş ahidə etsinlə r.

Cadugə rlə rİ n mə ğ lubiyyə tİ

Fir’on Musanı mə ğ lub etmə k üçün plan fikirlə ş irdi. Orada çox qə ribə iş lə r görə n cadugə rlə r var idi. O fasilə də fir’on Misir camaatı nı n arası nda e’lan etdi ki, zinə t günü, misirlilə rin milli bayramları olan gün cadugə rlə r arası nda olan bə nzə rsiz bir müsabiqə yə tamaş a etmə k üçün gə lsinlə r.

Fir’on öz mə ’murları nı Misrin müxtə lif bölgə lə rinə göndə rdi ki, hə r yerdə n böyük cadugə rlə r gə tirsinlə r. Fir’on uzaq və yaxı ndan gə lmiş cadugə rlə rlə mə clis qurdu. Sehrkarlar öz uzun saçları ilə və özlə rinə doladı qları iplə rlə, ə llə rində tutduqları ə salarla qorxulu bir mə nzə rə yaratmı ş dı lar. Fir’on güman edirdi ki, bunlar onun taxt-tacı nı tə hlükə də n qoruyacaqlar. Ona görə də onlara dedi:

-Musa mə ndə n baş qa bir Allahı n olması nı iddia edir və öz cadugə rliyi ilə mə nimlə mübarizə aparmaq istə yir. Ə gə r siz onu mə ğ lub etsə niz hökumə tdə sizə böyük mə qamlar verə cə yə m. Siz Misirdə ə mirlik mə qamı na yüksə lə cə ksiniz.

Sevincində n gözlə ri oynayan bir sehrbaz fir’ondan soruş du:

-Ə gə r biz qə lə bə çalsaq bizə mükafat verə cə ksə nmi?

-Hə! Tezliklə sizi lə ’l-cə vahiratda qə rq edə cə yə m. Sabah günə ş doğ an vaxtı camaat toplaş acaq. Zinə t günü və bayramdı r. Sizdə n istə yirik ki, sə hnə yə çox maraqlı bir sehr gə tirin.

Sehrbazları n böyüyü dedi:

-Sə nin ə zə mə tinə and olsun, ey böyük fir’on! Biz ona qalib gə lə cə yik.

Fir’on güman edirdi ki, Musanı cadugə rliklə mə ğ lub edə bilə cə kdir. Günə ş doğ du və öz iş ı ğ ı ilə Nil çayı nı nura boyadı. Çayı n ş imala doğ ru hə rə kə t edə n suları günə ş nurunda parlayı rdı. O gün ş adlı q və sevinc günü idi. Çünki, bayram idi. Zinə t günü idi. O gün camaat özlə rinin ə n gözə l paltarları nı geyinir və gə zmə k üçün evdə n çı xı rdı lar.

O gün hə m də hə yə canlı bir gün idi. Çünki, cadugə rlə rin arası nda yarı ş günü idi. Fir’on Misrin böyük cadugə rlə rini toplamı ş dı ki, Musa və Harunla mübarizə aparsı nlar. Bə ’zilə ri də güman edirdilə r ki, sehrbazları n qə lə bə si qibtlilə rin Bə ni İ srailə qə lə bə si demə kdir. Zülm görmüş mə zlum Bə ni İ srail camaatı isə fir’ondan və onun etdiyi zülmlə rdə n intiqam almaq üçün Musanı n qə lə bə sini istə yirdilə r.

Amma, Musa və Harun imanı n küfrə qə lə bə si barə də fikirlə ş irdilə r; mö’cüzə nin cadugə rliyə, haqqı n batilə qə lə bə sini.

Misirin paytaxtı ndan və digə r ş ə hə rlə rdə n gə lmiş minlə rlə insan toplaş ı b bu hə yə canlı yarı ş a tamaş a edirdilə r. Ə sgə r və mə ’murlar sı ra ilə düzülmüş və hə r biri öz yerində yerlə ş miş di. Bu vaxt cadugə rlə r daxil oldular. Ə sgə r və mə ’murlar sehrbazlara hörmə t göstə rdilə r və camaat onları n ə zə mə ti qarş ı sı nda tə ’zim etdi. Camaat o zaman cadugə rliyə e’tiqad bağ lamı ş dı lar və sehrbazlar millə tə görə ruhanilik qüdrə tinə malik idilə r.

Musa və qardaş ı Harun daxil oldular. Onlar yun paltarlar geyinmiş dilə r və Musa öz qə ribə ə sası nı özü ilə gə tirmiş di. Onlar özlə ri ilə ə sa və çoxlu iplə r gə tirmiş sehrbazlar də stə sinin qarş ı sı nda durdular. Sükut hə r yeri bürümüş dü. Cadugə rlə r mə ’nalı nə zə rlə rlə bir-biri ilə fikir mübadilə si aparı rdı lar. Tezliklə Musa və qardaş ı nı mə ğ lub edə cə klə r, lə ’l-cə vahirata, mə qam-mə nsə bə nail olacaqlar.

Bu vaxt ş eypur sə si sükutu pozdu. Fir’onun xüsusi karvanı çatdı. Minfitah ə sgə rlə rin gə tirdiyi və mühafizə çilə rin mühasirə yə aldı ğ ı zə rli taxtı n üstündə oturmuş du. Ə sgə rlə r, camaat, sə rkə rdə lə r və cadugə rlə r hamı sı Fir’onun qarş ı sı nda sə cdə etdilə r. Hamı sə cdə etdi, iki nə fə rdə n baş qa. O iki nə fə r Musa və Harun idi. Onlar Allahdan baş qası na heç vaxt sə cdə etmə miş dilə r. Fir’on güman edirdi ki, haqladı r və ürə yi o hisslə dolu idi. Fikirlə ş irdi ki, tezliklə Musadan intiqam alacaqdı r və ona baş a salacaqdı r ki, necə fir’on üçün, Misir padş ahı üçün sə cdə etmə lidir.

Yenidə n sükut hə r yeri bürüdü. Hamı Musa ilə cadugə rlə r arası nda yarı ş ı n baş laması nı gözlə yirdilə r. Sehrkarları n gözlə ri mə kr və hiylə saçı rdı. Cadugə rlə rin rə isi Musaya dedi:

-Ey Musa! Sə n ə sanı atı rsan, yoxsa biz öz alə tlə rimizi yerə ataq?

Musa cavab verdi:

-Mə n sehrbaz deyilə m və sizi etdiyiniz iş lə rdə n çə kindirirə m. Allah sizi küfr etdiyiniz üçün ə zaba düçar edə r.

Sehrbazlar dedilə r:

-İ ndi hansı mı z birinci baş layaq?

Musa ə sası nı ə lində sı xdı ğ ı halda dedi:

-Birinci siz atı n.

Cadugə rlə r özlə ri ilə gə tirdiklə ri çoxlu ip və ə saları yerə atdı lar. Sehrli sözlə r dedilə r və qorxulu hə rə kə tlə r etdilə r. Qorxu və də hş ə t hə r yeri bürümüş dü. Hamı fikirlə ş di ki, doğ rudan da meydan ilan və ə f’i ilə dolmuş dur. Fir’on sehrbazları n etdiyi böyük iş üçün gülümsünürdü. Musa qorxu hiss etdi, Amma, ilan və xə yali ə f’ilə rdə n yox. Qorxurdu ki, olmaya camaat qabaqkı ndan da artı q cadugə rliyə və xürafata ə qidə bağ layalar. Haman sehrbazlara ehtiram göstə rdi və bu ordunun böyük fir’onun sehrbazları na öz ehtiramı nı göstə rmə sinə iş arə idi.

Qüdrə tli Allah öz elçisini yalqı z buraxmadı və bə ndə sinin qə lbinə ilham etdi ki, qorxma, qə lə bə sə ninlə dir, ə lində kini yerə at. Musa ş ə ffaf mavi sə maya baxdı və ə sası nı atdı. Heç kə sin fikirlə ş mə diyi bir hadisə baş verdi. Qə flə tə n ə sa qorxulu bir ə jdahaya çevrildi. Ə jdaha hə rə kə tə gə lə rə k bütün iplə ri, ə saları və bütün xə yali ilanları uddu.

Fir’onun topladı ğ ı sehrbazlar Misrin ə n böyük cadugə rlə ri idilə r. Sehr və hoqqabazlı qda heç kə s onlardan üstün deyildi. Ona görə də sehr və caduya baş qaları ndan daha varid idilə r. İ p və ə salar hə qiqə tə n ilanlara çevrilmə miş dilə r. Görə nlə r belə güman edirdilə r. Çünki, sehrbazlar yalnı z insanları n gözlə rini sehr və cadu edirdilə r.

Sehrbazlar Musanı n etdiyi iş i müş ahidə etdikdə və gördükdə ki, ə sa necə hə qiqi ə jdahaya çevrilir və nə inki hə rə kə t edir, hə m də onları n ə sa və iplə rini udur, Allah də rgahı na tövbə etdilə r və bildilə r ki, Musa fir’onun onlara dediyi kimi deyil. Fir’on onları aldatmı ş dı. Musa sehrbaz deyildi. O, Allahı n elçisi idi; alə mlə rin Rə bbinin elçisi. Ona görə də bütün sehrbazlar Allaha sə cdə edib, ürə kdə n fə ryad edirdilə r:

-Biz Allaha, alə mlə rin Rə bbinə iman gə tirdik; Musanı n və Harunun Rə bbinə. Fir’on az qalı rdı ki, düş mə nçilikdə n, kin və qə zə bdə n partlası n. Sehrbazları n Allaha, ondan qeyrisinə sə cdə etmə lə ri onun Musaya mə ğ lub olması demə k idi. Bu, sehrin Musanı n etdiyi qeyri-tə bii iş qarş ı sı nda mə ğ lubiyyə ti idi.

Fir’onun taxt-tacı tə hlükə də idi. Ona görə də qı ş qı raraq qorxulu sə slə dedi:

-Ey sehrbazlar! Mə n sizə icazə vermə zdə n qabaq Musaya iman gə tirdinizmi? Mə n sizin mə kr və hiylə nizi bilirə m. Musa böyük cadugə rdir. Sizə sehr və cadunu o öyrə tmiş dir. Tezliklə sizdə n intiqam alacağ am. Sizi öldürə cə yə m. Xurma ağ acları nı n üstündə dardan asacağ am və sizinlə baş qaları na ibrə t də rsi verə cə yə m.

Bir anı n içində sehrbazları n qə lbində Allaha qarş ı çox də rin iman yerlə ş di və hamı sı bir nə fə r kimi dedilə r:

-Ey Fir’on! Biz sə nin hə də lə rində n qorxmuruq. Sə n bizi sehr etmə yə mə cbur etdin və indi biz öz gözlə rimizlə Musanı n mö’cüzə sini gördük. Anladı q ki, hə qiqi Rə bb hə min Allahdı r. Amma, sə n bizim kimi bir insansan və bundan sonra sə nə sə cdə etmə yə cə yik.

Fir’on qə zə bli və ə sə bi halda dedi:

-Tezliklə bilə cə ksiniz ki, hamı dan güclü kimdir. Sizin hamı nı zı öldürə cə yə m.

Onlar qorxmadan dedilə r:

-Biz yeganə Allaha imandan baş qa bir ş ey istə mirik. Yerlə rin və göylə rin Rə bbi olan o Allah bizim günahları mı zı bağ ı ş layacaqdı r və sə n bu ötə ri dünyada heç bir iş görə bilmə yə cə ksə n. Axirə t bizim üçündür; imanlı insanlar üçün. Onları n biri üzünü camaata tutaraq dedi:

-Musanı n etdiyi iş cadugə rlik deyildir. O, Allahı n niş anə lə rində n biridir.

Fir’on öz mə ’murları na fə rman verdi ki, onu tutsunlar.

Belə liklə, imanlı insanlar e’dam meydanı na aparı ldı lar. O mö’cüzə ni müş ahidə edə n insanları n bə ’zilə ri Allaha iman gə tirdilə r. Amma, öz imanları nı gizlə tdilə r. Musanı n peyğ ə mbə rliyinə iman gə tirə n ş ə xslə rin biri də fir’on sülalə sində n olan Hizqil adlı bir kiş i idi. Fir’onun hə yat yoldaş ı Asiya da iman gə tirmiş di. O gün insanlar dağ ı lı ş ı b, öz evlə rinə getdilə r. Onlar gördüklə ri qə ribə iş barə sində bir-birlə ri ilə söhbə t edirdilə r.

Misir və Bə ni İ srail camaatı bildilə r ki, Musa və Harun fir’onu mübarizə yə çağ ı rmı ş lar və onu yeganə Allaha pə rə stiş etmə yə də ’və t edirlə r. Camaat onları n ş ücaə tinə və fir’onun onları n qarş ı sı nda bir iş görmə yə aciz qalması na tə ə ccüb edirdilə r. Musanı n istə yi bu idi ki, Bə ni İ srail zillə t, xarlı q və nökə rçilikdə n xilas olsunlar. Musa onları Misirdə n çı xarı b, fir’onları n zülm və sitə mində n uzaq bir yerə, Allaha pə rə stiş etmə k üçün münasib bir mə kana aparmaq istə yirdi. Amma, bu mə sə lə ortaya çı xanda Minfitah onu qə bul etmirdi. Çünki, o, sə hə rdə n axş ama qə də r onun üçün pulsuz-parası z iş lə yə n minlə rlə qulu ə ldə n vermə k istə mirdi.

O dövrdə Musa Bə ni İ srailin rə hbə rliyinə seçildi. Mə zlum insanlar inanı rdı lar ki, o, tezliklə onları zülmdə n, zillə tdə n və nökə rçilikdə n xilas edə cə kdir.

Musa öz qövmü ilə birgə paytaxt olan Mumfis ş ə hə rinin cə nubunda kası blar yaş ayan mə hə llə lə rdə yaş ayı rdı və elə oradan insanları n fir’on qarş ı sı nda müqavimə t hə rə katı na rə hbə rlik edirdi.

O zamanlar çoxlu hadisə lə r baş verdi; çox hə yə canlı hadisə lə r. Amma, onları n içində bə nzə rsiz bir hadisə var. O, Qarunun sə rgüzə ş tini bə yan edə n hadisə dir; Musanı n qarş ı sı nda tüğ yan edə n Qarunun. O Qarun ki, öz xə zinə lə ri və qı zı lları ilə öyünürdü. Onun sə rgüzə ş ti necə oldu və aqibə ti nə ilə qurtardı?


Ïîäåëèòüñÿ ñ äðóçüÿìè:

mylektsii.su - Ìîè Ëåêöèè - 2015-2024 ãîä. (0.015 ñåê.)Âñå ìàòåðèàëû ïðåäñòàâëåííûå íà ñàéòå èñêëþ÷èòåëüíî ñ öåëüþ îçíàêîìëåíèÿ ÷èòàòåëÿìè è íå ïðåñëåäóþò êîììåð÷åñêèõ öåëåé èëè íàðóøåíèå àâòîðñêèõ ïðàâ Ïîæàëîâàòüñÿ íà ìàòåðèàë