Ру. Адны вырабы, пераважна з цэнтраль-

нага Паазер'я, дэкараваны галоўным чы-

нам геаметрычнымі матывамі (рознымі

мадыфікацыямі ромбаў, крыжамі, разе-

ткамі і інш.), не надта густа размешчанымі

ў некалькі папярочных радоў. Кожны вы-

тканы выбарнай тэхнікай матыў мае розны

колер — чырвоны, чорны, жоўты, блакіт-

ны. Узоры падаюцца вышыванымі, нярэдка

стракатымі.

Верагодна, паліхромія — адносна позняя

з'ява, хоць у цэлым досыць сабраная ка-

ларыстыка ў спалучэнні з архаічнай арна-

ментыкай ствараюць устойлівы вобраз тра-

дыцыйна мясцовых вырабаў. Яшчэ больш

прыкметна гэта ў старых вырабах чырвона-

чорнай каларыстыкі, характэрных для за-

ходніх раёнаў Паазер'я (Браслаўскі, Мёр-

скі, Пастаўскі). Адрознівае іх арыгінальнае

Е.Пецава. Ручнік. 1920-я гады. Лён, ба-

воўна, ткацтва, вязанне кручком. Рамана-

вічы Гомельскага раёна. НММ.

спалучэнне ў адных і тых жа матывах геа-

метрычнай і расліннай арнаментыкі. Буйныя

васьміканцовыя разеты, прамавугольнікі,

крыжы, квадраты «расцвечаны» па канцах

расліннымі матывамі або перакрэспіваюцца

прамымі ці косымі расквітнелымі крыжамі,

ствараючы крыху дзіўныя, нібыта нетра-

дыцыйныя фігуры, ад якіх, тым не менш,

павявае нейкім старажытным, неразгада-

Ным зместам.

Яшчэ больш арыгінапьныя ручнікі з

адным буйным элементам распіннага хара-

ктару, што займае ўсё поле па канцах. У

Адных выпадках досыць выразна чытаецца

матыў вазона ці дрэва жыцця з буйнымі,

умоўна вырашанымі не то кветкамі, не то

гронкамі, у другіх — сіметрычна закампа-

наваныя буйныя 4—8-канцовыя фігуры

зноў жа яўна распіннага, але моцна геа-

Метрызаванага характару. Свабодныя пло-

шчы паміж адросткамі могуць быць запоў-

нены адвольнымі драбнейшымі матывамі,

уверсе і ўнізе цэнтральны матыў звычайна

абмяжоўваецца бардзюрамі з разетак, ва-

зонаў, фігурак людзей, птушак і інш.

Жанчына ў традыцыйным уборы 1920-х га-

доў. Бяляеўка Чачэрскага раёна.

Народнае мастацтва Беларусі

Такая характэрная, тыпова мясцовая,

крыху незвычайная распінная (хоць і ар-

хаічна-геаметрызаваная) арнаментыка, што

адрозніваецца ад старажытнай агульнабе-

ларускай (і ў цэлым агульнаславянскай) ро-

мбагеаметрычнай, а таксама частыя ў гэ-

тым рэгіёне, але ўвогуле рэдкія ў белару-

саў (як і на Смаленшчыне, у прыбалтыйскіх

суседзяў) антрапаморфныя матывы3' свед-

чаць пра міжэтнічныя кантакты. Асабліва

гэта прыкметна ў дэкоры ручнікоў, аздо-

бленых архаічным двухбаковым швом,

амаль не вядомым у іншых рэгіёнах Бела-

русі, але пераважным у старажытных

вышыўках рускай Поўначы. Найбольш ста-

рыя ўзоры ручнікоў Паазер'я, аздобленыя