Свайго зараджэння яно было, бадай, най-

больш пашыраным рамяством, паколькі за-

давальняпа самыя надзённыя патрэбы

насельніцтва. Нават у канцы 19 ст., з прані-

кненнем у беларускую вёску адносна тан-

ных прамысповых тканін, ткацтвам па-ра-

нейшаму займаліся практычна ў кожнай

сялянскай сям'і. Уменне ткаць было аба-

вязковае дпя сялянкі, і недарэмна асноўную

частку пасагу нявесты павінны быпі скла-

даць тканыя вырабы: адзенне, пасцельнае

ўбранне, ручнікі, абрусы і інш. 3 ткацтвам

звязана шмат старадаўніх народных абра-

даў і звычаяў, вельмі часта яно згадваецца

ў беларускіх народных песнях. У большай

ці меншай ступені гэта характэрна для ўсіх

спавянскіх народаў, узорыстае ткацтва якіх

выгадна вылучаецца на агульнаеўрапейскім

фоне. «Капі б не Румынія, край, бадай,

самы багаты рознымі відамі дэкаратыўных

тканін народнага тыпу ў Еўропе, — адзна-

чае І.Грабоўскі, — можна было б сцвяр-

джаць, што гэты від народнага мастацтва

характэрны для Славяншчыны»22.

Асноўным матэрыялам для тканых выра-

баў у беларусаў, як і ў цэлым ва ўсходніх

спавян, спужыпі лён, авечая воўна, каноп-

ля. Ніткі фарбавапі натуральнымі фарба-

вальнікамі з кветак, траў, кары дрэў, таму

традыцыйная гама беларускіх тканых выра-

баў стрыманая і няяркая. Толькі з канца 19

ст. дзякуючы шырокаму выкарыстанню ні-

так прамысловай вытворчасці і хімічных

фарбавальнікаў яна становіцца больш яркая

і насычаная, адпаведна ўскладняецца хара-

ктар і кампазіцыя дэкору2 3. Аднак най-

больш характэрныя для Беларусі белыя тка-

ніны з ільну з далікатным мапюнкам, які

ствараўся своеасаблівай тэхнапогіяй ткацтва

ці чаргаваннем адбеленых (кужэльных) і

неадбеленых (суравых) іпьняных нітак. Кам-

Паненты адзення, вырабы абрадава-дэка-

ратыўнага прызначэння (ручнікі, абрусы) з

адбеленага льну аздабляпіся вышыванымі ці

вытканымі ўзорамі агульнаславянскага ро-

мбагеаметрычнага характару сімвалічнага

Чырвонага колеру, часам з дадаткам чор-

нага і жоўтага24.

Большасць тканых вырабаў утылітарна-

дзкаратыўнага прызначэння (як і тканін для

Адзення) выраблялася на гарызантальных

Станках-кроснах, вядомых са старажытнас-

ці25. Самая простая іх канструкцыя дазва-

ляла атрымліваць звычайнае льняное пала-

тно, з якога шылі адзенне, Выкарыстанне

нескладаных дапаможных прыстасаванняў,

павелічэнне колькасці нітоў (да чатырох,

васьмі і больш), паслядоўнасць дзеяння па-

нажамі дазвалялі атрымліваць вырабы уты-

літарнага і дэкаратыўнага прызначэння з

Разнастайным мапюнкам геаметрычнага,

расліннага, зааморфнага характару багатай