Table of Contents 32 страница

wystawił gł owę.

W tym samym momencie Margaret usł yszał a za sobą jakiś odgł os.

Obejrzał a się przez ramię i zobaczył a poruszenie za kotarą wiszą cą nad ł ó ż kiem ojca.

Zacisną ł dł oń na fał dzie. Widocznie zamierzał wstać do ł azienki.

Nie zastanawiają c się wiele Margaret wepchnę ł a Harry'ego do ś rodka i wskoczył a za

nim na jego koję. Zacią gają c za sobą zasł onę zobaczył a ojca wstają cego z ł ó ż ka. Dzię ki

Bogu, nie zauważ ył jej!

Uklę kł a na samym koń cu koi i spojrzał a na Harry'ego. Siedział po drugiej stronie z

kolanami podcią gnię tymi pod brodę, przypatrują c się jej w przyć mionym ś wietle są czą cym się

przez kotarę. Wyglą dał jak dziecko, któ re zobaczył o ś wię tego Mikoł aja wchodzą cego przez

komin; chyba wcią ż jeszcze nie mó gł uwierzyć swemu szczę ś ciu. Otworzył usta, by coś

powiedzieć, ale Margaret nakazał a mu milczenie przykł adają c palec do jego warg.

Nagle uś wiadomił a sobie, ż e wskakują c do ł ó ż ka Harry'ego zostawił a na podł odze

kapcie.

Miał y wyhaftowane jej inicjał y, wię c ł atwo był o je rozpoznać, a ponieważ stał y obok

kapci Harry'ego, jak buty przed drzwiami hotelowego pokoju, to każ dy mó gł się domyś lić, ż e

spę dzają razem tę noc.

Minę ł o zaledwie kilka sekund. Spojrzał a ostroż nie przez szparę w zasł onie. Ojciec,

odwró cony do niej plecami, schodził wł aś nie po drabince z koi. Margaret wycią gnę ł a

bł yskawicznie rę kę. Gdyby się teraz odwró cił, był aby zgubiona. Niemal od razu trafił a na swoje

kapcie, chwycił a je w chwili, kiedy ojciec staną ł obiema stopami na podł odze, i wcią gnę ł a do

ś rodka na uł amek sekundy przed tym, jak odwró cił gł owę w jej stronę.

Powinna być przeraż ona, lecz odczuwał a tylko radosne podniecenie.

Na dobrą sprawę nie miał a poję cia, czego oczekiwać. Wiedział a tylko tyle, ż e bardzo

chciał a być z Harrym. Perspektywa samotnej nocy spę dzonej na rozmyś laniu o tym, ż e

mogliby być razem, stał a się nie do zniesienia. Mimo to nie miał a zamiaru mu się oddać.

Owszem, chciał aby tego, i to nawet bardzo, ale na przeszkodzie stał o mnó stwo praktycznych

problemó w, z któ rych bynajmniej nie najmniejszy stanowił pan Membury, pogrą ż ony we ś nie

zaledwie kilkanaś cie centymetró w nad ich gł owami.

Jednak już w nastę pnej chwili uś wiadomił a sobie, ż e w przeciwień stwie do niej Harry

doskonale wie, czego chce.

Nachylił się do przodu, poł oż ył rę kę na jej karku, przycią gną ł ją do siebie i pocał ował.

Po trwają cym uł amek sekundy wahaniu Margaret zrezygnował a ze stawiania oporu i

poddał a się wspaniał emu uczuciu.

Myś lał a o tym tak dł ugo, iż teraz wydawał o jej się, jakby kochał a się z nim już od wielu

godzin. Tym razem jednak wszystko był o realne: silna rę ka na karku, prawdziwe usta,

autentyczny oddech ż ywej ludzkiej istoty. Delikatny pocał unek trwał bardzo dł ugo, tak dł ugo,

ż e uwagi Margaret nie umkną ł ż aden, nawet najdrobniejszy szczegó ł: poruszenia palcó w

wplą tanych w jej wł osy, szorstki dotyk mę skiego podbró dka, podmuch oddechu na policzku,

poruszają ce się usta, zę by pieszczą ce jej wargi, wreszcie ję zyk wciskają cy się mię dzy nie,

ruchliwy i natarczywy. Poddał a się narastają cemu pragnieniu i otworzył a szeroko usta.

Po chwili oderwali się od siebie, cię ż ko dyszą c. Wzrok Harry'ego spoczą ł na jej

piersiach. Spojrzawszy w dó ł stwierdził a, ż e szlafrok rozchylił się zupeł nie, a jej nabrzmiał e

sutki odznaczają się wyraź nie pod cienkim materiał em baweł nianej koszuli. Harry wpatrywał

się w nie jak zahipnotyzowany, a potem wycią gną ł powoli rę kę i ostroż nie dotkną ł sterczą cej

sutki, draż nią c ją delikatnymi muś nię ciami. Był o to bardzo przyjemne uczucie.

Nagle odniosł a wraż enie, ż e nie wytrzyma ani chwili dł uż ej w ubraniu. Zdecydowanym

ruchem zrzucił a szlafrok, po czym chwycił a w obie rę ce dó ł koszuli. Uważ aj! - usł yszał a w

myś lach ostrzegawczy gł os. - Jeś li to zrobisz, nie bę dziesz już miał a odwrotu! - Zawahał a się

przez uł amek sekundy. I bardzo dobrze! - zdecydował a. Ś cią gnę ł a koszulę przez gł owę i

uklę kł a przed nim zupeł nie naga.

Był a onieś mielona i trochę zawstydzona, co jednak wcale nie wpł ynę ł o na zmniejszenie

jej podniecenia. Spojrzenie Harry'ego wę drował o po jej ciele; w jego oczach dostrzegł a

zachwyt i poż ą danie. Zgią ł się wpó ł w ciasnej przestrzeni, a nastę pnie zbliż ył gł owę do jej

piersi. Zaniepokoił a się lekko, gdyż nie wiedział a, co zamierza zrobić. Jego wargi musnę ł y

najpierw jedną pierś, potem drugą, nastę pnie zaś poczuł a dotknię cie jego dł oni, gł aszczą cych,

ugniatają cych i waż ą cych. Usta Harry'ego przesuwał y się, aż wreszcie dotarł y do sutki tak

nabrzmiał ej, iż wydawał o się, ż e zaraz pę knie. Zaczą ł ją ssać, a Margaret aż ję knę ł a z

rozkoszy.

Po chwili zapragnę ł a, by uczynił to samo z drugą piersią, ale wstydził a się go o to

poprosić. On chyba jednak wyczuł jej ż yczenie, gdyż zrobił to, czego chciał a. Pogł adził a go po

lś nią cych wł osach, a potem przycisnę ł a mocno do piersi. Zaczą ł ssać jeszcze mocniej.

Marzył a o tym, by poznać jego ciał o. Kiedy przerwał na chwilę, odepchnę ł a go lekko i

rozpię ł a guziki jego koszuli. Oboje oddychali jak sprinterzy po biegu, nie powiedzieli jednak ani

sł owa, boją c się, ż e ktoś mó gł by ich usł yszeć. Harry ś cią gną ł koszulę. Miał nie zaroś nię tą

pierś. Chciał a, ż eby był zupeł nie nagi, tak jak ona. Znalazł a sznurek w spodniach piż amy i

rozwią zał a go, czują c się jak ostatnia lubież nica.

Harry sprawiał wraż enie nieco zaskoczonego. Pomyś lał a z niepokojem, ż e zapewne

poczyna sobie duż o ś mielej niż dziewczę ta, któ re znał do tej pory, ale doszł a do wniosku, ż e

powinna dokoń czyć to, co zaczę ł a. Pchnę ł a go jeszcze mocniej, aż poł oż ył się na wznak, a

nastę pnie chwycił a za nogawki i pocią gnę ł a z cał ej sił y do siebie. Unió sł nieco biodra, by

uł atwić jej zadanie.

Najpierw pojawił y się gę ste, krę cone wł osy na podbrzuszu, potem zaś jej oczom ukazał

się sterczą cy niczym maszt penis. Wpatrywał a się w niego zafascynowana. Skó ra był a opię ta

ciasno na nabrzmiał ych ż ył ach, koniec zaś przypominał bliski rozkwitnię cia pą k fioletowego

tulipana. Harry leż ał nieruchomo, jakby wiedział, ż e tego wł aś nie od niego oczekiwał a, ale

ś wiadomoś ć, ż e dziewczyna patrzy na niego, z każ dą chwilą rozpalał a go coraz bardziej.

Margaret czuł a, ż e koniecznie, ale to koniecznie musi tego dotkną ć. Dł oń podję ł a wę dró wkę

niemal bez udział u jej woli. Harry ję kną ł, gdy zorientował się, co się zaraz stanie. Zawahał a się

w ostatnim uł amku sekundy. Biał a dł oń zawisł a nad ciemnym od nabiegł ej krwi penisem...

Harry ję kną ł. Zaraz potem Margaret zacisnę ł a smukł e palce na jego czł onku. Był bardzo

gorą cy i w pierwszej chwili odniosł a wraż enie, ż e jest doś ć mię kki, ale kiedy nieco wzmocnił a

uś cisk, wywoł ują c tym kolejny ję k, przekonał a się, ż e twardoś cią doró wnuje koś ci. Spojrzał a

na Harry'ego; miał zarumienioną twarz i oddychał szybko przez uchylone usta. Bardzo chciał a

sprawić mu rozkosz, zmienił a wię c nieco uchwyt i zaczę ł a pocierać jego penis ruchem,

któ rego nauczył ją Ian.

Efekt przeró sł jej najś mielsze oczekiwania. Harry ję kną ł, zamkną ł oczy i ś cisną ł kolana,

a za drugim pocią gnię ciem wyprę ż ył się z twarzą wykrzywioną niesamowitym grymasem, z

jego czł onka zaś trysną ł obfity strumień biał ej spermy. Zaskoczona i nieco przestraszona

Margaret pracował a nadal; za każ dym pocią gnię ciem w dó ł nastę pował a kolejna erupcja.

Ogarnę ł o ją niesamowite poż ą danie; czuł a niezwykł y cię ż ar piersi, zaschł o jej zupeł nie w

gardle, po wewnę trznej stronie ud ciekł y struż ki ś liskiej wilgoci. Wreszcie, za pią tym lub

szó stym razem, nasienie przestał o się wydobywać, Harry zaś rozprę ż ył się i poł oż ył cię ż ko

gł owę na poduszce.

Margaret poł oż ył a się obok niego.

- Przepraszam... - szepną ł, spoglą dają c na nią ze wstydem.

- Nie masz za co przepraszać - odparł a. - To był o cudowne. Jeszcze nigdy nie robił am

czegoś takiego. Czuję się wspaniale.

Zdziwił się.

- Naprawdę podobał o ci się?

Wstydził a się powiedzieć mu to wprost, wię c tylko skinę ł a gł ową.

- Ale ja nie... To znaczy, ty nie...

Milczał a. Był o coś, co mó gł by dla niej zrobić, ale bał a się go o to poprosić.

Przekrę cił się na bok, tak ż e leż eli stykają c się niemal twarzami.

- Moż e za kilka minut... - szepną ł.

Nie mogę czekać kilku minut! - pomyś lał a. - A wł aś ciwie dlaczego nie mogę poprosić

go, by zrobił mi to, co przed chwilą ja jemu? Mimo to sł owa nie chciał y przejś ć jej przez gardł o.

Wreszcie zacisnę ł a powieki, chwycił a jego rę kę i poprowadził a ją w dó ł, mię dzy swoje nogi.

- Bą dź delikatny... - szepnę ł a mu do ucha.

Zrozumiał, o co jej chodzi. Jego dł oń poruszał a się ostroż nie, badają c i wyczuwają c.

Margaret był a wilgotna, wrę cz mokra. Palce Harry'ego bez trudu wś lizgnę ł y się mię dzy wargi

sromowe. Obję ł a go za szyję i przycisnę ł a mocno. Poczuł a jego palce w swoim wnę trzu. Nie

tu! Wyż ej! - pomyś lał a i w tej samej chwili, jakby czytają c w jej myś lach, dotkną ł najczulszego

miejsca. Ciał em dziewczyny wstrzą snę ł y niekontrolowane dreszcze. Aby stł umić krzyk

rozkoszy, zatopił a zę by w ramieniu Harry'ego. Znieruchomiał, ale ona sama pocierał a kroczem

o jego rę kę, wywoł ują c kolejne fale cudownej przyjemnoś ci.

Po pewnym czasie wspaniał e doznania dobiegł y koń ca, ale wtedy Harry znowu zaczą ł

poruszać palcem i Margaret doznał a drugiego orgazmu, ró wnie silnego jak pierwszy.

Wreszcie rozkosz zamienił a się w bó l, wię c odepchnę ł a jego rę kę.

Harry odsuną ł się od niej i ostroż nie dotkną ł miejsca, w któ re go ugryzł a.

- Przepraszam... - wydyszał a, nie mogą c jeszcze zł apać tchu. - Bolał o?

- I to jak! - odparł szeptem, po czym oboje zaczę li chichotać jak szaleni. Ś wiadomoś ć,

ż e pod ż adnym pozorem nie wolno im roześ miać się gł oś no, tylko pogorszył a sytuację. Przez

co najmniej dwie minuty zupeł nie nie byli w stanie się opanować.

- Masz cudowne ciał o - powiedział wreszcie, kiedy miną ł atak wesoł oś ci.

- Ty też! - odparł a z zapał em.

Nie chciał jej uwierzyć.

- Ja to mó wię zupeł nie serio - zapewnił ją.

- Ja takż e!

Rzeczywiś cie, nabrzmiał y penis sterczą cy z gę stwiny zł ocistych wł osó w wywarł na niej

ogromne wraż enie. Się gnę ł a rę ką w tamtym kierunku i namacał a go leż ą cego na udzie

Harry'ego; nie był już taki sztywny, ale też nie skurczył się zbytnio. Był natomiast bardzo ś liski.

Poczuł a ogromną ochotę, by go pocał ować. Zdumiał a się, ż e ma aż tak rozpustne myś li.

Zamiast tego pocał ował a miejsce, w któ re go ugryzł a. Nawet w panują cym w koi

pó ł mroku mogł a dostrzec wyraź ne ś lady zę bó w. Zanosił o się na to, ż e zostanie mu paskudny

siniak.

- Przepraszam... - szepnę ł a tak cicho, ż e chyba jej nie usł yszał. Był o jej bardzo

smutno, ż e uszkodził a jego doskonał e ciał o po tym, jak dał jej tyle rozkoszy. Raz jeszcze

pocał ował a go w ramię.

Oboje byli tak wyczerpani, ż e zapadli w lekką drzemkę. Margaret sł yszał a przez sen

szum silnikó w, jakby ś nił jej się lot samolotem, a w pewnej chwili do jej ś wiadomoś ci dotarł

odgł os krokó w, kiedy ktoś przeszedł przez kabinę, by wró cić najdalej minutę pó ź niej, ale nie

wzbudził o to jej zainteresowania.

Jeszcze pó ź niej, kiedy maszyna przestał a wreszcie trzą ś ć się i podskakiwać, zapadł a

w prawdziwy sen.

Obudził a się z przeraż eniem. Czy to już dzień? Czy wszyscy wstali i zobaczą ją, jak

wychodzi z ł ó ż ka Harry'ego? Serce walił o jej jak oszalał e.

- Co się stał o? - szepną ł Harry.

- Któ ra godzina?

- Jest ś rodek nocy.

Miał rację. W kabinie panował niczym nie zmą cony spokó j, ś wiatł a był y przygaszone, a

za oknem rozpoś cierał a się nieprzenikniona ciemnoś ć. Nic jej nie groził o.

- Muszę wracać do swojego ł ó ż ka, zanim ktoś nas odkryje!

Zaczę ł a macać w poszukiwaniu kapci, ale nigdzie nie mogł a ich znaleź ć.

Harry poł oż ył rę kę na jej ramieniu.

- Uspokó j się - szepną ł. - Mamy jeszcze wiele godzin.

- Ale ojciec... - Z najwyż szym trudem nakazał a sobie milczenie. Dlaczego tak bardzo

się bał a? Odetchnę ł a gł ę boko i spojrzał a na Harry'ego. Napotkawszy w pó ł mroku jego

spojrzenie przypomniał a sobie wszystko, co się zdarzył o do tej pory; był a niemal pewna, ż e on

pomyś lał o tym samym. Uś miechnę li się do siebie. Był to gł ę boki, szczery uś miech kochankó w

nie mają cych przed sobą ż adnych tajemnic.

Nagle niepokó j znikną ł bez ś ladu. Istotnie, jeszcze wcale nie musiał a wracać do siebie.

Chciał a tu zostać i zrobi to, bo takie miał a ż yczenie. Mieli dla siebie mnó stwo czasu.

Harry przysuną ł się do niej tak blisko, ż e poczuł a dotknię cie jego sztywnieją cego

penisa.

- Nie odchodź... - szepną ł.

Westchnę ł a radoś nie.

- W porzą dku - odparł a, po czym zaczę ł a go cał ować.

ROZDZIAŁ 18

Eddie Deakin jeszcze jakoś nad sobą panował, ale przypominał czajnik z gotują cą się

wodą albo wulkan groż ą cy w każ dej chwili wybuchem. Pocił się bez przerwy, bolał go ż oł ą dek

i nie mó gł spokojnie usiedzieć w jednym miejscu. Z najwyż szym trudem wykonywał swoje

obowią zki.

O drugiej w nocy koń czył a się jego wachta. Kiedy zbliż ał a się ta godzina, wprowadził

do obliczeń kolejne sfał szowane dane. Wcześ niej zaniż ył rzeczywiste zuż ycie paliwa, aby

stworzyć wraż enie, ż e uda im się dotrzeć do Nowej Fundlandii i odwieś ć kapitana od zamiaru

zawró cenia z drogi. Teraz z kolei musiał je zawyż yć, by jego zastę pca nie odkrył niezgodnoś ci,

gdyby przyszł o mu do gł owy poró wnać dotychczasowe zapisy z aktualnymi wskazaniami

zegaró w. Co prawda tak nagł e zmiany w zuż yciu paliwa z pewnoś cią wzbudzą zdziwienie

Mickeya Finna, ale Eddie zwali wszystko na sztormową pogodę. Poza tym, Mickey stanowił

najmniejszy problem. Jedyną rzeczą, jakiej obawiał się Deakin, był o to, ż e Clipperowi moż e

zabrakną ć benzyny, zanim dotrze do brzegó w Nowej Fundlandii.

W zbiornikach nie był o okreś lonej wyraź nie przez przepisy rezerwy. Ci, któ rzy ukł adali

te przepisy, wiedzieli, co robią. Gdyby teraz zawió dł któ ryś z czterech silnikó w, samolot nie

zdoł ał by dolecieć do spokojnych przybrzeż nych wó d, lecz runą ł by do wzburzonego oceanu i

zatoną ł w cią gu paru minut. Nikt by nie przeż ył katastrofy.

Kilka minut przed drugą na pokł adzie nawigacyjnym pojawił się odś wież ony i

wypoczę ty Mickey Finn.

- Marnie stoimy z paliwem - poinformował go od razu Eddie. - Zawiadomił em już

kapitana.

Mickey skiną ł flegmatycznie gł ową i wzią ł latarkę. Jego pierwszym obowią zkiem po

przeję ciu sł uż by był o dokonanie osobistej inspekcji wszystkich czterech silnikó w.

Eddie zostawił go przy tym zaję ciu, sam zaś zszedł na pokł ad pasaż erski. Kolejno

uczynili to pozostali czł onkowie zał ogi. Jack Ashford poszedł do kuchni zrobić sobie kanapkę,

ale Eddie na samą myś l o jedzeniu poczuł nudnoś ci. Nalał sobie kawy, usiadł w kabinie numer

jeden i pogrą ż ył się w ponurych rozważ aniach.

W chwilach wolnych od pracy nic nie był o w stanie odcią gną ć jego myś li od Carol-Ann

przebywają cej w dalszym cią gu w rę kach porywaczy.

W Maine minę ł a wł aś nie dziewią ta wieczó r. Już dawno zapadł a ciemnoś ć, a Carol-Ann

był a z pewnoś cią wyczerpana i przeraż ona. Bę dą c w cią ż y kł adł a się spać znacznie wcześ niej

niż zwykle. Czy bandyci dadzą jej jakieś ł ó ż ko? Raczej nie udał oby się jej zasną ć, ale

przynajmniej odpoczę ł aby trochę. Eddie miał nadzieję, ż e widok atrakcyjnej kobiety w ł ó ż ku

nie wywoł a ż adnych niezdrowych skojarzeń w gł owach pilnują cych jej bandzioró w...

Nim zdą ż ył dopić kawę, sztorm uderzył z peł ną sił ą.

Już od kilku godzin lot był doś ć niespokojny, teraz jednak zaczę ł a się prawdziwa

huś tawka. Eddie czuł się tak, jakby pł yną ł statkiem po rozkoł ysanym morzu. Wielka maszyna

zataczał a się cię ż ko w powietrzu, to opadają c, to znowu wznoszą c się raptownie. Eddie

usadowił się w ką cie kabiny i wparł stopami w oparcia są siednich foteli. Pasaż erowie zaczę li

budzić się ze snu, wzywać stewardó w, niektó rzy zaś pę dzili w kierunku toalety. Nicky i Davy,

któ rzy drzemali do tej pory w kabinie numer jeden, zał oż yli marynarki, zapię li koł nierzyki i

ruszyli z pomocą.

Po pewnym czasie Eddie zajrzał ponownie do kuchni, by dolać sobie kawy. Kiedy tam

się znalazł, otworzył y się drzwi mę skiej toalety i staną ł w nich Tom Luther. Jego blada twarz

był a pokryta kroplami potu. Deakin spojrzał na niego z pogardą; z najwyż szym trudem oparł

się pokusie, by zł apać gangstera za gardł o i potrzą sną ć z cał ej sił y.

- Czy to normalne? - zapytał Luther przeraż onym gł osem.

Eddie nie czuł dla niego ani odrobiny wspó ł czucia.

- Nie, to nie jest normalne - odparł. - Powinniś my ominą ć ten sztorm, ale lecimy przez

sam ś rodek.

- Dlaczego?

- Bo koń czy nam się paliwo.

Luther zbladł jeszcze bardziej.

- Przecież powiedział eś, ż e zawró cicie przed punktem bez powrotu!

Eddie miał znacznie wię cej powodó w do obaw od niego, ale przeraż enie gangstera

sprawiał o mu ponurą satysfakcję.

- Owszem, powinniś my byli zawró cić, tyle tylko, ż e sfał szował em dane. Mam specjalne

powody, ż eby starać się za wszelką cenę dolecieć do celu wedł ug rozkł adu, pamię tasz?

- Ty szalony sukinsynu! - wykrztusił zrozpaczony Luther. - Chcesz nas wszystkich

pozabijać?

- Wolę to zaryzykować, niż zostawić ż onę w ł apach twoich przyjació ł.

- Ale jej nic nie da, jeś li zginiemy!

- Wiem o tym. - Eddie doskonale zdawał sobie sprawę z tego, ż e podją ł ogromne

ryzyko, lecz nie był w stanie znieś ć myś li, ż e Carol-Ann miał aby spę dzić jeszcze jeden dzień w

niewoli. - Moż e rzeczywiś cie jestem szalony.

Luther wyglą dał tak, jakby lada chwila miał zwymiotować.

- Ale chyba ten samolot moż e wylą dować na morzu?

- Owszem, ale tylko na zupeł nie gł adkiej wodzie. Gdybyś my wodowali podczas takiego

sztormu, rozpadł by się na kawał ki.

- Boż e! - ję kną ł Luther. - Nie powinienem był w ogó le do niego wsiadać!

- Nie powinieneś był maczać palcó w w porwaniu mojej ż ony, ty sukinsynu! - wycedził

Eddie przez zę by.

Maszyna przechylił a się raptownie, a Luther poś piesznie wycofał się do ł azienki.

Eddie przeszedł przez kabinę numer dwa i zajrzał do saloniku. Karciarze, przypię ci

pasami do foteli, trwali uparcie na posterunku, po wył oż onej dywanem podł odze zaś turlał y się

we wszystkie strony szklanki i jedna opró ż niona butelka. Eddie rzucił okiem w kierunku ogona

samolotu; po chwilowej panice pasaż erowie zdą ż yli już się uspokoić. Wię kszoś ć wró cił a do

ł ó ż ek i przypię ł a się ciasno pasami, uś wiadomiwszy sobie, ż e jest to najlepszy sposó b na

przeczekanie niemił ych sensacji. Leż eli nie zasuną wszy zasł on, niektó rzy z pogodnymi

minami ludzi przygotowanych na koniecznoś ć zniesienia jeszcze wielu niewygó d, inni

potwornie przeraż eni. Wszystko, co nie był o przywią zane lub umocowane w inny sposó b,

pospadał o na podł ogę, w zwią zku z czym gruby dywan zasł ał a warstwa ksią ż ek, okularó w,

peniuaró w, sztucznych zę bó w, monet, spinek do mankietó w i wszystkich tych przedmiotó w,

jakie ludzie kł adą na noc na stoliku przy ł ó ż ku. Moż ni tego ś wiata przeszli zadziwiają cą

metamorfozę, zaskakują co upodabniają c się do zwykł ych ś miertelnikó w. Patrzą c na nich

Eddie doznawał wyrzutó w sumienia; czy ci wszyscy ludzie mają zginą ć z jego winy?

Wró cił na swoje miejsce i zapią ł pas. Teraz nie mó gł już nic poradzić na zwię kszone

zuż ycie paliwa, a ocalenie Carol-Ann zależ ał o tylko od tego, czy uda mu się zmusić kapitana

do wodowania w wyznaczonym miejscu. Usił ował stł umić kipią cy w nim gniew i spokojnie

przemyś leć cał y plan.

Bę dzie peł nił sł uż bę podczas startu z Shediac, ostatniego przystanku w drodze do

Nowego Jorku. Niemal natychmiast po tym, jak maszyna wzniesie się w powietrze, otworzy

awaryjne zawory i zacznie opró ż niać zbiorniki. Ma się rozumieć, wskaź niki natychmiast

zareagują; gdyby w tym czasie w kabinie nawigacyjnej zjawił się przypadkowo Mickey Finn, na

pewno zwró cił by na to uwagę, ale w dwadzieś cia cztery godziny po starcie z Southampton

druga zał oga był a zainteresowana wył ą cznie snem, tym bardziej ż e przelot miał trwać kró tko i,

przynajmniej teoretycznie, nie powinien nastrę czyć wię kszych problemó w. Na myś l o tym, ż e

bę dzie musiał oszukać kolegó w, poczuł wstrę t do samego siebie i gniew wezbrał w nim

jeszcze gwał towniejszą falą.

Zacisną ł pię ś ci, ale nie miał na czym wył adować wś ciekł oś ci, skoncentrował się wię c

ponownie na swoim planie.

Kiedy Clipper zbliż y się do miejsca, w któ rym miał o nastą pić awaryjne lą dowanie,

Eddie wyrzuci ze zbiornikó w resztę paliwa i powie kapitanowi, ż e muszą natychmiast

wodować. Ma się rozumieć, bę dzie musiał cał y czas kontrolować poł oż enie maszyny, gdyż nie

zawsze lecieli dokł adnie tą samą trasą. Luther bardzo mą drze wybrał miejsce spotkania z