Цкага характару, дробную пластыку, ка-

флю і інш. Практычна ўся прадукцыя глазу-

равалася. Чорнаглянцаваны посуд перастапі

вырабляць яшчэ ў канцы 19 ст.

Шырынёй асартыменту і разнастайнасцю

формаў вылучаецца традыцыйны бытавы

посуд, асабліва збанкі і гладышы. Сталовыя

збанкі (млечнікі) тут маюць ярка выяўлены

плаўны S-падобны профіль, невялікую згра-

бную ручку (вуха) са своеасаблівым адро-

сткам-упорам уверсе, носік (дзюбку),

прафіляваны па ўсёй шыйцы, завершанай

двайным валікам. Збанкі-даёнкі (дайнікі)

прафіляваны значна слабей, формы іх пры-

садзістыя, манументальныя, гарлавіна до-

сыць шырокая, носік невялікі і востры. Ра-

знастайнасцю памераў вылучаюцца та-

леркі, міскі, паўміскі, для якіх характэрна

рэзкае чляненне на два аб'ёмы: ніжні —

канічны, і верхні — амаль цыліндрычны.

Глякі мелі традыцыйную шарападобную

форму з адным вухам, як і ў іншых ганча-

рных цэнтрах Беларусі і на суседніх тэрыто-

рыях. Аднак у Івянцы адзначана і мясцовая

іх разнавіднасць — з плоскімі бакамі. 3

іншых відаў посуду ў шырокім ужытку былі

яйкападобныя ці амаль цыліндрычныя споікі

для саленняў, варэнняў, мёду# спарышы,

рукамыі, цадзільнікі, адстойнікі для малака,

кубкі, патэльні, кветкавыя гаршкі (вазоны) і

інш. Пад уплывам фаянсавага і фарфора-

вага посуду і вырабаў з сядзібных інтэр'е-

раў і жылля заможных гараджан ганчары

выраблялі таксама разнастайны посуд уты-

літарна-дэкаратыўнага характару: супніцы,

хлебніцы, сальнічкі, цукарніцы, цукера-

чніцы, маслёнкі, чайнікі, вазы для варэння і

інш. Хоць узорамі для многіх з гэтых выра-

баў паслужыла прамысловая прадукцыя,

ганчары ўмелі надаць ім характэрны мяс-

цовы каларыт і рукатворную цеплыню.

Дасканалыя, адпрацаваныя формы по-

суду падкрэсліваліся сціплым, але выра-

зным ангобным дэкорам карычневага ці

белага колеру з пакрыццём празрыстай

палівай. Звычайна гэта былі прамыя і хва-

лістыя паяскі, нанесеныя на выраб у час

Вярчэння на ганчарным крузе. Яны апярэ-

зваюць самую шырокую частку тулава ці

плечкі, падкрэсліваючы завершанасць фо-

рмы. Вельмі характэрны івянецкі дэкор да-

ваеннага часу — распінныя матывы нак-

шталт хваёвай галінкі з мякка разогнутымі

іголкамі ці кусціка травы. Такія 3—4 ма-

Тывы размяшчаюцца на самай шырокай ча-

стцы тулава глякоў, споікаў, збанкоў і вы-

разна вылучаюцца на залаціста-вохрыстым

фоне глазураваных вырабаў.

Больш разнастайна, хоць і ў той жа сты-

лістыцы, аздабляліся талеркі і міскі утыліта-

рна-дэкаратыўнага прызначэння. Іх падавалі

на стол звычайна толькі ва ўрачыстых вы-

падках, у іншы час яны стаялі на паліцы ці ў