На старых саркафагавых скрынях Закарпа-

цця, Венгрыі, Польшчы, Прыбалтыкі, аднак

дасягаўся іншымі тэхнічнымі сродкамі, а па-

дабенства матываў, у аснове якіх ляжыць

салярная арнаментыка, тлумачыцца іх

агульнасцю ў мастацтве многіх народаў Еў-

Ропы.

Іншы характар мае дэкор куфраў Брэс-

цкага Палесся. Тут яшчэ і на пачатку 20 ст.

куфры ў сялянскім побыце былі рэдкасцю,

даступнай толькі заможным сем'ям, іншыя

выкарыстоўвалі традыцыйныя бандарныя

Майстар мастацкага роспісу Д.Цубер з Да-

выд-Гарадка Столінскага раёна. 1987.

вырабы (бодні). Акаваныя скрыні і куфры,

што згадваліся ў раздзеле «Мастацкая

апрацоўка металу», быпі атрыбутам пера-

Важна мяшчанскага побыту. Аднак ужо на

пачатку 20 ст. попыт на іх зніжаецца,

промыслы, сканцэнтраваныя ў гарадах і мя-

Стэчках, занепадаюць. У той жа час досыць

прыкметна расце попыт на куфры ў ся-

лянскім асяроддзі. Сюды ж перамяшчаец-

ца і вытворчасць іх, якая ў 1920—30-я гады

вырасла ў промысел. Ім нярэдка займаліся

цэлыя вёскі: Огава (Іванаўскі раён), Кра-

мно, Застаўе, Заверша, Хомск (Дра-

гічынскі раён), Мокрая Дубрава (Пінскі

раён), Шарашова (Пружанскі раён) і інш.

Развіццё сельскага промыслу па вырабе

куфраў пайшло іншым шляхам. У гэты пе-

Рыяд у народным побыце Палесся значнае

пашырэнне набыла папіхромія, асабліва вы-

шыўка адвольнай гладдзю, а таксама яе імі-

тацыя — тэхнічна менш працаёмкая папі-

хромная набіўка па трафарэце. Вышыўка і

набіўка аздобілі ручнікі, фіранкі, навалочкі,

падузорнікі і г.д. Такому асяроддзю ўжо не

адпавядалі ні куфры і скрыні мясцовых

і

Д.Цубер. Пано. 1992. Фанера, роспіс. Да-

выд-Гарадок Столінскага раёна.

Народнае мастацтва Беларусі

гарздскіх промыслау з іх манахромнай

афарбоўкай і архаічнай, маладэкаратыўнай

акоўкай, ні вырабы паўночнага захаду Бе-

ларусі з іх стрыманай геаметрызаванай

штампоўкай. Новым павевам у народным

мастацтве Палесся найбольш адпавядаў

свабодны роспіс пэндзлем, які і набыў сваё

развіццё ў дэкоры заходнепалескіх ку-

фраў.

Змяніліся і некаторыя канструкцыйныя

асаблівасці куфраў. Адмаўленне ад паслуг

кавалёў выклікала замену каваных мета-

лічных колцаў на драўляныя. Пэўны час

яшчэ бытавала акоўка бляшанымі стуж-

камі, чым займаліся самі сталяры, аднак

неўзабаве адмовіліся і ад яе. Але, каб

справіцца з вялікай карціннай плоскасцю

сценак, іх прадаўжалі дзяліць на палі цё-

мнымі гладкімі палосамі накшталт колішняй

акоўкі (Мокрая Дубрава) або сталі расчэр-

чваць фляндроўкай (Огава, Крамно, Заве-

рша). Яна ж у большасці выпадкаў быпа і

адзіным відам дэкору бакавых сценак, рас-

чэрчваючы іх у косую сетку.