Onlara Bizim tərəfimizdən haqq gəldikdə: “Bu, aşkar bir sehrdir!” – dedilər”.

Musa Peyğ ə mbə r (ə) Allahdan onlara haqqı gə tirə ndə onu rə dd etdilə r və onun mö izə lə rinin aç ı q-aş kar cadugə rlik olduğ unu bildirdilə r. Allah onları rü svay etsin! Onlar tə kcə haqdan ü z dö ndə rmə klə qane olmayaraq, Haqqı sehir adlandı rdı lar, o isə, ö z mahiyyə tinə gö rə, bö yü k aldatmadan ibarə tdir. Bundan baş qa, onlar onun (ə) tə bliğ atı nı aç ı q-aş kar sehirbazlı q adlandı rdı lar, halbuki, ə slində, o tə bliğ at aydı n haqq idi. Belə rə ftarı ancaq ə n zalı m insanlar edirlə r və buna gö rə də peyğ ə mbə r (ə) onları sö ylə ­diklə rinə gü nahlandı rdı.

ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ

(10.77) “Musa onlara belə dedi: “Mə gə r sizə haqq gə ldiyi zaman onun barə sində belə mi deyirsiniz? Bu sehrdirmi? Sehrbazlar (dü nyada və Axirə tdə) nicat tapmazlar! ”

Musa peyğ ə mbə r (ə) dedi: “Siz bunu aydı n sehrbazlı qmı adlandı rı rsı nı z? Mə nim tə bliğ və ə mr etdilə rim ü zə rində bir dü ş ü nü n! Tə k bunlar bə s edə r ki, siz hə miş ə lik olaraq mə nim tə limimin haqq olduğ una bir daha ş ü bhə etmə yə siniz. Hə qiqə tə n də, cadugə rlə r və sehirbazlar nə bu dü nyada və nə də ö lü mdə n sonra uğ ur və xilas ə ldə etmə yə nlə rdir”. Sonradan onlara doğ rudan da aydı n oldu ki, hə m bu dü nyada və hə m də Axirə tdə uğ ur Musanı n tə rə fində dir.

ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ ﰄ ﰅ ﰆ ﰇ ﰈ ﰉ ﰊ

Onlar (Musaya və Haruna): “Bizi ataları mı zı n tapı ndı ğ ı dində n dö ndə rmə k, ö zü nü z də yer ü zü ndə bö yü klü k etmə k ü ç ü nmü gə ldiniz? Biz sizə iman gə tirə n deyilik! ” – dedilə r”.

Kafirlə r alicə nab peyğ ə mbə ri (ə) tamamilə ə sassı z iddiaları ilə tə kzib etmə yə cə hd gö stə rirdilə r. Onlar deyirdilə r: “Doğ ru­danmı sə n gə lmisə n ki, bizim ataları mı zı n yolu ilə getmə yimizə mane olasan? Onlar ç oxallahlı ğ a etoqad edirdilə r və mü xtə lif ilahlara ibadə t edirdilə r, sə n isə bizə ə mr edirsə n ki, Tə k Allaha ibadə t edə k və Ona ş ə rik qoş mayaq”. Onlar hesab edirdilə r ki, onları n yolunu azmı ş ata-babaları, Musanı n gə tirdiyi haqqı danmaları ü ç ü n inandı rı cı ə sasdı r. Bununla yanaş ı onlar alicə nab peyğ ə mbə ri (ə) hö kmdarlı q etmə k niyyə tində olmaqda və insanları ö z doğ ma torpaqları ndan qovmaqda gü nahlandı rı rdı lar. Lakin bu sö zlə r kö kü ndə n yalan idi və bunun vasitə silə Misir zadə ganları istə yirdilə r ki, cahil qara camaat Musaya nifrə t etsin və ona (ə) iman gə tirmə kdə n boyun qaç ı rsı nlar.

İ nsan ə trafda baş verə nlə rin mahiyyə tini də rk etdikdə, o, heç vaxt belə iddialara istinad etmə z, ç ü nki sö z və iddiaları inamla tə kzib etmə k tə kcə ağ ı llı sü but və də lillə rin sayə sində mü mkü n­dü r. Ə gə r insanlar belə ə sassı z iddialara istinad edə rə k haqqı inkar edirlə rsə, bu onları n ə lacslzlı ğ ı na, ö z tə rə f mü qabilinin sö zlə rini tə kzib etmə kdə acizlik ç ə kdiyinə də lalə t edir. Ə gə r onlar haqlı olmaları nı n inandı rı cı sü butları na malik olsaydı lar, onda Musanı n (ə) niyyə tlə ri, istə klə ri haqqı nda danı ş maz və onun doğ rudan da ş ə xsi mə nfə ə t gü dmə mə qsə dlə rinin olub-olmaması haqqı nda dü ş ü nmə zdilə r. Musa peyğ ə mbə ri (ə) tanı yan və onum (ə) ç ağ ı rı ş ­ları nı dinlə yə n hə r bir kə s tamamilə aydı n idi ki, bu insan yer ü zü ndə hakimiyyə tə can atmı r, Allahı n digə r elç ilə rinin getdiklə ri yolla gedir və insanlara doğ ru yola gə lmə yə və digə r faydalı ö yü d-nə sihə tlə r vermə yə ç alı ş ı rdı.

Lakin kafirlə r bir mə sə lə də niyyə tlə rini bü ruzə verirdilə r: onlar alicə nab peyğ ə mbə rə (ə) iman gə tirmə k istə mirdilə r. Bunun sə bə bi isə onları n tə kə bbü rlü və inadkar olmaları nda idi. Onlar Musanı n (ə) və Harunun (ə) tə limini yanlı ş saymı rdı lar və hə tta ona ş ü bhə də etmirdilə r. Onları n haqqı inkar etmə yə, ö z zalı m­lı qları ndan və yer ü zü ndə (Musa (ə) ilə Harunu (ə) ittiham etdik­lə ri) ö zbaş ı nalı q etmə k arzuları ndan baş qa heç bir sə bə blə ri yox idi.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ